Onze overheid lijdt aan obesitas

Obesitas is een (welvaarts)ziekte waarbij de patiënt steeds meer vetcellen aanmaakt, met andere woorden steeds dikker wordt. We meten obesitas door middel van je BMI (de Body Mass Index), ook wel Queteletindex genoemd. De formule waarmee je dit berekend is je lichaamsgewicht in kilogrammen gedeeld door je lengte in het kwadraat in meters. Een uitkomst tussen 18 en 25 wordt als een gezonde indicatie gezien, een uitkomst boven de 40 noemen we morbide obesitas. Je BMI is overigens niet meer dan een indicatie. Een goed getraind bodybuilder kan bijvoorbeeld een hogere waarde scoren dan 30 en toch beschikken over een gezond vetgehalte. Een te hoog vetgehalte dan wel een te laag vetgehalte kan de aanleiding zijn tot vele klachten die een fatsoenlijk functioneren in de weg staan. Maar wat heeft onze overheid daarmee te maken?

Lees verder “Onze overheid lijdt aan obesitas”

De afbraak van de periferie

Inmiddels zien steeds meer mensen de gevolgen van het beleid van enkele neoliberale kabinetten op rij. Kabinetten die garant staan voor een verdere groei van de Grand Canyon tussen arm en rijk. Rutte III weet u zelfs een theoretische verbetering van uw koopkracht te verkopen. Praktisch gezien zult u dan echt bij de rijkste 10% van onze maatschappij moeten behoren, de overige 90% ziet slechts de vaste lasten meer stijgen dan het inkomen. Stijgingen die allemaal te maken hebben met belastingen en heffingen van onze overheid en die dus uiteindelijk richting staatskas vloeien of nog erger in de zakken verdwijnen van buitenlandse aandeelhouders en rijken die het sowieso niet merken. Het zijn echter niet alleen de lasten die stijgen wat ons zou moeten verontrusten. Nee, de afbraak van onze verzorgingsstaat raakt ons zo langzamerhand direct. Primaire levensbehoeften als wonen, energie, zorg, water en voedsel slorpen inmiddels het leeuwendeel van uw inkomen op.

Lees verder “De afbraak van de periferie”