Nederland kan wel een Trump gebruiken

Vanuit ons kleine polderlandje kijken we, ongeacht onze politieke of persoonlijke opvattingen, graag buiten de grenzen. Hoe we dat doen verschilt nogal. De één laat zich voorlieg…. voorlichten door programma’s van onze Publieke Omroep, zoals Nieuwsuur, Pauw of Jinek. De ander informeert zich via meer brede kanalen en duidt zelf de feiten zoals ze gepresenteerd worden via bijvoorbeeld de internationale pers, blogs van (ervarings)deskundigen ter plekke of Twitter. Ongeacht welke vorm van informatievoorziening men kiest, niemand komt om één persoon heen het afgelopen jaar: Donald John Trump.

Love him or hate him, hij is de president van de Verenigde Staten. En dat gaat, objectief gezien en op een paar incidenten na, verdomd goed aan de andere kant van de oceaan. De Amerikanen kennen ongekend lage werkloosheid, hoogste arbeidsmarktparticipatie van vrouwen en Afro-Americans, een fenomenale welvaartssprong, enorme belastingverlagingen, een dramatische daling van het aantal illegale immigranten (tot grote vreugde van mensen die de lange, legale weg tot immigratie hebben doorlopen), zetten vanuit Amerikaans perspectief terecht een handelsoorlog in omdat hun export disproportioneel veel belast wordt in het buitenland, hebben Noord Korea aan tafel die al hun afspraken lijken na te komen, bliezen de fopdeals op met TTIP, Iran en Parijs, hebben ISIS op de knieën en dwingen de rest van de wereld eindelijk eens hun steentje bij te dragen aan de NAVO.

Behoorlijk lijstje van prestaties, me dunkt. En nog geen Nobelprijs mogen ontvangen. Dat is natuurlijk ook helemaal niet aan de orde, want de reguliere media focust zich het liefst op de hakken of de jas van zijn vrouw, vinden ineens het kiesstelsel niet meer deugen, spreken schande van het feit dat Trump het liefst McDonald’s eet, jagen al meer dan een jaar achter Russische schimmen aan zonder een iota aan resultaat, huren hotelkamers af omdat ze van een straathoertje gehoord hadden dat Trump daar het bed bevuild zou hebben en, geen grap, vullen een hele avond lang een programma omdat Trump het liefst twee bolletjes ijs op zijn hoorntje heeft. Het zou hilarisch zijn, als het niet zo triest was. En onze media, met vaandeldragers Erik Shutyourlyingwhoremouthaan en Eelco Bohr von Riefenstahl, doen dagelijks een CNN en MSNBC kopiepasta en sturen de bagger die in Amerika al amper bekeken en gelezen wordt naar onze treurbuizen en Twitter-timelines. Dus denken de mensen die enkel NPO,- en RTL- nieuws volgen dat dat de realiteit is. Natuurlijk is Trump een rare opa, en echt niet alles is goed wat er uit zijn vingers komt. Maar met al het bovenstaande in het achterhoofd, kun je er niet omheen dat de berichtgeving disproportioneel negatief en alles behalve objectief is.

De logische vraag is dan; waarom? Het logische antwoord is net zo simpel en kort; afleiding. Terwijl driekwart Nederland als vingerwapperende zombies de agitprop tot zich neemt en lacht om het gekke haar van The Donald, de flauwe grapjes van Eva Jinek of kwijlt bij de eindeloze zelfpijperij van Eelco Snob van Frambozenshawl, gebeuren buiten deze bliksemafleidende pulp-items opmerkelijke zaken die wél direct invloed op onze levens hebben. Er wordt in de grootste stad van Nederland een burgemeester geïnstalleerd die eigenlijk niet wil, net zoals het grootste gedeelte van de bevolking van deze stad haar niet wil. In het Noorden van ons land barsten sinds decennia huizen stuk vanwege aardbevingen, maar het geld ligt al jaren op de plank en verdwijnt met miljoenen tegelijk in overhead voor mannen in dure ambtenarenpakken en dikke lease-auto’s. Terwijl er nu ten vijfde male met de cijfers en lokale bevolking gesjoemeld wordt. Of dat er ineens uit het niets een afschaffing van de dividendbelasting door de Tweede Kamer wordt geramd, dat een gigantisch gat in de begroting slaat ten behoeve van de daadwerkelijke regering in Nederland; Shell en Unilever.

Of dat het politieapparaat aangifte doen zo moeilijk als mogelijk maakt, en onze overheid daarna schermt met lage misdaadcijfers. Of dat we zogenaamd slechts 365.000 werklozen hebben, terwijl 1,6 miljoen mensen tegen hun zin thuis zitten of veel te weinig werk hebben om rond te komen. Of dat het perfecte politieke instrument voor beleidsbijsturing, het referendum, op maffiose wijze is weggemoffeld. Of dat ons wordt wijs gemaakt dat importeren van vluchtelingen en Oostblokkers een zegen zou zijn, terwijl iedereen weet dat deze instroom enkel wordt gepromoot om de lonen bij het grootbedrijf zo laag mogelijk te houden. Of dat ziekenhuizen in de provincie hele afdelingen sluit, want de zorg is zo duur geworden. De toekomstige slachtoffers (want die zijn gewoon statistisch berekend), worden overigens voor lief genomen. De lijst van binnenlandse fuckups is veel te lang om hier op te tekenen. En het sneue is dat het daar niet ophoudt, want we zijn ook een Europese Toren van Babel binnengesjoemeld. Die nu een eigen leger gaat oprichten. Die tegen de eigen bevolking gebruikt mag gaan worden. Oh, en ze willen ook memes verbieden. Bent u er nog? Mooi. Er rest ons, indien we onze kinderen en kleinkinderen nog iets van levensvreugde gunnen, niets anders dan een Nederlandse Trump aan het roer te zetten om de hele bende met de neus weer de goede kant op te dwingen.

Voorbeeld van een meme, zoals de Europese Unie ze wil gaan verbieden.

Want al met al kunnen we rustig concluderen dat het gepropageerde ‘partijkartel’, waar men initieel Thierry Baudet over uitlachte, wel degelijk bestaat. Ook lijkt de vijfde colonne actiever dan ooit en de nationale media is inmiddels verworden tot een activistische buikspreekpop van een select groepje mensen die vanuit hun Randstad-bubbel denkt dat de realiteit vormbaar is door hun gefinancierde wensdenken naar ons toe te zenden. Hoe haaks dit ook staat op de werkelijkheid. Je hoeft geen genie te zijn om te zien waar dit toe leidt, of bovenstaande lijst met schade aan te vullen die deze machten al berokkend hebben als het gaat om vertrouwen, zekerheid, sociale cohesie en veiligheid. De conclusie is dan ook dat de visieloze papper, nathouder en Unilever-manager Rutte zijn kluisje écht moet gaan leegruimen om plaats te maken voor iemand die niet alleen schoon schip maakt, maar het ding ook nog eens keert voordat de wal dat doet.

Zelf zat ik te denken aan een rijke ondernemer die zijn geld verdient met vastgoed en in de recreatie-sector, net als Trump. Iemand die dat zo goed heeft gedaan, dat hij ‘fuck you money’ heeft en dus onafhankelijk van politieke lobbyisten moeilijke maar noodzakelijke beslissingen kan nemen, net als Trump. Iemand die lak heeft aan het establishment en daar altijd vocaal in is geweest, net als Trump. Iemand die dol is op onafhankelijke media, net als Trump. Iemand met stevige kennis van de internationale en nationale financiële markt, brede ervaring met de pers in al haar facetten en niet bang is om de taal van het volk te spreken omdat populisme niet altijd een vies woord is. Iemand die zéér actief op Twitter is. Net als Trump.

En uiteraard iemand die niet bang is voor massale weerstand vanuit de hoogste echelons van onze ambtenarij en de Grachtengordel. Immers, zonder tegenwind kan geen Vlieger omhoog gaan. De naam van één persoon ligt op het puntje van mijn tong, maar ik kom er maar niet op…

Briefje aan Steven aka de Braboneger

Beste Steven,

Door middel van dit briefje wil ik je graag bedanken voor je bijdrage aan een onvergetelijke Pauw deze week, een must see zelfs voor de mensen die principieel niet naar Pauw kijken. Een optreden waarin je pijnlijk de gekte hebt blootgelegd van de gutmensch grachtengordelelite, in deze uitzending vertegenwoordigd door Pauw en met name Tanja Jess. Tanja woont overigens met haar partner Charly Luske in Almere-Haven, zeg maar de dependance van de wannabe gutmensch grachtengordelelite waar de tweede garnituur resideert.  Het echtpaar staat garant voor de totale policor idioterie die ons al enige jaren overspoeld vanuit de open inrichting ‘de grachtengordel’. Een elite die denkt dat zij de norm stellen in ons mooie landje, vergetend dat ze in de media heel groot lijken, maar in werkelijkheid slechts een marginaal groepje vormen. Het is jou gelukt om Tanja in totale ontreddering achter te laten, zeg maar rijp voor weer enige sessies op de bank van een psychiater die haar uiteraard zal voorzien van de nodige rustgevende medicatie. Bij Pauw aan tafel zag ik een historisch voorbeeld van twee parallelle universums die met elkaar communiceerden. De hele belevingswereld van Tanja en co, waaronder Sinterklaas, genderneutraal en slavernijverleden, houd je totaal niet bezig. En daarmee legde je bloot dat het gutmensch universum haaks staat op de belevingswereld van de normale ‘Hollandse nuchterheid’.

Lees verder “Briefje aan Steven aka de Braboneger”

Briefje van Omejan: aan Jan Roos

HEY….OUWE BLOEDGABBER! Nee, we kennen elkaar natuurlijk helemaal niet persoonlijk. Ik speelde vroeger wel in die speeltuin van je vader toen jij nog niet geboren was. Vreemd vind ik dat. Je ziet er namelijk veel ouder uit dan ik, zeker toen ik gisteren in Pauw en Jinek zag dat het beetje haar dat je nog hebt, ook al grijs is. Maar we gaan het niet over je uiterlijk hebben dat zou te makkelijke zijn. ZAL IK VAN DIE BRIL FF EEN FIETSIE MAKŪHHH!! WHOEHAHAHA!

Lees verder “Briefje van Omejan: aan Jan Roos”

Pauw en de Reductio ad Staphorstum

De Reductio ad Staphorstum is sinds jaar en dag mijn favoriete argument – of beter non-argument – in datgene wat sinds jaar en dag voor het ‘islamdebat’ door moet gaan. De redenering gaat zo: ‘Ja maar het christendom is ook erg kut hoor, dus moslims hoeven niet aangesproken te worden op of na te denken over de ellende die uit naam van de islam de halve wereld teistert. Gisteren wijdde het programma Pauw ruim twintig minuten speciaal aan de Reductio ad Staphorstum dus als die-hard fan voel ik me als onbezoldigde tikwezel toch verplicht (ik zou eigenlijk gaan stofzuigen) deze historische televisie na te beschouwen.

De aanleiding voor het gesprek was een zeer gangbare Reductio ad Staphorstum van Jeroen Pauw in zijn programma een paar weken terug: ‘alle heilige boeken roepen continu op tot geweld en zorgen voor ellende’. Ergo: de bijbel is even kut als de koran. Dat was tegen het zere been van een andere maar nog steeds in de Here verkerende talkshowhost Tijs van de Brink. Tijs had zelfs een dominee meegenomen om hem te ondersteunen. Als spreekbuis voor de religie van de vrede had de redactie van Pauw wel een heel bijzonder exemplaar opgedoken. Anne Dijk, een witte tot de islam bekeerde gehoofdoekte domineesdochter, ‘islamoloog’ en ‘religiewetenschapper’ die Anja Meulenbelt (lol) voordroeg tot persoon van het jaar.

Tja, met een tafel vol gelovigen moet je niet raar opkijken als de uitgebluste Jeroen Pauw ondanks dat hij dit soort gesprekken al 200 keer gevoerd heeft, niet in staat blijkt om de kijker te verschonen van een drogredenen bonanza. Natuurlijk staan zowel in de koran als de bijbel gewelddadige passages en oproepen tot geweld. In het oude testament gaat dat echter om een verhaal over het volk Israel dat de tikwezel Spinoza 350 jaar geleden al volledig gedebunkt heeft. De koran (ook al dien je die natuurlijk in de context van de 7e eeuw te lezen) is in het ‘nu’ het letterlijke woord en gebod van Allah. En aangezien de overgrote meerderheid van moslims nog steeds gelooft dat de Koran het letterlijke woord van Allah is en daar naar leeft, heeft ‘dood de ongelovigen!’ in de Koran een ander effect dan Jaweh (vlak hem niet uit) die het volk Israël, Lambik, Suske en Wiske de opdracht geeft om één of ander bijbels volk af te slachten.

Er zijn natuurlijk nog gristenen die het oude testament letterlijk nemen en daarmee ellende veroorzaken maar dat beperkt zich gelukkig hoofdzakelijk maar treurig genoeg tot steun aan de religieus fascistische kolonisten van de staat Israël op de Westbank. Als het beloofde land weer helemaal Joods is dan zorgen Hans Klok en professor Barabas er namelijk voor dat Jezus weer terug komt voor de Dag des Oordeels of iets in die trant. Ik dwaal af.

Het viel natuurlijk niet te verwachten dat Anne Dijk iets zinnigs in zou brengen. ‘De gewelddadige passages in de koran moet je in context van oorlogsrecht zien, een beetje als het VN-oorlogsrecht van die tijd’. Anne, ik zou zeggen, ga dat even uitleggen in Saudi-Arabië, tot voor kort de voorzitter voor de raad voor mensenrechten van de VN, en ontwijk daarna wat stokslagen. Maar goed, in elke Reductio ad Staphorstum discussie komt er onherroepelijk een moment dat de deelnemers concluderen dat er in ons tijdsgewricht toch wel opvallend veel meer ellende afkomstig is van de islam dan van het christendom. En dan komt Anne met een diepzinnig volstrekt origineel antwoord: ‘Ja maar de grootste slachtoffers zijn moslims zelf!

JOEHOE ANNE! Dat hoef je ons niet uit te leggen hoor! We willen juist weten hoe jij rationeel denkt dat dat komt. Niet dat Jeroen Pauw er over doorvraagt. Nee, Alexander Pechtold, die er ook zat, grijpt zijn kans om zijn empathie te betuigen over hoe moeilijk het wel niet moet zijn om je als moslim altijd maar te moeten verantwoorden voor de nare uitwassen van je geloof. Volgens Pechtold moeten we de islam de ruimte en tijd geven om zich in het westen te settelen maar tegelijkertijd moslims beschermen tegen alle negativiteit want god verhoede dat moslims zelf rationeel over hun geloof gaan discussiëren. Koekoek! En zo tikte ik weer een nutteloos stukje over een nutteloos programma met een nutteloze discussie terwijl ik beter mijn huis had kunnen gaan stofzuigen.

De bubbel van Jeroen Pauw is lekgeprikt

Het heerlijk avondje is gekomen. Iets te vroeg, en voor de verkeerde deugheiligman, maar we mochten gisteren allemaal meegenieten van een aflevering die de presentator van het naar hem vernoemde babbelprogramma pas na veel gratis biertjes aan de rode VARA-bar zou kunnen gaan verwerken. Pauw is de naam, en tegenover hem zat Duk. De vreemdste vogels waren zij echter niet aan de tafel, die voorheen vaak door zijn rode beukenhouten poten zakte door alle heiligheid, vroomheid en innerlijke waarden die er overheen gekotst werden. Er waren deze keer namelijk PVV-‘sympathisanten’ en daadwerkelijke PVV-stemmers gepresenteerd, die Wierd hadden benaderd over hun motivering om op de partij van Wilders te stemmen of daar begrip voor op te brengen. Met alle bijbehorende stigma’s die daarmee gepaard gaan. Maar vóórdat deze dappere mensen voor hun mening mochten uitkomen, gebeurde er nog iets opmerkelijks dat de toon zette voor de gehele clusterfuck.
Lees verder “De bubbel van Jeroen Pauw is lekgeprikt”

Voetveeg: de woede over Sylvana

Als Jeroen Pauw in Pauw zijn eerste onderwerp introduceert – het door DENK en de media gepushte, de hele dag echoënde non-nieuws dat Sylvana Simons beveiliging gaat krijgen vanwege een onsmakelijk racistisch filmpje op internet – zoemt de camera in op het ‘lijdende’ leidend voorwerp. Van achter haar spiegelende bril en het voor haar doen eenvoudige hair statement, zet ze haar meest hooghartige en gewichtig serieuze blik op. Zij is het nieuws. HET GAAT OM HAAR. Ze was zelfs de opening van het journaal! Plechtig bestijgt ze haar dubbeltroon van narcisme en slachtofferschap voor de zoveelste keer.

‘Hoe gaat het eigenlijk’? opent Jeroen Pauw empathisch. ‘Ja (gespeeld lachje), dat laat zich een beetje moeilijk omschrijven. Het antwoord dat ik meestal geef is, is, is……. ik geef het terug! Hoe zou jij je voelen onder deze omstandigheden? Ut, ut, ut grijpt in,…. zoals dat heet. Ja uh,….het is heftig !?’, Het einde van de zin loopt uit in een dankbare en vragende glimlach naar haar collega Jeroen Pauw. Dus, hoewel Sylvana de enige is die weet hoe het is om Sylvana te zijn in het door Sylvana en DENK gecreëerde ‘Sylvanagate’, zegt ze op de vraag hoe het met haar gaat:…..HELEMAAL NIETS! Als de kinderen ter sprake komen lijkt er iets van authenticiteit door te gaan schemeren maar al snel gaat Sylvana weer over op het gewichtige zoeken naar woorden, de overdreven mimiek en eindigt dan weer met de Sylvanaësque dooddoenner: ‘Je weet het pas als je het zelf meemaakt.’ Jullie weten allemaal niet hoe erg dit is. Alleen ik, Sylvana, draag dit kruis en als jullie mij er naar vragen dan zeg ik dat jullie dit niet kunnen weten.

Narcisme is natuurlijk een moeilijk onderwerp. Helemaal voor een BN-er op tv. Gisteren zijn weer pagina’s vol geschreven in de zoektocht naar de oorzaak van de ‘volkswoede’ tegen Sylvana maar niemand binnen de zichzelf pijpende media-elite weet de vinger op de zere plek te leggen. Namelijk: Sylvana is een lege niets zeggende huls, die zichzelf met het thema racisme onterecht weer helemaal in het middelpunt van de publieke aandacht heeft weten te manoeuvreren. En waarom? Omdat ze zwart is, bij de BN-er incrowd hoort en racisme door het Zwarte Piet geleuter bij haar vrienden aan de praattafels met camera’s erbij, een dagelijks item is geworden. Naast het ‘benoemen van racisme’ heeft zij helemaal niets te zeggen. Ze zegt dus ook nooit iets. Daar heeft ze de kennis, het intellect en de intelligentie niet voor. In plaats van iets zinnigs in te brengen, waar duidelijk behoefte aan is bij het publiek aangaande dit gevoelige onderwerp, krijgt het iedere keer gewichtig gespeelde, media getrainde, van narcisme doordrenkte, nietszeggend uiterlijk vertoon voorgeschoteld.

Op basis van deze incompetentie, leegheid en nepheid wordt Sylvana een podium wat betreft dit onderwerp niet gegund. Waarom krijgt zij wel al die aandacht? Onverdiend narcisme waar geen prestatie tegenover staat, is in onze narcistische samenleving waarin iedereen tekort gedaan wordt, een lont in een kruitvat. De woede over Sylvana gaat over afgunst en die is terecht. Maar omdat het onderwerp racisme is, Sylvana een zwarte vrouw is die een impopulair standpunt inneemt, loopt de woede in de krochten van internet zoals gewoonlijk uit op een bonanza van racisme en seksisme. Daar gaat dan weer alle aandacht naar toe. Iedereen die het niet met het racisme standpunt van Sylvana eens is, of haar gewoon vervelend vindt maar geen racist is, of gewoon genoeg heeft van iedere keer praten met Sylvana over racisme, wordt WEER NIET niet gehoord. De legitieme afgunst naar Sylvana blijft daardoor onbesproken. Waarom?

Omdat de collega’s en vrienden uit de BN-wereld, Pauw, Van Nieuwkerk, Tan haar weigeren te ontmaskeren. Zij hoort tenslotte bij de club die ook niet ‘echt’ is! Daar was nog enig begrip voor op te brengen, ook al leek het onderwerp racisme te gevoelig en te belangrijk om dit narcistische elitisme in stand te houden. Echter, Sylvana’s groot geënsceneerde toetreding tot de politieke partij DENK, een partij die onverholen etnische en religieuze (islamitische) ontwrichting voor de eigen politieke macht tot doel heeft, veranderde de zaak volkomen! Nu moest Sylvana ook iets inhoudelijks gaan zeggen! Over de naming en shaming praktijken van DENK ten opzichte van Turkse Nederlanders die niet de islamitische Erdoganistische lijn van DENK volgen bijvoorbeeld. Over de Armeense genocide. Over de Turkse hetze tegen Ebru Umar waar Sylvana haar collega Ebru – qua bedreiging en vrouw van kleur een lotgenote – besmuikt in de kou liet staan.

Maar ook na het toetreden tot DENK dat vanwege de vele tegenstrijdigheden van deze move een kritische benadering van Sylvana rechtvaardigde, lieten onze nationale interview grootheden het bewust of onbewust iedere keer afweten. Om collega Sylvana heel te laten. Om niet op nationale tv te laten blijken wat alle kijkers iedere keer duidelijk zien: Sylvana is te dom en ontbeert de inhoud en het intellect om zich met ingewikkelde zaken als racisme en politiek in te laten. Zelfs een persoonlijke kijk op dit soort dingen kan ze niet geven want ze is niet authentiek. Ze is een lege tv huls dat goed plaatjes aan elkaar kon praten vroeger. En dus krijgt het publiek keer op keer gespeeld gewichtige pretentieuze media getrainde toneelstukjes zonder inhoud met veel wedervragen. Want als Sylvana het niet weet of het niet WIL weten, en dat is heel vaak het geval, dan stelt ze een wedervraag. Dat leer je op de media training. En, zo komt ze er iedere keer mee weg om NIETS te zeggen.

De kijker pikt dit gewoon niet meer. De woede op sociale media steekt keer op keer op. Sneuneuzen en racisten op internet vieren een baldadig feestje. Zij creëren het enige narcisme infuus dat de intellectueel beperkte Sylvana nog kan bedienen: dat van slachtoffer. Daar kan ze blind op varen in de racisme discussie want ze is een zwarte vrouw. En bij ieder mediamoment dat op deze manier weer een nieuw media moment voortbrengt, staat de poppenspeler Kuzu te grijnzen. De inlijving van deze aandachtsmagneet uit de BN-wereld bij zijn partij DENK was een meesterzet. En Sylvana is te dom om te begrijpen dat ze gebruikt wordt.

‘Ja, maar het gaat niet om mij’! roept ze nog totaal ongeloofwaardig aan het einde van het gesprek. Ze moest eens weten……..