Geklaag, misdraag mademoiselle Kaag.

Fier en trots sprong zij uit de branding, ze stond echt op en was baas. Zij ging Rutte nu echt slopen,  nieuw leiderschap ik sta nu klaar. Het zakt steeds verder weg, de formatie ligt behoorlijk in de weg, dieptepunt net bereikt maar het oude dieselmotorblok werkt door en door al is diesel uitgesloten net zoals de boeren want hun Co² dat telt echt mee Gristen Unie uitgesloten maar we gaan al 5 jaar samen door.

Neem nu eens een echte keuze, zeg nu ho het is nu klaar. Deze formatie is wonderbaar, compleet messjogge, totaal gestoord. Ik eis nu nieuwe verkiezingen, ik eis ze nu. De derde partij van dit land staat nu op. Geert Wilders neemt het over, hij laat zien waarover het gaat. We hebben lang genoeg gewacht, we zijn nergens vertegenwoordigd. Geen commissaris van de Koning, geen burgemeester, geen rechter. Niks. De ongehoorde meerderheid verdiend ook een stem.

Wie ons wegschuift, schuift alles weg. Dit is mijn Nederland, mijn vaderland en wij zullen overleven,  wij staan, wij vechten tegen de windmolens. Wij steken onze duim in de dijken maar het polderen houdt nu op. Wij zijn, we willen, we gaan vooruit. Vinger uit de dijk, laat de boel maar overstromen, opruimen en dan doorpakken!

FC Wit versus PEC Zwart

Soms is het zinvol om op het eerste oog complexe zaken te simplificeren tot de kern. Het helpt vaak om op die manier nieuwe inzichten en ideeën te creëren, omdat het perspectief verandert. En er om te kunnen lachen uiteraard. Laten we de nationale discussie over identiteitspolitiek en racisme dus eens vergelijken met een voetbalcompetitie. Er spelen verschillende teams mee, met elk hun eigen sterspelers. Inclusief eigen achterban, die soms religieus en puur uit emotie hun club supporten, ook al hebben andere elftallen meer talent en spelen ze eerlijker. Eén team laat alleen spelers met witte shirts toe, en een ander voornamelijk spelers met zwarte shirts. Laten we ze FC Wit en PEC Zwart noemen. Het gros van de competitie vindt echter dat de kleur van het shirt er niet zo toe doet. Als ze maar talent hebben en niet alleen hard willen werken voor het succes van hun eigen club, maar ook voor het niveau van de hele competitie. Lees verder “FC Wit versus PEC Zwart”

Bergsma’s gaslight bonanza rerevisited

Twee weken geleden merkte de rechtse grachtengordelgaslighter Sietske Bergsma, enigszins verbouwereerd door het enthousiasme van Theodore Holman, in haar nazomergasten interview op, dat ze ‘misschien wat meer na moest denken over het fenomeen ‘gaslighting’. Omejan, de onbaatzuchtigheid zelve, besloot haar een handje te helpen maar wat schetst zijn verbazing: zijn hulp werd niet aanvaard (dat kan, want Omejan is persona non grata op de rechtse grachtengordel) of Sietske heeft zijn argumenten niet begrepen getuige dit stuk.

Om niet al te ‘mansplainerig’ over te komen gaat ondergetekende er maar vanuit dat hij niet duidelijk genoeg is geweest en probeer ik mijn bezwaren tegen het hippe rechtse frame dat ‘gaslighting’ door het rechtse papegaaienkoor aan het worden is, nogmaals onder woorden te brengen.

Gasbranden (dat klinkt toch veel mooier?) is een concept uit de persoonlijk psychische sfeer dat draait om narcisme, schuld, macht, schuld en empathie. Als je dat gaat extrapoleren om het concept toe te passen op de macht in collectieve vorm (de elite, de media-elite, de economische elite, links) en het slachtoffer in collectieve vorm (het volk, de lezers, de tv kijkers, arme hardwerkende rechtse Nederlanders waarvan je denkt dat ze niet zo slim zijn als jij) dan zou je er voor de duidelijkheid goed aan doen om het concept NIET in een ideologisch perspectief te plaatsen. Narcisme, macht, schuld etc. zijn niet links of rechts. En macht in algemene zin, dat de mogelijkheid tot manipulatie biedt, is relatief. In de zin van, jij Sietske Bergsma, bent machtiger dan je eigen lezers en klapvee. Dat klapvee heeft sympathie voor jou en daar kun jij vanuit narcistische motieven bewust en onbewust gebruik van maken.

Het had dus wat sterker over gekomen als je het concept had geïntroduceerd met wat rechtse voorbeelden van gasbranden want nu is het op zich interessante concept (de ‘narcisme-macht-empathie’ dynamiek in de (online) media bijvoorbeeld) verworden tot een leeg rechtsgrachtengordeliaans frame. Met de redenering van: hij, zij of hullie zijn gasbranders en DUS kan de boodschap niet kloppen zoals dat zo vaak gebeurt bij de door jou zo verfoeide Social Jusitice Warriors (gaslighters!) met hun zelfde hippe anglicismen als ‘mansplaining’ en ‘whitesplaining’.

Een tweede punt is dat gasbranden over ‘het manipuleren van de waarheid of de realiteit’ gaat binnen de narcisme-schuld-empathie dynamiek. Maar over welke en wiens waarheid of realiteit hebben we het dan Sietske? Vorige week schreef je bijvoorbeeld nog dat je Geert Wilders niet op onwaarheden kan betrappen. Daar moet ik dan erg om lachen omdat juist voor het fenomeen collectief gasbranden, Wilders mijns inziens een goed onderzoeksobject zou zijn. Wat is de waarheid en realiteit in onze door informatie en opinies getsunamiseerde samenleving? Weet jij het nog?

Neem Geert Wilders. Hij beweert dat we door islamitische testosterombommen worden overlopen en dat die testosteronbommen speciaal hier heen komen om onze dochters te verkrachten. Nu woon ik in een Amsterdamse wijk (sorry mensen) waar veel moslims wonen. Ik en mijn blonde vrouw wonen hier naar alle tevredenheid. Ik moet niks hebben van de islam maar het eind der tijden scenario lijkt zich nog niet af te spelen hier. Je collega Annabel Nanninga woont overigens in dezelfde wijk maar die vindt de wijk weer lijken op het Tahirplein tijdens de Arabische winter. Voor iedereen is de realiteit of de waarheid dus anders. Je gaf in nazomergasten aan dat je zelf in een sjieke wijk in Berlijn woonde. Je merkte daar niets van de Duitse vluchtelingencrisis. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat die crisis niet bestaat. Dat weet jij maar al te goed want je vindt Leo Lucassen bekend van het adagium ‘de vluchtelingencrisis valt mee en de islam is ok’ een vreselijke gasbrander.

Het is dus belangrijk om met het oog op het concept gasbranden, onderscheid te gaan maken tussen twee realiteiten of waarheden waar tussen een steeds grotere kloof aan het ontstaan is: die van de media en die van het dagelijks persoonlijke leven. En nu juist bij die eerste wordt het door de stortvloed aan informatie, polarisatie, framing, narcisme en het (rechtse) hyperbolen en adjectieven bonanza steeds moeilijker om te bepalen wat nu de realiteit is. Wat is echt? Wat is waar? Wie liegt? Wie overdrijft niet? Het is één grote gasbrand (in jouw betekenis van het woord) geworden waar men op de nog na smeulende woestenij, als men goed zoekt, nog enkele feitelijke waarheden kan vinden.

Ik wil je niet ontmoedigen Sietske. Zoals ik al eerder aangaf, is gasbranden een interessant concept om de media en de elite mee te analyseren. Door middel van echt debat waar je aan zegt te hechten, kunnen we de verdieping zoeken in plaats van je te vergalloperen met secundaire en tertiere gaslightning (gasbliksem). Maar ik waarschuw je op voorhand. Ik ben er één hoor! Een narcist. En jij? Ben jij een narcist?

Ik snap het niet meer…

Kan iemand het mij uitleggen, want ik snap het niet meer. Ik ben kennelijk een racist, een fascist en tevens een xenofoob. Maar ik spreek juist iedereen hetzelfde aan en behandel iedereen hetzelfde. Ik heb nog nooit iemand anders behandeld omdat hij/zij van een andere afkomst, geslacht, geaardheid of religie is. Ik behandel iedereen met evenveel respect, ook al hangen ze een ideologie of een religie aan waar ikzelf niet zoveel of soms helemaal niets mee heb.

Lees verder “Ik snap het niet meer…”

Briefje van Omejan aan: Geert Wilders

Houdoe Geert,

Hoe is het met je? En dan echt hè? Dit lijkt me de meest interessante vraag die ik je kan stellen. Ik geloof dat gans het land met smacht wacht op een eerlijk en uitgebreid antwoord op deze vraag. Want wat een leven heb jij achter de rug de afgelopen 15 jaar zeg! Ondanks dat, moet ik je allereerst eerlijk bekennen dat deze open brief een beetje een ‘moetje’ is. Als vaste auteur van Batavirus moest ik gewoon even een licht schijnen op jou als zijnde nationale held c.q. monster. Bovendien was er even geen mediafiguur in de ophef vandaag dus vandaar. De waarheid is dat ik je altijd, in tegenstelling tot de rest van het land voor wie je een soort nationale obsessie bent geworden, een volstrekt oninteressante figuur heb gevonden. Ik heb dan ook nooit een letter in mijn stukken aan je gewijd. Correctie, in mijn open brief aan onze vriend Leo Lucassen noemde ik je een ‘flapdrol’, een kwalificatie die als het jou aangaat op een site als The Post Online inmiddels verboten! blijkt te zijn.

Lees verder “Briefje van Omejan aan: Geert Wilders”

Leugenkunstenaar Nelle Boer valt in zijn debuutroman de PVV aan

Handelaar in leugens
Kunstenaar Nelle Boer is een handelaar in leugens. Hij verzint kunstenaars en kunststromingen die er niet zijn. Hij schiep Conrad Boy (1939-1970) en Christian Brod (1917-2012) en alle leden van de kunststromingen Ultrapopart (1950-1960) en Oves Inobsequentes (sinds 1664). Zijn bekendste alter-ego is de Marokkaans-Nederlandse politicoloog Nizar Mourabit (1982-2014), die columns schreef voor Het Parool, Trouw en de Volkskrant en in oktober 2014 uit de kast kwam als zijnde een verzinsel.

Lees verder “Leugenkunstenaar Nelle Boer valt in zijn debuutroman de PVV aan”