Ongecontroleerd, ongenuanceerd, ongeïnteresseerd, onomwonden, onnodig grof, onzinnig, ongeliefd, ongevoelig, onuitstaanbaar, ongefundeerd en onnavolgbaar. Twittert onder de naam @SvensTweet
Met grote verbazing lazen we afgelopen week de nieuwe plannen van onze overheid om diversiteit te bevorderen voor vrouwen en minderheden. Uiteraard wel hoofdzakelijk in de top, want daar draait het de dames en heren politici eigenlijk alleen om. Het gaat immers om de voorbeeldfunctie, terwijl de politieke partijen en de SER zelf zo wit zijn als een leeg canvas. Ironisch genoeg geldt dat blijkbaar ook voor hun inhoudelijke kennis van de arbeidsmarkt. Want ook lanceerden ze een plan om kansarme allochtoniërs een kontje te geven qua opleiding, werk en werkgeversdwang.
Het feit dat ze hier niet alleen wetten mee overtreden, maar ook zo ver in uw persoonlijke data dringen zodat ze gaan denken te weten in welk hokje u past, maakt ze verder niets uit. Discriminatie onder de vlag van inclusiviteit is het plan, en u moest het doen met een minimale voetnoot in de media. Dus namen we ruim een uur de tijd om het Orwelliaanse stappenplan van drie Ministers juridisch, feitelijk en inhoudelijk tot op het bot toe te fileren. We zeggen het zelden, maar u weet niet wat u gehoord heeft zodra deze editie van Prisma is afgelopen. Van het grotendeels zelf gecreëerde probleem van arbeidsmarktdiscriminatie, tot aan de minimale omvang daarvan in ons Nederland en het koppelen van je BSN aan je vermeende culturele identiteit. Dit alles en nog veel meer bespreken we tot in detail in onze eigenzinnige internetradio die je via een diversiteit aan kanalen tot je kunt nemen in deel 29 van onze podcast!
We werken met onze vertrouwde kernwaarden: zonder adverteerders, zonder externe funding, zonder bemoeienis, zonder last en ruggespraak, zonder redactie maar mét een enorme lading rauw plezier en soms bijtende humor. En wij hopen dat jullie dat ook weer hebben!
Er ging even een weekje overheen, maar eindelijk zijn we bekomen van de verbazing over de adviezen van commissie Borstlap voor het volgende kabinet aangaande de arbeidsmarkt. Zelden hebben we zulke opzichtelijke onkunde gezien, dus gingen de gedachten ook direct uit naar kwade wil. In deze aflevering fileren we niet alleen de voorstellen, maar leggen we ook uit waar het vandaan komt, wie hier baat bij hebben en waarschuwen we voor de uitvoering.
En u raadt het al; de overheid zelf en haar portemonnee zouden bij het aannemen van dit soort adviezen flink groeien, ten koste van eigenlijk ieder ander. Maar als je denkt dat stemmen op oppositiepartijen dan een betere keuze is, mag je je afvragen of de voorlieden van deze partijen zelf wel alles op een rijtje hebben. Ik bedoel; wij houden ook wel van een drankje, maar niet van racisme. Dit alles en nog veel meer bespreken we tot in detail in onze eigenzinnige internetradio die je via een diversiteit aan kanalen tot je kunt nemen in deel 28 van onze podcast!
We werken met onze vertrouwde kernwaarden: zonder adverteerders, zonder externe funding, zonder bemoeienis, zonder last en ruggespraak, zonder redactie maar mét een enorme lading rauw plezier en soms bijtende humor. En wij hopen dat jullie dat ook weer hebben!
Laten we eindelijk eens de roze olifant in de kamer benoemen aangaande een grote groep ‘nieuwe Nederlanders’. Veel mensen van vooral de goegemeente van linkse en religieuze signatuur, durven het onderwerp nog steeds niet écht bespreekbaar te maken, terwijl ze juist de grootste aanjager lijken te zijn van het probleem. Vanuit hun ideologische perspectief, dan wel uit empathische overwegingen, zijn ze zelf de spreekwoordelijke blinde geworden in het land van eenogigen. Sterker nog; met hun eigen gedragingen en handelingen haalt men er jaarlijks logischerwijs, direct en indirect, steeds meer van binnen. Dankzij het volharden in politieke zin evenals persoonlijke overtuiging van voornoemde groeperingen, hebben kritische Nederlanders op dit urgente dilemma al decennia lang enkel het nakijken.
Door jaarlijkse groei van deze horde ongeletterden zijn er niet alleen in Nederland, maar juist wereldwijd, enorme problemen ontstaan. Omdat men in zulke grote getale komt en nooit meer teruggaat naar de plek van herkomst, lijkt het een onbegonnen gevecht tegen een apocalyptische schaduwbokser. Bizar genoeg wil bijna geen enkele overheid ingrijpen, terwijl er in elk verkiezingsprogramma van alle politieke partijen wel op de gevolgen wordt gewezen.
Maar laten we ons beperken tot de eigen importpolder van het grote taboe. We weten dat er jaarlijks tussen de 160 duizend en 210 duizend afzonderlijke gevallen aangemeld worden bij de Nederlandse overheid. Deze nieuwkomers hebben vrijwel nooit een geldig paspoort, en hun identiteit blijkt altijd lastig te achterhalen. Vaak wordt er zelfs een nieuwe verzonnen, of wordt uit wanhoop via familieleden gepolst wat bijvoorbeeld hun geboortedatum of zelfs hun naam is, gezien de personen in kwestie te emotioneel of vocaal niet capabel genoeg zijn om dit zelf op correcte wijze te laten administreren. En tel daarbij op dat bijna alle gevallen een variant van kettingmigratie zijn. Een recept voor ongebreidelde chaos.
De problemen met deze mensen stapelen zich snel op zodra ze gehuisvest zijn, of bijvoorbeeld nadat een voogd aangewezen is. Ze spreken feitelijk nooit de taal van het land waarin ze zich begeven en taalles heeft geen enkele zin omdat de integratie de eerste jaren zeer moeizaam gaat, zoals ook vele studies uitwijzen. Hoewel de sociale omstandigheden vaak goed zijn (er is zelden sprake van complete isolatie en ze worden in de regel goed begeleid), is het bekend dat ze de eerste jaren geen studie gaan volgen of werkzaamheden verrichten. Vaak mogen ze dit absurd genoeg niet eens, vanwege wetgeving of bepalingen. Daarbij vestigen ze zich nagenoeg altijd in de buurt van familie of mensen van dezelfde afkomst, waardoor er een vrij monolithische leefomgeving ontstaat.
Vanwege het gebrek aan zelfredzaamheid op zowel linguïstisch, financieel alsook educatief niveau blijven deze mensen op deze vlakken lang afhankelijk van hun directe omgeving en lokale overheid. Inclusief eventuele zorgvoorzieningen, die ook nog eens stijgende kosten met zich meebrengen. Maar het kan nog gekker, want onze eigen regering voorziet daar bovenop in vele duizenden euro’s per jaar aan toeslagen en uitkeringen, zonder dat ze er iets voor hoeven te doen. Het gaat zelfs zo ver dat er vaak geen enkel formulier ingevuld hoeft te worden door de betrokkenen om de bankrekening periodiek gespekt te zien raken.
Uiteraard zijn er mensen aan alle kanten van het politieke spectrum die zich hierover terecht grote zorgen maken. We weten dat deze nieuwkomers en hun (financiële) behoeften afbreuk doen aan onze toch al fragiele pensioenvoorzieningen, aan de schaarste van leefruimte (zoals op termijn de huurwoningen in de sociale sector met hun huidige lange wachtrijen) en uitkeringen en toeslagen die door de belastingbetaler moeten worden opgehoest. Het gekke is eigenlijk dat mensen die zich normaliter vanuit de ecologische, duurzame en klimaatactivistische van hun hardst laten horen, nu de stille trom slaan. Terwijl we weten dat mensen die in een Westerse samenleving ‘nieuwkomen’, een jaarlijks gemiddelde CO2-voetafdruk van 58 ton per jaar (!) krijgen, waar het daarvoor nagenoeg nihil was. Hypocriet, nietwaar?
Als dit alles voor korte termijn zou gelden en er binnen enkele jaren een productieve bijdrage verwacht mocht worden door deze groep gelukszoekers, zou bijna niemand zich daar echt druk om maken. Statistieken, onderzoeken en ervaringen wijzen echter altijd het tegendeel uit. Ze kosten vele tonnen voordat ze zelfredzaam zijn, en zelfs dan is het nog maar de vraag of dat zo blijft, als er überhaupt al een plus op de eindbalans komt te staan. Het wordt zelfs erger als je weet dat deze mensen statistisch gezien vele malen meer vandalisme alsook immateriële zaken zoals geluidsoverlast en zelfs verkeershinder veroorzaken, omdat ze de regels totaal niet kennen.
Wie is deze groep nieuwkomers die de toekomst voor ons donkerder kleuren, vraagt u zich af? Ik heb het uiteraard over baby’s. Het enige wat ze kunnen is nemen en er wordt van ons verwacht dat we ze alles geven. Niet alleen ben je moreel verwerpelijk als je daar vraagtekens bij zet, maar ook nog eens het onderwerp van een vragenvuur vol onbegrip als je niet meedoet met het productiecircus. Persoonlijk heb ik er twee in huis genomen, dus niemand kan mij betichten van vooringenomenheid of een dubbele moraal als ik kritiek uit op de mogelijke desastreuze gevolgen van deze instroom van initieel kansloze afhankelijken.
Dus laat ik het maar voor eens en altijd duidelijk maken, met het risico voor het gerecht te worden gesleept: Minder, minder, kinder!
Vanuit ons kleine polderlandje kijken we, ongeacht onze politieke of persoonlijke opvattingen, graag buiten de grenzen. Hoe we dat doen verschilt nogal. De één laat zich voorlieg…. voorlichten door programma’s van onze Publieke Omroep, zoals Nieuwsuur, Pauw of Jinek. De ander informeert zich via meer brede kanalen en duidt zelf de feiten zoals ze gepresenteerd worden via bijvoorbeeld de internationale pers, blogs van (ervarings)deskundigen ter plekke of Twitter. Ongeacht welke vorm van informatievoorziening men kiest, niemand komt om één persoon heen het afgelopen jaar: Donald John Trump.
Love him or hate him, hij is de president van de Verenigde Staten. En dat gaat, objectief gezien en op een paar incidenten na, verdomd goed aan de andere kant van de oceaan. De Amerikanen kennen ongekend lage werkloosheid, hoogste arbeidsmarktparticipatie van vrouwen en Afro-Americans, een fenomenale welvaartssprong, enorme belastingverlagingen, een dramatische daling van het aantal illegale immigranten (tot grote vreugde van mensen die de lange, legale weg tot immigratie hebben doorlopen), zetten vanuit Amerikaans perspectief terecht een handelsoorlog in omdat hun export disproportioneel veel belast wordt in het buitenland, hebben Noord Korea aan tafel die al hun afspraken lijken na te komen, bliezen de fopdeals op met TTIP, Iran en Parijs, hebben ISIS op de knieën en dwingen de rest van de wereld eindelijk eens hun steentje bij te dragen aan de NAVO.
Behoorlijk lijstje van prestaties, me dunkt. En nog geen Nobelprijs mogen ontvangen. Dat is natuurlijk ook helemaal niet aan de orde, want de reguliere media focust zich het liefst op de hakken of de jas van zijn vrouw, vinden ineens het kiesstelsel niet meer deugen, spreken schande van het feit dat Trump het liefst McDonald’s eet, jagen al meer dan een jaar achter Russische schimmen aan zonder een iota aan resultaat, huren hotelkamers af omdat ze van een straathoertje gehoord hadden dat Trump daar het bed bevuild zou hebben en, geen grap, vullen een hele avond lang een programma omdat Trump het liefst twee bolletjes ijs op zijn hoorntje heeft. Het zou hilarisch zijn, als het niet zo triest was. En onze media, met vaandeldragers Erik Shutyourlyingwhoremouthaan en Eelco Bohr von Riefenstahl, doen dagelijks een CNN en MSNBC kopiepasta en sturen de bagger die in Amerika al amper bekeken en gelezen wordt naar onze treurbuizen en Twitter-timelines. Dus denken de mensen die enkel NPO,- en RTL- nieuws volgen dat dat de realiteit is. Natuurlijk is Trump een rare opa, en echt niet alles is goed wat er uit zijn vingers komt. Maar met al het bovenstaande in het achterhoofd, kun je er niet omheen dat de berichtgeving disproportioneel negatief en alles behalve objectief is.
De logische vraag is dan; waarom? Het logische antwoord is net zo simpel en kort; afleiding. Terwijl driekwart Nederland als vingerwapperende zombies de agitprop tot zich neemt en lacht om het gekke haar van The Donald, de flauwe grapjes van Eva Jinek of kwijlt bij de eindeloze zelfpijperij van Eelco Snob van Frambozenshawl, gebeuren buiten deze bliksemafleidende pulp-items opmerkelijke zaken die wél direct invloed op onze levens hebben. Er wordt in de grootste stad van Nederland een burgemeester geïnstalleerd die eigenlijk niet wil, net zoals het grootste gedeelte van de bevolking van deze stad haar niet wil. In het Noorden van ons land barsten sinds decennia huizen stuk vanwege aardbevingen, maar het geld ligt al jaren op de plank en verdwijnt met miljoenen tegelijk in overhead voor mannen in dure ambtenarenpakken en dikke lease-auto’s. Terwijl er nu ten vijfde male met de cijfers en lokale bevolking gesjoemeld wordt. Of dat er ineens uit het niets een afschaffing van de dividendbelasting door de Tweede Kamer wordt geramd, dat een gigantisch gat in de begroting slaat ten behoeve van de daadwerkelijke regering in Nederland; Shell en Unilever.
Of dat het politieapparaat aangifte doen zo moeilijk als mogelijk maakt, en onze overheid daarna schermt met lage misdaadcijfers. Of dat we zogenaamd slechts 365.000 werklozen hebben, terwijl 1,6 miljoen mensen tegen hun zin thuis zitten of veel te weinig werk hebben om rond te komen. Of dat het perfecte politieke instrument voor beleidsbijsturing, het referendum, op maffiose wijze is weggemoffeld. Of dat ons wordt wijs gemaakt dat importeren van vluchtelingen en Oostblokkers een zegen zou zijn, terwijl iedereen weet dat deze instroom enkel wordt gepromoot om de lonen bij het grootbedrijf zo laag mogelijk te houden. Of dat ziekenhuizen in de provincie hele afdelingen sluit, want de zorg is zo duur geworden. De toekomstige slachtoffers (want die zijn gewoon statistisch berekend), worden overigens voor lief genomen. De lijst van binnenlandse fuckups is veel te lang om hier op te tekenen. En het sneue is dat het daar niet ophoudt, want we zijn ook een Europese Toren van Babel binnengesjoemeld. Die nu een eigen leger gaat oprichten. Die tegen de eigen bevolking gebruikt mag gaan worden. Oh, en ze willen ook memes verbieden. Bent u er nog? Mooi. Er rest ons, indien we onze kinderen en kleinkinderen nog iets van levensvreugde gunnen, niets anders dan een Nederlandse Trump aan het roer te zetten om de hele bende met de neus weer de goede kant op te dwingen.
Voorbeeld van een meme, zoals de Europese Unie ze wil gaan verbieden.
Want al met al kunnen we rustig concluderen dat het gepropageerde ‘partijkartel’, waar men initieel Thierry Baudet over uitlachte, wel degelijk bestaat. Ook lijkt de vijfde colonne actiever dan ooit en de nationale media is inmiddels verworden tot een activistische buikspreekpop van een select groepje mensen die vanuit hun Randstad-bubbel denkt dat de realiteit vormbaar is door hun gefinancierde wensdenken naar ons toe te zenden. Hoe haaks dit ook staat op de werkelijkheid. Je hoeft geen genie te zijn om te zien waar dit toe leidt, of bovenstaande lijst met schade aan te vullen die deze machten al berokkend hebben als het gaat om vertrouwen, zekerheid, sociale cohesie en veiligheid. De conclusie is dan ook dat de visieloze papper, nathouder en Unilever-manager Rutte zijn kluisje écht moet gaan leegruimen om plaats te maken voor iemand die niet alleen schoon schip maakt, maar het ding ook nog eens keert voordat de wal dat doet.
Zelf zat ik te denken aan een rijke ondernemer die zijn geld verdient met vastgoed en in de recreatie-sector, net als Trump. Iemand die dat zo goed heeft gedaan, dat hij ‘fuck you money’ heeft en dus onafhankelijk van politieke lobbyisten moeilijke maar noodzakelijke beslissingen kan nemen, net als Trump. Iemand die lak heeft aan het establishment en daar altijd vocaal in is geweest, net als Trump. Iemand die dol is op onafhankelijke media, net als Trump. Iemand met stevige kennis van de internationale en nationale financiële markt, brede ervaring met de pers in al haar facetten en niet bang is om de taal van het volk te spreken omdat populisme niet altijd een vies woord is. Iemand die zéér actief op Twitter is. Net als Trump.
En uiteraard iemand die niet bang is voor massale weerstand vanuit de hoogste echelons van onze ambtenarij en de Grachtengordel. Immers, zonder tegenwind kan geen Vlieger omhoog gaan. De naam van één persoon ligt op het puntje van mijn tong, maar ik kom er maar niet op…
Uw nederige Batavirist had eventjes tijd vrijgemaakt om een schijtlollig filmpje in elkaar te draaien over de kleurrijke leugens van (nu nog) Minister Halbe Zijlstra. Er zit een Hitler in. En carnaval. En pannenkoeken. Dus niet zo gek dat deze montage momenteel lichtelijk trending gaat natuurlijk. Maar oordeel zelf!
(P.s. Gaarne rustig clicken. De hosting-site is al twee keer down gegaan)
Wat er toen gebeurde, was namelijk exact wat iedereen dacht dat er zou gebeuren. En dan bedoel ik ook echt iedereen. Want in de zaal zaten critici en geënthousiasmeerden, sceptici en mensen met open vizier. En die kregen allemaal gelijk. Vele, vele stukken zijn er in de media gelanceerd die hun perspectief op de inhoud, de kwaliteit van de sprekers of de opzet van de organisatie behandelden. Vaak kritisch, soms terecht, regelmatig vilein en neerbuigend. Het heeft geen zin om dit allemaal te herkauwen, want eenieder is inmiddels toch wel ingegraven in zijn of haar eigen gelijk. Het is wat mij betreft altijd zinvoller om te kijken naar de sfeer en onderlinge interactie om te bepalen of een initiatief als De Nederlandse Leeuw levensvatbaar is. Dus daar heb ik mij bijna het gehele evenement dan ook op gericht. Sfeer proeven. En bier.
In de rij die zich vormde voordat we De Broodfabriek binnen mochten Blitzkriegen, werden we opgesplitst in ‘VIPs’ en ‘plebs’. U mag geen keer raden in welke rij uw verslaggever stond, dus met gestrekte rechterarm (met daarin de ticket) marcheerde ik op de maat van de muziek naar de ruimte waar de plannen voor de wereldheerschappij werden gesmeed. Of eigenlijk was het meer een afgesloten ruimte met privé-bar en een aantal mensen en sprekers die het initiatief dusdanig goed vonden dat ze er tijd en/of kapitaal voor vrijgemaakt hadden. Overigens, in de voornoemde rij met mensen sprak ik met enkele jongeren (van diverse politieke pluimage, of juist geen) die puur voor Jordan Peterson zeiden te komen. Lijkt logisch en niet zo relevant, maar ik kom zo even terug op dit gegeven. Goed, omdat ik dus een Very Impressive Penis had, mocht ik vooraan gaan zitten. En de allereerste emotie die mij overviel was plaatsvervangende schaamte.
Die plaatsvervangende schaamte kwam niet voort uit het feit dat de techniek het even liet afweten, ondanks dat ik aan de apparatuur en mensen gezien had dat dit tot in detail was geregeld maar toch mis ging. Schaamte die ook niets te maken had met de mensen om mij heen. Er zat namelijk van alles door elkaar, en in goede hum. De oprechte plaatsvervangende schaamte kwam voornamelijk doordat Adjiedj Bakas zijn verzameling hysterische Youtube-filmpjes aan elkaar lulde, en predikte over sterilisatie voor Afrikanen, muren bouwen om natiestaten heen, Newt Gingrich als een herrezen profeet verwelkomde en zelfs babies wilde laten groeien in diepvrieszakjes met Kukident kleefpasta of zoiets. Het zou hilarisch zijn geweest, als hij het niet gemeend zou hebben. Maar dat deed hij dus wel. Op dat moment denkt ieder zinnig mens: als dit het niveau blijft, hebben de terroristen gewonnen. De laatste keer dat ik een slachtpartij van dichtbij had meegemaakt werkte ik als vakantiekracht in een varkensslagerij, maar alle bekende geschiedenisboeken werden hier zo veel geweld aangedaan dat ik op het punt stond 112 te bellen.
Daarna volgden de tweede en derde emotie van de avond. Opluchting en verwondering. Jordan Peterson betrad het podium, en je merkte dat de zaal resoneerde met een soort opgetogen spanning die je alleen voelt bij popsterren of presidenten. En dat was ook deels terecht. De man oreerde zijn half uur vol met, naar mijn oordeel, psychologie voor beginners geflankeerd met raakvlakken met het hoofdthema: immigratie. Ik hoef hopelijk niet uit te leggen dat de man een begenadigd spreker is, over een analytisch vermogen beschikt waar de grootste geesten zich aan kunnen scherpen en een innerlijke kracht en passie heeft om mensen beter te maken dan dat ze zijn. Voor wie dat niet weet, verwijs ik heel graag naar dit meer dan uitstekende interview dat Guurrechtse Haatschrijver Timon Dias van GeenStijl met hem had, twee dagen later. Klikken als je twee uur de tijd hebt, en die zijn zo voorbij nadat je dat gedaan hebt. Petersons godsbeeld is niet het mijne, maar diskwalificeert zijn redenaties allerminst.
Opgelucht dat er niveau op het podium gestaan had, keek ik verwonderd om me heen. Er liepen nogal wat mensen weg. Niet omdat ze vertrokken nadat Peterson zijn ding gedaan had, maar omdat de mensen in de zaal in tweeën gespleten werden om zo de groepsgesprekken te verdelen. De helft van de ruim 2000 aanwezigen liep richting de bar, en een veel kleiner deel dan ik verwachtte liep direct door naar de garderobe. Ongeveer 1/5e van de mensen hadden De Broodfabriek verlaten; geloof de andere journo’s die zeggen dat het er meer waren maar niet. Jarenlange horeca,- en evenementenervaring heeft bovengetekende uitstekend mensenmassa’s leren in te schatten. En ook de voornoemde heren, die alleen voor Peterson gekomen waren, bleven hangen in de zaal.
De sprekers,- en onderwerpencarrousel kwam op gang. Een multitude van (sub)thema’s werden geponeerd door een afwisselende tombola van bekende en minder bekende oratoren. Van Jenny Douwes tot Rita Verdonk tot professor Pinto tot Cemil Yilmaz. Deze laatste verdedigde overigens zijn (voor een groot deel van de aanwezigen polair tegenovergestelde) standpunt uitstekend, en werd door het publiek hartelijk en met applaus bedankt. Zelf begaf ik me gedurende het evenement hoofdzakelijk tussen de mensen, overal een luisterend oor leggend en handen schuddend. Wat opviel was niet de toch best eenzijdige discussies die her en der plaatsvonden, maar vooral het weerwoord van mensen die een andere kijk hadden op de zaken dan je zou verwachten in een vooraf als ‘extreem rechtse bijeenkomst’ betitelde samenkomst van geesten. Deze meningen kregen namelijk de ruimte, ze werden geduldig beargumenteerd maar redden het op het vaak niet omdat de meerderheid bij hun standpunten bleef. “JA ZIE JE NOU WEL!”, zal menigeen van de toetsenbordridders aan de linkerzijde van ons politieke spectrum nu uitroepen. Nee, dat zie je dus niet. De zaadjes zijn geplant. Er is een dualiteit aan meningen neergelegd, en juist dat zorgde voor nuance her en der. Degenen die dat niet op waarde kunnen schatten, dienen het grotere goed niet maar enkel hun eigen blinde wantrouwen.
Voorts verplaatste ik mij van bar naar VIP-ruimte en weer terug. Immers, ook van de mensen die kwamen spreken wilde ik weten wat ze van De Nederlandse Leeuw vonden. Uiteraard hielp het mee dat ik enkelen van deze elitaire gelijkgeschakelden al langere tijd persoonlijk of indirect kende, zakelijk of via Opvliegers op 1. Dus dat babbelde makkelijk. En wat bleek nu? Net als de aanwezige toeschouwers en participanten, die tussen al het verbale geweld door de bars aan het plunderen waren, vonden zij het ook vooral gezellig. Even zonder dwang en zonder politieke correctheid vertellen wat je denkt. En daardoor durf ik het zelfs nóg scherper te stellen: de toonzetting van De Nederlandse Leeuw was dusdanig amicaal, gemoedelijk en inclusief dat ik proefde dat (meer van) het linkse politieke spectrum daadwerkelijk gemist (!) werd. Er was namelijk behoefte aan geciviliseerd debat. En dat sentiment bleef plakken, want dat is tekenend voor de honger naar verbinding. Laat dat nu net de hele insteek van De Nederlandse Leeuw zijn geweest.
Want de verbinding en de sfeer tussen de aanwezige mensen bleek meer dan goed. De organisatie met hun tientallen vrijwilligers hebben tot diep in de nacht gewerkt. Vanzelfsprekend niet geheel foutloos, maar wel compleet belangeloos. Zelfs de mensen die eigenlijk alleen voor Peterson kwamen of een alternatieve politieke kijk op de dingen des levens hadden dan de mediaan aldaar, bleven qua aanwezigheid boven verwachting plakken en meedoen. En ik weet dus bijna zeker dat dit evenement volgend jaar vervolgd zal gaan worden. Niet overtuigd? Het ultieme testament van deze stelling is namelijk dat het bier tot tweemaal op is gegaan die avond. Uiteraard kan ik me niet geheel onschuldig verklaren aangaande dit verdrietige gegeven, maar de rest van de aanwezigen al helemaal niet. En dat schept perspectief. Binnenkort volgen de aanbevelingen die het evenement heeft voortgebracht, maar ik proost alvast op De Nederlandse Leeuw 2019!
(Persoonlijke voetnoot aan eenieder die ik heb gesproken: jullie zijn gaaf. Aan eenieder die ik niet heb kunnen spreken vanwege voornoemde groep: jullie zijn ook gaaf, en dat gaan we anders doen. En aan iedereen die me niet wilde spreken maar wel aanwezig waren; ik kom naar jullie toe volgende keer en neem bier mee.)
Op een warme voorjaarsdag begin 2017 ontstond er een idee. Een idee geboren uit milde frustratie, geïnformeerd onbegrip en één overkoepelende vraag. Waarom laken de hedendaagse politieke partijen slagkracht, visie en draagvlak om hun veelal gefragmenteerde achterban te voorzien van oplossingen die op korte termijn al impact op het dagelijks leven kunnen hebben? Geëngageerde mensen binnen het totale politieke spectrum, van klassiek links tot nieuw rechts en (neo)liberaal tot religieus conservatief, ervaren intellectuele onvrede over gehanteerd beleid op tal van zaken, gecombineerd met onthechting van het oprechte vertrouwen in ons huidige politieke systeem. Dr. Rutger van den Noort beklom met deze gedachten de Pride Rock via Twitter, en begon te brullen. Zo werd De Nederlandse Leeuw geboren.
Binnen enkele weken na deze oproep verzamelden zich een leger aan vrijwilligers, die in grote mate het sentiment van de bedenker deelden. Ondernemers, lokale politici, marketing,- en IT-specialisten, ambachtsmensen, reguliere burgers en jonge aanstormende politieke talenten. Er werd een bestuur gevormd, welke niet alleen ethisch maar ook ideologisch divers is om de totale transparantie en gewenste diversiteit van het discours te garanderen. Elisabeth Hunyadi, Anne Adema en Martijn Kolenbrander sloegen de armen ineen, en de visie en missie konden worden uitgedragen. De overige vrijwilligers konden operationeel aan de slag, sponsoren werden vergaard en de promotie werd gestart. En die gehele rit was, zoals ik als toekijker en halve insider vanaf het eerste uur heb mogen aanschouwen, nogal een achtbaan.
De ambitieuze intentie van De Nederlandse Leeuw was namelijk al direct duidelijk; er moet vanuit de maatschappij meer inspraak worden gerealiseerd in de besluitvorming binnen het huidige, vastgeroeste poldermodel. Wisdom of the crowd (de massa beschikt over meer informatie en kennis dan het individu of kleine collectieven) is een gegeven, en het is onlogisch om dat te negeren. Althans, onze regering heeft wellicht het afschaffen van het referendum gerealiseerd, maar om burgercollectieven kan niemand heen. Bloederige geschiedenislessen zijn daar testament van. Aangezien de initiatiefnemers geen fan zijn van dit soort gewelddadige waarheden, werd besloten om het brede karakter van het evenement te verkondigen aan een pluribus van sprekers. Van voor naar achter, van links naar rechts: iedereen die enig gewicht in de schaal kon brengen qua opinie, intellect, spreekvaardigheid of politiek vernuft werd aangeschoten met het concept. En toen begon het niet geheel onverwachte, maar wel vooraf gevreesde schisma.
Dat schisma had te maken met de thema’s en de geformuleerde hoofdvraag van dit allereerste, privaat gefinancierde nationale burgerdebat. De onderwerpen waren namelijk als volgt;
Voor ieder zinnig mens compleet legitieme vragen, waar best wel een avondje over gebabbeld zou mogen worden zonder politiek correcte retoriek. Want dat is men aantoonbaar zat. Maar ook zonder vooraf al te diep in te gaan op hoge werkloosheidscijfers onder vluchtelingen en de projecties dat dit nog wel even zo zou blijven, de vraag wat überhaupt de definitie is van ‘multiculturele samenleving’ of ‘Nederlandse identiteit’, of de gepresenteerde beeldvorming van de bijna onlosmakelijke en ongezonde symbiose tussen media en Den Haag. Bij het presenteren van deze onderwerpen, en wellicht ook het trotse logo van een leeuw bij dit evenement, haakten vooral politieke sprekers en potentieel interessante opiniemakers van hoofdzakelijk socialistische en links/liberale signatuur af. De selffulfilling prophecy begon daar dan ook: De Nederlandse Leeuw werd ineens in de (extreem)rechtse hoek gedrukt door juist die mensen, die over deze onderwerpen niet in een arena met meerdere perspectieven durfden te debatteren.
Toegegeven, de snelle acceptatie van de uiterst controversiële schedelme… ehm… ‘journalist’ Joost Niemöller voor dit evenement en de voortvloeiende communicatie daaromtrent vanuit De Nederlandse Leeuw zal een rol gespeeld hebben. Echter kende ik persoonlijk de socialisten niet als lafaards die een debat zouden schuwen met iemand met wie zij het hartgrondig mee oneens zijn. Helaas is er geen greintje progressiviteit meer te bekennen bij de progressieven van heden ten dage, op enkele uitzonderingen na. De namen en rugnummers van deze enkelingen die wél bereid zijn te poetsen om glans te bewerkstelligen, zijn bij de redactie bekend. Hoe het ook moge zijn; het social mediacircus van zelfimportante nep-opiniemakers in de marge begon. Maan. Den. Lang.
De Livestro-Angels (Jalta, 5 lezers per dag, per ongeluk) en TPO ZZP-ers (DE CROWDFUNDING VAN CHRIS AALBERTS IS GELUKT!) van deze wereld hebben gezamenlijk met één of andere GroenLinks-promotor waar niemand buiten Twitter ooit van gehoord heeft, een niet-aflatende stroom van negativisme opgeleverd voor de organisatie. Toen de internationaal gerenommeerde professor, psycholoog en Social Justice Warrior-vernietiger Jordan Peterson werd aangetrokken door het evenement, ging regressief links helemaal van het padje af. Tel daarbij op de aankondiging van Rita Verdonk, Adjiedj Bakas, Wim van Rooy, Geerten Waling en zelfs de aangekondigde aanwezigheid van Thierry Baudet (die niet kwam) en je kunt je voorstellen dat de verkoop van rustgevende quinoa-milkshakes, Griekse bergthee en zelfhulpboeken voor millenials werkelijk apocalyptische proporties aannam.
Uiteraard vergaten deze sneeuwvlokjes voor het gemak (en bewuste leunstoeldemonisering) dat er ook sprekers als Sander Terphuis, Cemil Yilmaz en Celal Altuntas hun uitgebreide kennis over deze onderwerpen kwamen delen. Duaal, nee, tertiaal perspectief werd geboden. Maar zelfs dat was niet genoeg voor de zelf-voorprogrammeerde beeldvorming. De Nederlandse Leeuw moest kapot omdat het niet deugde. Alleen jammer dat de sneeuwvlokjes werkelijk helemaal niets in konden brengen tegen de kracht van het concept en de gedrevenheid van de organisatie, ondanks haar beginnersfouten.
Daags voor het evenement zou aanvangen, raakte het namelijk compleet uitverkocht. En wat bleek? De samenstelling van de bezoekers was zo pluriform als het Nederlandse landschap. Links, rechts, Erkenbrand, Antifa, Fries, Limburger, miljonair, WW-er, christen, anti-theist, centrist, en communist. Gek genoeg geen salafist. Raar. Maar het was een bont gezelschap. Bovengetekende kan het weten, want mijn handpalm heeft ongeveer een halve centimeter extra eelt gekweekt van al het schudden.
Het evenement ving aan, de sprekers gingen spreken, En Wat Er Toen Gebeurde Zul Je Nooit Geloven!
(Deel 2 van ‘De Nederlandse Leeuw – Megakerk van de Rede’ volgt op een later tijdstip na uitgebreide analyse door onze redactie. En een warm soda-bad voor voornoemde handpalm.)
Deze week is uw oude vertrouwde ‘De Smaak van Verbraak‘ geannexeerd door mij, uw favoriete Twitterdictator @SvensTweet. Verbraak verkeert momenteel nog in de zevende hemel na de verloving met zijn Amber, en dat betekent dat ik de kans pak om één van mijn favoriete recepten met jullie, het plebs, te delen. Het is een variant op coq au vin, de oermoeder van de Franse keuken. Maar dan lekkerder. Ik heb het gerecht dan ook naar mezelf vernoemd: Lul met Wijn!
Laten we beginnen om de ingrediënten eens op te sommen. Bijna alles is gewoon bij je lokale Lidl te koop voor weinig, het is redelijk eenvoudig om te maken en je kunt er meerdere dagen van vreten. Er is dus geen enkel excuus om dit culinaire hoogstandje niet eens zelf te proberen. Daar gaan we.
– Twee uitjes – 250 gram bacon (of ontbijtspek; als het maar haram is) – 60 ml zonnebloemolie – 5 teentjes knoflook (of minder, als je een mietje bent) – Twee grote kippendijen, vier kippenpoten (of een variatie hierop) – 250 gram paddenstoelen, bij voorkeur champignons – Een snuf tijm en peterselie – Een liter Riesling, of een andere witte wijn die je goed te hachelen vindt – 200 ml. slagroom. Ja. Slagroom ja. – Drie aardappels, normale grootte – Een snuf zout en peper – Turks brood, liefst met dubbel paspoort
Voor de roux: – 60 gram boter – 60 gram bloem – Geen gram meer of minder van bovenstaande. Niet eigenwijs doen.
Alles in huis? Mooi. Gas op dat hok.
Stap 1: Open de fles wijn en schenk een glas in. Gelieve deze in één keer achterover te hakken. Prepareer je shit.
Stap 2: Snij, hak, pers, en brunoise de hele tyfusbende. Vooral de aardappeltjes. Maak die fuckers mini.
Stap 3: Flikker de kip in een hete, bij voorkeur gietijzeren pan, met dampende olie. Vergeet niet die rommel eerst door de zout en peper te jassen. Bak totdat de kip net zo geelbruin is als de huid van Jeroen Pauw.
Stap 4: Donder die kip in een andere bak en dump het vet in de gootsteen. Pak de ui en de bacon en smijt deze in de hete pan. Bak totdat de ui net zo transparant als GroenLinks wordt en het vet bijna uit de bacon is. Knoflook er in rammen en roeren alsof het stinkt.
Stap 5: Champignons. Tijm. Peterselie. Vijf minuten gas er op. De hele bende er weer uit halen.
Stap 6 – de roux: Effe je best doen hier. Kwak de boter in de pan. Maakt niet uit of er nog wat meuk van het bakken in zit. Als dit gesmolten is, de bloem er langzaam bij strooien en rammen met je klopper totdat je een dikkige pasta krijgt. Twee minuutjes half vlammen zodat de bloem niet meer rauw is.
Stap 7: Lazer de champignons, ui, bacon-bende er in en giet er een halve liter wijn bij. Stop de rest van de inhoud van de fles in je mond. Er mag geslikt worden, maar doe dat wel tijdens het roeren. Echt. Goed roeren. Er ontstaat een soort dikke soep. Indien niet, dan heb je gefaald en hou je het in het vervolg maar lekker bij spaghetti of zo.
Stap 8: Doe de kleine aardappelblokjes in de derrie en roer goed door. Dan de kip er tussen drukken. De verhouding vochtige zooi en kippenvlees moet precies genoeg zijn om de stukken gevogeltekarkas net onder te dompelen. Fik er onder en aan de kook brengen. Dan vuur op laag, deksel er driekwart op en af en toe roeren. (Er kan namelijk een laagje bloem aanbranden aan de pan. Wees dit voor door goed en regelmatig te roeren.)
Stap 9: Als na ongeveer 20 tot 30 minuten het vlees van de botten druipt, kun je de die uit de pan halen. Kwak nu de slagroom er door en roer goed. Paar minuutjes doorkoken en peterselie er bovenop flikkeren als je indruk op jezelf wil maken. Qua smaak dient dit namelijk geen enkel aanvullend doel. Doet het bijna nooit.
Stap 10: Haal je Turkse brood uit de oven. Nee, ik heb niet eerder genoemd dat je dat in de oven moest doen. Maar als je nog niet snapt dat als er tussen de ingrediënten staat dat je een Turks brood moet hebben en dit niet uit eigen beweging gaat afbakken, verdien je het ook niet. Nou. Hup. De rest van de bende op tafel en knagen maar. Geniet van de Lul met Wijn!
Vandaag heeft onze aankomende demissionaire regering besloten om registratie van genders in te perken, en waar nodig helemaal te vermijden. Een oplossing voor een probleem dat alleen bestaat in de hoofden van een dusdanig kleine minderheid, dat het bij mij persoonlijk vragen oproept waar deze symboolpolitiek voor nodig is. Het helpt niemand, het is anti-wetenschappelijk (immers: iedere tienjarige weet na één biologieles dat er slechts 2 chromosomen bestaan die je geslacht bepalen) en zorgt enkel voor verwarring en vervreemding. In eerste instantie zou het alleen maar gaan over dingen zoals briefaanheffen vanuit de overheid, maar de voetnoot ‘Waar nodig gaan we het vermijden.’ laat nogal wat speelruimte over. En dat kan beide kanten op gaan. Laten we eens kort doornemen van wat deze dictatuur van de minderheid kan betekenen als dit beleid de komende jaren wordt opgerekt naar andere sectoren. Want, zoals we allemaal weten, dit is slechts een eerste overwinning voor de SJW’s in den lande. En nu ze bloed ruiken, gaan ze voor de volle mep. Volledige genderneutraliteit in alle aspecten van onze samenleving. Daarom is het handig om een overtrokken doch praktisch beeld te schetsen van de maatschappij die ontstaat als zij met hun succesvolle lobby compleet hun zin krijgen.Lees verder “De praktische gevolgen van de gendergekte”
Soms is het zinvol om op het eerste oog complexe zaken te simplificeren tot de kern. Het helpt vaak om op die manier nieuwe inzichten en ideeën te creëren, omdat het perspectief verandert. En er om te kunnen lachen uiteraard. Laten we de nationale discussie over identiteitspolitiek en racisme dus eens vergelijken met een voetbalcompetitie. Er spelen verschillende teams mee, met elk hun eigen sterspelers. Inclusief eigen achterban, die soms religieus en puur uit emotie hun club supporten, ook al hebben andere elftallen meer talent en spelen ze eerlijker. Eén team laat alleen spelers met witte shirts toe, en een ander voornamelijk spelers met zwarte shirts. Laten we ze FC Wit en PEC Zwart noemen. Het gros van de competitie vindt echter dat de kleur van het shirt er niet zo toe doet. Als ze maar talent hebben en niet alleen hard willen werken voor het succes van hun eigen club, maar ook voor het niveau van de hele competitie.Lees verder “FC Wit versus PEC Zwart”
![[Prisma Podcast: Deel 29] Over hoe de vlag van inclusiviteit wappert boven een totalitaire overheid](https://sp-ao.shortpixel.ai/client/to_auto,q_glossy,ret_img,w_1200,h_1200/https://batavirus.nl/wp-content/uploads/2019/04/Prisma-Logo-1500x1500.png){kind=logo}
