Media – Pagina 5

Er zat een plan achter het boek van Machteld Zee

De vaste lezers van het onvolprezen Batavirus kennen ondergetekende als een uitermate uitgesproken criticus van de islam. Ook onderzocht ik als een van de weinigen diepgaand alle facetten van het fenomeen ‘islamofobie’ en ontmaskerde ik eigenhandig een aantal keer islamofobie frames van de politiek georganiseerde islam in Nederland waaronder de Moslimbroederschap partij NIDA in Rotterdam. Je zou dus kunnen stellen dat ik mij redelijk bewust ben van de gevaren van de islam voor een land als Nederland. Er kan wat mij betreft dus niet genoeg kritiek op de islam zijn. Op de rechtse grachtengordel (de rechtse online (social) media kliek) loopt dit echter soms wat uit de hand. Soms lijkt daar het cultiveren van de hyperbool met betrekking tot de gevaren van de islam en daarmee angst voor de islam, een marketingtool om boeken of politiek te verkopen. De hele #ophef afgelopen week rond het verschenen pamflet Heilige identiteiten. Op weg naar een shariastaat? van Machteld Zee is daar een voorbeeld van.

Lees verder “Er zat een plan achter het boek van Machteld Zee”

(Longread): De valkuilen van het pro-Palestina of anti-Israël activisme (1)

Besteedde ondergetekende het laatste jaar de nodige aandacht aan de loopgraaf ter rechterzijde van het Nederlandse debat rond het Israëlisch-Palestijns conflict, het wordt zo zoetjes aan weer eens tijd om de bevooroordeelde aannames, historisch inhoudelijke onevenwichtigheden en frames van de loopgraaf ter linkerzijde onder de loep te nemen. Een ondankbare taak want net als in de rechter loopgraaf valt het niet te verwachten dat er op de flank van Anja Meulenbelt en consorten serieuze gesprekspartners op zullen staan, om het debat over dit onderwerp samen een stukje verder richting het niemandsland te dirigeren. Voor velen is de staat Israël en het Palestijns slachtofferschap dat uit de oprichting van deze staat is voortgekomen een obsessie geworden. Een obsessie die een gestaald paradigma baart van kolonialistisch Israëlisch daderschap en Palestijns slachtofferschap waarbij historisch gezien de context van tijd en plaats er niet meer toe doet, de ‘agency’ van de Arabieren en Arabische staten in het Midden-Oosten volledig wordt ontkend en een uiteindelijke oplossing van het conflict vanuit de uiterst complexe actuele status quo van realiteitszin wordt beroofd.

Lees verder “(Longread): De valkuilen van het pro-Palestina of anti-Israël activisme (1)”

Briefje van Omejan: aan Bert Brussen

Dag Bert,

Wat een mooie column schreef je vandaag op jouw eigen site The Post Online. Je schreef de column niet als de columnist Bert Brussen, maar gewoon als Bertje, waarbij de bedaarde weemoed van je woorden het onmetelijk diepe zwarte gat van de woede en rancune dempten. De beroemde psychiater Jeniffer Melfi zei ooit eens: ‘Depression is rage turned inwards’. Jij en ik allebei kennen de waarheid en realiteit van deze woorden, dacht ik zo.

Lees verder “Briefje van Omejan: aan Bert Brussen”

Kloosried: antisemitisme

Gisteren gebeurde er iets bijzonders. Sinds ik blogs schrijf en mij als historicus en liefhebber van Israël publiekelijk met het debat over het Israëlisch-Palestijns conflict bemoei, werd ik tijdens een discussie over dat onderwerp op twitter waarin ik kritiek uitte, voor het eerst niet genegeerd of uiteindelijk geblocked. De korte discussie was met blogger Keesje Maduraatje naar aanleiding van zijn stuk ‘Begripsverwarring rond antisemitisme‘ waarin hij een opvatting over wat wel en wat niet antisemitisme is, aan Palestina activisten uitlegt. Antisemitisme is ingewikkelde materie dus toen de twitterdiscussie wat lang werd vroeg hij mij om een kloosried van zijn stuk te doen. In tegenstelling tot veel mensen die zich in de rechtse online opiniewereld met dit onderwerp bezig houden, ben ik net als Keesje Maduraatje (nom de plume van Kees Broer) een voorstander van een open inhoudelijk debat. Vandaar dat ik zijn uitnodiging tot een kloosried aanneem. Daar gaan we:

Lees verder “Kloosried: antisemitisme”

Voetveeg: cultuurpessimisme en angst voor de islam

Drie maanden geleden vond er binnen the clash of civlizations iets belangrijks plaats dat latere historici wellicht als duidelijk keerpunt in de geschiedenis zullen duiden. Desalniettemin lijkt dit keerpunt de rechtse online anti-islam oorlogspers volledig te zijn ontgaan. Saudi-Arabië gaf voor het eerst in haar geschiedenis staatsobligaties uit ter waarde van 15 miljard dollar om een gat in de begroting te dichten. In april had de bakermat van de extremistische islam – en een land als Qatar twee maanden daarvoor al – 10 miljard dollar geleend van een internationaal banken consortium met hetzelfde doel. De reden hiervoor is de structureel lage olieprijs waar de economieën van ‘de Oliestaten’ en daarmee de export van de extreme islam één op één op drijven.

Lees verder “Voetveeg: cultuurpessimisme en angst voor de islam”

Voetveeg: hangjongeren

Hangjongeren zijn van alle tijden. Alleen leven we nu in tijden van mediagekte waarin een dag geen #ophef, een dag niet geleefd is. Bleef het asociale pubergedrag van groepjes jongens vroeger mediaal beperkt tot het lokale suffertje en een probleem van de buurt zelf, nu zorgen talrijke filmpjes die over internet zwerven voor landelijke ophef. En #ophef betekent kijkcijfers dus moeten we niet raar opkijken als er volgend seizoen een real life soap zal verschijnen over de ‘kwajongens’ uit de wijk Poelenburg: Oh oh Poelenburg! Of oh oh Vomar! Speciaal voor u gebracht door de Vomar.

Lees verder “Voetveeg: hangjongeren”

Essay: De ‘rechtse grachtengordel’ (1)

De beroemde Amsterdamse grachtengordel werd in de 17e eeuw aangelegd als het exclusieve woongebied van de Amsterdamse handels- en bestuurselite. In Amsterdam, als toenmalig centrum van de wereldhandel, was zij naast een woongebied, een figuurlijk venster op de wereld waar in omgekeerde richting de wereld, andere culturen, nieuwe ideeën en modes als eerste het koude kikkerland aan de Noordzee binnendrongen. Niet vreemd dat de grachtengordel in de rest van Nederland door de eeuwen heen symbool werd voor de ‘arrogante’ Amsterdamse kosmopolitische elite. Eind vorige eeuw verschoof de figuurlijke betekenis van het woord ‘grachtengordel’ naar aanleiding van de roman ‘De Grachtengordel’ van Geerten Meijssing over het schrijversmilieu aldaar naar een te onderscheiden ‘incestueuze linkse culturele elite van Nederland’. Niet geheel toevallig verhuisde het hoofdkantoor van de PvdA in dezelfde periode naar de Herengracht.

Lees verder “Essay: De ‘rechtse grachtengordel’ (1)”

White innocence

De afgelopen dagen verscheen sociaal en cultureel antropologe prof. Dr. Gloria Wekker, emeritus genderstudies en hoogleraar Media en Cultuurwetenschappen, volop in het nieuws om haar nieuwste boek ‘White innocence’ te promoten. Een boek waarin ze stelt dat Nederlanders gepassioneerd rassendiscriminatie en koloniaal geweld ontkennen en daarmee ook de huidige vreemdelingenhaat en het agressief racisme. Met Nederlanders bedoelt deze Afro-Surinaamse uiteraard de witte Nederlander, etnisch profileren ten voeten uit. Als cultureel antropologe zou deze dame toch moeten weten dat Nederland al eeuwenlang een migratieland bij uitstek is, een smeltkroes van culturen waarbij je de vraag mag stellen wie een echte Nederlander is (inderdaad slechts 2% van ons is een echte Nederlander als we de norm hanteren dat je voorouders ook uit Nederland komen). De witte Nederlander bestaat dus niet. Ik hanteer liever de norm dat iemand Nederlander is wanneer hij beschikt over de Nederlandse nationaliteit, de juridische norm, mede omdat aan het hebben van deze nationaliteit rechten en plichten zijn verbonden. Mevrouw Wekker was overigens wakker genoeg om haar Nederlanderschap ten volle te benutten en zich omhoog te werken tot hoogleraar, uiteraard ondanks haar achtergestelde positie als Afro-Surinaamse. Ik kan me overigens niet aan de indruk onttrekken dat ze haar positie mede heeft bereikt door enige positieve discriminatie, immers een kleurtje en vrouw.

Lees verder “White innocence”

Is Ebru Umar veilig?

Tot grote vreugde van de Bataviristen is Ebru Umar teruggekeerd in het ‘veilige’ Nederland. Veilig tussen aanhalingstekens aangezien we ons afvragen of Ebru wel zo veilig is in haar thuisland. De klucht rond Ebru is namelijk nog lang niet afgelopen. In afwachting van haar definitieve berechting mag ze al twitterend en schrijvend op de bank bij één van haar vrienden haar dagen doorbrengen. Ebru een beetje inschattend zal ze daarbij geen blad voor de mond nemen en haar vizier blijven richten op de Nederturken en het Nederturks idool Erdogan. In de week van 23 mei mag Ebru gelukkig de bank nog even verlaten om met haar stralende verschijning de Libelle Zomerweek, u weet wel dat festijn waar verzuurde huisvrouwen samenkomen om hun tassen vol te stoppen met gratis prullaria van diverse bedrijven (vooral Unilever), tot grote hoogte te stuwen.

Lees verder “Is Ebru Umar veilig?”

Verknopingen in het publieke debat. Mening per associatie

Ik zag dat Sylvana Simons, vooral bekend geworden als televisie-presentatrice en verkondiger van het anti-Zwarte Piet-standpunt en andere racisme gerelateerde zaken, voor Pauw was uitgenodigd om over het associatie verdrag met Oekraïne te praten. Nu vermoed ik dat ze het pro-associatie verdrag standpunt gaat uitbaten. Hiermee wordt anti-Zwarte Piet verknoopt met pro-associatie verdrag. Dit soort verknopingen, zoals ik het maar noem, zie je vaker voorkomen. Op FOK!, maar ook op andere media zoals twitter, en ook op tv en in kranten. Het is een standpunt innemen per associatie.

Lees verder “Verknopingen in het publieke debat. Mening per associatie”