Relicrisie

Tot mijn verbazing kwam SGP voorzitter Kees van der Staaij de afgelopen dagen opeens prominent in het nieuws. De aanleiding was een interview in The Wallstreet Journal waarin Kees aandacht vraagt voor het Nederlandse euthanasiebeleid. Met name de stap die D’66 wil zetten om mensen die geen waardig bestaan meer hebben professionele hulp te bieden, stuit hem tegen de borst. Professionele hulp die kan leiden tot een bewuste levensbeëindiging. Kees is van mening dat slechts zijn God beschikt over leven en dood. En passant gaat hij er even aan voorbij dat de meerderheid van de Nederlanders helemaal geen boodschap heeft aan zijn God. Logisch, want in de afgelopen eeuw van de wetenschap hebben steeds meer mensen het gezond verstand gevonden. Mensen die zich beseffen dat religie eeuwenlang mensen heeft geïndoctrineerd en onderdrukt. Met name in de Westerse wereld komt dat uitstekend tot uitdrukking in de cijfers.

Lees verder “Relicrisie”

Pauw en de Reductio ad Staphorstum

De Reductio ad Staphorstum is sinds jaar en dag mijn favoriete argument – of beter non-argument – in datgene wat sinds jaar en dag voor het ‘islamdebat’ door moet gaan. De redenering gaat zo: ‘Ja maar het christendom is ook erg kut hoor, dus moslims hoeven niet aangesproken te worden op of na te denken over de ellende die uit naam van de islam de halve wereld teistert. Gisteren wijdde het programma Pauw ruim twintig minuten speciaal aan de Reductio ad Staphorstum dus als die-hard fan voel ik me als onbezoldigde tikwezel toch verplicht (ik zou eigenlijk gaan stofzuigen) deze historische televisie na te beschouwen.

De aanleiding voor het gesprek was een zeer gangbare Reductio ad Staphorstum van Jeroen Pauw in zijn programma een paar weken terug: ‘alle heilige boeken roepen continu op tot geweld en zorgen voor ellende’. Ergo: de bijbel is even kut als de koran. Dat was tegen het zere been van een andere maar nog steeds in de Here verkerende talkshowhost Tijs van de Brink. Tijs had zelfs een dominee meegenomen om hem te ondersteunen. Als spreekbuis voor de religie van de vrede had de redactie van Pauw wel een heel bijzonder exemplaar opgedoken. Anne Dijk, een witte tot de islam bekeerde gehoofdoekte domineesdochter, ‘islamoloog’ en ‘religiewetenschapper’ die Anja Meulenbelt (lol) voordroeg tot persoon van het jaar.

Tja, met een tafel vol gelovigen moet je niet raar opkijken als de uitgebluste Jeroen Pauw ondanks dat hij dit soort gesprekken al 200 keer gevoerd heeft, niet in staat blijkt om de kijker te verschonen van een drogredenen bonanza. Natuurlijk staan zowel in de koran als de bijbel gewelddadige passages en oproepen tot geweld. In het oude testament gaat dat echter om een verhaal over het volk Israel dat de tikwezel Spinoza 350 jaar geleden al volledig gedebunkt heeft. De koran (ook al dien je die natuurlijk in de context van de 7e eeuw te lezen) is in het ‘nu’ het letterlijke woord en gebod van Allah. En aangezien de overgrote meerderheid van moslims nog steeds gelooft dat de Koran het letterlijke woord van Allah is en daar naar leeft, heeft ‘dood de ongelovigen!’ in de Koran een ander effect dan Jaweh (vlak hem niet uit) die het volk Israël, Lambik, Suske en Wiske de opdracht geeft om één of ander bijbels volk af te slachten.

Er zijn natuurlijk nog gristenen die het oude testament letterlijk nemen en daarmee ellende veroorzaken maar dat beperkt zich gelukkig hoofdzakelijk maar treurig genoeg tot steun aan de religieus fascistische kolonisten van de staat Israël op de Westbank. Als het beloofde land weer helemaal Joods is dan zorgen Hans Klok en professor Barabas er namelijk voor dat Jezus weer terug komt voor de Dag des Oordeels of iets in die trant. Ik dwaal af.

Het viel natuurlijk niet te verwachten dat Anne Dijk iets zinnigs in zou brengen. ‘De gewelddadige passages in de koran moet je in context van oorlogsrecht zien, een beetje als het VN-oorlogsrecht van die tijd’. Anne, ik zou zeggen, ga dat even uitleggen in Saudi-Arabië, tot voor kort de voorzitter voor de raad voor mensenrechten van de VN, en ontwijk daarna wat stokslagen. Maar goed, in elke Reductio ad Staphorstum discussie komt er onherroepelijk een moment dat de deelnemers concluderen dat er in ons tijdsgewricht toch wel opvallend veel meer ellende afkomstig is van de islam dan van het christendom. En dan komt Anne met een diepzinnig volstrekt origineel antwoord: ‘Ja maar de grootste slachtoffers zijn moslims zelf!

JOEHOE ANNE! Dat hoef je ons niet uit te leggen hoor! We willen juist weten hoe jij rationeel denkt dat dat komt. Niet dat Jeroen Pauw er over doorvraagt. Nee, Alexander Pechtold, die er ook zat, grijpt zijn kans om zijn empathie te betuigen over hoe moeilijk het wel niet moet zijn om je als moslim altijd maar te moeten verantwoorden voor de nare uitwassen van je geloof. Volgens Pechtold moeten we de islam de ruimte en tijd geven om zich in het westen te settelen maar tegelijkertijd moslims beschermen tegen alle negativiteit want god verhoede dat moslims zelf rationeel over hun geloof gaan discussiëren. Koekoek! En zo tikte ik weer een nutteloos stukje over een nutteloos programma met een nutteloze discussie terwijl ik beter mijn huis had kunnen gaan stofzuigen.

Migratie als katalysator van botsende beschavingen

De standaard werken van Fukuyama (The end of history and last man) en Samuel Huntington (The clash of civilizations and the remaking of world order) gaan een laag dieper dan de hedendaagse simpele conclusie dat de islam wel fout moet zijn. Er is een groter proces gaande waarbij het niveau van de discussie van religie zich verdiept naar die van “beschavingen”. In dit artikel wordt niet ingegaan op de validiteit van Huntingtons theorie –lees er vooral zelf over-, maar wordt geschetst welke implicatie dit proces op termijn zou kunnen hebben voor het religieuze landschap in de wereld en specifiek in Nederland.

Lees verder “Migratie als katalysator van botsende beschavingen”