Vandaag is de eerste dag dat we in navolging van Frankrijk en Duitsland de stem van het midden zouden moeten horen. Op meerdere plaatsen in Nederland hebben verontruste burgers zich getooid in een geel hesje om de straat op te gaan. Burgers die willen laten zien dat ze zich zorgen maken over de toekomst. Burgers die de gevolgen van het decennialange juk van het neoliberalisme voelen. Hoewel Nederland nog steeds één van de meest welvarende landen ter wereld is, moeten we constateren dat deze welvaart inmiddels geen evenwichtige verdeling meer kent. Primaire levensbehoeften als wonen, zorg, onderwijs, betaald werk, sociaal vangnet, toekomstperspectief en veiligheid zijn niet meer vanzelfsprekend. En laten dit nou net de zaken zijn die het grootste deel van de bevolking wil.
Categorie: Politiek
Schrijven de blokkeerfriezen geschiedenis?
Vrijdag 9 november 2018 was het dan eindelijk zover. De rechterlijke macht heeft onomstotelijk bewezen dat ze een speelbal is geworden van de politiek. Het definitieve bewijs is geleverd met de uitspraak van de zaak tegen de blokkeerfriezen. Een uitspraak die verregaande consequenties kan hebben gezien de verontwaardiging die inmiddels terug te lezen is op diverse blogs en de Social Media. Een verontwaardiging die zo maar kan omslaan in daadwerkelijke acties bij de intocht van 17 november a.s. Ik zou niet graag in de schoenen staan van de lieden van KOZP die dan op 18 locaties hun recht op demonstratie willen omzetten in actie. De reacties zijn namelijk niet te voorspellen, maar zullen van een andere orde zijn dan de relatief onschuldige blokkade van vorig jaar. Met deze politieke uitspraak heeft de rechterlijke macht de spreekwoordelijke lont in het kruitvat aangestoken. The heat is on!
De hypocrisie van de willekeur
Het zal niemand ontgaan zijn dat het nieuws wordt gedomineerd door Lili en Howick, twee kinderen die dreigden te worden uitgezet naar Armenië. De laatste zaak die nog redelijk vers in het geheugen ligt, is in mijn geval de zaak Mauro. Wat veel mensen niet weten is dat dit soort uitzettingsprocedures dagelijkse orde is. Wat we wel weten is dat de hele procedure berust op willekeur. We zijn het allemaal eens dat kinderen beschermd dienen te worden en recht hebben op een zorgenvrije jeugd waarin ze zich kunnen ontwikkelen. Om dit te waarborgen is een en ander vastgelegd in het VN-Kinderrechtenverdrag. Zoals met alle verdragen is de tekst op vele manieren uit te leggen, waardoor Nederland formeel juridisch het gelijk aan zijn kant heeft in de procedure Lili en Howick. De vraag die opkomt is waarom juist nu de verontwaardiging zo groot is, terwijl dit niet het geval was bij de uitzetting van bijvoorbeeld Eduard of Lucine.
Tirza de Fockert; geniaal of gek?
Soms kom je van die berichten tegen waar je direct de nodige vraagtekens bij zet. In dit geval gaat het om het bericht waarin Tirza de Fockert oppert om vluchtelingenboten rechtstreeks aan te laten leggen in Amsterdam. Een bericht dat tot grote verontwaardiging en hilariteit leidde op Social Media. Nou is dat op zich niets bijzonders voor ideeën die uit de koker van GroenLinks komen. GroenLinks is namelijk de vergaarbak van idealisten en gutmenschen die onvoorwaardelijk geloven in open grenzen, een autovrije wereld, een inclusieve samenleving en zoals de naam al zegt een groene wereld. Enig besef dat we een gezonde economie (welvaart) nodig hebben om al die luxe (welzijn) te financieren is uiteraard niet gewenst onder de GroenLinksaanhang. Nee, bij hun reiken de bomen bij voorbaat tot in de hemel. En daarmee is de cirkel rond, de gekte van GroenLinks is verklaard. En toch, het idee van Tirza vraagt een nadere beschouwing.
CBS schrijft 3,2 miljoen Nederlanders af
Vandaag viel mijn scherp oog op een tweet van het CBS. De oorzaak is dat alles wat met de arbeidsmarkt te maken heeft nou eenmaal mijn interesse heeft. In de betreffende tweet zit een linkje naar onderstaand YouTube filmpje geplaatst op 14 augustus.
Contactgestoorde Asociale Rechercheurs
Binnenlands Bestuur beweert een kwalitatief platform te zijn voor ambtenaren en bestuurders in alle lagen van de overheid. Een site, betaald van onze belastingcenten, waar de overheid onomwonden duidelijk maakt dat zij niet in dienst van de burger staat. Integendeel, door u uit te sluiten van de doelgroep bevestigt de overheid dat zij óver ons spreekt, maar niet mét ons. Hoewel ik niet tot de doelgroep behoor neem ik als betrokken burger regelmatig de moeite om me te verdiepen in de beweegredenen en denkwijze van onze overheid en haar dienaren. Elk bezoek en iedere analyse zorgt ervoor dat ik van pure verbazing headdeskend aan mijn bureau eindig. Verbazing omdat deze site me telkens weer doet beseffen dat de overheid mijn en uw grootste vijand is, waardoor de deuken op mijn tafelblad inmiddels niet meer zijn te tellen.
Briefje aan Eric Wiebes
Geachte heer Wiebes,
Vanaf de start van het *kuch* allerbeste kabinet ooit heeft ondergetekende, een geboren en getogen Groninger, met name uw functioneren in het hoofdpijndossier bevingsschade op de voet gevolgd. Ik wil u complimenteren met de slimme strategie die u hebt uitgezet. U wist de Groningers op het verkeerde been te zetten en zelfs hoop te geven op een goede afloop. Inmiddels weten we beter. Afgelopen week werd in het Tweede Kamer debat onomstotelijk duidelijk dat zelfs u niet in staat bent om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. U moest dan ook ruiterlijk toegeven dat u zich had verkeken op de complexiteit van het aardbevingsdossier. En dat kenmerkt uw politieke loopbaan. U bezit de opmerkelijke gave om u steeds weer te laten opzadelen met dossiers waar uw voorgangers al op waren vastgelopen. In Amsterdam was u betrokken bij de ‘ietwat te duur uitgevallen’ Noord/Zuidlijn, de ‘af en toe functionerende’ gemeentelijke ICT, het openbaar vervoer, de ‘één dag Amsterdam staat gelijk aan een verstokte roker’ luchtkwaliteit en het ‘uiterst rendabele, maar niet voor de bezoeker’ parkeerbeleid. Daarna mocht u nog even adviseren over het debacle Fyratreinen om in een ultieme poging de schade te beperken. Uiteindelijk kostte de aanschaf van de Alditreinen de belastingbetaler 11 miljard en Wilma Mansveld haar baan. Wilma is inmiddels toevallig of niet weer opgedoken in het Groningse als baas van de Veiligheidsregio. Uw voorlaatste klus kennen we de eindresultaten nog niet van, maar ook bij de Belastingdienst heeft u een complete chaos achtergelaten. De vraag is hoelang de ICT-systemen het nog uithouden.
Staat van ontbinding
Het is goed om af en toe de balans op te maken. In dit geval gaat het om een tussenbalans om te kijken waar Nederland staat onder de bezielde leiding van het allerbeste kabinet, de opvolger van het beste kabinet, ooit. De contouren van het beleid van Rutte III beginnen zich duidelijk af te tekenen. Contouren waar niet iedereen even blij mee is en die inmiddels de media domineren. Ieder positief bericht uit het Haagse veroorzaakt een storm aan tegenreacties. Zelfs de dode-bomen-media begint al kanttekeningen te plaatsen. Dit hadden ze beter kunnen doen toen de verkiezingsstrijd gaande was. Zelfs bij de NPO zijn kritische geluiden hoorbaar, hoewel met name Nieuwsuur, Buitenhof en Een Vandaag consequent blijven uitblinken als spreekbuizen van het huidige kabinet. Tijd dus om thematisch eens wat zaken op een rij te zetten.
Aan de schandpaal: de Persgroep
Zorgondernemingen en instellingen worden regelmatig in de tang genomen door de diverse krantenlabels van de Persgroep. Ditmaal was het de beurt aan Carinova uit Deventer door de Stentor , waarbij u zich moet afvragen of dit allemaal wel klopt overigens. Ook het Parool, onderdeel van de persgroep, probeert de klok te luiden maar heeft de klepel niet gevonden.
Op weg naar de stembus.
Afgelopen week ontvingen alle stemgerechtigde Nederlanders hun stempas. Een stempas die zo ongeveer het laatste restje democratisch recht vertegenwoordigd dat we nog hebben. De vraag is hoelang nog met Kajsa O(rwe)llongren op ramkoers gesteund door het kabinet Rutte III. Ons vertrouwen in het publieke domein wordt steeds kleiner en dat zie je terug in de opkomstcijfers bij de verkiezingen. De gemeenteraadsverkiezingen springen eruit en laten al decennia een neerwaartse trend zien. Vreemd, immers de gemeenteraad is het bestuurlijk orgaan dat het dichtst bij de burger staat. Hoewel, de schaalvergroting van de laatste jaren heeft de afstand tot de burger zeker vergroot. Onder de kabinetten Rutte zijn de taken van de gemeente wel verruimd. De uitvoering van de WMO, de Participatiewet en Jeugdzorg zijn er bijgekomen. Eigenlijk moeten we constateren dat gemeenten verantwoordelijk zijn voor vrijwel alle zaken waar we dagelijks mee te maken hebben.