U mag uw broekriemen nóg wat losser gaan zetten na de bacchanalen van de afgelopen Kerstdagen; Batavirus gaat u trakteren op wat alle andere blogsitejes en opiniedingetjes als ‘not done’ beschouwen. We gaan u namelijk onze cijfers bekendmaken! Het is blijkbaar een soort ongeschreven regel voor websites om zelf nooit hun bezoekersaantallen te publiceren of de betrokken mensen te lauweren, maar daar hebben wij natuurlijk lak aan. Waarom? Nou. Waarom niet! Het Calvinistische ‘je mag niet bij ons in de digitale keuken kijken’ is de sluitspierreflex van het internet en past niet bij de vrije geesten van Batavirus. Daarbij wordt zo ook duidelijk dat we dit niet voor Jan Penis doen; naast forse bezoekersaantallen hebben we zelfs maatschappelijke impact. De wereldheerschappij begint in 2016! Lees verder “2016: Het Uiterst Succesvolle Jaar Van Batavirus”
Categorie: Allerlei
Wensdenken
De afgelopen week dook ineens een staatje op, zie onderstaand. Opvallend is dat het staatje vooral verspreid wordt door bestuurders, mensen die minimaal 2x modaal verdienen en expats die helemaal niet in paradijselijk Nederland verblijven. Een staatje waarin willekeurig een serie argumenten aangedragen wordt, die u en mij dienen te bewijzen dat Nederland een van de beste landen ter wereld is om te vertoeven. Uiteraard is hier sprake van cherrypicking in optima forma. Met de verkiezingen in aantocht lijkt het erop dat u en ik overtuigd moeten worden om onze stem wederom aan de regisseur die dit paradijs heeft geschapen, te geven. En die eer krijgt Mark Rutte van mij niet. Zeker niet als we de moeite nemen om dit lijstje eens nader te ontleden. Laten we eens beginnen met het wieberen van de prognoses. Prognoses zijn namelijk niets anders dan toekomstige verwachtingen die zo leert de geschiedenis ons niets anders dan weergaven zijn van het aloude beroep kristallen bol kijken. De betrouwbaarheid van dit edele beroep is tot dusverre niet erg hoog en valt meestal in uw nadeel uit. Lees verder “Wensdenken”
Kerstgedachte
Mijmerend zit ik in mijn luie fauteuil bij de open haard terug te kijken naar een bewogen jaar. Aan mijn voeten heb ik handgemaakte pantoffels met een schots ruitjesmotief, ik draag een koningsblauwe flanellen pyjama met op het borstzakje het logo van de VVD en daaroverheen een ochtendjas, model Olivier B. Bommel. Op het tafeltje naast me staan wat nootjes en een heerlijk glas ranja. Mijn moeder verzorgt me goed. Ik kijk tevreden terug. Het is me toch maar weer gelukt mijn baan te behouden, dit ondanks de vele problemen die er zijn geweest.
Batavirus op de bres voor Femmes For Freedom
Femmes For Freedom is een kleine hulporganisatie geleid door Shirin Musa die zich inzet voor vrouwenrechten in Nederland. Sinds de oprichting in 2011 strijdt zij tegen huwelijksdwang, kindhuwelijken, eergerelateerd geweld, huwelijkse gevangenschap en gedwongen achterlating. Zaken die ook in Nederland helaas nog veelvuldig voorkomen. Hulp aan deze kwetsbare groep vrouwen strekt zich naast ambulante hulp en algemeen maatschappelijke bewustwordingscampagnes ook uit tot bijstand aan vrouwen die zich onder de verantwoordelijkheid van de overheid bevinden in opvanglocaties.
Pauw en de Reductio ad Staphorstum
De Reductio ad Staphorstum is sinds jaar en dag mijn favoriete argument – of beter non-argument – in datgene wat sinds jaar en dag voor het ‘islamdebat’ door moet gaan. De redenering gaat zo: ‘Ja maar het christendom is ook erg kut hoor, dus moslims hoeven niet aangesproken te worden op of na te denken over de ellende die uit naam van de islam de halve wereld teistert. Gisteren wijdde het programma Pauw ruim twintig minuten speciaal aan de Reductio ad Staphorstum dus als die-hard fan voel ik me als onbezoldigde tikwezel toch verplicht (ik zou eigenlijk gaan stofzuigen) deze historische televisie na te beschouwen.
De aanleiding voor het gesprek was een zeer gangbare Reductio ad Staphorstum van Jeroen Pauw in zijn programma een paar weken terug: ‘alle heilige boeken roepen continu op tot geweld en zorgen voor ellende’. Ergo: de bijbel is even kut als de koran. Dat was tegen het zere been van een andere maar nog steeds in de Here verkerende talkshowhost Tijs van de Brink. Tijs had zelfs een dominee meegenomen om hem te ondersteunen. Als spreekbuis voor de religie van de vrede had de redactie van Pauw wel een heel bijzonder exemplaar opgedoken. Anne Dijk, een witte tot de islam bekeerde gehoofdoekte domineesdochter, ‘islamoloog’ en ‘religiewetenschapper’ die Anja Meulenbelt (lol) voordroeg tot persoon van het jaar.
Tja, met een tafel vol gelovigen moet je niet raar opkijken als de uitgebluste Jeroen Pauw ondanks dat hij dit soort gesprekken al 200 keer gevoerd heeft, niet in staat blijkt om de kijker te verschonen van een drogredenen bonanza. Natuurlijk staan zowel in de koran als de bijbel gewelddadige passages en oproepen tot geweld. In het oude testament gaat dat echter om een verhaal over het volk Israel dat de tikwezel Spinoza 350 jaar geleden al volledig gedebunkt heeft. De koran (ook al dien je die natuurlijk in de context van de 7e eeuw te lezen) is in het ‘nu’ het letterlijke woord en gebod van Allah. En aangezien de overgrote meerderheid van moslims nog steeds gelooft dat de Koran het letterlijke woord van Allah is en daar naar leeft, heeft ‘dood de ongelovigen!’ in de Koran een ander effect dan Jaweh (vlak hem niet uit) die het volk Israël, Lambik, Suske en Wiske de opdracht geeft om één of ander bijbels volk af te slachten.
Er zijn natuurlijk nog gristenen die het oude testament letterlijk nemen en daarmee ellende veroorzaken maar dat beperkt zich gelukkig hoofdzakelijk maar treurig genoeg tot steun aan de religieus fascistische kolonisten van de staat Israël op de Westbank. Als het beloofde land weer helemaal Joods is dan zorgen Hans Klok en professor Barabas er namelijk voor dat Jezus weer terug komt voor de Dag des Oordeels of iets in die trant. Ik dwaal af.
Het viel natuurlijk niet te verwachten dat Anne Dijk iets zinnigs in zou brengen. ‘De gewelddadige passages in de koran moet je in context van oorlogsrecht zien, een beetje als het VN-oorlogsrecht van die tijd’. Anne, ik zou zeggen, ga dat even uitleggen in Saudi-Arabië, tot voor kort de voorzitter voor de raad voor mensenrechten van de VN, en ontwijk daarna wat stokslagen. Maar goed, in elke Reductio ad Staphorstum discussie komt er onherroepelijk een moment dat de deelnemers concluderen dat er in ons tijdsgewricht toch wel opvallend veel meer ellende afkomstig is van de islam dan van het christendom. En dan komt Anne met een diepzinnig volstrekt origineel antwoord: ‘Ja maar de grootste slachtoffers zijn moslims zelf!
JOEHOE ANNE! Dat hoef je ons niet uit te leggen hoor! We willen juist weten hoe jij rationeel denkt dat dat komt. Niet dat Jeroen Pauw er over doorvraagt. Nee, Alexander Pechtold, die er ook zat, grijpt zijn kans om zijn empathie te betuigen over hoe moeilijk het wel niet moet zijn om je als moslim altijd maar te moeten verantwoorden voor de nare uitwassen van je geloof. Volgens Pechtold moeten we de islam de ruimte en tijd geven om zich in het westen te settelen maar tegelijkertijd moslims beschermen tegen alle negativiteit want god verhoede dat moslims zelf rationeel over hun geloof gaan discussiëren. Koekoek! En zo tikte ik weer een nutteloos stukje over een nutteloos programma met een nutteloze discussie terwijl ik beter mijn huis had kunnen gaan stofzuigen.
Rudy Stroink, het Openbaar Ministerie en de Bermuda Triangle
Rudy Stroink, oprichter van het in de vastgoedcrisis teloor gegane TCN etaleerde zich jarenlang als hét boegbeeld van integriteit in de vastgoedsector. Hij presenteerde zichzelf en zijn bedrijf bewust als braafste jongetje van de klas en ging prat op het naar zijn zeggen maatschappelijk ondernemen van hemzelf en TCN. Dat deed hij op een volgens velen hautaine en arrogante wijze. Publiciteitsgeil zocht hij vaak en bewust de publiciteit om die boodschap uit te dragen.
De reputatie van de vastgoedbranche is de afgelopen jaren flink aangetast. Het “establishment” en de media wees met een verwijtende vinger naar de “grote jongens” toen de bankensector met donderend geraas onderuit ging. Grote spelers in die markt werden als zondebok aangewezen en werden publiekelijk geofferd. Leidinggevenden van de vastgoedbanken ontsprongen bijzonder genoeg de dans. Rudy Stroink’s zorgvuldig opgebouwde reputatie bleef echter desondanks fier overeind.
Deze week is ook daar een einde aan gekomen. Het Financiële Dagblad openbaarde dat Rudy Stroink en zijn vrouw Saskia van Bohemen aanstaande maandag voor de rechter dienen te verschijnen in een omkopingszaak. Het nieuws sloeg in de vastgoedsector in als een bom. Zij zouden maar liefst EUR 1.7 miljoen aan een medewerker van Google hebben betaald om de verlenging van de huur door Google van een datawarehouse in het bezit van TCN veilig te stellen. Er zouden betalingen zijn verricht via exotische eilanden als Dominca en de Maagdeneilanden. Rudy Stroinks reputatie is met deze berichtgeving voor eeuwig naar de haaien.
Hij zal beleefd doch dwingend worden gevraagd zijn publieke functies en lidmaatschappen van brancheorganisaties op te geven en iedereen zal afstand nemen van hem en zijn bedrijven. Het is – ongeacht de uitkomst van de zaak – einde verhaal voor Rudy Stroink. Alle relaties in de vastgoedmarkt zullen hem vanaf nu “uitkotsen” en daar waar zij eerder vol lof over Rudy Stroink spraken, om het hardst roepen “zie je wel, ik heb het altijd al gezegd, daar deugt iets niet“.
Hoe anders verging dat Harrie Hilders in 2010, toen door datzelfde Openbaar Ministerie vastgesteld werd dat hij niet voor EUR 1.7, maar maar liefst voor EUR 5 miljoen de directeur van het Philips Pensioenfonds had omgekocht.
Harrie Hilders hoefde niet voor de rechter te verschijnen. Het Openbaar Ministerie gebruikte de dreigende vervolging (die het einde zou betekenen voor het imperium van Harrie Hilders) als hefboom om een dealtje te sluiten. Een dealtje waarbij Harrie Hilders tegen betaling van EUR 40 miljoen de verdere vervolging af kon kopen. Hij hoefde geen schuld te bekennen en enkel 120 uur te schoffelen in een openbaar plantsoen. De staatskas ontving daarvan EUR 14.1 miljoen.
Een briljante zet van Harrie Hilders. Uiteraard had hij die EUR 40 miljoen al lang en breed verdiend aan het Philips Pensioenfonds, een zakenman van een dergelijk kaliber is niet gek. Inmiddels hobbelen dezelfde hypocriete vastgoedpartijen en banken die nu Rudy Stroink uitkotsen als loopse geile hondjes achter Harrie Hilders aan. Dit in de hoop dat zij mee kunnen profiteren bij het investeren van zijn crimineel verkregen vermogen.
Heeft Rudy Stroink die kans ook gehad ? Heeft het Openbaar Ministerie hem ook een dealtje aangeboden? Of behoort Rudy Stroink tot de categorie “waar toch niks meer te halen valt“. De categorie die mooi kan dienen als offer, als afleidingsmanoeuvre om te laten zien dat het Openbaar Ministerie haar taak serieus neemt? Geef het volk brood en spelen zullen we maar zeggen.
De taak van Openbaar Ministerie is simpel. Kort gezegd:
“Het Openbaar Ministerie zorgt ervoor dat strafbare feiten worden opgespoord en vervolgd”
Waarom gebeurt dat dan de ene keer wel en de andere keer niet? En als niet vervolgd wordt, waarom gebeurd dat dan niet? Omdat de zaak cq. de bewijzen niet hard genoeg zijn? Of omdat niet-vervolgen plat gezegd poen oplevert? Of omdat men een ambtenaar of gerechtsdienaar “van de haak” willen laten glijden omdat het “familie” is?
Op het moment dat het afkopen van strafvervolging zijn intrede heeft gedaan, kan het toch niet anders zijn dan dat vervolgingen vervolgens gekwalificeerd worden naar de mogelijke opbrengst voor de staatskas. Opbrengsten om de kosten te dekken van dat immense opsporingsapparaat. Ook het Openbaar Ministerie zal haar afdelingen en zaken toch budgetteren zou je zeggen. En – net als een bedrijf – zullen zij vervolgens prioriteiten stellen bij de inzet van hun middelen. De vraag is dan gerechtvaardigd of de prioriteiten worden gericht op de missie van het Openbaar Ministerie: strafbare feiten opsporen en vervolgen, of op het ordinair verdienen van zoveel mogelijk geld. Geld dat wordt geïnvesteerd om nog meer “klanten” te acquireren om af te kunnen persen. Of worden de inkomsten zoals de EUR 14.1 miljoen die Harrie Hilders aftikte overgemaakt naar een goed doel?
Het lijkt er eerder op dat het Openbaar Ministerie een hele andere agenda heeft dan dat wat met gepaste trots prijkt op haar website . Het lijkt een soort Bermuda Triangle waar in zaken verdwijnen als dat profijtelijk is (Harrie Hilders, Pon, SBM Offshore, Rabobank, omkopers Hooijmayers, Vitesse) of waar partijen niet vervolgd worden omdat het “familie” is (Demmink, Rabobank, Zorreguita, Prins Bernard, bankiers van SNS en ABN AMRO). Om nog maar niet te spreken over vervolgingen waar vraagtekens bij geplaatst kunnen worden zoals bij de vervolging van Wilders.
En Rudy Stroink? Laten we hopen dat recht zal zegevieren. Dat vrouwe justitia blind is ter waarborging van objectiviteit (wat zeer de vraag is). En dat als echt objectief vast komt te staan dat hij Google heeft omgekocht, dat niet ongestraft zal blijven. Ongetwijfeld zullen dan alle partijen die geld verdiend hebben aan het Google project, zoals de aannemer, de banken en de Gemeente – als ze hadden kunnen vermoeden dat er iets niet in de haak was – ook het boetekleed aantrekken. Misschien kunnen ze samen een potje vormen om Rudy Stroinks vervolging af te kopen…
Voetveeg: de woede over Sylvana
Als Jeroen Pauw in Pauw zijn eerste onderwerp introduceert – het door DENK en de media gepushte, de hele dag echoënde non-nieuws dat Sylvana Simons beveiliging gaat krijgen vanwege een onsmakelijk racistisch filmpje op internet – zoemt de camera in op het ‘lijdende’ leidend voorwerp. Van achter haar spiegelende bril en het voor haar doen eenvoudige hair statement, zet ze haar meest hooghartige en gewichtig serieuze blik op. Zij is het nieuws. HET GAAT OM HAAR. Ze was zelfs de opening van het journaal! Plechtig bestijgt ze haar dubbeltroon van narcisme en slachtofferschap voor de zoveelste keer.
‘Hoe gaat het eigenlijk’? opent Jeroen Pauw empathisch. ‘Ja (gespeeld lachje), dat laat zich een beetje moeilijk omschrijven. Het antwoord dat ik meestal geef is, is, is……. ik geef het terug! Hoe zou jij je voelen onder deze omstandigheden? Ut, ut, ut grijpt in,…. zoals dat heet. Ja uh,….het is heftig !?’, Het einde van de zin loopt uit in een dankbare en vragende glimlach naar haar collega Jeroen Pauw. Dus, hoewel Sylvana de enige is die weet hoe het is om Sylvana te zijn in het door Sylvana en DENK gecreëerde ‘Sylvanagate’, zegt ze op de vraag hoe het met haar gaat:…..HELEMAAL NIETS! Als de kinderen ter sprake komen lijkt er iets van authenticiteit door te gaan schemeren maar al snel gaat Sylvana weer over op het gewichtige zoeken naar woorden, de overdreven mimiek en eindigt dan weer met de Sylvanaësque dooddoenner: ‘Je weet het pas als je het zelf meemaakt.’ Jullie weten allemaal niet hoe erg dit is. Alleen ik, Sylvana, draag dit kruis en als jullie mij er naar vragen dan zeg ik dat jullie dit niet kunnen weten.
Narcisme is natuurlijk een moeilijk onderwerp. Helemaal voor een BN-er op tv. Gisteren zijn weer pagina’s vol geschreven in de zoektocht naar de oorzaak van de ‘volkswoede’ tegen Sylvana maar niemand binnen de zichzelf pijpende media-elite weet de vinger op de zere plek te leggen. Namelijk: Sylvana is een lege niets zeggende huls, die zichzelf met het thema racisme onterecht weer helemaal in het middelpunt van de publieke aandacht heeft weten te manoeuvreren. En waarom? Omdat ze zwart is, bij de BN-er incrowd hoort en racisme door het Zwarte Piet geleuter bij haar vrienden aan de praattafels met camera’s erbij, een dagelijks item is geworden. Naast het ‘benoemen van racisme’ heeft zij helemaal niets te zeggen. Ze zegt dus ook nooit iets. Daar heeft ze de kennis, het intellect en de intelligentie niet voor. In plaats van iets zinnigs in te brengen, waar duidelijk behoefte aan is bij het publiek aangaande dit gevoelige onderwerp, krijgt het iedere keer gewichtig gespeelde, media getrainde, van narcisme doordrenkte, nietszeggend uiterlijk vertoon voorgeschoteld.
Op basis van deze incompetentie, leegheid en nepheid wordt Sylvana een podium wat betreft dit onderwerp niet gegund. Waarom krijgt zij wel al die aandacht? Onverdiend narcisme waar geen prestatie tegenover staat, is in onze narcistische samenleving waarin iedereen tekort gedaan wordt, een lont in een kruitvat. De woede over Sylvana gaat over afgunst en die is terecht. Maar omdat het onderwerp racisme is, Sylvana een zwarte vrouw is die een impopulair standpunt inneemt, loopt de woede in de krochten van internet zoals gewoonlijk uit op een bonanza van racisme en seksisme. Daar gaat dan weer alle aandacht naar toe. Iedereen die het niet met het racisme standpunt van Sylvana eens is, of haar gewoon vervelend vindt maar geen racist is, of gewoon genoeg heeft van iedere keer praten met Sylvana over racisme, wordt WEER NIET niet gehoord. De legitieme afgunst naar Sylvana blijft daardoor onbesproken. Waarom?
Omdat de collega’s en vrienden uit de BN-wereld, Pauw, Van Nieuwkerk, Tan haar weigeren te ontmaskeren. Zij hoort tenslotte bij de club die ook niet ‘echt’ is! Daar was nog enig begrip voor op te brengen, ook al leek het onderwerp racisme te gevoelig en te belangrijk om dit narcistische elitisme in stand te houden. Echter, Sylvana’s groot geënsceneerde toetreding tot de politieke partij DENK, een partij die onverholen etnische en religieuze (islamitische) ontwrichting voor de eigen politieke macht tot doel heeft, veranderde de zaak volkomen! Nu moest Sylvana ook iets inhoudelijks gaan zeggen! Over de naming en shaming praktijken van DENK ten opzichte van Turkse Nederlanders die niet de islamitische Erdoganistische lijn van DENK volgen bijvoorbeeld. Over de Armeense genocide. Over de Turkse hetze tegen Ebru Umar waar Sylvana haar collega Ebru – qua bedreiging en vrouw van kleur een lotgenote – besmuikt in de kou liet staan.
Maar ook na het toetreden tot DENK dat vanwege de vele tegenstrijdigheden van deze move een kritische benadering van Sylvana rechtvaardigde, lieten onze nationale interview grootheden het bewust of onbewust iedere keer afweten. Om collega Sylvana heel te laten. Om niet op nationale tv te laten blijken wat alle kijkers iedere keer duidelijk zien: Sylvana is te dom en ontbeert de inhoud en het intellect om zich met ingewikkelde zaken als racisme en politiek in te laten. Zelfs een persoonlijke kijk op dit soort dingen kan ze niet geven want ze is niet authentiek. Ze is een lege tv huls dat goed plaatjes aan elkaar kon praten vroeger. En dus krijgt het publiek keer op keer gespeeld gewichtige pretentieuze media getrainde toneelstukjes zonder inhoud met veel wedervragen. Want als Sylvana het niet weet of het niet WIL weten, en dat is heel vaak het geval, dan stelt ze een wedervraag. Dat leer je op de media training. En, zo komt ze er iedere keer mee weg om NIETS te zeggen.
De kijker pikt dit gewoon niet meer. De woede op sociale media steekt keer op keer op. Sneuneuzen en racisten op internet vieren een baldadig feestje. Zij creëren het enige narcisme infuus dat de intellectueel beperkte Sylvana nog kan bedienen: dat van slachtoffer. Daar kan ze blind op varen in de racisme discussie want ze is een zwarte vrouw. En bij ieder mediamoment dat op deze manier weer een nieuw media moment voortbrengt, staat de poppenspeler Kuzu te grijnzen. De inlijving van deze aandachtsmagneet uit de BN-wereld bij zijn partij DENK was een meesterzet. En Sylvana is te dom om te begrijpen dat ze gebruikt wordt.
‘Ja, maar het gaat niet om mij’! roept ze nog totaal ongeloofwaardig aan het einde van het gesprek. Ze moest eens weten……..
Avondje ‘gaslighten’ met Sietske Bergsma
“Eigenlijk ben je aan het ‘gaslighten'”, concludeert interviewer Theodore Holman richting Nazomergast Sietske Bergsma op de helft van de uitzending. De ‘gaslighter’ waar Holman op dat moment op doelt is Leo Lucassen maar onbedoeld kwalificeert de enthousiaste interviewer hier Sietske zelf ook als ‘gaslighther’, want na ruim een half uur ‘gaslichting’ lijkt iemand als ‘gaslichter’ wegzetten, ook een vorm van ‘gaslichting’ geworden in de eigen woorden van Sietske. Kortom, ondanks dat ‘gaslighting’ het centrale thema van de uitzending is en de kijker ook een fragment van de film Gaslight uit 1944 voorgeschoteld krijgt om het concept te introduceren, lukt het Holman en Bergsma niet om tot de kern van het concept door te dringen.
De gedragsaanwijzing
In 2013 is de gedragsaanwijzing uitgeroepen tot het meest innovatieve juridische idee wereldwijd. En dit valt goed te begrijpen, mede omdat de gevolgen van het wegbezuinigen van de GGZ tot een ernstige toename van overlast heeft gezorgd. De verwarde man duikt de laatste jaren dan ook steeds vaker op in het nieuws. Concrete resultaten zijn overigens nergens te vinden. Wel ligt er inmiddels een wetsvoorstel klaar voor de tweede kamer die met name burgermeesters verregaande bevoegdheden geeft bij het inzetten van de gedragsaanwijzing zonder tussenkomst van de rechter. Toetsing vindt eventueel achteraf plaats. Het nadeel is uiteraard dat de schade dan al is geschied. Met andere woorden een nuttig instrument deze ASO-wet waar wel de nodige kanttekeningen bij geplaatst mogen worden. De grootste kanttekening is wel de subjectiviteit bij de bepaling van overlast.
Ingezonden: Het feestje van de winnaars
Geachte heer Wijnberg,
Net als u ben ik een millennial (32), heb gestudeerd en ben opgegroeid in een gegoede familie. Tot zover onze overeenkomsten Ik kom uit rechts-conservatief gezin, ICTO, VVD en uiteraard een abonnement op StaVast. Veel van de wereld gezien, maar vakanties vieren we bij voorkeur in het familiehuisje in Eernewoude. Hoe we over het Koninklijk Huis denken laat ik maar aan uw verbeelding over. Kort en goed, een fatsoenlijk rechts gezin. Lees verder “Ingezonden: Het feestje van de winnaars”