Met veel bombarie aangekondigd, met name door opiniemaker Wierd Duk zelf, gaf ik vanochtend maar weer toe aan mijn Wierd Duk obsessie en keek ik zijn WNL documentaire over politieke correctheid. Het grote boze spook waar Wierd met de andere stormtroepen van de rechtse grachtengordel – terecht overigens -zo tegen vechten om nu eindelijk eens een echt debat over de islam, immigratie en integratie in de Nederlandse publieke opinie te voeren.
Een nobele strijd want inderdaad over de hier bovengenoemde thema’s hangt binnen de gevestigde vaak links georiënteerde media en de wetenschappelijke wereld helaas nog steeds een deken van politieke correctheid die een echt debat nog steeds in de weg staat. Enigszins teleurgesteld was ik dan ook toen ik de pratende hoofden aangekondigd zag worden van tevoren: Joost Eerdmans, Bart Nijman, Aafke Romijn, Leo Lucassen en Hans Teeuwen. Geen van deze mensen leken mij in staat om het fenomeen van politieke correctheid – waar ondergetekende overigens zelf ook nog steeds niet de vinger op kan leggen – uit de doeken te doen.
Eerdmans en Nijman benoemen op aangeven van Duk vooral hoe politieke correctheid zich manifesteert in de politiek en de media en niet hoe die in elkaar steekt. Dat eerste weten we inmiddels wel. Wat vooral bij Bart Nijman opvalt is het toch totale gebrek aan zelfreflectie aangaande de rol van zijn medium Geenstijl in het bestendigen van politieke correctheid bij die media en politiek, ‘de tegenpartij’, die hij bestrijdt. De tendentieuze, ongefundeerde en nodeloos kwetsende benadering van Geenstijl vindt hij ‘vrij rationeel, wel fel, maar niet overcompenserend’. Ik ben natuurlijk de laatste die het over de toon van het debat zal hebben maar ik begrijp ook wel dat de politiek correcten – na een decennium op alle mogelijke manieren door het slijk gehaald te zijn door Geenstijl – uit principe hun politieke correctheid aanhouden ten nadele van echt debat. Het zijn immers net mensen en bovendien blijkt het debat mede hierdoor een mediaspelletje geworden te zijn waar zowel de politiek correcten als incorrecten baat bij hebben. Niche journalistiek noemt Wierd Duk dit zelf.
De volgende twee pratende hoofden die Duk opvoert zijn daar een voorbeeld van. Aafke Romijn is een rijzende ster op de ‘opiniemakersmarkt’ die ondergetekende nog nooit op iets inhoudelijk zinnigs heeft kunnen betrappen. Ook in het korte gesprekje met Duk wordt er dus niets inhoudelijk over politieke correctheid gezegd. Aafke een veilige keuze als ’tegenpartij’ is met haar hoofd op TV geweest en dat is goed voor haar merk en en dat van Duk. De volgende geïnterviewde is Leo Lucassen, de professor geschiedenis die landelijke bekendheid kreeg door zijn volstrekt irrationele tot Sint Juttemus herhaalde adagium ‘de immigratie valt wel mee en de islam is ok’. Leo vindt het jammer dat door alle framing (iets dat hij dagelijks zelf op twitter praktiseert) het echte debat uitblijft. Nu is Leo iemand die weigert te debatteren weet ik uit eigen ervaring en ik zocht hem daarom zelfs een keer op om die reden. Leo zegt in het interview dat hij nog weinig mensen gezien heeft die aantonen waar zijn benadering niet zou kloppen: nou alsjeblieft Leo lees dit stuk van een jaar terug nog even dan!
Naar goed journalistiek gebruik heeft Wierd de politiek correcten aan het woord gelaten maar wat zijn wij nu wijzer geworden wat betreft ‘politieke correctheid’. Waar komt het vandaan? In welke mate is het slechts een reactie geworden op ‘politieke incorrectheid’? Hoe werkt de druk binnen de eigen politiek correcte kliek voor het behoud van je baan of nieuwe opdrachten? In welke mate speelt ‘betuttelracisme’, de christelijke achtergrond van veel politiek correcten of de eeuwige witte schuldvraag mee in het proces dat tot politieke correctheid leidt? Hoe komt het dat een seculiere westerse wetenschapper als Leo Lucassen niet durft te zeggen dat de islam totaal ruk is, net als het christendom? Wat vind Aafke -los van ‘keuzevrijheid’- van de religieuze dwang die er toe leidt dat in Nederland meisjes van twaalf helemaal ingepakt worden en onderdeel van een probleem worden gemaakt waar zij op die leeftijd verschoont van zouden moeten blijven? Niets van dit alles. Dit programma gaat toch over politieke correctheid? Een gemiste kans dus.
Gelukkig eindigt het programma nog wel met een gelieerd en ernstig onderwerp: de begrijpelijke maar betreurenswaardige zelfcensuur van cabaretiers en media waar het de ridiculisering van de islam en de profeet Mohamed betreft. Aan het woord komt Hans Teeuwen wiens vriend Theo van Gogh werd vermoord met als directe aanleiding de islamkritische film Submission. De constante dreiging van geweld die van de islam uitgaat naar criticasters en ook moslims zelf die zich uitspreken tegen de islam is een reëel probleem. Daar kan niet genoeg over gesproken blijven worden. Teeuwen geeft aan dat de laatste keer dat hij een grap over de profeet maakte bij de onthulling van De Schreeuw ter nagedachtenis aan de moord Van Gogh was. Ik was daarbij en het was een surreëel moment. Eerst sprak burgemeester Cohen onder een donkere wolkenlucht met hagel. In de minuut dat Teeuwen het podiumpje beklom trok de lucht plotseling openen en op het moment dat hij zijn lied inzette daalde de zonneschijn naar beneden:
Iedere keer als ik als gids met een groep toeristen langs het beeld kom zing ik ditzelfde lied.
Volgens mij is het een misverstand dat mensen uit politiek-correctheid niet islam afkraken. Volgens mij is er een dermate aandacht bij een deel van opiniemakers en vaak ook regelrechte hysterie (denk aan paasverhaal) dat sommige mensen als tegenreactie de boel (soms teveel) willen nuanceren. Ik denk niet dat er een geloof meer negatief bediscussieerd wordt in elke krant die er is dan de islam. Nou is er ook genoeg naars wat uit die godsdienst gebeurt, wat ik alleen raar vindt is hoe intelligente mensen de geopolitieke factoren willen uitwissen. Het journaal is if anything voornamelijk gericht op wat ons hier in Europa en daar in VS overkomt. Dat er na een aanslag vaak een drone op een dorp komt waar aanslagberamers zich bevinden, waarbij ook tich onschuldige mensen het leven laten haalt het nieuws hier niet. Daar komt bij, dat er een miljoen mensen zijn gestorven in Irak oorlog dat westerse regimes dictators steunt, m-o bombardeert met allenaal humanistische praatjes met uiteindelijk cynische geopolitieke motieven, dat kan je niet weglaten uit de hele analyse over het hoe en waarom van aanslagen . Ja dat kan wel. Maar dat is gewoon vrij raar. Voor de rest hebben we het over islamitische terreur en niet over jodenterreur (zelfs niet de prominente israelcritici). Dat is een vorm van politiek-correctheid waar iedere opiniemaker van links tot rechts zich praktisch aan houdt. Ook Bush die toch God er geregeld bij haalde wordt geen christenterrorist genoemd. Dus waarom, en dit vind ik serieus fascinerend,denken mensen dat er over islam nou juist de politiek correctheid bestaat. Voor de rest idd Mohammed afbeeldingen zijn nu gecensureerd omdat je dan een vrij doelwit bent voor terroristische groeperingen. Dat zien die lui als symbolieke vergelding op de vernedering die ze van het westen hebben moeten ondervinden. Dat is erg dat daardoor grappen niet kunnen. Maar echt, voor de rest wordt er volgens mij over geen enkele godsdienst zo negatief gepraat als de islam. Dat was mijn betoog, hou je haaks!
Dat ‘hallo witte mensen’ gebeuren vind ik nou wel een goed voorbeeld van politiek correctheid. Dat mensen zich beledigd gaan voelen omdat ze zeggen dat ze op donkere vrouwen vallen. Wat een waanzin. Als iemand op blondines valt, of een donker iemand op witte/blanke (who gives a fuck) mensen valt, wie boeit het. Prima toch. Waar gaat het over? Ook zei ze in Max dat bepaalde groepen, zoals donkere mensen, maar ook transgenders weinig positieve voorbeelden hebben in de media. Nou weet ik niet of dat zo is, Hilversum is misschien gemiddeld wat wit. Aan de andere kant, de meerderheid is hier ook wit, en witte mensen zijn hier vaker hoogopgeleid (door sociaal economische factoren die lastig geheel gelijk te trekken zijn) dus dat is op zich niet volstrekt onverklaarbaar. Maar te weinig transgender voorbeelden, sorry. Maar hoeveel procent in deze samenleving is transgender? Verrekte weinig. Natuurlijk zijn er dan ook verrekte weinig transgenders in de media. Het komt namelijk bijzonder weinig voor. Het hele idee dat je racisme kan bestrijden door racistisch terug te gaan doen komt me ook bizar voor. Nou geloof ik wel dat dit soort huis-tuin en keuken-watalswehetnouomdraaien-racisme niet het zelfde is als de KKK, maar irritant is het wel.