Het land van de polder polonaise, het land van ongekende kansloosheid, het land waar GroenLinks gedecimeerd de macht grijpt, het land waar Ploumen de bazin kan zijn want Kaag zuigt aan haar tutje.
Dat land, dat opgedroogde stinkende polderland, het land waar ik geboren ben. Mijn land, ja mijn land en daarom ontwaak ik. Dit land verdient een wederopstanding, dit land is mooi. Want het is ons land, het land waar we testen voor toegang en opinie uit iedere hoek komt.
We polariseren door, vrije keus voor eenieder. Het land waar nooit genoeg IC-bedden zijn, het land dat niet kan evacueren.
Op dinsdag 24 oktober staat minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking al bijna op het bordes met haar collega ministers van het kabinet Rutte III. De gebruikelijke screening van ministers heeft blijkbaar ook niets opgeleverd. Niet dat dit de hetze tegen Kaag enigszins doet kalmeren want op deze dag doet Likoed Nederland, de zusterorganisatie van de in Israël regerende Likud partij van Netanyahu, een laatste wanhopige oproep: ‘Geen terroristenvereerder in het nieuwe kabinet’. Likoed Nederland is een bekende speler op dit terrein die zich vooral manifesteert in de media met het demoniseren van de Palestijnse samenleving en vaak onterechte antisemitisme beschuldigingen. De hele organisatie lijkt overigens uit één man te bestaan, de oud VVD senator Tom Struyk Van Bemmelen.
Van Bemmelen somt in zijn aanklacht tegen Kaag alle eerdere ‘argumenten’ op, inclusief het ‘Netanyahu is een racist’ citaat, echter de kern van zijn betoog is – zoals bij de column van Bas Paternotte op Geenstijl al te zien viel – Kaags relatie via haar echtgenoot tot terrorist Yasser Arafat. Nieuw hierbij is dat in een uitzending van Tegenlicht uit 2015 over Kaag is gebleken dat zij in de woonkamer een foto van het hele gezin met Arafat heeft staan. Vandaar de kwalificatie terroristenvereerder en van Bemmelen haalt zelfs de kinderen van Kaag erbij die ‘pro-terrorisme’ zouden worden opgevoed. Dat het nog hysterischer kan bewijst het extreem rechtse haatblog De Dagelijkse Standaard die de benoeming van Kaag als antisemitisch bestempelt op basis van het artikel van Likoed.
Deze wel hele flagrante poging tot karaktermoord valt zelfs de MSM op en Tom-Jan Meeus van het NRC schrijft er een column over waarin hij de overdreven en ridicule beschuldigingen weerlegt. Zoals eerder hier vermeld werkte de echtgenoot van Kaag voor Arafat ten tijde van het ‘vredesproces’ vanaf 1993 in welk jaar Arafat – ontegenzeggelijk een voormalig terrorist – de nobelprijs voor de vrede voor kreeg. Binnen de extreem rechtse pro-Israël propaganda geldt echter het adagium dat ‘eens een terrorist altijd een terrorist’ en is de uitgangspositie dat alle Palestijnen in eerste instantie terroristen zijn, zelfs kinderen.
Het ‘eens een terrorist altijd een terrorist’ argument is natuurlijk wel lachwekkend indien Likoed als organisatie dat oppert. De oprichter van Likud in 1973, de latere premier Menachem Begin, was namelijk zelf een terrorist. Voor het uitroepen van de staat Israël in 1948 was hij als leider van de terroristische Joodse organisatie de Irgun verantwoordelijk voor bomaanslagen en liquidaties waarvan de bomaanslag op het King David Hotel in 1946 waarbij 91 doden waaronder 17 Joodse slachtoffers de meest beruchte is. Misschien heeft Tom van Bemmelen wel een foto van Begin in zijn huiskamer hangen, hij werd immers net als Arafat na zijn terroristische carrière premier en internationaal staatsman.
In een hetze gelden argumenten echter niet en gaat het erom zoveel mogelijk te framen. En de foto van Kaag met gezin met Arafat is natuurlijk gemakkelijk scoren.
Op zaterdag 28 oktober wanneer Kaag inmiddels al beëdigd is, publiceert de Pro-Palestijnse organisatie The Rights Forum het artikel met het verhaal van ex CIDI medewerker Cnaan Lihpshiz die achter het persbericht van JTA zat. Het lijkt er op dat pro-Israël lobyiste, ex-CIDI directeur en hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad Esther Voet als insider hier van het begin af aan van op de hoogte is geweest. Hoewel zij op twitter ook van het begin af aan betrokken is bij het aanzwengelen van de hetze tegen Kaag en daarbij zelfs insinueert dat Kaag een antisemiet zou zijn, blijft zij opvallend terughoudend ten opzichte van het lasterlijke JTA persbericht. Voet die zich graag als gematigd voordoet, distantieert zich op twitter ook van het stuk van Likoed en gaat er prat op dat haar eigen stuk dat de vrijdag ervoor verscheen gedaan is op basis van eigen onderzoek
Dat stuk Sigrid Kaag in vijf vragen blijkt een wat minder opzichtig maar toch lasterlijk stuk vol insinuaties. Zo komt Voet nu expliciet naar buiten met de beschuldiging dat Kaag een voorstander van de BDS-beweging is. Iets dat bas Paternotte de zondag ervoor nog impliciet suggereerde. Voet levert geen enkel bewijs voor deze beschuldiging. Het enige doel hiervan is Kaag als extreem pro-Palestijns af te schilderen vanwege de extreme reputatie van deze beweging.
Hetzelfde geldt voor het zogenaamde eigen onderzoek dat Voet gedaan heeft. Dat blijkt een analyse van het twitteraccount van Anis al-Qaq @Jerusalem47, de echtgenoot van Kaag, te zijn. Daar valt eigenlijk helemaal niets over te zeggen want het is een vanaf 2012 amper gebruikt account (86 tweets) dat vanaf april 2015 al niet meer gebruikt is. Al Qaq tweet op dit account vrijwel geen meningen slechts artikelen. Voet zegt daarover: ‘Op dat account veel retweets van Electronic Intifada, een activistische BDS-organisatie, en veel meldingen over de carrière van zijn vrouw. Hij is opvallend neutraal over Hamas’. In totaal tweet al-Qaq die dus zelden zelf commentaar bij een tweet zet, 6 keer een artikel van Electronic Intifada van de 86 tweets in totaal. Van die 86 tweets zijn overigens 22 tweets artikelen van het centrum rechtse Jerusalem Post dus in welke zin zijn die 6 tweets veel? Voet schrijft hier ook dat Electronic Intifada een activistische BDS-organisatie is maar ook dat is niet waar. EI is een zelfstandig pro-Palestijns online platform dat niet aan BDS verbonden is. Het is natuurlijk de bedoeling om al-Qaq zo extreem mogelijk af te schilderen. Vandaar ook de laatste opmerking dat hij ‘opvallend neutraal tegenover Hamas’ zou staan. Van alle 86 tweets gaat er maar 1 over Hamas waarbij al-Qaq over een toespraak van Hamasleider Mashaal opmerkt: ‘Interesting to see how Hamas reacts’. De conclusies van Voets ‘onderzoek’ zijn verzinsels gebaseerd op niets.
Het gaat te ver Voets stuk op de nog verder ruimschoots aanwezige onterechte frames richting Kaag te analyseren op de laatste zin van het stuk na waarbij Voet op een bijzonder smerige manier de integriteit van de toekomstige minister ter discussie stelt. Kaag wordt namelijk verantwoordelijk voor het ontwikkelingsgeld dat naar de Palestijnse Autoriteit gaat. Die laatste betaalt vergoedingen aan de families van omgekomen Palestijnse terroristen. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat de internationale gemeenschap waaronder Nederland achteraf zou meebetalen aan het mogelijk in stand houden van Palestijns terrorisme. De internationale gemeenschap zou hier ook veel resoluter tegen op dienen te treden. Het is echter moeilijk voor de Nederlandse regering vanwege te weinig zicht op geldstromen binnen de PA om hier concreet iets tegen te doen. Voet schrijft hierover met betrekking tot Kaag de nieuwe minister:
‘Daarnaast is er nog altijd het hete hangijzer van de salarissen die door de Palestijnse Autoriteit worden uitbetaald aan de families van terroristen, waarvan de Tweede Kamer zich inmiddels bewust is. Het zal aan de oplettendheid van het parlement liggen om te monitoren of Kaag, direct of indirect, ‘douceurtjes’ die kant op zal proberen te sluizen.’
Een bijzonder lasterlijke uitsmijter. Wat minder schreeuwerig maar van hetzelfde niveau als de zwartmakerij van Likoed Nederland of Opiniez waarvan Voet zich voor de vorm distantieert.
Anderhalve week na de start van de hetze tegen Kaag pietert deze iets uit. Het laatste wapenfeit is een wederom nietszeggend stuk op Geenstijl over Kaag, het derde inmiddels (!), waarin auteur Constanteyn Roelofs, Kaag wegzet als ‘Palestijnse mol en Arabisch raspaard van Troje’, daarbij weer verwijzend naar het nietszeggende lasterlijke stuk van Esther Voet.
Kaag is inmiddels in functie dus wat heeft deze hetze nu opgeleverd en wat was de bedoeling ervan? Het antwoord daarop in het volgende en laatste deel. (wordt vervolgd)
Precies 24 uur nadat bekend is geworden dat Sigrid Kaag minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking gaat worden in het kabinet Rutte III, krijgt de door aan extreem rechts Israël gelieerde of daarmee sympathiserende opiniemakers en tweeps aangezwengelde hetze tegen Kaag vlak voor het weekend een ware kickstart. De belangrijkste stok om mee te slaan is het door ex CIDI medewerker Cnaan Lihpshitz bewust verkeerd vertaalde citaat van Kaag uit het programma Buitenhof uit 1996 op basis waarvan Kaag beschuldigd kan worden de huidige premier Netanyahu een racist genoemd te hebben. Gebaseerd op Lihpshitz’ persbericht voor JTA, komen vrijdagavond en zaterdag verschillende Israëlische media met artikelen met het verdraaide citaat dat wellicht nog problemen op kan leveren voor de officiële benoeming van Kaag de week erna.
Het gaat maar om één ding. De verdere illegale kolonisatie en uiteindelijk annexatie van het grootste deel van de Westbank inclusief ‘Oost-Jerusalem’. De huidige extreem rechtse regering van Israël is dichterbij dan ooit en entameert een permanente politieke media oorlog tegen alles en iedereen in binnen en buitenland die de voortschrijdende ‘facts on the ground’ op de Westbank een halt toe willen roepen. Van de anti-BDS wetgeving in de VS tot de karaktermoord op de nieuwe minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking Sigrid Kaag, het is uiteindelijk allemaal onderdeel van dezelfde strijd.
Hoewel Sigrid Kaag inmiddels gewoon aan de slag is gegaan als minister, gaat de hetze tegen haar persoon op de extreem rechtse pro-Israëlische sociale media gewoon door. De voor de Israëlische overheid werkende lobbyist en ere-ambassadeur Eliezer Yair gooide afgelopen zondag maar weer een reeks tweets eruit om de – inmiddels aangetoonde – laster tegen Kaag op gang te houden. Hij riep zelfs op om toch maar weer in het verleden van de minister te duiken want na meer dan een week hetze tegen Kaag is er niets onoorbaars naar boven gekomen.
De hetze tegen Kaag begon vrijwel direct op donderdag 19 oktober toen RTL Nieuws het bericht bracht dat Kaag naast Halbe Zijlstra minister voor Buitenlandse Zaken zou worden. Al maanden werd er vooral door de extreem rechtse zionistische website Opiniez actie gevoerd tegen een eventuele benoeming van topdiplomaat Kaag op BuZa dus toen het bericht naar buiten kwam, verspreidde de laster zich vanuit de aan Opiniez gelieerde twitter contreien razendsnel door de extreem rechtse pro-Israel en rechtse twittersfeer.
Sigrid Kaag is namelijk getrouwd met een Palestijn, Anis Al-Qaq, die na de Oslo-akkoorden van 1993 tijdens het inmiddels mislukte vredesproces onder Yasser Arafat een aantal functies bekleedde voor de Palestijnse Autoriteit. Een andere reden voor de hetze kan er niet zijn want Kaag onderschrijft als VN diplomaat uiteraard de op internationaal recht gebaseerde politiek van de Verenigde Naties dat ook het buitenlands beleid is van Nederland en de VS. Volgens dat beleid is de kolonisatie van de Westbank inclusief Oost-Jerusalem door Israël illegaal.
Het is voor ondergetekende onmogelijk om het totale verloop van de hetze tegen Sigrid Kaag in de (sociale) media te schetsen. Wat nu volgt is een samenvatting daarvan met de belangrijkste gebeurtenissen/publicaties en spelers die de hetze aan de gang houden met als doel zicht te krijgen op hoe extreem rechts Israël zijn invloed aanwent om een nieuwe Nederlandse minister, op voorhand, te beschadigen.
Zoals eerder vermeldt, waarschuwt de website Opiniez en voornamelijk auteur Uri van As al maanden voor de benoeming Kaag als minister van BuZa. Deze website lijkt ook nauw betrokken te zijn geweest bij het uit Israël wegkrijgen van kritische NRC-journalist Derk Walters. Blijkbaar is deze Van As goed ingevoerd binnen de Nederlandse overheid. Hij zag de benoeming van Kaag al lang van te voren aankomen en in ieder stuk met Israël of de VN als onderwerp haalde hij Kaag door het slijk. Opvallend daarbij is, is dat ondanks dat Van As al maanden tegen Kaag ageert er geen concrete beschuldigingen geuit worden. Het is vooral stemmingmakerij in de trant van ‘Israëlhater’ en ‘Palestijnenknuffelaar’ etc.
Dat lijkt ook het grote probleem bij het opzetten van een smeer campagne tegen Kaag. Ze is een diplomaat met een uitstekende internationale reputatie, veel ervaring en dus prima geschikt voor de functie. Bij gebrek aan concrete zaken waarmee Kaag aangevallen kan worden, concentreert de hetze zich in eerste instantie op twee punten: er zijn een aantal foto’s beschikbaar van Kaag die voor haar werk bij de VN een hoofddoek draagt en er is een uitzending van Buitenhof uit 1996 waarbij Kaag in een debat met in west-Jerusalem woonachtige orthodox Joodse op de Westbank zogenaamde extreme uitspraken met betrekking tot het Israelisch-Palestijns conflict gedaan zou hebben.
Via twitter komt de hetze dezelfde avond al snel op stoom. Belangrijke extreem rechts Israël (vanaf nu ultrazionistische) tweeps als Leon de Winter (>11K volgers) en Esther Voet (>11K volgers) voormalig directeur van het CIDI, versturen stemming makende tweets waarbij Voet zelfs de insinuatie van antisemitisme richting Kaag niet schuwt.. Een sleutelfiguur in het ultrazionistische netwerk lijkt de in Israël woonachtige Joop Soesan. Hij zal de gehele week alle nieuwe pogingen tot het zwart maken van Kaag blijven tweeten.
Door het over en weer retweeten van de frames binnen het netwerk is de #ophef goed op gang. Het probleem is alleen dat er nog weinig concreets negatiefs over Kaag te melden valt. Sterker nog, uit de gewraakte uitzending van Buitenhof uit 1996 komt Kaag naar voren als welbespraakte diplomaat die het standpunt van het internationale recht verwoordt en voorstander is van verdere vredesbesprekingen in tegenstelling tot de toenmalige en huidige premier Netanyahu. De aanleiding voor het gesprek in Buitenhof in 1996 was het stopzetten van de vredesbesprekingen door Netanyahu.
Echter, aan concrete laster wordt dan inmiddels gewerkt door journalist Cnaan Liphshitz, net als Esther Voet een ex medewerker van het CIDI, die voor het Amerikaans Joodse pers agentschap JTA schrijft. Op vrijdagochtend publiceert Liphshitz een stuk waarin hij op basis van een bewust of onbewuste verkeerde vertaling uit het programma Buitenhof uit 1996, beweert dat Kaag in het gesprek Netanyahu voor Racist uitmaakt. In het stuk met de de lasterlijke kop Holland’s new deputy minister of foreign affairs accused Netanyahu of racismstaan nog meer fouten en verdraaiingen dus het heeft er alle schijn van dat dit artikel in alle haast maar bewust tot stand is gekomen om op vrijdag en in het weekend nog vol uit te kunnen pakken tegen Kaag. Verschillende kranten in Israël zoals Haaretz en Times of Israël zijn immers aangesloten bij JTA en met vanuit Israël komende aanklachten tegen Kaag en haar gewraakte uitspraken tegen de huidige premier Netanyahu, kan de officiële benoeming van Kaag die nog een paar dagen op zich laat wachten wellicht nog een halt toegeroepen worden.
In de Nederlandse rechtse tot extreem rechtse (online) media is dit stuk nog niet bekend maar via de ultrazionistische twittersfeer zijn zij wel al op de hoogte van de #ophef. Alles dat anti-Islam, anti-elite, anti-links (D66) of pro-Israël, is in deze media nieuwswaardig. Uiteraard opent Geenstijl de hetze bij monde van Bart Nijman met een niets zeggend stuk Nieuwe MiBuZa (D66) draagt een hoofddoek. In het stuk noemt Nijman Kaag een ‘Palestijnenpijper’ maar bij gebrek aan bruikbare zaken ligt de focus op de grote foto van Kaag met hoofddoek. Dat Kaag die hoofddoek draagt voor haar werk bij de VN waarbij zij moet onderhandelen met allerlei extremistische islamitische groepen in Syrië en Libanon wordt uiteraard niet vermeld. Het draait hier alleen om Kaag, getrouwd met een Palestijn, als moslim of als moslimknuffelaar weg te kunnen zetten. Dat is op extreem rechts twitter namelijk genoeg voor dagen lang racistische bagger.
Sigrid Kaag heeft sinds de bekendmaking van haar aanstaande ministerschap haar – voornamelijk voor werk gebruikte – twitteraccount op slot gezet. De reden hiervoor is natuurlijk volstrekt duidelijk. Het nieuws van haar ministerschap is nog geen 24 uur oud en een ware haat campagne tegen haar persoon is in volle gang op twitter. Uiteraard wordt het feit dat Kaag haar account op slot gegooid heeft tegen haar gebruikt. Bart Nijman insinueert in zijn stuk dat ze wat te verbergen zou hebben en geeft een link hoe de reaguurders evengoed op haar twitteraccount kunnen kijken. De anonieme ‘feitenkoning’ @Seven_ (4735 volgers) blijkt daar al tijdje mee actief mee bezig te zijn:
Waarom of in wiens opdracht (Geenstijl?) dit anonieme account de hele vrijdagmiddag Sigrid Kaag als moslim of ‘moslimknuffelaar’ probeert te framen is een raadsel. Een retweet van een uitgekomen boek van een Libanese collega van Kaag uit 2015 blijkt op deze manier al een ‘scoop’. Vlak voor het weekend komt de hetze op volle kracht. Bondgenoot van extreem rechts Israël en leider van de PVV (>900.000 volgers) Geert Wilders noemt Kaag vlak voor 16.30u in een tweet ‘Palestijnenlover’. Rond dezelfde tijd publiceert de Times of Israël het stuk van Cnaan Liphshitz met de valse beschuldiging dat Kaag Netanyahu een racist genoemd zou hebben onder de titel Dutch activist (! sic) who called Netanyahu a racist named deputy foreign minister. Wilders tweet het stuk met de valse beschuldiging direct daarna.
Rond dezelfde tijd tweet Joop Soesan hetzelfde net gepubliceerde artikel met het tevreden commentaar dat ze het in Israël ook door hebben. Het betreft hier uiteraard een op een hetzelfde van Cnaan Liphshitz uit Nederland afkomstige artikel met de valse beschuldiging gebaseerd op de uitzending uit Buitenhof 1996. Zo aan het begin van het weekend een prima stuk om extra #ophef te genereren op sociale media. (wordt vervolgd)
Na de langste formatieperiode ooit in onze parlementaire geschiedenis is het eindelijk zover. We hebben een nieuw kabinet, een uitstekende zaak aangezien enige leiding altijd nodig is, en een regeerakkoord. Het regeerakkoord is uiteraard al lek geschoten door de oppositie en in allerlei media. Met name de discussies over de doorrekeningen van het CPB verbazen mij altijd weer, aangezien het CPB nog nooit een adequate berekening heeft afgeleverd. Logisch, aangezien ze in hun berekeningen geen rekening houden met allerlei onvoorziene omstandigheden en factoren. Iedere planner in het bedrijfsleven kan hun dan ook vertellen dat een regeerakkoord niet meer is dan een richtlijn voor de komende jaren. Een richtlijn waar vanaf geweken wordt zodra de omstandigheden het toelaten. Planningen, prognoses en regeerakkoorden zijn dan ook niet meer dan elastiek. Daarmee sluit het regeerakkoord naadloos aan bij de waarde die we hechten aan een verkiezingsbelofte.
Maar genoeg over de gebakken lucht die een regeerakkoord is. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de naam negeerakkoord. Laten we eens kijken naar de poppetjes die de gebakken lucht mogen realiseren. Ieder bedrijf kiest een stevige leiding op basis van competenties en vaardigheden. De uitzondering op de regel is trouwens het politieke bedrijf, daar verkrijg je een functie op basis van wie je kent en hoe goed je in de groep ligt. De gevolgen hebben we gezien bij Rutte II. Een Schoeversmeisje op Defensie, een oud rechercheur van de FIOD op Economische Zaken, een universitair docent informatierecht met buitengewoon verlof op Sociale Zaken en Werkgelegenheid en tevens vice-premier, een politicologe op Volksgezondheid en dat alles onder de bezielde leiding van een Minister-President afgestudeerd in geschiedenis. Tijd dus om onze nieuwe bewindslieden eens langs de meetlat te houden.
Gisteren rond 18.00u was er plots consternatie op ultrazionistisch twitter. RTL kwam met het bericht dat naast Halbe Zijlstra ook D66 diplomate Sigrid Kaag minister van buitenlandse zaken wordt.
