De afgelopen dagen heb ik me weer eens verbaasd over het gedrag van diverse mensen op Twitter. De aanleiding was een account met een ava die niet bij de persoon hoorde achter het account. Ook ik onderschrijf dat het niet netjes is om je uit te geven voor een ander als je anoniem wilt blijven. Wel heb ik er alle begrip voor dat iemand anoniem wil deelnemen aan de social media. Ook ik koester mijn anonimiteit, hoewel er inmiddels een select groepje mensen is die weten wie er schuilt gaat achter het account Watapatja. De reden waarom ik ooit mijn anonimiteit heb opgegeven wil ik wel graag delen, omdat het indertijd op mij een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten en mijn mening over het nut van de social media heeft veranderd.
Auteur: Watapatja
Out of the box omdenker die graag zijn mening ventileert over allerlei onderwerpen met zwaartepunt sociale zekerheid, onderwijs en arbeidsmarkt. Motto; verbaas en verwonder, immers niets is wat het lijkt! Twittert onder de naam @Watapatjee
Pragmatische Politiek
Onze gewaardeerde collegabloggers van OpinieZ wisten de afgelopen dagen de wereld te verrassen met een column van Rutger van den Noort. Een stuk dat overigens het verschil in zienswijze tussen OpinieZ en Batavirus meteen duidelijk maakt. De voornoemde rubriek kenmerkt zich namelijk door een hoog retorisch gehalte, zeg maar exact waar onze politiek bol van staat. Het teruggrijpen op retoriek is meestal een teken dat iemand wel ziet dat er iets moet veranderen, maar de oplossing niet voor handen heeft. En dan laat je een luchtballon op. Of een Hindenburg. Erg functioneel indien je een oeverloze discussie wilt openen, zoals we dat kennen uit de politiek en zoals dat past in onze feminiene maatschappij.
Nederland wordt groen(er)
De kleur groen heeft vele betekenissen. In de Christelijke symboliek staat groen voor hoop. Raar, als je je beseft dat groen de traditionele kleur van de Islam is. In de vlaggen van Arabische landen verwijst het groen naar de Islam. In het dagelijks leven associëren we groen met de natuur, maar ook met jeugdigheid en onervarenheid. In deze column wil ik het niet hebben over groen in combinatie met welke religie dan ook, hoewel het voor de hand zou liggen om te zeggen dat Nederland groener wordt met de import van de Islam. Ook wil ik het niet met u hebben over het oneigenlijk gebruik van de term groene energie in bijvoorbeeld de energiesector die het al jaren presteert om meer ‘groene’ energie te verkopen dan er wordt geproduceerd. Nee, ik wil het met u hebben over de natte droom van Jesse Klaver, what’s in a name, van Groenslinks. Ik weet niet of het toeval is of niet, maar sinds Jesse aan het roer staat van de partij die kleurenblind is gezien hun logo, immers groen in het rood en links in het groen, lijkt Nederland te veranderen in een groene oase.
Voetveeg: Maurits Hendriks
Vannacht bereikte ons het nieuws dat Maurits Hendriks in al zijn ‘wijsheid’ heeft besloten Yuri van Gelder uit de Olympische Selectie te zetten, omdat the Lord of the Rings het gepresteerd heeft een biertje te nuttigen in metropool Rio de Janeiro. Een biertje, waarmee hij zijn plaatsing voor de finale van het onderdeel ringen dat pas aanstaande maandag plaats vind heeft gevierd. Indien het hier inderdaad slechts om het nuttigen van een licht alcoholische versnapering gaat, overigens genuttigd in de nachtelijke uurtjes, dus nadat Hendriks om 11 uur iedereen een nachtzoen had gegeven en het licht had uitgedaan, kunnen we niet anders constateren dan dat dit een zwaar overtrokken reactie is. Een absoluut onhoudbare disciplinaire maatregel waarmee Hendriks zijn onkunde definitief heeft aangetoond.
Extreem roze
De afgelopen weken, sinds 23 juli, stond Amsterdam weer internationaal in the picture als roze stad. Best vreemd voor een stad met als unique selling point the RED light district. De afsluiting van dit festijn moet nog komen, a.s. weekend wordt er weer groots uitgepakt met o.a. the Canal Parade. Een bonte optocht bootjes varend door de grachten van Amsterdam, met dezelfde gekte op de kades van het ruim toegestroomde publiek als in de hoogtijdagen van het Nederlands elftal dat in 1988 Europees kampioen werd en ook een ererondje mocht dobberen door Amsterdam. Dit jaar is Amsterdam overigens de eer te beurt gevallen om organisator te zijn van de EuroPride, zeg maar bijna de finale van de Champions League. De absolute top is uiteraard de organisatie van de World Pride. De eerste keer dat Amsterdam de EuroPride organiseerde in 1994 eindigde het feestje met een kater, namelijk een financieel tekort van € 450.000,00 dat uiteindelijk leidde tot het opheffen van het Roze Front, een samenwerkingsverband van de belangrijkste vertegenwoordigers van de LHBT beweging in Nederland. Laten we hopen dat dit jaar het feestje in ieder geval niet met een financiële kater eindigt.
Alive and kicking
De vaste lezers van ons blogje hebben uiteraard gemerkt dat we een roerige tijd hebben doorgemaakt. Een roerige tijd die jammer genoeg niet gekenmerkt werd door spraakmakende bijdragen, maar die zich voornamelijk afspeelde achter de schermen. Kort samengevat komt het er op neer dat we na een enerverende start in januari terechtkwamen in de fase van institutionalisering. Een fase die ons voor een dilemma plaatste en leidde tot verschil in inzicht over de te varen koers. Gelukkig heeft het collectief overwonnen. Wel hebben tot onze spijt enkele medegrondleggers van Batavirus in goed overleg besloten om het bijltje erbij neer te gooien (iets dat ik kereltje “houthakker” Peggold liever had zien doen). We zullen u niet lastig vallen met de achterliggende redenen, sowieso is dat een persoonlijke aangelegenheid. Wel willen we via deze weg deze mensen danken voor hun actieve bijdragen en de energie die ze erin gestoken hebben om Batavirus op de kaart te zetten.
Het Europa van 2050
Afgelopen week viel mijn oog op een tweet met een link naar een interessant artikeltje van Fred Barendsma met de schokkende titel ‘Betrapt! EU wil 60 miljoen migranten naar Europa halen voor 2050’. Dit leek mij nogal een kras cijfer aangezien de gehele EU eind 2015 508 miljoen inwoners telde. Het Duitse Statista geeft een prognose voor 2050, de Europese Unie zou dan 526 miljoen inwoners tellen. Hierin blijken bij navraag de migratiecijfers en prognoses niet verwerkt, de cijfers zijn tot stand gekomen op grond van de demografische kerncijfers. Met dank aan Fred kom ik terecht op het originele artikel en vind daar de link naar enkele officiële stukken van het Europees Parlement (1 en 2). Het lezen van deze stukken heeft mijn riante zwarte haardos binnen enkele uren doen verbleken naar vaal grijs om uiteindelijk te constateren dat een kaal hoofd mijn lot is. Maar, ik heb de belangrijkste zaken eruit gehaald en voor u van commentaar voorzien.
Voetveeg: Sander Dekker maakt chocola in de leerlingenfabriek
Gisteren was het een heuglijke dag voor al die studenten die de afgelopen periode hun schoolcarrière afsloten met de beruchte examenperiode. Een periode die bol staat van de stress omdat studenten aan moesten tonen de lesstof te beheersen waarin ze al die jaren geen les hadden gehad. Inderdaad, u leest het goed, in het huidige onderwijs is de docent begeleider en coach en dient de student over zelflerend vermogen te beschikken om zijn competenties te ontwikkelen. Parate kennis is overigens verboden in het competentiegericht onderwijs, het voldoet dat studenten weten waar je het antwoord kunt vinden. En deze generatie nitwits gaat de arbeidsmarkt bestormen. Ik vrees het ergste voor Nederland.
Lees verder “Voetveeg: Sander Dekker maakt chocola in de leerlingenfabriek”
Briefje aan Jeroen Pauw
Geachte heer Pauw, beste Jeroen,
Woensdagmiddag zoefde ik in mijn comfortabele limousine door het prachtige Groninger landschap met op de achtergrond het geluid van radio NPO1 alwaar jij werd geïnterviewd. Hoewel jouw sonore stemgeluid mij in het algemeen niet stoort, wist je deze keer mijn irritatiegrens te overschrijden. Schrik niet, het was niet het timbre van je donkerbruine stem, nee het betrof de inhoud van je woorden. Uitgebreid wist je prachtig te verhalen over de trieste omstandigheden van de arme zieltjes in Nepal.
White innocence
De afgelopen dagen verscheen sociaal en cultureel antropologe prof. Dr. Gloria Wekker, emeritus genderstudies en hoogleraar Media en Cultuurwetenschappen, volop in het nieuws om haar nieuwste boek ‘White innocence’ te promoten. Een boek waarin ze stelt dat Nederlanders gepassioneerd rassendiscriminatie en koloniaal geweld ontkennen en daarmee ook de huidige vreemdelingenhaat en het agressief racisme. Met Nederlanders bedoelt deze Afro-Surinaamse uiteraard de witte Nederlander, etnisch profileren ten voeten uit. Als cultureel antropologe zou deze dame toch moeten weten dat Nederland al eeuwenlang een migratieland bij uitstek is, een smeltkroes van culturen waarbij je de vraag mag stellen wie een echte Nederlander is (inderdaad slechts 2% van ons is een echte Nederlander als we de norm hanteren dat je voorouders ook uit Nederland komen). De witte Nederlander bestaat dus niet. Ik hanteer liever de norm dat iemand Nederlander is wanneer hij beschikt over de Nederlandse nationaliteit, de juridische norm, mede omdat aan het hebben van deze nationaliteit rechten en plichten zijn verbonden. Mevrouw Wekker was overigens wakker genoeg om haar Nederlanderschap ten volle te benutten en zich omhoog te werken tot hoogleraar, uiteraard ondanks haar achtergestelde positie als Afro-Surinaamse. Ik kan me overigens niet aan de indruk onttrekken dat ze haar positie mede heeft bereikt door enige positieve discriminatie, immers een kleurtje en vrouw.