november 2016

Bergsma’s gaslight bonanza rerevisited

Twee weken geleden merkte de rechtse grachtengordelgaslighter Sietske Bergsma, enigszins verbouwereerd door het enthousiasme van Theodore Holman, in haar nazomergasten interview op, dat ze ‘misschien wat meer na moest denken over het fenomeen ‘gaslighting’. Omejan, de onbaatzuchtigheid zelve, besloot haar een handje te helpen maar wat schetst zijn verbazing: zijn hulp werd niet aanvaard (dat kan, want Omejan is persona non grata op de rechtse grachtengordel) of Sietske heeft zijn argumenten niet begrepen getuige dit stuk.

Om niet al te ‘mansplainerig’ over te komen gaat ondergetekende er maar vanuit dat hij niet duidelijk genoeg is geweest en probeer ik mijn bezwaren tegen het hippe rechtse frame dat ‘gaslighting’ door het rechtse papegaaienkoor aan het worden is, nogmaals onder woorden te brengen.

Gasbranden (dat klinkt toch veel mooier?) is een concept uit de persoonlijk psychische sfeer dat draait om narcisme, schuld, macht, schuld en empathie. Als je dat gaat extrapoleren om het concept toe te passen op de macht in collectieve vorm (de elite, de media-elite, de economische elite, links) en het slachtoffer in collectieve vorm (het volk, de lezers, de tv kijkers, arme hardwerkende rechtse Nederlanders waarvan je denkt dat ze niet zo slim zijn als jij) dan zou je er voor de duidelijkheid goed aan doen om het concept NIET in een ideologisch perspectief te plaatsen. Narcisme, macht, schuld etc. zijn niet links of rechts. En macht in algemene zin, dat de mogelijkheid tot manipulatie biedt, is relatief. In de zin van, jij Sietske Bergsma, bent machtiger dan je eigen lezers en klapvee. Dat klapvee heeft sympathie voor jou en daar kun jij vanuit narcistische motieven bewust en onbewust gebruik van maken.

Het had dus wat sterker over gekomen als je het concept had geïntroduceerd met wat rechtse voorbeelden van gasbranden want nu is het op zich interessante concept (de ‘narcisme-macht-empathie’ dynamiek in de (online) media bijvoorbeeld) verworden tot een leeg rechtsgrachtengordeliaans frame. Met de redenering van: hij, zij of hullie zijn gasbranders en DUS kan de boodschap niet kloppen zoals dat zo vaak gebeurt bij de door jou zo verfoeide Social Jusitice Warriors (gaslighters!) met hun zelfde hippe anglicismen als ‘mansplaining’ en ‘whitesplaining’.

Een tweede punt is dat gasbranden over ‘het manipuleren van de waarheid of de realiteit’ gaat binnen de narcisme-schuld-empathie dynamiek. Maar over welke en wiens waarheid of realiteit hebben we het dan Sietske? Vorige week schreef je bijvoorbeeld nog dat je Geert Wilders niet op onwaarheden kan betrappen. Daar moet ik dan erg om lachen omdat juist voor het fenomeen collectief gasbranden, Wilders mijns inziens een goed onderzoeksobject zou zijn. Wat is de waarheid en realiteit in onze door informatie en opinies getsunamiseerde samenleving? Weet jij het nog?

Neem Geert Wilders. Hij beweert dat we door islamitische testosterombommen worden overlopen en dat die testosteronbommen speciaal hier heen komen om onze dochters te verkrachten. Nu woon ik in een Amsterdamse wijk (sorry mensen) waar veel moslims wonen. Ik en mijn blonde vrouw wonen hier naar alle tevredenheid. Ik moet niks hebben van de islam maar het eind der tijden scenario lijkt zich nog niet af te spelen hier. Je collega Annabel Nanninga woont overigens in dezelfde wijk maar die vindt de wijk weer lijken op het Tahirplein tijdens de Arabische winter. Voor iedereen is de realiteit of de waarheid dus anders. Je gaf in nazomergasten aan dat je zelf in een sjieke wijk in Berlijn woonde. Je merkte daar niets van de Duitse vluchtelingencrisis. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat die crisis niet bestaat. Dat weet jij maar al te goed want je vindt Leo Lucassen bekend van het adagium ‘de vluchtelingencrisis valt mee en de islam is ok’ een vreselijke gasbrander.

Het is dus belangrijk om met het oog op het concept gasbranden, onderscheid te gaan maken tussen twee realiteiten of waarheden waar tussen een steeds grotere kloof aan het ontstaan is: die van de media en die van het dagelijks persoonlijke leven. En nu juist bij die eerste wordt het door de stortvloed aan informatie, polarisatie, framing, narcisme en het (rechtse) hyperbolen en adjectieven bonanza steeds moeilijker om te bepalen wat nu de realiteit is. Wat is echt? Wat is waar? Wie liegt? Wie overdrijft niet? Het is één grote gasbrand (in jouw betekenis van het woord) geworden waar men op de nog na smeulende woestenij, als men goed zoekt, nog enkele feitelijke waarheden kan vinden.

Ik wil je niet ontmoedigen Sietske. Zoals ik al eerder aangaf, is gasbranden een interessant concept om de media en de elite mee te analyseren. Door middel van echt debat waar je aan zegt te hechten, kunnen we de verdieping zoeken in plaats van je te vergalloperen met secundaire en tertiere gaslightning (gasbliksem). Maar ik waarschuw je op voorhand. Ik ben er één hoor! Een narcist. En jij? Ben jij een narcist?

De bubbel van Jeroen Pauw is lekgeprikt

Het heerlijk avondje is gekomen. Iets te vroeg, en voor de verkeerde deugheiligman, maar we mochten gisteren allemaal meegenieten van een aflevering die de presentator van het naar hem vernoemde babbelprogramma pas na veel gratis biertjes aan de rode VARA-bar zou kunnen gaan verwerken. Pauw is de naam, en tegenover hem zat Duk. De vreemdste vogels waren zij echter niet aan de tafel, die voorheen vaak door zijn rode beukenhouten poten zakte door alle heiligheid, vroomheid en innerlijke waarden die er overheen gekotst werden. Er waren deze keer namelijk PVV-‘sympathisanten’ en daadwerkelijke PVV-stemmers gepresenteerd, die Wierd hadden benaderd over hun motivering om op de partij van Wilders te stemmen of daar begrip voor op te brengen. Met alle bijbehorende stigma’s die daarmee gepaard gaan. Maar vóórdat deze dappere mensen voor hun mening mochten uitkomen, gebeurde er nog iets opmerkelijks dat de toon zette voor de gehele clusterfuck.
Lees verder “De bubbel van Jeroen Pauw is lekgeprikt”

Penetreert Russische corruptie het Nederlandse Faillissementsrecht?

Wat denken die russen wel niet? Dat Nederland niet weet wat corruptie is in faillissementen? Hoe je jezelf kunt verrijken over de ruggen van alles en iedereen? Wij Nederlanders zijn niet gek, Poetin en de zijnen kunnen nog wat leren van Nederland. Daar zijn alle randvoorwaarden voor een lekker potje corruptie simpelweg ingebed in het rechtssysteem, onderdeel van de architectuur. De Russen zijn mietjes in vergelijking bij “onze jongens“. Oranje boven! Lees verder “Penetreert Russische corruptie het Nederlandse Faillissementsrecht?”

Werken vanuit de bijstand

Zoals mijn gewoonte is ben ik vanochtend begonnen met het screenen van het nieuws. En hoewel het zelden voorkomt werd ik prettig verrast; een nieuwtje in het kader verbaas en verwonder zeg maar. Het betrof een poging tot een goed idee. Uit de koker van twee politieke partijen nog wel, namelijk het PvdA en D’66. Na jarenlang beleid van PvdA en VVD, uiteraard met enthousiaste steun van D’66, waarbij het mensen vrijwel onmogelijk werd gemaakt om invulling te geven aan werk vanuit de bijstand, komen PvdA en D’66 tot voortschrijdend inzicht. De bijstand moet een springplank zijn en geen moeras. Het is alleen jammer dat hun voorstel elke realiteitszin mist en zorgt voor nog schevere verhoudingen tussen fulltime werkenden en participanten vanuit de bijstand. Immers, 50% van je verdiensten tot een maximum van 2 jaar mogen behouden vanuit de bijstand wordt in veel gevallen lucratiever dan werken voor het minimum loon of net daarboven.

Lees verder “Werken vanuit de bijstand”

De Smaak Van Verbraak #33

Vrijdagmiddag, de trein richting het einde van het jaar raast verder. Donkere dagen maar ons hart zal nooit donker zijn want de smaak van Verbraak is weer daar!

De weken kabbelen voorbij, de herfst is alom aanwezig en het wordt steeds vroeger donker. Donkerder en donkerder, tijd om ons in te graven achter de voordeur met goedkoop en warm voer.

Dus daar gaan we weer, vergeet de wekelijkse beslommeringen, vergeet alle ophef, de politieke malheur en geniet!

Vandaag gaan we verder op de budget-tour, voor 4 man koken voor een habbekrats. We gaan een klassieker van Verbraak maken, lof met ham en roomkaas. Beter, sneller en lekkerder dan de echte klassieker lof met ham en kaas uit de oven!

Hieronder ziet u 7 voorbeeld foto’s maar onder de video volgen enkele extra tips om het werkelijk onvergetelijk te maken.

Ingrediënten voor 4 personen en extra speciale geheimen van Verbraak:

Lof met ham en roomkaas:

● 800 gram witlof
● 2 teentjes knoflook
● 150 gram ham
● Flinke klont boter
● Bakje roomkaas
● Veel peper
● Zout
● Zak aardappelkroketjes

Aangezien er geen filmpje is leg ik kort uit hoe dit overheerlijke gerecht binnen 20 minuten op tafel staat.

Verwarm de oven voor op 250 graden, aardappelkroketjes in een ovenschaal en 20 minuten erin. na 10 minuten even rammelen en ze komen er prachtig goudbruin uit. Plet en snij de knoflook fijn, hartje uit het lof en in dikke ringen snijden en dan de pan op vol vuur met een flinke klont boter. Witlof met een beetje zout en veel peper bakken totdat het meeste vocht verdampt is en dan de ham en roomkaas erbij, minuutje op laag vuur laten pruttelen en klaar!

(U kunt eventueel nadat het meeste vocht verdampt is nog wat honing toevoegen aan het lof zodat het er mooi gekarameliseerd uitziet en de kinderen niet zeuren dat het te bitter is al neemt de roomkaas dat ook reeds weg)

En wederom voor nog geen 4 euro een gouden maal, duik er diep in en vergeet alles. Er brandt weer licht in de donkere dagen, er brandt altijd licht als de Smaak van Verbraak is geweest!

Rudy Stroink, het Openbaar Ministerie en de Bermuda Triangle

Rudy Stroink, oprichter van het in de vastgoedcrisis teloor gegane TCN etaleerde zich jarenlang als hét boegbeeld van integriteit in de vastgoedsector. Hij presenteerde zichzelf en zijn bedrijf bewust als braafste jongetje van de klas en ging prat op het naar zijn zeggen maatschappelijk ondernemen van hemzelf en TCN. Dat deed hij op een volgens velen hautaine en arrogante wijze. Publiciteitsgeil zocht hij vaak en bewust de publiciteit om die boodschap uit te dragen.

De reputatie van de vastgoedbranche is de afgelopen jaren flink aangetast. Het “establishment” en de media wees met een verwijtende vinger naar de “grote jongens” toen de bankensector met donderend geraas onderuit ging. Grote spelers in die markt werden als zondebok aangewezen en werden publiekelijk geofferd. Leidinggevenden van de vastgoedbanken ontsprongen bijzonder genoeg de dans. Rudy Stroink’s zorgvuldig opgebouwde reputatie bleef echter desondanks fier overeind.

Deze week is ook daar een einde aan gekomen. Het Financiële Dagblad openbaarde dat Rudy Stroink en zijn vrouw Saskia van Bohemen aanstaande maandag voor de rechter dienen te verschijnen in een omkopingszaak. Het nieuws sloeg in de vastgoedsector in als een bom. Zij zouden maar liefst EUR 1.7 miljoen aan een medewerker van Google hebben betaald om de verlenging van de huur door Google van een datawarehouse in het bezit van TCN veilig te stellen. Er zouden betalingen zijn verricht via exotische eilanden als Dominca en de Maagdeneilanden. Rudy Stroinks reputatie is met deze berichtgeving voor eeuwig naar de haaien.

Hij zal beleefd doch dwingend worden gevraagd zijn publieke functies en lidmaatschappen van brancheorganisaties op te geven en iedereen zal afstand nemen van hem en zijn bedrijven. Het is – ongeacht de uitkomst van de zaak – einde verhaal voor Rudy Stroink. Alle relaties in de vastgoedmarkt zullen hem vanaf nu “uitkotsen” en daar waar zij eerder vol lof over Rudy Stroink spraken, om het hardst roepen “zie je wel, ik heb het altijd al gezegd, daar deugt iets niet“.

Hoe anders verging dat Harrie Hilders in 2010, toen door datzelfde Openbaar Ministerie vastgesteld werd dat hij niet voor EUR 1.7, maar maar liefst voor EUR 5 miljoen de directeur van het Philips Pensioenfonds had omgekocht.

Harrie Hilders hoefde niet voor de rechter te verschijnen. Het Openbaar Ministerie gebruikte de dreigende vervolging (die het einde zou betekenen voor het imperium van Harrie Hilders) als hefboom om een dealtje te sluiten. Een dealtje waarbij Harrie Hilders tegen betaling van EUR 40 miljoen de verdere vervolging af kon kopen. Hij hoefde geen schuld te bekennen en enkel 120 uur te schoffelen in een openbaar plantsoen. De staatskas ontving daarvan EUR 14.1 miljoen.

Een briljante zet van Harrie Hilders. Uiteraard had hij die EUR 40 miljoen al lang en breed verdiend aan het Philips Pensioenfonds, een zakenman van een dergelijk kaliber is niet gek. Inmiddels hobbelen dezelfde hypocriete vastgoedpartijen en banken die nu Rudy Stroink uitkotsen als loopse geile hondjes achter Harrie Hilders aan. Dit in de hoop dat zij mee kunnen profiteren bij het investeren van zijn crimineel verkregen vermogen.

Heeft Rudy Stroink die kans ook gehad ? Heeft het Openbaar Ministerie hem ook een dealtje aangeboden? Of behoort Rudy Stroink tot de categorie “waar toch niks meer te halen valt“. De categorie die mooi kan dienen als offer, als afleidingsmanoeuvre om te laten zien dat het Openbaar Ministerie haar taak serieus neemt? Geef het volk brood en spelen zullen we maar zeggen.

De taak van Openbaar Ministerie is simpel. Kort gezegd:

“Het Openbaar Ministerie zorgt ervoor dat strafbare feiten worden opgespoord en vervolgd”

Waarom gebeurt dat dan de ene keer wel en de andere keer niet? En als niet vervolgd wordt, waarom gebeurd dat dan niet? Omdat de zaak cq. de bewijzen niet hard genoeg zijn? Of omdat niet-vervolgen plat gezegd poen oplevert? Of omdat men een ambtenaar of gerechtsdienaar “van de haak” willen laten glijden omdat het “familie” is?

Op het moment dat het afkopen van strafvervolging zijn intrede heeft gedaan, kan het toch niet anders zijn dan dat vervolgingen vervolgens gekwalificeerd worden naar de mogelijke opbrengst voor de staatskas. Opbrengsten om de kosten te dekken van dat immense opsporingsapparaat. Ook het Openbaar Ministerie zal haar afdelingen en zaken toch budgetteren zou je zeggen. En – net als een bedrijf – zullen zij vervolgens prioriteiten stellen bij de inzet van hun middelen. De vraag is dan gerechtvaardigd of de prioriteiten worden gericht op de missie van het Openbaar Ministerie: strafbare feiten opsporen en vervolgen, of op het ordinair verdienen van zoveel mogelijk geld. Geld dat wordt geïnvesteerd om nog meer “klanten” te acquireren om af te kunnen persen. Of worden de inkomsten zoals de EUR 14.1 miljoen die Harrie Hilders aftikte overgemaakt naar een goed doel?

Het lijkt er eerder op dat het Openbaar Ministerie een hele andere agenda heeft dan dat wat met gepaste trots prijkt op haar website . Het lijkt een soort Bermuda Triangle waar in zaken verdwijnen als dat profijtelijk is (Harrie Hilders, Pon, SBM Offshore, Rabobank, omkopers Hooijmayers, Vitesse) of waar partijen niet vervolgd worden omdat het “familie” is (Demmink, Rabobank, Zorreguita, Prins Bernard, bankiers van SNS en ABN AMRO). Om nog maar niet te spreken over vervolgingen waar vraagtekens bij geplaatst kunnen worden zoals bij de vervolging van Wilders.

En Rudy Stroink? Laten we hopen dat recht zal zegevieren. Dat vrouwe justitia blind is ter waarborging van objectiviteit (wat zeer de vraag is). En dat als echt objectief vast komt te staan dat hij Google heeft omgekocht, dat niet ongestraft zal blijven. Ongetwijfeld zullen dan alle partijen die geld verdiend hebben aan het Google project, zoals de aannemer, de banken en de Gemeente – als ze hadden kunnen vermoeden dat er iets niet in de haak was – ook het boetekleed aantrekken. Misschien kunnen ze samen een potje vormen om Rudy Stroinks vervolging af te kopen…

Voetveeg: de woede over Sylvana

Als Jeroen Pauw in Pauw zijn eerste onderwerp introduceert – het door DENK en de media gepushte, de hele dag echoënde non-nieuws dat Sylvana Simons beveiliging gaat krijgen vanwege een onsmakelijk racistisch filmpje op internet – zoemt de camera in op het ‘lijdende’ leidend voorwerp. Van achter haar spiegelende bril en het voor haar doen eenvoudige hair statement, zet ze haar meest hooghartige en gewichtig serieuze blik op. Zij is het nieuws. HET GAAT OM HAAR. Ze was zelfs de opening van het journaal! Plechtig bestijgt ze haar dubbeltroon van narcisme en slachtofferschap voor de zoveelste keer.

‘Hoe gaat het eigenlijk’? opent Jeroen Pauw empathisch. ‘Ja (gespeeld lachje), dat laat zich een beetje moeilijk omschrijven. Het antwoord dat ik meestal geef is, is, is……. ik geef het terug! Hoe zou jij je voelen onder deze omstandigheden? Ut, ut, ut grijpt in,…. zoals dat heet. Ja uh,….het is heftig !?’, Het einde van de zin loopt uit in een dankbare en vragende glimlach naar haar collega Jeroen Pauw. Dus, hoewel Sylvana de enige is die weet hoe het is om Sylvana te zijn in het door Sylvana en DENK gecreëerde ‘Sylvanagate’, zegt ze op de vraag hoe het met haar gaat:…..HELEMAAL NIETS! Als de kinderen ter sprake komen lijkt er iets van authenticiteit door te gaan schemeren maar al snel gaat Sylvana weer over op het gewichtige zoeken naar woorden, de overdreven mimiek en eindigt dan weer met de Sylvanaësque dooddoenner: ‘Je weet het pas als je het zelf meemaakt.’ Jullie weten allemaal niet hoe erg dit is. Alleen ik, Sylvana, draag dit kruis en als jullie mij er naar vragen dan zeg ik dat jullie dit niet kunnen weten.

Narcisme is natuurlijk een moeilijk onderwerp. Helemaal voor een BN-er op tv. Gisteren zijn weer pagina’s vol geschreven in de zoektocht naar de oorzaak van de ‘volkswoede’ tegen Sylvana maar niemand binnen de zichzelf pijpende media-elite weet de vinger op de zere plek te leggen. Namelijk: Sylvana is een lege niets zeggende huls, die zichzelf met het thema racisme onterecht weer helemaal in het middelpunt van de publieke aandacht heeft weten te manoeuvreren. En waarom? Omdat ze zwart is, bij de BN-er incrowd hoort en racisme door het Zwarte Piet geleuter bij haar vrienden aan de praattafels met camera’s erbij, een dagelijks item is geworden. Naast het ‘benoemen van racisme’ heeft zij helemaal niets te zeggen. Ze zegt dus ook nooit iets. Daar heeft ze de kennis, het intellect en de intelligentie niet voor. In plaats van iets zinnigs in te brengen, waar duidelijk behoefte aan is bij het publiek aangaande dit gevoelige onderwerp, krijgt het iedere keer gewichtig gespeelde, media getrainde, van narcisme doordrenkte, nietszeggend uiterlijk vertoon voorgeschoteld.

Op basis van deze incompetentie, leegheid en nepheid wordt Sylvana een podium wat betreft dit onderwerp niet gegund. Waarom krijgt zij wel al die aandacht? Onverdiend narcisme waar geen prestatie tegenover staat, is in onze narcistische samenleving waarin iedereen tekort gedaan wordt, een lont in een kruitvat. De woede over Sylvana gaat over afgunst en die is terecht. Maar omdat het onderwerp racisme is, Sylvana een zwarte vrouw is die een impopulair standpunt inneemt, loopt de woede in de krochten van internet zoals gewoonlijk uit op een bonanza van racisme en seksisme. Daar gaat dan weer alle aandacht naar toe. Iedereen die het niet met het racisme standpunt van Sylvana eens is, of haar gewoon vervelend vindt maar geen racist is, of gewoon genoeg heeft van iedere keer praten met Sylvana over racisme, wordt WEER NIET niet gehoord. De legitieme afgunst naar Sylvana blijft daardoor onbesproken. Waarom?

Omdat de collega’s en vrienden uit de BN-wereld, Pauw, Van Nieuwkerk, Tan haar weigeren te ontmaskeren. Zij hoort tenslotte bij de club die ook niet ‘echt’ is! Daar was nog enig begrip voor op te brengen, ook al leek het onderwerp racisme te gevoelig en te belangrijk om dit narcistische elitisme in stand te houden. Echter, Sylvana’s groot geënsceneerde toetreding tot de politieke partij DENK, een partij die onverholen etnische en religieuze (islamitische) ontwrichting voor de eigen politieke macht tot doel heeft, veranderde de zaak volkomen! Nu moest Sylvana ook iets inhoudelijks gaan zeggen! Over de naming en shaming praktijken van DENK ten opzichte van Turkse Nederlanders die niet de islamitische Erdoganistische lijn van DENK volgen bijvoorbeeld. Over de Armeense genocide. Over de Turkse hetze tegen Ebru Umar waar Sylvana haar collega Ebru – qua bedreiging en vrouw van kleur een lotgenote – besmuikt in de kou liet staan.

Maar ook na het toetreden tot DENK dat vanwege de vele tegenstrijdigheden van deze move een kritische benadering van Sylvana rechtvaardigde, lieten onze nationale interview grootheden het bewust of onbewust iedere keer afweten. Om collega Sylvana heel te laten. Om niet op nationale tv te laten blijken wat alle kijkers iedere keer duidelijk zien: Sylvana is te dom en ontbeert de inhoud en het intellect om zich met ingewikkelde zaken als racisme en politiek in te laten. Zelfs een persoonlijke kijk op dit soort dingen kan ze niet geven want ze is niet authentiek. Ze is een lege tv huls dat goed plaatjes aan elkaar kon praten vroeger. En dus krijgt het publiek keer op keer gespeeld gewichtige pretentieuze media getrainde toneelstukjes zonder inhoud met veel wedervragen. Want als Sylvana het niet weet of het niet WIL weten, en dat is heel vaak het geval, dan stelt ze een wedervraag. Dat leer je op de media training. En, zo komt ze er iedere keer mee weg om NIETS te zeggen.

De kijker pikt dit gewoon niet meer. De woede op sociale media steekt keer op keer op. Sneuneuzen en racisten op internet vieren een baldadig feestje. Zij creëren het enige narcisme infuus dat de intellectueel beperkte Sylvana nog kan bedienen: dat van slachtoffer. Daar kan ze blind op varen in de racisme discussie want ze is een zwarte vrouw. En bij ieder mediamoment dat op deze manier weer een nieuw media moment voortbrengt, staat de poppenspeler Kuzu te grijnzen. De inlijving van deze aandachtsmagneet uit de BN-wereld bij zijn partij DENK was een meesterzet. En Sylvana is te dom om te begrijpen dat ze gebruikt wordt.

‘Ja, maar het gaat niet om mij’! roept ze nog totaal ongeloofwaardig aan het einde van het gesprek. Ze moest eens weten……..

Avondje ‘gaslighten’ met Sietske Bergsma

“Eigenlijk ben je aan het ‘gaslighten'”, concludeert interviewer Theodore Holman richting Nazomergast Sietske Bergsma op de helft van de uitzending. De ‘gaslighter’ waar Holman op dat moment op doelt is Leo Lucassen maar onbedoeld kwalificeert de enthousiaste interviewer hier Sietske zelf ook als ‘gaslighther’, want na ruim een half uur ‘gaslichting’ lijkt iemand als ‘gaslichter’ wegzetten, ook een vorm van ‘gaslichting’ geworden in de eigen woorden van Sietske. Kortom, ondanks dat ‘gaslighting’ het centrale thema van de uitzending is en de kijker ook een fragment van de film Gaslight uit 1944 voorgeschoteld krijgt om het concept te introduceren, lukt het Holman en Bergsma niet om tot de kern van het concept door te dringen.

Lees verder “Avondje ‘gaslighten’ met Sietske Bergsma”

De gedragsaanwijzing

In 2013 is de gedragsaanwijzing uitgeroepen tot het meest innovatieve juridische idee wereldwijd. En dit valt goed te begrijpen, mede omdat de gevolgen van het wegbezuinigen van de GGZ tot een ernstige toename van overlast heeft gezorgd. De verwarde man duikt de laatste jaren dan ook steeds vaker op in het nieuws. Concrete resultaten zijn overigens nergens te vinden. Wel ligt er inmiddels een wetsvoorstel klaar voor de tweede kamer die met name burgermeesters verregaande bevoegdheden geeft bij het inzetten van de gedragsaanwijzing zonder tussenkomst van de rechter. Toetsing vindt eventueel achteraf plaats. Het nadeel is uiteraard dat de schade dan al is geschied. Met andere woorden een nuttig instrument deze ASO-wet waar wel de nodige kanttekeningen bij geplaatst mogen worden. De grootste kanttekening is wel de subjectiviteit bij de bepaling van overlast.

Lees verder “De gedragsaanwijzing”

De Smaak Van Verbraak #32

Bam, vrijdagmiddag en we hebben het laatste avondmaal overleeft. Niks aan het handje, de wereld is nog niet vergaan maar voorzichtigheid is wel geboden.

De kans dat we barre tijden tegemoet gaan is nog zeer aanwezig dus na het exquise laatste avondmaal zullen we de broekriem even aan moeten trekken. De voorraadkasten vullen en ieder dubbeltje omdraaien. Maar niet gevreesd de smaak zal er nimmer onder lijden want zelfs voor een paar euro kunnen we iets heerlijks op tafel toveren.

Dus daar gaan we weer, vergeet de wekelijkse beslommeringen, vergeet alle ophef, de politieke malheur en geniet!

Vandaag een heerlijk eenvoudig streekgerecht uit Puglia waar ik afgelopen zomer 10 dagen mocht bivakkeren. Daar ontdekte ik Orecchiette con cime di rapa. In gewoon Nederlands, Pastaschelpjes met Italiaanse raapstelen maar aangezien dat laatste hier haast niet te verkrijgen is gebruiken we broccoli.

Hieronder ziet u één voorbeeld video maar onder de video volgen enkele extra tips om het werkelijk onvergetelijk te maken.

Ingrediënten voor 4 personen en extra speciale geheimen van Verbraak:

Orecchiette con broccoli:

● 400 gram Orecchiette, hier is alleen gedroogde verkrijgbaar dus voeg eerst de pasta aan het kokende water toe en 10 minuten voordat de kooktijd verstreken is de broccoli
● 500 gram broccoli
● Olijfolie
● 2 teentjes knoflook
● 4 ansjovisfilets uit blik
● 1 chilipepertje
● Pecorino
● Peper
● Zout

Extra tip, voeg de uitgelekte pasta en broccoli toe aan de pan met olie, ansjovis, knoflook en chilipeper. Één lepel kookvocht erbij en laat het onder goed husselen nog 1 minuut op laag vuur pruttelen.

Aan tafel, voor nog geen 4 euro een voedzame, gezonde, echt overheerlijke aparte en zelfs veganistische pasta als je de pecorino weglaat. Een pasta waar je vriend en vijand mee zult verrassen.

Hamsteren, geen hongerwinter voor ons. wij zijn op alles voorbereid!