‘Iek bein hart oppèh zoekhè geweist…. maar die naiderlandsè identitaait?…. neej die hep iek niet kevondein’. Deze historische uitspraak van prinses Maxima uit 2007 kunnen we wellicht als de aanvang van het kansloze geneuzel over de Nederlandse identiteit beschouwen. Hoewel we nu inmiddels gelukkig wèl weten waar die identiteit uit bestaat – Zwarte Piet, de joods-christelijke Paashaas in het Hema krantje en de kerstboom – kom ik nog uit het pijnlijke verleden dat het minder duidelijk was en dus enigszins aansloot bij de zoektocht van onze Max.
Ook op het gebied van de Nederlandse identiteit is omejan een expert. Ik heb drie jaar op een internationale school in Parijs gezeten en ik ben van beroep gids, dus ik leid groepen uit heel Nederland maar ook de rest van de wereld rond in Amsterdam. Nu, het feit dat wij de Argentijnse vrouw van onze huidige koning Willy de Overbodige – wiens vader tot de kliek van de Argentijnse regering behoorde die politieke tegenstanders uit vliegtuigen gooide – in 2007 de opdracht gaven om uit te zoeken wat ‘de Nederlandse identiteit’ is, dat is volgens mij typisch Nederlands. Dat soort stompzinnigheid is Nederland op en top en daar ben ik trots op.
Het echte Nederlandse na-oorlogse nationalisme was een paradoxaal en daardoor vooral humoristisch en relativerend fenomeen. Het feit dat Nederland bijna niet of veel minder nationalistisch was dan andere landen en de nuchtere mentaliteit rondom onze identiteit, dat was ons nationalisme. Ik bedoel, Holland (de provincie dus hè) en dan met name Amsterdam is de bakermat van de vrije kapitalistische moderne westerse samenleving, toen onderdeel van de (eerste echte sinds gristus) Republiek. Het feit dat wij nu een totaal overbodig, achter de schermen zeer machtig, peperduur (ondanks dat de Oranjes een van de rijkste families ter wereld zijn) koningshuis hebben dat het staatshoofd levert, dat is toch humor?
Bij internationale oefeningen van ons leger tijdens mijn dienstplicht hadden wij Nederlanders een reputatie hoog te houden. Wij mochten in tegenstelling tot andere legers lang haar en oorbellen dragen(dat gold toen als stoer!). Wij zagen er niet uit en waren het meest ongedisciplineerd maar zeker niet het slechtste in het veld. Waar we wel steevast het beste in waren, was zuipen en drugs gebruiken (op de internationale school ook!). Als een van de meest zinvolle dingen in het leven was dat echt iets om trots op te zijn. Sowieso is drugs, de pragmatische omgang ermee, iets typisch Nederlands. Ook historisch gezien. De overgrootvaders van Willy de Overbodige hebben bijvoorbeeld een groot deel van hun kapitaal opgebouwd met de opiumhandel op Azië. Met honderdduizenden verslaafde slachtoffers en ontwrichting van complete gemeenschappen tot gevolg. Hahaha!
Humor, relativeringsvermogen en lachen om onze eigen lulligheid. Onszelf afzeiken maar ondertussen door ons pragmatisme wel in absolute zin de 16e economie van de wereld zijn als klein landje. Dat was voor mijn generatie de Nederlandse identiteit. Vanuit deze optiek moet ik net zo hard lachen om Klavers claustrofobische verbindings-incontinentie als Baudets opportunistische Paashaas-nationalisme. Ja maar de islam dan? Ja dat is een probleem maar het paniekerige kerststol-nationalisme dat op de extreemrechtse flank uitloopt op totaal onnederlandse maatregelen als inperken van godsdienstvrijheid, daar schieten we niets mee op. We moeten het alternatief van een ‘relaxte islam achter de voordeur met een joint een een fles bier’ gewoon beter verkopen! Er zijn genoeg ‘culturele’ moslims in Nederland die hier naar snakken. Laten we die steunen! En uit blijven gaan van het individu. Dit geldt zowel voor de betuttel- racist Klaver als een fop-nationalist als Wilders.
Als ik buitenlandse groepen rondleid en ik kom op de Dam dan vertel ik eerst een kwartier over het stadhuis, het mooiste gebouw van Nederland dat nog steeds onterecht bezet wordt door Willy de Overbodige. Dan keren we om naar ons nationaal monument. In tegenstelling tot Parijs, Rome of Londen hier geen originele statige Obelisken maar….. iets dat op een dildo lijkt. Nu ligt achter ‘the white dildo’ ‘the red light district’ dus voor ons pragmatische Amsterdammers heeft dat monument nog een andere functie ook. Ik vertel dan wel eens mijn engelse dildo mop die ik uit de Sopranos heb gejat. Met een scene uit de Sopranos sluit ik hier dan ook af.
De consiglieri van Tony, Sylvio, baalt dat hij de Columbus Italian Pride heeft gemist. Hij wil de Amerikaans Italiaanse identiteit beschermen tegen demonstraties van Native Americans. Kijk en geniet hoe Tony een in mijn ogen pragmatisch en Nederlandse benadering gebruikt om Syl met zijn identiteitsgeneuzel op zijn plek te zetten:
