Op de dag dat de blokkeerfriezen collectief weigeren hun DNA af te staan zit onze Tweede Kamer te debatteren over een akkoord dat ertoe leidt dat we nog lang niet af zijn van Rutte III. Even gloorde er hoop na de uitlatingen van onze *kuch* volgende minister-president Klaas “proefballon” Dijkhoff. Valse hoop uiteraard, want iedereen weet heus wel dat een regeerakkoord net zoiets is als een planning, namelijk niet meer dan een richtlijn die continu wordt bijgesteld aan de huidige realiteit. Stel je voor dat een regeerakkoord bindend zou zijn, dan zou de VVD zo maar iets van een visie vastgelegd hebben. En daar is Rutte fel op tegen. Het akkoord dat vandaag besproken wordt is het nieuwe kinderpardon dat geen kinderpardon mag heten.
Met het debat van hedenmiddag geeft onze gehele Tweede Kamer trouwens een totaal brevet van onvermogen af. Met plaatsvervangende schaamte heb ik de afgelopen week de empathieloze koehandel gevolgd. Het lijkt wel alsof de hele wereld bestaat uit cijfertjes en de mens is opgeheven. Het resultaat is dat de kindertjes mogen blijven, maar uitgeruild zijn tegen vluchtelingen/asielzoekers die nu wel uitgezet gaan worden. De aantallen zijn bekend, waarmee feitelijk wordt aangegeven dat de IND maar wat aanklooit. Blijkbaar zijn er geen objectieve criteria op grond waarvan men bepaalt of iemand een echte vluchteling is. De medewerkers van de IND kunnen de dobbelstenen uit de kast halen en spelen met als inzet het lot van een medemens. Werkelijk te zot voor woorden dit.
Laten we eerst eens kijken naar het lot van de kinderen. Het is vanzelfsprekend dat kinderen nooit de dupe mogen worden van het falen van volwassenen, die niet in staat zijn om eenduidige criteria vast te stellen bij een asielaanvraag. Het gevolg is dat een compleet leger asieladvocaten hun zakken vult met het jarenlang rekken van de asielprocedures. Ieder weldenkend mens zou denken dat het toch mogelijk moet zijn om in maximaal 3 maanden tot een definitieve beoordeling te komen. En dat is dus waar het hedenmiddag in ons nationaal regeringscentrum “Het theater van de lach” over had moeten gaan. In het verlengde daarvan zou het moeten gaan over het krakkemikkige willekeurige uitzettingsbeleid. Uitgeprocedeerd is uitgeprocedeerd, je bent dan klaar in dit land en wordt zo snel mogelijk naar het land van herkomst begeleidt. De goede lezer leest hier gewoon getransporteerd, maar dat heeft 70 jaren geleden een beetje negatieve bijklank gekregen.
Als de IND eenmaal haar procedure heeft teruggebracht naar 3 maanden zal een neveneffect zijn dat met name minder gelukszoekers denken dat Nederland het paradijs op aarde is. Daarnaast kan het kinderpardon de geschiedenisboeken in om nooit meer terug te keren op de politieke agenda. Alles hangt echter af van handhaven en daar is onze overheid geen uitblinker in. Nee, we zijn het land van de uitzondering geworden. Iedereen die een vreemde taal heeft mogen leren weet uit de praktijk dat niets zo erg is als uitzonderingen op de regel. Le verbe Français is bijvoorbeeld een lesboek dat in mijn slechte dromen blijft langskomen. Badend in het zweet kan ik dan wakker worden. Maar goed, handhaven dus. En dan gaat het niet alleen om asielprocedures trouwens. De laatste week vraag ik me namelijk ook af waar de aloude leerplichtambtenaar is gebleven. Kindertjes die tijdens schooluren gestimuleerd worden hun zorgen uit te spreken over het klimaat hebben ouders en onderwijzers achter zich staan die een stevige boete verdienen. Ingedutte spijbelambtenaren, wakker worden! Oh, en die DNA freaks bij het OM die nu achter alle blokkeerfriezen aan moeten om dat DNA desnoods met het nodige geweld te verkrijgen, in Utrecht staat ook nog een incidentje open met wat kansenparels die een Pegidabetoging wilden voorkomen. De schade die werd opgelopen door onschuldige burgers, de ongelukkigen die aan de route woonachtig zijn, kan met de pluk-ze-regeling direct verhaald worden op de vernielzuchtige blokkeerparels. Uiteraard kan hun DNA toegevoegd worden aan de landelijke database.
Dus politici van dit land, richt u eens op de oorzaken van alle ellende en kom met oplossingen in plaats van oeverloos gelul. Laat zien dat u er niet alleen zit om mee te doen aan het Theater van de lach. Stop met die oeverloze debatten die werkelijk niets oplossen. Roep onze regering tot de orde. U hebt pas gewonnen als u van deze komedianten hoort; “Pardon?”
