Op de dag dat de blokkeerfriezen collectief weigeren hun DNA af te staan zit onze Tweede Kamer te debatteren over een akkoord dat ertoe leidt dat we nog lang niet af zijn van Rutte III. Even gloorde er hoop na de uitlatingen van onze *kuch* volgende minister-president Klaas “proefballon” Dijkhoff. Valse hoop uiteraard, want iedereen weet heus wel dat een regeerakkoord net zoiets is als een planning, namelijk niet meer dan een richtlijn die continu wordt bijgesteld aan de huidige realiteit. Stel je voor dat een regeerakkoord bindend zou zijn, dan zou de VVD zo maar iets van een visie vastgelegd hebben. En daar is Rutte fel op tegen. Het akkoord dat vandaag besproken wordt is het nieuwe kinderpardon dat geen kinderpardon mag heten.
Auteur: Watapatja
Out of the box omdenker die graag zijn mening ventileert over allerlei onderwerpen met zwaartepunt sociale zekerheid, onderwijs en arbeidsmarkt. Motto; verbaas en verwonder, immers niets is wat het lijkt! Twittert onder de naam @Watapatjee
De Kersttoespraak van 2018
Traditiegetrouw mochten wij, het plebs, vandaag weer luisteren naar de kersttoespraak van de boven-ons-gestelde Willem de Overbodige. Uiteraard heeft Batavirus de hand weten te leggen op de tekst die Willem ons voorschotelde. Wij willen u deze dan ook niet onthouden. Onderstaand de kersttoespraak zoals die bij ons binnenkwam.
Decemberstress
Inmiddels hebben we het Sinterklaasfeest en de bijbehorende zwartepietendiscussie en de kortste dag van het jaar achter ons gelaten en mogen we weer vooruitkijken richting rokjesdag. Langzamerhand worden de dagen langer en kruipen we richting de situatie dat we niet meer in het donker vertrekken en thuiskomen van weer een dag op kantoor. Wel moeten we nog een paar maanden afzien en de naargeestige winterperiode overleven. Een periode waar de mens niet voor gemaakt is blijkt ieder jaar uit de piek in het aantal zelfdodingen en slachtoffers in het verkeer. Voordat we weer ons normale levenspatroon kunnen oppakken moeten we ons nog even door de komende feestdagen en jaarwisseling worstelen. Afzien, maar dat is de decembermaand sowieso.
Goed nieuws voor Groningen?
Afgelopen week werd bekend dat de Eemshaven, de tweede haven van Nederland, de komende jaren zich mag verheugen op een verdere groei. Groningen Seaports meldt met de nodige trots de uitbreiding van het Google-datacenter en de bouw van een grote fabriek van het staalverwerkende bedrijf Van Merksteijn. Het is dan wel niet de nieuwe fabriek van Elon Musk die een groepje wereldvreemde bestuurders ondersteund door enkele Noordelijke ondernemers verenigd onder de naam Top Dutch naar de Eemshaven wilde halen, maar het is zeker een vermeldenswaardig succes. Top Dutch is inmiddels omgedoopt tot Flop Dutch. Totaal hebben de heren 1,35 miljoen publiek geld opgebrand en ze hebben bereikt dat niemand zich ooit nog durft te vertonen met hun handelsmerk “een groene zonnebril”.
De stem van het midden
Vandaag is de eerste dag dat we in navolging van Frankrijk en Duitsland de stem van het midden zouden moeten horen. Op meerdere plaatsen in Nederland hebben verontruste burgers zich getooid in een geel hesje om de straat op te gaan. Burgers die willen laten zien dat ze zich zorgen maken over de toekomst. Burgers die de gevolgen van het decennialange juk van het neoliberalisme voelen. Hoewel Nederland nog steeds één van de meest welvarende landen ter wereld is, moeten we constateren dat deze welvaart inmiddels geen evenwichtige verdeling meer kent. Primaire levensbehoeften als wonen, zorg, onderwijs, betaald werk, sociaal vangnet, toekomstperspectief en veiligheid zijn niet meer vanzelfsprekend. En laten dit nou net de zaken zijn die het grootste deel van de bevolking wil.
De NAM beeft!
Afgelopen week kwam met dank aan een wobbende bewoner uit het aardbevingsgebied het NAM Crisis Management Plan naar buiten. Vanaf pagina 25 wordt daarin beschreven een Scenarioanalyse crisiscommunicatie Zware Aardbeving. Voor de Groningers een geruststellende gedachte dat de NAM in ieder geval bij een niet te wensen scenario wel gaat communiceren. En dat terwijl de NAM nu niet bepaald uitblinkt in haar communicatie tot dusverre met de slachtoffers van de bevingen. Integendeel, de NAM heeft het tot kunst verheven om in haar communicatie zich regelmatig de woede van de Groningers op de hals te halen. De huidige communicatie gaat uiteraard voornamelijk over de schade-afwikkeling, hoewel afwikkeling hier wel een totaal verkeerd woord is. De realiteit is dat de meeste Groningers inmiddels is medegedeeld dat hun huizen toch wel erg veel achterstallig onderhoud vertonen en dat schade niet voortkomt uit de bevingen. Alsof iemand een vrachtwagen in je voorgevel zet en vervolgens niet aansprakelijk is voor de schade omdat je voorgevel enig achterstallig voegwerk of schilderwerk vertoonde.
Schrijven de blokkeerfriezen geschiedenis?
Vrijdag 9 november 2018 was het dan eindelijk zover. De rechterlijke macht heeft onomstotelijk bewezen dat ze een speelbal is geworden van de politiek. Het definitieve bewijs is geleverd met de uitspraak van de zaak tegen de blokkeerfriezen. Een uitspraak die verregaande consequenties kan hebben gezien de verontwaardiging die inmiddels terug te lezen is op diverse blogs en de Social Media. Een verontwaardiging die zo maar kan omslaan in daadwerkelijke acties bij de intocht van 17 november a.s. Ik zou niet graag in de schoenen staan van de lieden van KOZP die dan op 18 locaties hun recht op demonstratie willen omzetten in actie. De reacties zijn namelijk niet te voorspellen, maar zullen van een andere orde zijn dan de relatief onschuldige blokkade van vorig jaar. Met deze politieke uitspraak heeft de rechterlijke macht de spreekwoordelijke lont in het kruitvat aangestoken. The heat is on!
Onze overheid lijdt aan obesitas
Obesitas is een (welvaarts)ziekte waarbij de patiënt steeds meer vetcellen aanmaakt, met andere woorden steeds dikker wordt. We meten obesitas door middel van je BMI (de Body Mass Index), ook wel Queteletindex genoemd. De formule waarmee je dit berekend is je lichaamsgewicht in kilogrammen gedeeld door je lengte in het kwadraat in meters. Een uitkomst tussen 18 en 25 wordt als een gezonde indicatie gezien, een uitkomst boven de 40 noemen we morbide obesitas. Je BMI is overigens niet meer dan een indicatie. Een goed getraind bodybuilder kan bijvoorbeeld een hogere waarde scoren dan 30 en toch beschikken over een gezond vetgehalte. Een te hoog vetgehalte dan wel een te laag vetgehalte kan de aanleiding zijn tot vele klachten die een fatsoenlijk functioneren in de weg staan. Maar wat heeft onze overheid daarmee te maken?
De afbraak van de periferie
Inmiddels zien steeds meer mensen de gevolgen van het beleid van enkele neoliberale kabinetten op rij. Kabinetten die garant staan voor een verdere groei van de Grand Canyon tussen arm en rijk. Rutte III weet u zelfs een theoretische verbetering van uw koopkracht te verkopen. Praktisch gezien zult u dan echt bij de rijkste 10% van onze maatschappij moeten behoren, de overige 90% ziet slechts de vaste lasten meer stijgen dan het inkomen. Stijgingen die allemaal te maken hebben met belastingen en heffingen van onze overheid en die dus uiteindelijk richting staatskas vloeien of nog erger in de zakken verdwijnen van buitenlandse aandeelhouders en rijken die het sowieso niet merken. Het zijn echter niet alleen de lasten die stijgen wat ons zou moeten verontrusten. Nee, de afbraak van onze verzorgingsstaat raakt ons zo langzamerhand direct. Primaire levensbehoeften als wonen, energie, zorg, water en voedsel slorpen inmiddels het leeuwendeel van uw inkomen op.
De hypocrisie van de willekeur
Het zal niemand ontgaan zijn dat het nieuws wordt gedomineerd door Lili en Howick, twee kinderen die dreigden te worden uitgezet naar Armenië. De laatste zaak die nog redelijk vers in het geheugen ligt, is in mijn geval de zaak Mauro. Wat veel mensen niet weten is dat dit soort uitzettingsprocedures dagelijkse orde is. Wat we wel weten is dat de hele procedure berust op willekeur. We zijn het allemaal eens dat kinderen beschermd dienen te worden en recht hebben op een zorgenvrije jeugd waarin ze zich kunnen ontwikkelen. Om dit te waarborgen is een en ander vastgelegd in het VN-Kinderrechtenverdrag. Zoals met alle verdragen is de tekst op vele manieren uit te leggen, waardoor Nederland formeel juridisch het gelijk aan zijn kant heeft in de procedure Lili en Howick. De vraag die opkomt is waarom juist nu de verontwaardiging zo groot is, terwijl dit niet het geval was bij de uitzetting van bijvoorbeeld Eduard of Lucine.