In deel 3 van deze kroniek wordt het ‘islamofobie’ frame dat door – naar het zich nu laat aanzien – de advocaat Michael Ruperti vrijdag in de media is gebracht naar aanleiding van de ‘arrestatie’ en het verhoor van zijn 16-jarige islamitische cliënte, verder in de berichtgeving gevolgd. In deel 1 en deel 2 van deze kroniek kon u lezen hoe afgelopen vrijdag om 17.35u, op basis van een bericht in De Telegraaf – dat vooral uitgaat van het verhaal van de advocaat – met aantijgingen van mishandeling en belediging naar aanleiding van het geloof en het islamitische voorkomen van het moslimmeisje door de politie Den Haag, er verontwaardiging ontstond op sociale media. Het bericht verspreidt zich snel en direct de volgende ochtend kondigt de extreem linkse actiegroep Movement X een demonstratie aan bij het Politiebureau aan de Hoefkade. De demonstratie wordt verboden maar de sfeer blijft nog lang gespannen in de Haagse Schilderswijk en leidt die avond bijna tot rellen. Inmiddels is er gisteren een interview met de desbetreffende 16-jarige moslima in dagblad Trouw verschenen, dat wat ingangen biedt om de feitelijkheden van het ‘islamofobie’ frame te scheiden.
Omdat de berichtgeving over wat er precies gebeurd is op donderdag 4 februari van de kant van het OM en de politie Den Haag zeer summier is, stelde ondergetekende via de mail tien vragen over het incident aan de Politie Den Haag. Slechts op de vraag of het moslimmeisje nu 15 of 16 jaar is – in verschillende berichten worden verschillende leeftijden gebruikt en het meisje is dus 16 jaar – kreeg ik antwoord. Voor het overige wordt er doorverwezen naar het persbericht dat zaterdagochtend om 11.45u door de politie Den Haag op haar website is geplaatst. Ook probeer ik telefonisch in contact te komen met degene die verantwoordelijk is voor het eerste bericht vrijdag in De Telegraaf en de verslaggever ter plaatse in Den Haag, Alexander Bakker, maar tevergeefs.
Het blijkt echter dat de desbetreffende 16-jarige moslima waarom het allemaal te doen is, een interview heeft gegeven aan dagblad Trouw, dat gisteren verscheen in de papieren versie. Hoewel dit de krant is van Perdiep Ramassar, gaan we er voor het gemak en bij gebrek aan andere informatie even van uit dat het interview – waarbij de namen van de moslima en haar zus overigens gefingeerd zijn – naar waarheid is opgetekend. Dit stelt ons in staat om het verhaal van het meisje naast dat van advocaat Ruperti, Movement X en de politie Den Haag te leggen en zo het ‘islamofobie’ frame op basis van de huidige gestelde en beschikbare informatie te destilleren. Let op, ik doe hier geen uitspraken over de vraag of de (kinder) rechten van het meisje door het handelen van de politie Den Haag zijn geschonden. Dat is zeer wel mogelijk. Daarvoor dient echter het onderzoek afgewacht te worden. De advocaat Ruperti en het OM/de Politie Den Haag spreken elkaar tegen wat dit betreft. Het gaat hier alleen om hoe het verhaal door de verschillende partijen werd en wordt gebracht en met de focus op welke rol het ‘moslim zijn’ van het meisje heeft gespeeld bij het handelen van de politie Den Haag, advocaat Ruperti en Movement X.
Daarvoor moeten we even terug naar de letterlijke aantijgingen van Advocaat Ruperti in het eerste bericht over de zaak op de site van de Telegraaf vrijdag. Hij kondigt aan aangifte te doen van mishandeling want: ‘ “haar hand raakte zelfs zwaar gekneusd”, reageert Ruperti. “Het lijkt wel of het optreden tegen mogelijk radicale moslims doorslaat.” ‘ Ruperti wekt hier de suggestie dat de 16-jarige moslima door acties van de politie bij het afnemen van de telefoon of tijdens het verhoor letsel heeft opgelopen. Hij brengt dat ook in verband met haar (radicale) ‘moslim zijn’ alsof dat laatste iets met de mate van geweld die door de politie gebruikt is, verband houdt. In het interview in Trouw legt de moslima zelf uit hoe zij aan het letsel komt: “Het gaat mis als een agent zijn hand op haar schouder legt. Uit woede slaat ze zo hard met haar vuist tegen de muur dat ze een pink kneust.” “Islamitisch is het niet toegestaan dat een man aan mij zit.” Het blijkt niet haar hand maar haar pink te zijn die zij gekneusd heeft. Het frame van advocaat Ruperti zit vol met subtiele overdrijvingen. Het meisje was niet 15 maar 16. Niet haar hand maar haar pink is gekneusd. Bovendien blijkt nu dat de kneuzing ontstaan is doordat het meisje zelf haar vuist tegen de muur heeft geslagen uit frustratie. Waarom? Omdat een agent een hand op haar schouder legde en zij van haar geloof niet aangeraakt mag worden door een man. Tot zover de aantijging van ‘mishandeling’ tegen de Haagse politie. Je vraagt je af waarom advocaat Ruperti in het eerste bericht van de Telegraaf de politie valselijk beschuldigt van mishandeling. Hij zal de versie van het verhaal van de 16-jarige moslima tussen 5 en 12 februari toch wel een keer van zijn cliënte gehoord hebben?
Hoe wordt het verhaal door de extreem linkse actiegroep Movement X gebracht in het door henzelf opgenomen filmpje? Voorman al-Jaberi eist dat de politie erkent dat het 15 (!) jarige meisje hardhandig is ‘ontvoerd’ waarbij haar hand (!) zwaar gekneusd is. De feiten blijken dus totaal anders te liggen. Al-Jaberi eist ook dat het letsel door toedoen van de agenten gecompenseerd wordt. Wat zowel bij het frame van de advocaat als het nog meer overdreven frame van Movement X van belang is, is dat de moslima zonder verdenking is gearresteerd of ‘ontvoerd’. Daarbij wordt de suggestie gewekt dat de moslima zonder aanleiding, ‘zo maar’, een doelwit van de Haagse politie was. Wellicht dat de website Marokko.nl daarom in de kop van haar eerste bericht de kwalificatie ‘onschuldig’ in de kop van het stuk heeft toegevoegd. Een aanleiding voor het incident was er volgens het OM Rotterdam echter wel omdat het meisje werd beschouwd als getuige in een zaak die de uitreis van een potentiële Syriëganger moest verhinderen. Het feit dat de moslima als getuige werd gezien, in een met een Syriëganger verband houdende zaak, maakt dat er extra bevoegdheden voor de politie zijn die normaal niet gelden. Of de politie wat dat betreft haar boekje wel of niet te buiten is gegaan blijft hangende het onderzoek nog im Frage.
Wat uit de eerste berichtgeving echter blijft hangen is dat volgens de advocaat de actie van de politie naar het meisje toe zonder verdenking of aanleiding zou zijn geweest, waarbij dus de suggestie wordt gewekt dat alleen het feit dat zij aan haar kleding als moslima te herkennen was, het handelen van de politie heeft bepaald en dus de suggestie van islamofobie van de kant van de Haagse politie wekt. De politie had echter wel een aanleiding om haar telefoon af te pakken en haar te verhoren, namelijk omdat zij als getuige in de zaak van de Syriëganger werd aangemerkt. De suggestie van mishandeling zonder aanleiding, dus alleen maar vanwege het islamitische voorkomen van het slachtoffer, zien we ook terug in de als ‘islamofobie’ geframede uit de hand gelopen verkeersruzie in Rotterdam in 2015. In het eerste artikel van het Algemeen Dagblad zegt het slachtoffer zonder aanleiding mishandeld te zijn. Ook daar was er echter wel een aanleiding, namelijk de – mede door het slachtoffer veroorzaakte – verkeersruzie. Ook in dat geval werd van de kant van het slachtoffer het geweld en het letsel dat de – overigens door de rechter veroordeelde dader – toegebracht zou hebben, overdreven. De rechter gaf in die rechtszaak ook expliciet aan dat hij die versie van het verhaal niet geloofde.
Dan naar de beschuldiging van vernedering of belediging waarvan de politie Den Haag wordt beticht. Die blijkt, uit alle informatie die we tot nu toe hebben, te bestaan uit de omstandigheid dat een agent een hand op haar schouder heeft gelegd, terwijl de moslima dat niet wilde. Al-Jaberi beweert in het fimpje dat dit meerdere keren gebeurd is, terwijl het meisje van tevoren aangegeven had dat niet te willen vanwege haar geloof. Uit de rest van de berichten valt niets wat dat betreft op te maken. We weten dus niet wat er precies gebeurd is. Een hand op de schouder tijdens een verhoor van een 16-jarig meisje lijkt mij niet zo heel vreemd en dus niet persé bedoeld om te ‘vernederen’. De moslima kan dit vanwege haar geloof als vernederend ervaren hebben – ze sloeg naar aanleiding daarvan naar gesteld haar vuist tegen de muur – maar dat lijkt mij in de Nederlandse samenleving geen gangbare reactie op een hand op de schouder.
Daarnaast bestaan de beledigingen vanwege haar geloof, zoals we die uit alle informatie die we nu hebben, kunnen opmaken, uit vragen over haar (islamitische?) kleding, hoofddoek, geloof en mogelijke radicalisatie. De moslima is echter getuige in een jihadzaak, dus het lijkt mij logisch en functioneel, dat de agenten daar naar vragen. Dat de 16-jarige moslima dit als beledigend heeft ervaren is goed mogelijk, maar of het feitelijk belediging is, lijkt mij sterk. Vernedering en belediging zijn echter wel nodig voor het ‘islamofobie’ frame dat de advocaat en Movement X proberen te creëren, vandaar dat ze het naast de verdraaide en overdreven ‘mishandeling’ opvoeren.
Als kritiek op deel 1 en deel 2 van deze kroniek kreeg ik te horen dat ik alleen zelf het woord ‘islamofobie’ gebruik en op die manier een eigen verhaal verzin dat er niet is. De advocaat en Movement X zouden met andere woorden nog geen ‘islamofobie!’ geroepen hebben als beschuldiging. Je hoeft echter het woord ‘islamofobie’ niet te gebruiken om de suggestie van islamofobie te wekken, iets dat advocaat Ruperti en al-Jaberi duidelijk proberen te doen. Maar gelukkig is daar de site ‘Wij Blijven Hier’, die zondagavond met een stuk van Nadia Benaissa, getiteld: ‘Islamofobe Superhero’s, kwam, doelend op de agenten van de Haagse politie. Het hele stuk is het ‘islamofobie’ frame in optima forma. Uiteraard wordt het incident aangedikt. Nadia spreekt ook van ‘ontvoering’ en aan het eind van het stuk maakt zij daarvan dat het meisje hardhandig is meegesleurd en gekleineerd. Zij stelt dat moslims het eeuwige kryptoniet zijn van ‘Superman’ (de politie sic). Het verhaal van de politie is niet te vertrouwen en er is hier dus sprake van islamofobe mishandeling en belediging door de Haagse politie. Om dat te bewijzen somt ze incidenten, personen en organisaties op die dit islamofobie frame moeten ondersteunen.
Maar zoals uit dit stuk blijkt, is de huidige gestelde en beschikbare informatie ontoereikend om die beschuldiging hard te maken of zonder meer af te doen. Is het meisje uit haarzelf naar het politiebureau gegaan nadat haar telefoon werd afgepakt, zoals de politie beweert? We weten het niet. Ook uit het interview met de moslima zelf in Trouw worden we niets wijzer. Zij zegt dat ze geïntimideerd werd, dat de agenten trucjes gebruikten om haar mee te krijgen. Hoe ze naar het politiebureau is gegaan, blijft echter onduidelijk. Het meisje spreekt in ieder geval zelf niet van ‘meegesleurd worden’ of ontvoering. Wat wel duidelijk is, is dat de beschuldiging van mishandeling door de Haagse politie met letsel als gevolg, niet alleen overdreven maar ook niet waar blijkt te zijn. Ook de beschuldiging van gerichte vernedering en belediging vanwege het geloof van het meisje, klinkt vooralsnog met de huidige informatie ongeloofwaardig. De moslima kan dit vanwege haar geloof als vernederend ervaren hebben, zeer zeker. Het gedrag en de vragen van de agenten over haar kleding en geloof kunnen echter een plausibele niet islamofobe reden hebben, in verband met het onderzoek naar de Syriëganger. Wat betreft de compensatie of begeleiding die al-Jaberi in het filmpje eist voor het trauma dat het meisje opgelopen zou hebben, krijgen we aan het eind van het stuk in Trouw nog een hint. ‘Zachtjes klinken koran recitaties uit de cd-speler. Dit is het enige dat ons nog rustig houdt’ zegt de zus van het 16-jarige moslimmeisje.
Wanneer er nieuwe informatie is vervolgt deze kroniek met een vierde deel.
PS: Ondergetekende maakt nog eens duidelijk dat het zeer wel mogelijk is dat de (kinder) rechten van de 16-jarige moslima geschonden kunnen zijn bij dit voorval. Hij richt zich in dit stuk alleen op het ‘islamofobie’ frame en gaat er bij het uitblijven van feiten vanuit dat indien de rechten van het meisje geschonden zijn, dit niet automatisch uit islamofobe motieven is gebeurd.
"Kroniek van een mislukt 'islamofobie' frame" bestaat uit: ● Kroniek van een mislukt 'islamofobie' frame - Deel 1 ● Kroniek van een mislukt 'islamofobie' frame - Deel 2 ● Kroniek van een mislukt 'islamofobie' frame - Deel 3 ● Kroniek van een mislukt 'islamofobie' frame - Deel 4
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
Duidelijk in ieder geval dat veel advocaten niets op hebben met waarheidsvinding.
Inmiddels lijken veel deelnemers van deze inmiddels dubieuze beroepsgroep bereid om actief feiten te verdraaien of agressief te liegen. Zonder het minste normbesef te praktiseren. Totaal respectloos jegens de rechtbank, betrokkenen, het OM maar ook en wellicht vooral de gehele maatschappij.
Gewetenloos en leugenachtig handelen is een voorportaal van verloedering van intermenselijk verkeer. Als je drijfveer voortkomt uit machtwellust, ijdelheid of geldelijke beloning en je maakt rechtspraak ondergeschikt aan eigen gewin, dan ben je gewoon een slecht mens. Of genuanceerder: de werkelijke intentie van strafpleiter behoorlijk uit het oog verloren. Triest.