Regelmatig worden er misstanden in de uitvoering van de Participatiewet aan de kaak gesteld. Af en toe wordt er zelfs een klein resultaat geboekt, denk hierbij aan het werkplein Fivelingo, de nieuwe naam van ISD Noordoost, die na wat ongewenste media-aandacht direct een einde maakte aan Fit voor Werk, u weet wel het gezond shoppen bij de Lidl voor bijstandsgerechtigden. Een tweede noemenswaardig resultaat is het terugdraaien van opgelegde kortingen door diverse gemeentes. Kortingen die worden opgelegd door een ambtenaar met veelal drie petten, namelijk politieagent, rechter en beul. Vreemd genoeg is slechts een deel van de gemeentes tot inkeer gekomen, waardoor er een duidelijke rechtsongelijkheid is ontstaan op basis van uw woonplaats indien u een beroep moet doen op het sociaal vangnet.
Auteur: Watapatja
[Longread] Gratis personeel – Deel 7
De vaste lezers van deze rubriek weten dat wij ons zorgen maken over de vervaging van de definitie werk. Werk hoort beloond te worden conform CAO of in ieder geval het minimum loon. Het begint er echter steeds meer op te lijken dat werken met behoud van uitkering de nieuwe norm is. Onze overheid wringt zich in allerlei bochten om de Sociale Zekerheid betaalbaar te houden en heeft de uitkeringsgerechtigde als verdienmodel ontdekt.
Academisch cabaret
Vandaag viel mijn blik op een column in de Financiële Telegraaf, een column waarin prof. Dr. Frederick van der Ploeg en prof. Dr. Wilhelmus Adrianus Franciscus Gabriël Vermeend, een echte netwerker die zelfs niet bestaande ambtenaren kent, hun visie op de staat van Nederland geven.
Uw overheid kijkt mee
Onze overheid is erg geïnteresseerd in uw doen en laten en uw bezittingen. Om dat netjes in kaart te brengen heeft de overheid fors geïnvesteerd in diverse digitale toepassingen. De huidige trend is om de diverse digitale toepassingen, hiervan zo enkele voorbeelden, te koppelen. Inmiddels is men daar erg ver mee, echter wel met de nodige problemen waar u veel last van kunt krijgen. Ondergetekende is inmiddels twee jaren bezig om voor een cliënt zijn vastgelegde arbeidshistorie te wijzigen. Het zal u niet verbazen dat dit nog steeds niet gelukt is. Wat is het geval, cliënt werd in 2014 uitgenodigd voor een herkeuring WAO ten gevolge van zijn afkeuring in 2004. Cliënt kon zich echter daar niet in vinden, aangezien hij nooit afgekeurd is geweest en ook nooit een cent WAO heeft ontvangen. Integendeel, hij is al 20 jaren onafgebroken actief op de arbeidsmarkt. Een klucht is geboren.
[Longread] Gratis personeel – Deel 6
In de serie Gratis personeel (zie links onder deze column) hebben we tot dusverre aandacht besteed aan de misstanden op de arbeidsmarkt. Gezien de vele reacties is het een thema dat leeft bij vele trouwe lezers. In deze column willen we de aandacht verleggen naar de oorzaken van al deze misstanden en onze visie met u delen hoe de arbeidsmarkt van de toekomst er uitziet. Uiteraard hebben ook wij niet de absolute wijsheid in pacht, echter openen we op deze wijze graag de discussie om met elkaar tot oplossingen te komen die recht doen aan de hedendaagse realiteit. We hopen dat met name onze bewindslieden onder aanvoering van de heer Lodewijk Asscher onze aanbevelingen zullen verwerken in een lange termijn visie.
Spelen met getallen
Sudoku, was voor de Finse wiskundige Arto Inkala niet moeilijk genoeg. Hij bedacht daarom naar eigen zeggen ’s werelds lastigste variant. Een Sudoku waarin u 8 à 9 stappen vooruit dient te denken, claimt Arto Inkala. Een hersenkraker die we de puzzelaars onder u niet willen onthouden.
[Longread] Gratis personeel – Deel 5
Afgelopen zondag heeft het programma De Monitor in haar uitzending aandacht besteed aan de wantoestanden in de thuiszorg. Opvallend was dat in het programma ook de dubieuze rol van de gemeenten werd benoemd. Gemeenten die klakkeloos zijn meegegaan in de welbekende mantra van ons beste kabinet ooit: ‘meer kwaliteit voor minder geld’. De gemeenten hebben zich hierdoor laten opzadelen met een onmogelijke opdracht. Ze hebben de regie gekregen over de thuiszorg met als uitgangspunt dat ze een Mercedes moesten aanschaffen met het budget voor een VW Up. De gevolgen zijn inmiddels duidelijk, uiteraard is dit niet gelukt. Iedere weldenkende burger zag dit overigens ruim van tevoren aankomen, echter onze bestuurders binnen de gemeenten niet.
In de thuiszorg zien we nu onderbetaalde mensen, toenemende inzet van alfahulpen die werken met behoud van uitkering of de inzet van gratis stagiairs als alfahulp. En uiteraard ZZP-ers, u weet wel de schijnzelfstandigen, die via een veiling mogen bieden op thuiszorgcliënten. Een omgekeerde veiling, waar een gewone veiling bedoeld is om een zo hoog mogelijk bod te verkrijgen, krijgt hier het laagste bod de klus. Het zou me niet verbazen als veilingmeester mannetje Pechtold hier ’s nachts van ligt te dromen.
Het kan niet op!
Vandaag zat ik het nieuws door te nemen en moest ik ineens denken aan mijn middelbare schooltijd. De aanleiding was de berichtgeving over enerzijds allerlei tekorten die onze economie bedreigen, bijvoorbeeld metalen, energie, drinkwater, voedsel en zuurstof, en anderzijds allerlei bedreigingen door overschotten aan CO2 en andere verkeerde stoffen. Verkeerde stoffen die we voor het gemak scharen onder de noemer afval. Mijn gedachten gingen terug naar de lessen scheikunde en natuurkunde die ik met veel plezier heb gevolgd, mede omdat we les kregen van een inspirerende vakidioot met nogal afwijkende denkbeelden. En één van zijn theorieën wil ik met u delen.
Het is vijf voor twaalf geweest
Gisterenmiddag verkeerde ik in de gelukkige omstandigheid dat ik als chauffeur en pakezel mocht fungeren ten behoeve van de noodzakelijke wekelijkse aanvulling van onze levensmiddelen. Een absoluut hoogtepunt van de week waar ik me het liefst aan onttrek, zeker gezien het treurige karakter van het gemiddelde stadscentrum. Troosteloze stadscentra waar een te grote groep geïndividualiseerde burgers met bijbehorend gedragspatroon samenkomt. En gisteren werd ik dus onderdeel van een van de spreekwoordelijke incidenten ten gevolge van dit gedragspatroon. Watske beurt?
De wereld van de –ogen
De academische wereld stoomt al jaren mensen klaar voor de arbeidsmarkt met opleidingen waar geen mens weet wat de toegevoegde waarde van deze afgestudeerden is. Denk hierbij met name aan opleidingen die opleiden tot functies die eindigen op –oog. We kennen onder andere pedagoog, socioloog, agoog, andragoog, agoloog, methodoloog, epistemoloog en antropoloog. Het kenmerkende van al deze opleidingen is dat ze hun studenten opzadelen met een overload aan theoretische kennis die bij voorbaat zover mogelijk van de praktijk dient te staan. In het verleden bleven deze –ogen in het academisch wereldje hangen en verrichtten nutteloos onderzoek, een soort bezigheidstherapie die ze in ieder geval van de straat hield. Sinds de jaren 90 hebben deze –ogen hun plek op de arbeidsmarkt weten te veroveren en de gevolgen daarvan zijn duidelijk waarneembaar. Hun invloed is onder andere terug te vinden in de zorg, het onderwijs en de sociale zekerheid. Tijd om dat eens in kaart te brengen.