FC Wit versus PEC Zwart

Soms is het zinvol om op het eerste oog complexe zaken te simplificeren tot de kern. Het helpt vaak om op die manier nieuwe inzichten en ideeën te creëren, omdat het perspectief verandert. En er om te kunnen lachen uiteraard. Laten we de nationale discussie over identiteitspolitiek en racisme dus eens vergelijken met een voetbalcompetitie. Er spelen verschillende teams mee, met elk hun eigen sterspelers. Inclusief eigen achterban, die soms religieus en puur uit emotie hun club supporten, ook al hebben andere elftallen meer talent en spelen ze eerlijker. Eén team laat alleen spelers met witte shirts toe, en een ander voornamelijk spelers met zwarte shirts. Laten we ze FC Wit en PEC Zwart noemen. Het gros van de competitie vindt echter dat de kleur van het shirt er niet zo toe doet. Als ze maar talent hebben en niet alleen hard willen werken voor het succes van hun eigen club, maar ook voor het niveau van de hele competitie. Lees verder “FC Wit versus PEC Zwart”

Briefje van Omejan aan: Nadia Ezzeroili

Lieve Nadia,

Gisteren hield ik een poll op twitter met de vraag aan wie mijn wekelijkse briefje van Omejan gericht moest worden: aan jou of aan mijn stahlhelm? De stemmen (6 maar liefst) staakten op 50% van de stemmen voor allebei. Nu schrijf ik graag over mijn stahlhelm want

stahlhelm

en bovendien ben ik van mening dat de stramme roede weer openlijk in het centrum van de westerse beeldtaal en cultuur dient terug te keren, maar op het gevaar af al te narcistisch over te komen – en ik ben er één, maar jij gelukkig ook volgens mij – kies ik toch voor jou. Arme meid.

Lees verder “Briefje van Omejan aan: Nadia Ezzeroili”

Ik wijk voor niemand!

In 1787 stond mijn voorvader Arnold van Haeften met zijn schutters voor het stadhuis in Delft opgesteld om een groep orangisten uit Den Haag te stoppen. Diverse huizen van bekende patriotten werden geplunderd, waaronder dat van mijn bet-betovergrootvader, en in het sociëteitsgebouw van het patriottische exercitiegenootschap werd het servies met zinnebeeldige afbeeldingen van de vrijheid aan diggelen gegooid. Maar bij het stadhuis kon Arnold de ‘oranjeboven-schreewers’ en plunderaars stoppen.

Lees verder “Ik wijk voor niemand!”