Zo af en toe poogt ondergetekende nog wel eens een discussie te voeren met linkse mensen uit de wetenschap over de islam. Dat is over het algemeen een vruchteloze exercitie en hoe wonderlijk die vruchteloosheid mij ook elke keer weer voorkomt, die discussies lopen altijd volgens hetzelfde stramien.
De aanleiding van de discussies zijn vrijwel zonder uitzondering een uitwas van de ‘religie van de vermoeidheid’ zoals ik de islam mede door deze discussies ben gaan noemen. Een aanslag uit naam van de islam, specifieke misstanden binnen de islamitische gemeenschap zoals (jeugd) criminaliteit of zoals afgelopen week: de boerkini. Die discussies gaan dan dus primair over de impact van de islam op de westerse samenleving.
Het startpunt voor linkse wetenschappers is altijd dat het probleem zo weinig mogelijk met de islam te maken heeft. Dit is natuurlijk niet erg rationeel maar goed aan deze vooringenomenheid zijn we al gewend en wellicht zit ik teveel op de lijn dat het wel met de islam te maken heeft, dus soit, het is een discussie. De focus op de maatschappelijke impact van de islam biedt echter legio aan uitwegen en dus ontspant zich een wedstrijdje met van hun kant ontwijkende argumenten: het zijn de sociaal-economische omstandigheden, de Reductio ad Staphorstum (Ja maar de christenen!), islamofobie, afijn noem ze allemaal maar op. Je zou af en toe willen dat ze deze zelfde nuance die soms echt wel hout snijdt, ten behoeve van een goed debat, ook toe zouden passen op ‘PVV-ers’.
Uiteindelijk treedt de vermoeidheid in en dan eindig ik eigenlijk altijd met dezelfde vraag die nooit beantwoord wordt: ‘Maar wat vind jij nu zelf van de islam? Als wetenschapper? Als seculiere westerling? Ik stelde deze vraag twee weken lang elke dag aan Leo Lucassen op twitter. Pas toen ik hem tijdens een van zijn lezingen in het Trippenhuis ten overstaan van een volle zaal voor het blok zette, kon er op mijn wens, de invloed van de islam zo klein mogelijk te houden in Nederland, een voorzichtig beamend knikje vanaf.
Wat is er zo moeilijk aan, voor een westerse seculiere wetenschapper, om toe te geven dat de islam als religie – niet slechts de extremistische gewelddadige tak die er uit voortkomt – totaal ruk is? Afgelopen weekend spoorde ik na een vruchteloze discussie op twitter Miko Flohr aan om dit beamen en kreeg ik dit toch onthutsende antwoord:
Ik ken Miko niet persoonlijk maar ik ga er als westerse seculiere generatiegenoot en wetenschapper toch wel een beetje vanuit dat de waanvoorstellingen van een Arabische krijgsheer uit de 7e eeuw en alle onzinnige regeltjes die daaromheen gebouwd zijn als leidraad voor het leven, hem op zijn zachtst gezegd niet erg aan zullen spreken. Waarom is het zo moeilijk voor hem om daar voor uit te komen?
Wil hij niet geassocieerd worden met de rechtse grachtengordel waar rancune naar links en het anti-islam standpunt de basis lijkt te worden voor een complete maatschappelijke en geopolitieke weltanschauung? Ik kan dat best begrijpen. Is hij bang om onterecht bij de racisten geschaard te worden omdat deze religie voornamelijk aangehangen wordt door een etnische minderheid? Alles en iedereen is racist tegenwoordig volgens links, dus who cares? Feit is echter dat wanneer Miko gewoon toe zou geven dat hij de religie van de vermoeidheid – net als ik – ruk zou vinden, we een stukje verder zouden komen in de discussie over hoe we de invloed van de islam in het openbare leven in Nederland (achter de voordeur mag alles en iedereen blijft vrij om te geloven wat hij wil natuurlijk) zo klein mogelijk kunnen houden. Want dat doe je over het algemeen met dingen die je ruk vindt. Het Christendom is de islam in dit geval nog niet zo lang geleden godzijdank voorgegaan.
Dus lieve Miko en alle andere linkse wetenschappers, vergeef me mijn rechtse retoriek, ironie en mentaliteit maar dit is echt een poging tot toenadering. Ik hoor graag van jullie.
0 gedachten over “Voetveeg: maar….wat vind jij dan van de islam?”