Watapatja

Even voorstellen; Rutte III “Vertrouwen in de toekomst”

Na de langste formatieperiode ooit in onze parlementaire geschiedenis is het eindelijk zover. We hebben een nieuw kabinet, een uitstekende zaak aangezien enige leiding altijd nodig is, en een regeerakkoord. Het regeerakkoord is uiteraard al lek geschoten door de oppositie en in allerlei media. Met name de discussies over de doorrekeningen van het CPB verbazen mij altijd weer, aangezien het CPB nog nooit een adequate berekening heeft afgeleverd. Logisch, aangezien ze in hun berekeningen geen rekening houden met allerlei onvoorziene omstandigheden en factoren. Iedere planner in het bedrijfsleven kan hun dan ook vertellen dat een regeerakkoord niet meer is dan een richtlijn voor de komende jaren. Een richtlijn waar vanaf geweken wordt zodra de omstandigheden het toelaten. Planningen, prognoses en regeerakkoorden zijn dan ook niet meer dan elastiek. Daarmee sluit het regeerakkoord naadloos aan bij de waarde die we hechten aan een verkiezingsbelofte.

Maar genoeg over de gebakken lucht die een regeerakkoord is. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de naam negeerakkoord. Laten we eens kijken naar de poppetjes die de gebakken lucht mogen realiseren. Ieder bedrijf kiest een stevige leiding op basis van competenties en vaardigheden. De uitzondering op de regel is trouwens het politieke bedrijf, daar verkrijg je een functie op basis van wie je kent en hoe goed je in de groep ligt. De gevolgen hebben we gezien bij Rutte II. Een Schoeversmeisje op Defensie, een oud rechercheur van de FIOD op Economische Zaken, een universitair docent informatierecht met buitengewoon verlof op Sociale Zaken en Werkgelegenheid en tevens vice-premier, een politicologe op Volksgezondheid en dat alles onder de bezielde leiding van een Minister-President afgestudeerd in geschiedenis. Tijd dus om onze nieuwe bewindslieden eens langs de meetlat te houden.

Lees verder “Even voorstellen; Rutte III “Vertrouwen in de toekomst””

Gezocht; gezond verstand!

Afgelopen week zijn we geconfronteerd met een onvervalst staaltje hypocrisie. In 2005 dienden Boris van der Ham (D’66) en Niesco Dubbelboer (PvdA) namens hun partijen een wetsvoorstel voor een bindend correctief referendum in. Destijds werd het bindend correctief referendum gezien als een ultieme vorm van democratie, waarbij de bevolking zich kon uitspreken over echt belangrijke thema’s. Maar de tijden zijn veranderd. Onze Haagse elite, zeg maar het Theater van de Lach dat ons land regeert, is tot de conclusie gekomen dat het volk niet de kennis bezit om mee te denken over complexe vraagstukken. Het is al erg genoeg dat er verkiezingen uitgeschreven dienen te worden. Verkiezingen waarmee wij, het domme klootjesvolk, onze ‘slimme’ bewindvoerders opnieuw mandateren om hun eigen belangen om te zetten in beleid. Het bindend correctief referendum werd dan ook verworpen en zal voorlopig niet meer op de agenda komen. De kloof tussen burger en politiek heeft inmiddels de proporties aangenomen van de Grand Canyon. De vraag rijst of er sprake is van demofobie (angst voor de burger) of een bij voorbaat misplaatste arrogantie van een zelfverklaarde elite?

Lees verder “Gezocht; gezond verstand!”

Briefje aan Steven aka de Braboneger

Beste Steven,

Door middel van dit briefje wil ik je graag bedanken voor je bijdrage aan een onvergetelijke Pauw deze week, een must see zelfs voor de mensen die principieel niet naar Pauw kijken. Een optreden waarin je pijnlijk de gekte hebt blootgelegd van de gutmensch grachtengordelelite, in deze uitzending vertegenwoordigd door Pauw en met name Tanja Jess. Tanja woont overigens met haar partner Charly Luske in Almere-Haven, zeg maar de dependance van de wannabe gutmensch grachtengordelelite waar de tweede garnituur resideert. Het echtpaar staat garant voor de totale policor idioterie die ons al enige jaren overspoeld vanuit de open inrichting ‘de grachtengordel’. Een elite die denkt dat zij de norm stellen in ons mooie landje, vergetend dat ze in de media heel groot lijken, maar in werkelijkheid slechts een marginaal groepje vormen. Het is jou gelukt om Tanja in totale ontreddering achter te laten, zeg maar rijp voor weer enige sessies op de bank van een psychiater die haar uiteraard zal voorzien van de nodige rustgevende medicatie. Bij Pauw aan tafel zag ik een historisch voorbeeld van twee parallelle universums die met elkaar communiceerden. De hele belevingswereld van Tanja en co, waaronder Sinterklaas, genderneutraal en slavernijverleden, houd je totaal niet bezig. En daarmee legde je bloot dat het gutmensch universum haaks staat op de belevingswereld van de normale ‘Hollandse nuchterheid’.

Lees verder “Briefje aan Steven aka de Braboneger”

[Longread] Gratis personeel Deel 10

Afgelopen week viel mijn oog weer eens op een ontwikkeling in de arbeidsmarkt die me deed besluiten wederom de pen ter hand te nemen. De aanleiding was het bedrijf Virol Recycling Groep die BBL plaatsen aanbiedt in samenwerking met de gemeente Oldambt. Niets mis mee zou je zeggen. De BBL is namelijk een geweldig instrument voor met name jongeren die nog niet beschikken over een startkwalificatie. Voldoe je op je zestiende nog niet aan de minimale opleidingseis val je onder de kwalificatieplicht. Met name voor jongeren die moeite hebben om de hele dag op school door te brengen is de Beroeps Begeleidende Leerweg (BBL) een uitstekende oplossing. In de praktijk ga je dan één dag in de week naar school en breng je het geleerde vier dagen per week in praktijk bij een erkend leerbedrijf. De interne leermeester van het erkend leerbedrijf verzorgt de begeleiding van de leerling met betrekking tot de praktijk en het ROC verzorgt het theoretische deel van de opleiding. De kunst is natuurlijk om praktijk en theorie op elkaar af te stemmen. Toezichthouder is het S-BB. Een belangrijke taak van het S-BB is het erkennen van leerbedrijven. Je kunt natuurlijk geen slagers opleiden in een bakkerij. Iedere opleiding heeft dan ook een eigen kwalificatiedossier met een specifiek nummer, het zogeheten Crebo-nummer. Bedrijven worden erkend op de dossiers waarvan zij het praktijkgedeelte kunnen bieden.

Lees verder “[Longread] Gratis personeel Deel 10”

Een luchtkasteel met zonnepanelen?

Mijn vaste lezers weten dat ik een grote liefde koester voor het Noorden des Lands. Het rommelt echter al een tijdje daar. Nu denkt u uiteraard dat ik doel op de bevingen in Groningen, maar nee. Dat is niet het geval. Waar ik het wel met u over wil hebben is de gevolgen van deze bevingen. Groningen zit namelijk opgescheept met twee problemen. Het eerste probleem is het imago. De NAM, lees de overheid, heeft het namelijk gepresteerd om de Groningers neer te zetten als een stel profiteurs die massaal misbruik willen maken van de gelden die de NAM als de veroorzaker van alle ellende onder druk van de politiek beschikbaar moet stellen.

Lees verder “Een luchtkasteel met zonnepanelen?”

Blauw; de kleur van de zekerheid

De bevolking in Nederland groeit nog steeds. De bevolkingsgroei is tegenwoordig echter meer een gevolg van migratie dan dat er sprake is van een geboorte-overschot (het verschil tussen sterfte en geboorte). Met name door de vergrijzing zal er de komende jaren een geboorte-tekort zijn. Al deze nieuwe Nederlanders hebben echter één ding gemeen. Het Nederlanderschap gaat namelijk gepaard met het ontvangen van een registratienummer, het Burger Service Nummer (BSN). Gefeliciteerd nieuwe Nederlanders, met dit nummer bent u onderdaan van één van de rijkste landen ter wereld met alle bijbehorende rechten en plichten. Overigens bent u wel meteen mede-eigenaar van onze staatsschuld, op dit moment betekent dat per persoon € 28.779,00. Uw rechten moet u zich overigens niet teveel van voorstellen, sinds het neoliberalisme aan de macht is, is geen enkel recht nog een zekerheid. Of, zoals mijn opa het altijd verwoordde, de enige zekerheden in het leven zijn 6 plankjes en een blauwe envelop. Uiteindelijk zal de blauwe envelop verdwijnen door verdergaande automatisering. Hoewel, juist door die automatisering kan de belastingdienst het innen van belastingen niet garanderen.

Lees verder “Blauw; de kleur van de zekerheid”

De minderheid is de norm

Tot eind vorige eeuw stond Nederland bekend om haar tolerantie. Het was goed toeven in ons landje waar ‘leven en laten leven’ de norm was. De maatschappij was vrij overzichtelijk. Het gezin was de hoeksteen van de samenleving. Een gezin dat bestond uit een man en een vrouw en bij voorkeur enig nageslacht. Ook de kinderen werden ingedeeld als man of vrouw en kregen dit vermeld op hun geboorteakte en later hun paspoort. Dit betekende overigens niet dat er geen afwijkende samenlevingsvormen en/of genders voorkwamen. Terugkijkend naar deze periode valt slechts te constateren dat de norm erg dwingend aanwezig was en alles wat afweek van de norm het niet altijd even gemakkelijk had. Het ‘leven en laten leven’ uitte zich in het dagelijks leven als ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’. En dat ging op voor grote delen van Nederland. Tolerantie ging niet verder dan de achtertuin. Afwijken mocht, maar not in my backyard. Maar gelukkig waren daar de steden met Amsterdam prominent voorop. In de steden ontstonden complete subculturen. Iedere stad had bijvoorbeeld zijn eigen gayscene met bijbehorende uitgaansgelegenheden. De verschillende subculturen leefden naast elkaar, maar vermengden echter amper. Feitelijk kunnen we hier al spreken van segregatie.

Lees verder “De minderheid is de norm”

Voetveeg: Jetta mist de afslag

Het moest er vroeg of laat een keer van komen, een voetveeg voor Jetta ‘moestuin’ Klijnsma. De aanleiding is een artikel in Trouw waarin Sociale Werkplaatsen de noodklok luiden. De SW sector komt om in het werk en heeft per direct plaats voor 7000 nieuwe werknemers. Het betreft hier overigens veelal geen nieuw werk, maar lopende contracten. Contracten die de SW bedrijven niet meer na kunnen komen, omdat Jetta een 100.000 banenplan heeft bedacht. De doelstelling is om uiterlijk 2026 invulling te geven aan 125.000 banen (wie bedenkt dan de naam 100.000 banenplan?) voor arbeidsgehandicapten in een reguliere arbeidsomgeving. Op zich een nobel theoretisch streven vanuit de gedachte een inclusieve arbeidsmarkt te realiseren waar ook plaats is voor onze 1,6 miljoen arbeidsgehandicapten. De praktijk is echter iets weerbarstiger.

Lees verder “Voetveeg: Jetta mist de afslag”

Tuinleed

Gisteravond kreeg ik opeens het onzalige idee om een ommetje te gaan maken door het prachtige dorp waar ik woonachtig ben. ‘Onzalig’, aangezien ik normaal de stelregel hanteer dat verplaatsingen van meer dan 500 meter aaneengesloten bij voorbaat gemotoriseerd moeten worden afgelegd. Maar goed, ik heb met deze stelregel gebroken en me direct gerealiseerd waarom ik deze altijd hanteerde. Want ondanks de leuke edoch oppervlakkige gesprekken met mijn dorpsgenoten en enkele genuttigde spontaan aangeboden consumpties tijdens deze wandeling, ben ik redelijk verward thuisgekomen. In mijn ooit zo groene dorp is het de mensen in de bol geslagen.
Lees verder “Tuinleed”

Relicrisie

Tot mijn verbazing kwam SGP voorzitter Kees van der Staaij de afgelopen dagen opeens prominent in het nieuws. De aanleiding was een interview in The Wallstreet Journal waarin Kees aandacht vraagt voor het Nederlandse euthanasiebeleid. Met name de stap die D’66 wil zetten om mensen die geen waardig bestaan meer hebben professionele hulp te bieden, stuit hem tegen de borst. Professionele hulp die kan leiden tot een bewuste levensbeëindiging. Kees is van mening dat slechts zijn God beschikt over leven en dood. En passant gaat hij er even aan voorbij dat de meerderheid van de Nederlanders helemaal geen boodschap heeft aan zijn God. Logisch, want in de afgelopen eeuw van de wetenschap hebben steeds meer mensen het gezond verstand gevonden. Mensen die zich beseffen dat religie eeuwenlang mensen heeft geïndoctrineerd en onderdrukt. Met name in de Westerse wereld komt dat uitstekend tot uitdrukking in de cijfers.

Lees verder “Relicrisie”