Voetveeg: Veilig achter de muur van ironie

De occidentofobische horden bestormen onze vesting met slavernijverleden, kolonialisme en de Holocaust (ow nee, die wordt niet specifiek benoemd want auto-occidentofobisch of zelfs filo-occidentaal in sommige kringen) maar gelukkig zijn ‘wij’ in staat ons arsenaal ironische voetzoekers in stelling te brengen, om zo de autochtone verraders van onze cultuur, heen en weer springend als deden zij een rituele zelfmoorddans op een Ghanese bakplaat, terug de polder in te jagen.

Lees verder “Voetveeg: Veilig achter de muur van ironie”

Briefje van Omejan: aan Chris Aalberts

Beste Chris,

Nou je hebt het eindelijk een beetje voor elkaar hè? Een beetje #ophef rond je reis naar Israël met Israëllobbyclub CIDI en de middelmatige stukjes die daar uit voort zijn gekomen. Worden je stukjes zo slecht gelezen jongen? Maar, dat maakt toch helemaal niet uit voor een mediasnabbelaar als jij? Je vriendje Bas Paternotte van TPO heeft toch gewoon voor het reisje en de stukjes betaald mag ik hopen? Wat loop je dan te zeuren?

Lees verder “Briefje van Omejan: aan Chris Aalberts”

Voetveeg: Wanneer raakt de rechtse rancune op?

Soms zie je kleine tekens van licht aan de horizon. Zou het poepsaaie Groundhog moment c.q. standaard Powned #ophefje tijdens de anti-Trump demonstratie van afgelopen woensdag op het Malieveld, de allerlaatste zijn? Ik hoop van wel want ik zag namelijk op rechts twitter wat tweeps die het voor de vrouw met de kinderen, Anita Borst, opnamen. Hoe vervelend, overbodig en hypocriet zij de anti-Trump demonstratie ook vonden, het standaard ‘Powned geweld tegen de media #ophefje’ ten koste van een demonstrerende vrouw die twee keer duidelijk en geweldloos aangaf niet geïnterviewd te willen worden, ging er eindelijk niet meer in.

Lees verder “Voetveeg: Wanneer raakt de rechtse rancune op?”

Er zat een plan achter het boek van Machteld Zee

De vaste lezers van het onvolprezen Batavirus kennen ondergetekende als een uitermate uitgesproken criticus van de islam. Ook onderzocht ik als een van de weinigen diepgaand alle facetten van het fenomeen ‘islamofobie’ en ontmaskerde ik eigenhandig een aantal keer islamofobie frames van de politiek georganiseerde islam in Nederland waaronder de Moslimbroederschap partij NIDA in Rotterdam. Je zou dus kunnen stellen dat ik mij redelijk bewust ben van de gevaren van de islam voor een land als Nederland. Er kan wat mij betreft dus niet genoeg kritiek op de islam zijn. Op de rechtse grachtengordel (de rechtse online (social) media kliek) loopt dit echter soms wat uit de hand. Soms lijkt daar het cultiveren van de hyperbool met betrekking tot de gevaren van de islam en daarmee angst voor de islam, een marketingtool om boeken of politiek te verkopen. De hele #ophef afgelopen week rond het verschenen pamflet Heilige identiteiten. Op weg naar een shariastaat? van Machteld Zee is daar een voorbeeld van.

Lees verder “Er zat een plan achter het boek van Machteld Zee”

Briefje van Omejan: aan Bert Brussen

Dag Bert,

Wat een mooie column schreef je vandaag op jouw eigen site The Post Online. Je schreef de column niet als de columnist Bert Brussen, maar gewoon als Bertje, waarbij de bedaarde weemoed van je woorden het onmetelijk diepe zwarte gat van de woede en rancune dempten. De beroemde psychiater Jeniffer Melfi zei ooit eens: ‘Depression is rage turned inwards’. Jij en ik allebei kennen de waarheid en realiteit van deze woorden, dacht ik zo.

Lees verder “Briefje van Omejan: aan Bert Brussen”

Essay: De ‘rechtse grachtengordel’ (1)

De beroemde Amsterdamse grachtengordel werd in de 17e eeuw aangelegd als het exclusieve woongebied van de Amsterdamse handels- en bestuurselite. In Amsterdam, als toenmalig centrum van de wereldhandel, was zij naast een woongebied, een figuurlijk venster op de wereld waar in omgekeerde richting de wereld, andere culturen, nieuwe ideeën en modes als eerste het koude kikkerland aan de Noordzee binnendrongen. Niet vreemd dat de grachtengordel in de rest van Nederland door de eeuwen heen symbool werd voor de ‘arrogante’ Amsterdamse kosmopolitische elite. Eind vorige eeuw verschoof de figuurlijke betekenis van het woord ‘grachtengordel’ naar aanleiding van de roman ‘De Grachtengordel’ van Geerten Meijssing over het schrijversmilieu aldaar naar een te onderscheiden ‘incestueuze linkse culturele elite van Nederland’. Niet geheel toevallig verhuisde het hoofdkantoor van de PvdA in dezelfde periode naar de Herengracht.

Lees verder “Essay: De ‘rechtse grachtengordel’ (1)”

Het verschil tussen een ‘kankerlul’ en een ‘dobberneger’

Nou nou, dat was weer even een leuk #ophefje van het weekend. Het niveau van ‘het Zwarte Pietendebat’ werd tot extatische hoogte gebracht door de oude hoofdpiet zelf, Erik van Muiswinkel, die een keurig inhoudelijk discussiërende opponent op twitter zo maar voor ‘kankerlul’ uitmaakte. Ach, drankje teveel op en twitter, het blijft moeilijk voor iedereen. De #ophef was er natuurlijk niet minder om vanwege de uitgelezen kans voor het pro-Pietenkamp om de hoofdpiet zelve, die na jaren eindelijk het racistische licht gezien heeft, een kopje kleiner te maken.

Lees verder “Het verschil tussen een ‘kankerlul’ en een ‘dobberneger’”

Briefje van Omejan: aan Femke Halsema

Beste Femke,

Wauw! Wat een goed boek heb je geschreven. Ik las je politieke memoires Pluche in één ruk uit vorige week. Ik weet niet of je het hebt meegekregen maar zelfs Chris Aalbers schreef er een positief artikel over op TPO. Dat is zoiets als Balkenende die wel een duidelijk antwoord geeft op een Kamervraag, dus dan heb je echt wat bereikt! Driewerf Houzee!

Lees verder “Briefje van Omejan: aan Femke Halsema”