Sinds vanavond weten we dat er vier kandidaten zijn voor het voorzitterschap van de Tweede kamer. Naast Khadija Arib en Madeleine van Toorenburg hebben ook Ton Elias en Martin Bosma zich officieel kandidaat gesteld. Spannend, denkt u? Nou niet echt. Wat wellicht voor de politiek geïnteresseerden onder ons op een echte verkiezing lijkt, is in werkelijkheid een nepvertoning. Waar je zou denken dat er wordt gekeken naar de kwaliteit van de kandidaten, gaat het uitsluitend om een ordinaire uitruil achter de schermen waarbij niemand ook maar enig oog heeft voor de eventuele vaardigheid van de toekomstige leider van het Presidium.
Even terug naar wat het a.s. woensdag gaat worden. Bosma krijgt uitsluitend steun van de PVV en Van Toorenburg van het CDA. Deze zijn dus snel weg. Dan voor de tweede ronde stemmen de VVD’ers uiteraard weer unaniem voor Elias en de PVDA voor Arib. Hoe zit het dan met de overige partijen, zult u denken? Welnu voorafgaand aan de verkiezing is er een levendige uitruil van moties en voorstellen van de diverse partijen. Tot laat in de avond wordt er gebeld tussen partijen. ‘Jij had toch dit voorstel?’ ‘Als jij onze kandidaat steunt, steunen wij jouw motie, deal?’
De partijen die geen kandidaat leveren, zullen dus alleen een afweging maken gebaseerd op het aantal te halen aangenomen moties en amendementen en uiteraard niet gebaseerd op de eventuele geschiktheid van de nieuwe kandidaat-voorzitter. Eén ding is in ieder geval zeker: De nieuwe voorzitter gaat een nepparlement leiden. U kunt rustig gaan slapen a.s. woensdag.
door Jhim van Bemmel
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
Om in spoorwegtermen te spreken: de nederlandse overheid is een gepasseerd station. De normale autochtonen moeten er geen vertrouwen meer in hebben. Het is er niet voor hen. Nederland moet eerst weer een soeverein land worden. Dus uit allerlei internationale organisaties stappen.
Zo ging en zal het altijd blijven gaan bij een voorzitterschap. Idem bij vorming van coalitie.
NIKS NIEUWS ONDER DE ZON!