Geachte heren Römer en Kuyl, beste Peter en Carel,
In navolging van het briefje aan Erik van Muiswinkel voel ik mij geroepen om te reageren op uw reactie op de brief van de zelfbenoemde 120 ‘Bekende Nederlanders’ in het NRC handelsblad van vandaag de 30e mei, een datum waarop we normaal gesproken niet geconfronteerd wensen te worden met een kinderfeestje uit december.
Lees verder “Briefje aan de NTR, over het Sinterklaasjournaal”
Geachte heer van Muiswinkel, beste Erik,
Vol verbazing volgen wij sinds gisteren de media omtrent de Zwarte-Pieten-discussie en met name jouw rol daarin. Het is duidelijk dat jij de voortrekkersrol op je hebt genomen om namens ruim 100 zelfverklaarde ‘Bekende Nederlanders’ jullie standpunt ten opzichte van deze discussie naar voren te brengen. De wijze waarop roept nogal wat vragen op. Deze willen wij je in deze open brief graag stellen, waarbij ons blog Batavirus je bij voorbaat toezegt je antwoord, als je genegen bent te reageren, zonder enige vorm van censuur te plaatsen. Wij, Bataviristen, schuwen namelijk de discussie niet. Ook willen we je complimenteren dat je de discussie aangaat op Twitter, waarbij je mensen die reageren vanuit een ander standpunt niet meteen op block zet.
Batavirus voelt de noodzaak om door middel van deze open brief jullie van de antizwartepietenbrigade, met hoofdvertegenwoordigers @quinsygen@DJSabroso, tot de orde te roepen. De reden is dat jullie op oneigenlijke gronden een strijd voeren tegen een nationale traditie, een kinderfeestje nota bene. En niet zomaar een kinderfeestje, in het overgereguleerde Nederland kennen we namelijk duidelijke richtlijnen voor de viering van dit kinderfeestje, de NEN0512. Als jullie de moeite nemen om dit document te downloaden en te lezen, zullen jullie zien dat wij ons kinderfeestje erg serieus nemen.
Gisteravond heeft het Lodewijk Asscher, de kroonprins die binnenkort het licht uitdoet bij de PvdA, behaagd om in Nieuwsuur een pleidooi te houden voor het vervolgen van mensen die in zijn ogen te ver gingen in het uiten van hun ongenoegen over Sylvana Simons op de diverse social media. De beroepshypocriet gaf hiermee een compleet Brevet van Onvermogen af. ’s Middags stemmen voor de eventuele uitlevering van Ebru Umar aan Turkije, indien de rechterlijke macht tot dat besluit zou mogen komen. Tenenkrommend, maar blijkbaar heeft Ebru zich teveel een echte Nederlander getoond en is ze toegevoegd aan de Orde van de Kaaskoppen. Kaaskoppen die zich niet meer mogen uiten, de Vrijheid van Meningsuiting is zo langzamerhand een voorrecht geworden voor niet-blanke Nederlanders. En hier kunnen inmiddels heel wat blanke Nederlanders over meepraten; zij kregen de hermandad immers op bezoek vanwege hun tweets of Facebookuitingen. Onze hypocriet hebben we echter nog nooit kunnen betrappen op enige actie indien niet-blanke Nederlanders gebruik maken van hun Vrijheid van Meningsuiting en de meest verwerpelijke teksten inclusief doodsverwensingen (overigens wel strafbaar) op de social media gooien.
Net als de meeste Nederlanders beginnen de Bataviristen de dag met het scannen van het nieuws, omdat we nu eenmaal graag inspelen en reageren op de actualiteit. Regelmatig komt het voor dat we met onze aangeboren kritische blik en vanuit ons omdenkend vermogen hoofdschuddend en headdeskend achter onze pc worden aangetroffen. En u raadt het al, vanochtend was het weer eens raak. De aanleiding was een juichverhaal in de reguliere media, u weet wel die nimmer kritische spreekbuizen van onze overheid, over het feit dat mensen met schulden een half jaar rust krijgen om orde op zaken te stellen. Klakkeloos hebben de media dit misplaatst juichverhaal overgenomen van moestuinvrouwtje Klijnsma en co. Kanttekeningen worden niet geplaatst.
Dit weekend was er een bijeenkomst van de Verenigde neoliberalen Voor Democratie, een contradictio in terminis, in het hoge Noorden. Zoals de gewoonte is op dit soort bijeenkomsten mocht het klapvee, zeg maar de leden van deze moreel verheven partij, hun handen stuk klappen na de vurige redes van hun zelfverkozen leiders. Op dit feest der zelfbevlekking betaamde het onze grote leider van het ‘beste kabinet ooit’ een uitspraak te doen waar het klapvee een staande ovatie voor over had, namelijk:
“We willen nooit meer terug naar de naïviteit van de multiculturele samenleving.”
Een retorische uitspraak waarmee deze omhooggevallen geschiedenisleraar zonder het te beseffen bevestigde wat de burgers van Nederland allang weten, namelijk dat hij compleet wereldvreemd is.
Tot grote vreugde van de Bataviristen is Ebru Umar teruggekeerd in het ‘veilige’ Nederland. Veilig tussen aanhalingstekens aangezien we ons afvragen of Ebru wel zo veilig is in haar thuisland. De klucht rond Ebru is namelijk nog lang niet afgelopen. In afwachting van haar definitieve berechting mag ze al twitterend en schrijvend op de bank bij één van haar vrienden haar dagen doorbrengen. Ebru een beetje inschattend zal ze daarbij geen blad voor de mond nemen en haar vizier blijven richten op de Nederturken en het Nederturks idool Erdogan. In de week van 23 mei mag Ebru gelukkig de bank nog even verlaten om met haar stralende verschijning de Libelle Zomerweek, u weet wel dat festijn waar verzuurde huisvrouwen samenkomen om hun tassen vol te stoppen met gratis prullaria van diverse bedrijven (vooral Unilever), tot grote hoogte te stuwen.
In 2014 bepleitte het Nationaal Comité om Bevrijdingsdag om te dopen in Dag van de Vrijheid. Uiteindelijk heeft het Nationaal Comité onder aanvoering van Jacques Wallage bakzeil moeten halen. En dat is maar goed ook: Bevrijdingsdag vieren we om te herdenken dat de Duitse bezetter capituleerde. Nederland was weer een vrij land, een zelfstandige natie, maar dat wil niet zeggen dat de Nederlanders vanaf dat moment in vrijheid konden leven. Wallage en co beseften blijkbaar niet dat vrijheid iets anders is dan bevrijd worden van een bezetter. Vrijheid kent namelijk vele definities waarvan het recht om vrij te zijn van slavernij, gevangenschap of overheersing van een despotische macht gegarandeerd door een grondwet er slechts één is. In de sociologie wordt vrijheid bijvoorbeeld gezien als de mogelijkheid om te doen en laten wat men wil zonder de vrijheid van een ander te beperken, zowel in lichamelijke als in geestelijke zin. Voor de lezers die geïnteresseerd zijn in filosofisch geneuzel heeft Wikipedia een redelijk beschouwende pagina. Libertariërs gaan altijd uit van individuele vrijheid en benoemen dat als soevereiniteit van het individu. Centrale vraag blijft of we vrij zijn in ons doen en denken.
In navolging van België en Spanje gaat het er steeds meer op lijken dat Nederland na de volgende verkiezingen een probleem gaat krijgen bij het formeren van een nieuwe regering. Er heerst een grote verdeeldheid dat vooral ten uiting komt in de grote keuze aan splinterpartijtjes, die overigens geen van allen iets toevoegen aan de Nederlandse Politiek. Het grootste slachtoffer van deze versplintering is de PvdA. Met nog 8 zetels in de peilingen zou je bijna denken dat er geen arbeiders meer wonen in ons kikkerlandje. En dat geloven we niet. De werkelijke oorzaak van de teloorgang van onze rooie rakkers is gelegen in het verraad dat de partij heeft gepleegd door te gaan regeren met de VVD. Ze is hiervoor dan ook genadeloos afgestraft. Echter, zoals iedere aannemer weet, je moet eerst goed slopen om iets moois te herbouwen. De PvdA kan als een feniks uit de as herrijzen. En dat is noodzakelijk want we hebben hun traditionele politieke geluid nodig voor de balans in het politiek systeem.
Kuierend in een lekker oranje lentezonnetje op deze verplichte vrije dag valt mijn oog op een bijzonder tafereel op het terras bij onze lokale kroeg. Een gemêleerd gezelschap maakt het even eenvoudig genieten van een versnapering onmogelijk, doordat hun overenthousiaste aanwezigheid in combinatie met hun gestaag stijgende alcoholpromillage het aantal decibel dat ze produceren lineair doet toenemen. Aangezien er maar één lokale kroeg is in ons dorp en ik behoorlijk uitgedroogd ben geraakt door mijn wandeling, hetgeen normaliter niet in mijn bewegingspatroon thuishoort, besluit ik toch plaats te nemen aan het enige lege tafeltje op het terras naast het feestende gezelschap om een versnapering tot mij te nemen. Nog voor ik mijn achterwerk op een terrasstoel heb kunnen positioneren brengt de bediening mij al een Dikke Citroen van de Weduwe Joustra, ondertussen zich verontschuldigend voor het lawaaierige gezelschap.
![[Longread] Leven op krediet – Deel 3](https://sp-ao.shortpixel.ai/client/to_auto,q_glossy,ret_img,w_825,h_510/https://batavirus.nl/wp-content/uploads/2016/05/leven-op-krediet-deel-3.jpg)
