Beste Eddy,
Het publieke debat radicaliseert. Dat is uiteraard geen nieuws maar het feit dat uitgerekend jij als ‘opiniemaker’ naar aanleiding van je column ‘Vrouwen aller landen verenigt U’ een golden shower van ‘feministische’ zeikstralen over je heen kreeg, dat is voor mij een teken aan de wand.
In mei 2016 interviewde de Israëlische journalist (Haaretz/Al-Monitor) Akiva Eldar, de internationaal gerenommeerde Israëlische historicus op het vakgebied van fascisme, Zeev Sternhell, in het artikel ‘Is Israël inching closer to fascism?‘ Eldar valt in het interview direct met de deur in huis met de vraag: ‘Staan we (Israël sic) op de drempel van fascisme of zijn we er al overheen?’ Sternhell:
Omejan is door een ongeluk bijna totaal invalide voor de komende zes weken. Dat betekent dat hij niet veel anders kan dan schrijven. Dientengevolge gaat hij een poging wagen een ‘rationele kloosried’ te doen van een stuk van Ernst Lissauer op de extreemrechtse – en waar het het Israëlisch-Palestijns conflict aangaat – judeo-fascistische website Opiniez . Lissauer is de grootste fantast van de drie haatzaaiers (Uri van As/Asher en Frank Berkemeyer) die zich voornamelijk met het onderwerp Israël bezig houden dus om zijn – overigens ook bizar slecht geschreven- stukje rationeel te kunnen kloosrieden, zal nog niet meevallen. Daar gaan we.
Lees verder “Kloosried Opiniez: De Europese Intifada van 2018”
Wie A zegt, moet LLAH zeggen! Beloofde ik u gisteren een lijstje van journalisten, ‘opiniemakers’ en wetenschappers die tot het netwerk ‘de rechtse grachtengordel’ (RGG) behoren, vandaag zal ik die hier publiceren. Nogmaals ten overvloede, de rechtse grachtengordel is geen organisatie of complot. Het is een elite netwerk binnen de mediawereld dat is ontstaan als tegenbeweging tegen de zittende (media) elite.
Ongeveer 13 maanden geleden schreef ik hier op Batavirus het essay ‘De rechtse grachtengordel’. Een eerste voorlopige analyse van een sociaal, mediaal en economisch netwerk van ‘opiniemakers’, journalisten, wetenschappers dat als rechtse tegenbeweging is ontstaan tegen de zittende voornamelijk cultureel linkse media- en maatschappelijke elite (de grachtengordel). Hoewel ik inhoudelijk op culturele dossiers als islam, immigratie, integratie, identiteit behoorlijk rechts dragend ben – wilde het toeval dat ik een van de voornaamste online criticasters van deze gesloten groep ben geworden. Omdat ik vanwege mijn gebruikelijke zelfoverschatting het essay als eerste in een serie schreef, pak ik een jaar later de draad weer op. Hoe staat het ervoor op de rechtse grachtengordel?
Het kapitalisme draait op het eenvoudige principe dat er winst wordt gemaakt, met andere woorden dat een verkoper een product of dienst verkoopt tegen een hogere prijs dan waarvoor het gemaakt of ingekocht is. Een verkoper is dus altijd op zoek naar een afnemer, c.q. klant. Een verkoper is dan ook bij voorbaat klantgericht zou je denken. De werkelijkheid is echter wat weerbarstiger. En dat hebben we te danken aan marketeers. Marketeers zijn namelijk de mensen die het tot kunst hebben verheven de klant te overtuigen over te gaan tot de koop van iets waarvan de klant eigenlijk zeker weet dat hij het niet nodig heeft. Klantgerichtheid is daarmee verworden tot een modewoord in de orde van de marketeers. Klantgerichtheid is door de marketeers tot all over the World ingeroepen als inleiding tot een nieuwe golf van facturen voor allerlei wazige adviezen voor de benadering en verovering van even wazige markten met zeer wazige overbodige producten of diensten. Bent u eenmaal tot koop overgegaan stopt de wereld van de marketeer, verwacht dus geen service achteraf.
Vrijdagmiddag, een compleet gestoorde vrijdagmiddag maar we rammen gewoon weer het weekend in, keihard het weekend in met smaak, liefde en passie. Maling aan iedereen, dit weekend gaan we los!
Het was de week dat orkaan Irma verwoestend over het Caraïbisch gebied trok, een spoor van vernieling achterlatend maar in diezelfde week lieten bepaalde mensen ook een spoor van vernieling achter in het leven van mij en mijn geliefde. Mensen die je het daglicht in de ogen niet gunt, mensen die dansen op het graf van dierbaren.
Verachtelijk, geen andere woorden voor en daarom zullen wij vanavond feesten op hun graf want zij zijn dood voor ons.
Vanavond een laatste avondmaal, een laatste avondmaal zonder de Judassen, lafaards en kolere melijers want vanavond zijn we vrij!
Dus daar gaan we weer, vergeet de wekelijkse beslommeringen, vergeet alle ophef, de politieke malheur en geniet!
Vanavond gaan we ons dus overgeven aan alle geneugten van het leven, vanavond breken we met het verleden. Deze avond is van ons!
Hieronder ziet u enkele voorbeeldfoto’s maar onder de foto’s volgen enkele extra tips om het werkelijk onvergetelijk te maken.
Ingrediënten voor 2 personen want de rest kan opsodemieteren en extra speciale geheimen van Verbraak:
Het laatste avondmaal:
● 200 gram zalm
● Bakje roomkaas
● 2 stokbroden
● Bakje Fruits de mer
● 2 tenen knoflook
● 1 sjalotje
● Scheut witte wijn
● Citroensap
● Peterselie
● Olijfolie
● Zout
● Peper
Aangezien er uiteraard geen filmpje is van dit godenmaal zal ik kort uitleggen hoe we deze geneugten binnen 15 minuten op de dis hebben staan.
Aanvangstijd!
Oven meteen voorverwarmen op 180c°, pan met een flinke laag Olijfolie op een laag pitje en dan beginnen we met de voorbereiding. Roomkaas overhevelen in een leuk bakje, sjalotje en knoflook heel fijn snijden en we zijn er al bijna.
Stokbroden in de oven gooien, sjalotje aanfruiten in de pan en na 5 minuten de knoflook erbij. Even drie minuten de andere kant opkijken en dan het vuur vol open gooien. Fruits de mer erin en daarna de vlam in de pan, hel op aarde, laat ze branden in het vagevuur.
Scheutje wijn erbij, vuur weer wat zachter en in laten koken. Nu nog wat citroensap en de peterselie erbij en we kunnen ons overgeven, overgeven aan een nieuw leven.
Een vat wijn erbij op tafel en wij dansen op de toekomst want dit is het laatste avondmaal, het avondmaal wat alleen wij verdienen. Het verleden sterft nu en wij zullen overwinnen!
Mijn vaste lezers weten dat ik een grote liefde koester voor het Noorden des Lands. Het rommelt echter al een tijdje daar. Nu denkt u uiteraard dat ik doel op de bevingen in Groningen, maar nee. Dat is niet het geval. Waar ik het wel met u over wil hebben is de gevolgen van deze bevingen. Groningen zit namelijk opgescheept met twee problemen. Het eerste probleem is het imago. De NAM, lees de overheid, heeft het namelijk gepresteerd om de Groningers neer te zetten als een stel profiteurs die massaal misbruik willen maken van de gelden die de NAM als de veroorzaker van alle ellende onder druk van de politiek beschikbaar moet stellen.
Tot eind vorige eeuw stond Nederland bekend om haar tolerantie. Het was goed toeven in ons landje waar ‘leven en laten leven’ de norm was. De maatschappij was vrij overzichtelijk. Het gezin was de hoeksteen van de samenleving. Een gezin dat bestond uit een man en een vrouw en bij voorkeur enig nageslacht. Ook de kinderen werden ingedeeld als man of vrouw en kregen dit vermeld op hun geboorteakte en later hun paspoort. Dit betekende overigens niet dat er geen afwijkende samenlevingsvormen en/of genders voorkwamen. Terugkijkend naar deze periode valt slechts te constateren dat de norm erg dwingend aanwezig was en alles wat afweek van de norm het niet altijd even gemakkelijk had. Het ‘leven en laten leven’ uitte zich in het dagelijks leven als ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’. En dat ging op voor grote delen van Nederland. Tolerantie ging niet verder dan de achtertuin. Afwijken mocht, maar not in my backyard. Maar gelukkig waren daar de steden met Amsterdam prominent voorop. In de steden ontstonden complete subculturen. Iedere stad had bijvoorbeeld zijn eigen gayscene met bijbehorende uitgaansgelegenheden. De verschillende subculturen leefden naast elkaar, maar vermengden echter amper. Feitelijk kunnen we hier al spreken van segregatie.
De slaap uit mijn ogen wrijvend, moest ik vanochtend toch echt even drie keer kijken. Naar aanleiding van een column van Özcan Akyol , waarin hij terecht de vreemdelingenhaat voedende, vaak door commercie ingegeven rellerigheid van de rechtse (online) media hekelde, was het niemand minder dan Annabel Nanninga die op twitter Özcan gelijk gaf. Nanninga die iemand die kritiek heeft op ‘rechts’ – en ja het betreft hier natuurlijk ook zeker Geenstijl en TPO die qua rellerigheid niet onderdoen voor Powned – gelijk geeft? ‘We kunnen en moeten beter, op ‘rechts’?
Lees verder “Voetveeg: Gloort er hoop op de rechtse grachtengordel?”
