Zoals iedereen in de media heeft kunnen volgen is Amsterdam op zoek naar een opvolger voor hun de hemel in geprezen burgemeester Eberhard van der Laan. De gemeenteraad heeft hiertoe een profielschets opgesteld, goedgekeurd en de vacature werd geplaatst. Tot mijn verbazing reageerden 29 kandidaten op deze hondenbaan. De vertrouwenscommissie vond dit echter niet genoeg en besloot de vacaturetermijn te verlengen, c.q. de vacature opnieuw open te stellen. Blijkbaar heeft de gewenste kandidaat niet gereageerd. De 29 kandidaten die wel hebben gereageerd raad ik aan hun sollicitatie in te trekken. Je moet er toch niet aan denken nu alsnog de functie te mogen invullen. De zweem van tweede keus en eigenlijk niet geschikt zal je blijven achtervolgen. Ik kan me geen vacature voor de geest halen waar de sollicitanten overigens zo worden geschoffeerd. Maar door wie worden ze eigenlijk geschoffeerd, wie hebben zitting genomen in deze vertrouwenscommissie? Vastgelegd is in ieder geval dat de commissie bestaat uit twaalf leden, te benoemen door en uit de gemeenteraad, zodanig dat elke fractie in de commissie is vertegenwoordigd. Wel, het gaat om de volgende gemeenteraadsleden; Zeeger Ernsting (GroenLinks), Mascha ten Bruggencate (D66), Marianne Poot (VVD) , Hendrik Jan Biemond (PvdA), Nicole Temmink (SP), Annabel Nanninga (FvD), Mourad Taimounti (DENK), Johnas van Lammeren (Partij van de Dieren), Don Ceder (CU), Wil van Soest (Partij van de Ouderen), Diederik Boomsma (CDA) en last but not least Sylvana Simons (BIJ1). Hiermee is direct het lage aantal sollicitanten verklaard, je moet er toch niet aan denken dat je beoordeeld moet worden door de leden van deze commissie.
Auteur: Watapatja
Out of the box omdenker die graag zijn mening ventileert over allerlei onderwerpen met zwaartepunt sociale zekerheid, onderwijs en arbeidsmarkt. Motto; verbaas en verwonder, immers niets is wat het lijkt! Twittert onder de naam @Watapatjee
Tony’s Chocolonely; het vervolg
Hoewel we normaliter als echte toetsenbordhelden vanaf onze zolderkamer onze columns tikken, hebben we vrijdag jongstleden dit patroon doorbroken. De aanleiding was de uitnodiging die we ontvingen van de nieuwe directeur van Sallcon, Mieke Akkermans, in reactie op ons briefje aan Teun van de Keuken. Een briefje dat blijkbaar toch wel enige opschudding veroorzaakte, waardoor Mieke de stap nam om twee Bataviristen, team arbeidsmarkt, van hun zolderkamer te lokken met het aantrekkelijke voorstel van een kop koffie. Inmiddels kunnen we beamen dat Sallcon / Konnected / Deventer Werktalent uitstekende koffie serveert. Uiteraard was de koffie mooi meegenomen, centraal stond echter onze publicatie waarin we het vermoeden uitspraken dat Tony’s Chocolonely, bekend van hun slaafvrije chocolade, bij Konnected werd en wordt ingepakt door mensen die zuchten onder de dwang van de P-wet. Met andere woorden mensen die met behoud van uitkering chocoladerepen of paaseitjes in dozen zitten te douwen. Een vorm van moderne slavernij die met de P-wet in de hand groot is geworden in Nederland.
Even voorstellen; Tatat, uw persoonlijk verkeersalgoritme
Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om me even voor te stellen. Ik ben de nieuwste aanwinst van het ministerie van Verkeer en Waterstaat, mijn naam is Tatat. Een naam met een betekenis, het staat namelijk voor Track And Trace All Traffic. Dat voorstellen moet u overigens niet al te letterlijk nemen, ik besta namelijk uit wat enen en nullen ontsproten aan de geesteszieke breinen van ICT-specialisten in opdracht van de Europese Unie. Ik ben dan ook niet meer dan een algoritme, een set regels die stap voor stap uiteenzetten welke wiskundige handelingen er moeten worden verricht met als doelstelling om uw gedrag in het verkeer te veranderen. De opkomst van de Islam binnen de EU krijgt hiermee een nieuwe dimensie, de naamgever van het algoritme, Mohammed ibn Moesa al-Chwarizmi (780-845 n.Chr.), wordt de vader van de algebra en ook de grootvader van de computer genoemd en was afkomstig uit Perzië.
Lees verder “Even voorstellen; Tatat, uw persoonlijk verkeersalgoritme”
Briefje aan Teun van de Keuken
Beste Teun,
Over het algemeen heb ik veel respect voor jouw strijd voor een eerlijkere wereld. Ik kijk dan ook al jaren met veel plezier naar jouw programma’s Keuringsdienst van Waarde en De Monitor. Geloofwaardige programma’s die misstanden in de samenleving aan de kaak durven stellen. Ook heb ik met veel plezier gekeken naar De slag om de klerewereld en De slag om Europa. Eigenlijk vind ik het alleen maar jammer dat je de vele misstanden nog steeds brengt als incidenten. Met name in mijn eigen vakgebied de arbeidsmarkt durf ik wel te stellen dat er sprake is van een structurele Race to the bottom. Op dit blog hebben we daar uiteraard ook al veel over geschreven. Ik schrijf dit briefje echter niet om je een veer in de reet te steken. Nee, vandaag stuitte ik op wat zaken die ik graag opgehelderd zou zien.
De kolonisten van Den Haag
Al geruime tijd worden we overspoeld met negatieve berichtgeving over ons koloniaal verleden. Voorlopig dieptepunt is de naamswijziging van een populair spel dat gebaseerd is op het kolonialiseren van gebieden, namelijk “De kolonisten van Catan”. Het AD wist te berichten dat de uitgever van dit spel de naam had gewijzigd in Catan om de nare bijsmaak van het woord kolonisten weg te spoelen. Hiermee toonde het AD wederom aan de spreekbuis te zijn van een groepje beroepsgekwetsten, voornamelijk samengeklonterd in open inrichting Amsterdam, die het Nederlandse verleden hebben omarmd als hun verdienmodel. Gelukkig is daar Hart van Nederland, de spreekbuis van de periferie (lees; de nuchtere Nederlander) die dit fakenieuws naar het land der fabelen verwees. De nuchtere Nederlander is het sowieso zat om aangesproken te worden op een verleden waar ze zich niet verantwoordelijk voor voelen. Natuurlijk verdient onze geschiedenis niet de schoonheidsprijs. Uiteraard zijn er dingen gebeurd die we nu massaal afkeuren. Hoewel, we mogen ons afvragen of we wel echt van de geschiedenis hebben geleerd.
Staat van ontbinding
Het is goed om af en toe de balans op te maken. In dit geval gaat het om een tussenbalans om te kijken waar Nederland staat onder de bezielde leiding van het allerbeste kabinet, de opvolger van het beste kabinet, ooit. De contouren van het beleid van Rutte III beginnen zich duidelijk af te tekenen. Contouren waar niet iedereen even blij mee is en die inmiddels de media domineren. Ieder positief bericht uit het Haagse veroorzaakt een storm aan tegenreacties. Zelfs de dode-bomen-media begint al kanttekeningen te plaatsen. Dit hadden ze beter kunnen doen toen de verkiezingsstrijd gaande was. Zelfs bij de NPO zijn kritische geluiden hoorbaar, hoewel met name Nieuwsuur, Buitenhof en Een Vandaag consequent blijven uitblinken als spreekbuizen van het huidige kabinet. Tijd dus om thematisch eens wat zaken op een rij te zetten.
De sleepwet in perspectief
Nederland heeft 21 maart j.l. in meerderheid tegen de sleepwet gestemd. Zee begrijpelijk, we zitten immers niet te wachten op een overheid die achter onze voordeur komt. Zeker als we hierin meewegen dat onze overheid inmiddels een degelijke reputatie heeft opgebouwd als betrouwbaar orgaan als het gaat om het beheren van data. Meer dan één datalek per dag is inmiddels de norm. Het gaat hierbij overigens niet om onschuldige gegevens. Integendeel, zelfs medische gegevens worden zonder problemen gedeeld zonder uw toestemming. De meeste lekken zijn overigens het gevolg van menselijke fouten, en ook dat verbaasd ons niet. We kennen de betrokkenheid en kwaliteit van onze ambtenarij. Een ambtenarij die de burger bij voorbaat als dader ziet en op grond daarvan denkt het recht te hebben om u verregaand te controleren. Met name mensen die ooit een beroep hebben moeten doen in de afgelopen crisisjaren op de Participatiewet weten dat privacy niet meer bestaat. En daar heeft Batavirus al eens aandacht aan besteed. Logisch dus dat we tegen de Sleepwet hebben gestemd. De stemverhoudingen geven nog niet eens het juiste beeld, met name op Twitter geven vele voorstemmers aan “ik heb voor de sleepwet gestemd, maar deze dient wel aangepast te worden”. De Bataviristen snappen niet dat je dan vóór stemt.
Op weg naar de stembus.
Afgelopen week ontvingen alle stemgerechtigde Nederlanders hun stempas. Een stempas die zo ongeveer het laatste restje democratisch recht vertegenwoordigd dat we nog hebben. De vraag is hoelang nog met Kajsa O(rwe)llongren op ramkoers gesteund door het kabinet Rutte III. Ons vertrouwen in het publieke domein wordt steeds kleiner en dat zie je terug in de opkomstcijfers bij de verkiezingen. De gemeenteraadsverkiezingen springen eruit en laten al decennia een neerwaartse trend zien. Vreemd, immers de gemeenteraad is het bestuurlijk orgaan dat het dichtst bij de burger staat. Hoewel, de schaalvergroting van de laatste jaren heeft de afstand tot de burger zeker vergroot. Onder de kabinetten Rutte zijn de taken van de gemeente wel verruimd. De uitvoering van de WMO, de Participatiewet en Jeugdzorg zijn er bijgekomen. Eigenlijk moeten we constateren dat gemeenten verantwoordelijk zijn voor vrijwel alle zaken waar we dagelijks mee te maken hebben.
Koningsdag 2018
Vandaag verscheen er een berichtje in het immer *kuch* kritische Dagblad van het Noorden. In het kader van Koningsdag heeft de gemeente Groningen het plan opgevat om met ingang van 1 april preventief fouilleren op straat in voeren. De burgemeester wil de veiligheid van koning Willem de Overbodige garanderen op 27 april, een nobel streven en ook behorend bij de taken van de veiligheidsdriehoek. Preventief fouilleren is een zwaar middel dat enkel en alleen ingezet kan worden indien er sprake is van concrete dreiging met vuurwapens. Het is dan ook aan strenge regels gebonden. De strenge regels spreken onder andere van een beperkt gebied en daar is geen sprake van in deze aankondiging, aangezien het de volledige gemeente Groningen betreft. Ook dient er sprake te zijn van een concrete dreiging. Het lijkt me dat de gemeenteraad volgende week nog wat vragen in petto heeft voor de burgemeester.
(Vert)rouwen in de toekomst
Nu de kruitdampen van een felle verkiezingsstrijd volledig zijn opgetrokken, wordt het langzamerhand duidelijk wat het kabinet Rutte III ons de komende jaren gaat brengen. Na het beste kabinet ooit, beter bekend als Rutte II, zijn we nu opgezadeld met het allerbeste kabinet ooit. Een kabinet dat met de wind in de rug de effecten van de jarenlange economische crisis kan wegwerken. Nadelige effecten trouwens, die de burger met name heeft gevoeld als hij aan het eind van de maand weer eens wat koopkracht te kort kwam. Als we alle jubelcijfers mogen geloven gaan we een gouden decennium tegemoet. Rutte III hanteert dan ook het motto “Vertrouwen in de toekomst”. En dat nadat Rutte II ons al meer kwaliteit voor minder geld heeft geboden op het gebied van zorg, onderwijs en veiligheid. U kunt ze echter niet meer aanspreken op de behaalde resultaten. Zorg is nu een taak van de gemeenten. En die hebben inmiddels ontdekt dat ze geld hebben meegekregen voor een Fiat 500 met de opdracht een Mercedes AMG in te kopen. In maart krijgen we gelukkig de kans om met onze lokale vertegenwoordigers af te rekenen, maar daarover later meer.