De mens is een vreemd wezen. Neem nou deze onderstaande tweet waar de fractievoorzitter van de VVD te Amsterdam Eric van der Burg zijn ergernis uitspreekt over iemand die zit te genieten van een sigaretje of sigaartje na een heerlijke lunch op een Amsterdams terrasje in de buitenlucht.
Eric gaat hierbij aan een paar zaken voorbij. Hij vergeet dat diezelfde Amsterdamse buitenlucht die hij inademt toebehoort aan één van de meest vervuilde steden van Nederland. Het aandeel van de roker is hierbij trouwens niet meetbaar verwaarloosbaar klein. Dagjestoeristen en plattelandsbewoners / periferisten kunnen trouwens beamen dat steden vervuild zijn. Hun gevoelige neus neemt de stank van een willekeurige stad bij aankomst direct waar, zeker als een nationale hittegolf in combinatie met een ernstig hemelwatertekort het land teistert en de geuren exponentieel versterkt. Een verfrissend regenbuitje doet normaliter wonderen met betrekking tot omgevingsgeuren. Een tweede punt waar Eric aan voorbijgaat is dat hij de vrije keuze heeft en dus niet op het terras behoeft te zitten. Zijn partij heeft er namelijk mede voor gezorgd dat de roker inmiddels is verbannen naar de buitenlucht. Binnen had hij ongestoord en rookvrij van zijn lunch kunnen genieten.
Het belangrijkste punt is echter dat Eric met deze tweet aantoont een representant te zijn van de moderne VVD. Een partij die liberaal behoort te zijn, maar inmiddels betutteling hoog in het vaandel heeft staan. Het ultieme neoliberalisme kent een geheel andere agenda, waarbij macht over de burger centraal staat. In het verlengde van de SGP hebben ze besloten dat lijden het nieuwe genieten is. Echte problemen als armoede, milieuvervuiling, werkloosheid, gratis personeel tgv the Race to the Bottom, veiligheid op straat daarentegen lossen ze niet op. Integendeel, ze blinken uit in afleidende politiek enkel geschikt voor nitwits. Alcoholgebruik onder de jeugd pak je aan met een onzinregel dat jeugdigen nu pas mogen drinken vanaf hun 18e levensjaar. De leeftijd om gemotoriseerd op vier wielen deel te nemen aan het verkeer wordt langzamerhand verlaagd naar 16. De maximumsnelheid ziet de VVD het liefst afgeschaft. De grootste vervuilers, de multinationals, betalen minder voor hun energie dan de burger. Gelukkig is voor Amsterdam *kuch* de redding nabij. Onder de bezielde leiding van Femke Halsema (heeft ze haar roetbrakende Benz eigenlijk nog?) gaat het meest bizarre college ooit Republica Amsterdamned omtoveren tot een groene autovrije oase waar het goed toeven is op een terrasje in de heerlijke van fijnstof ontdane buitenlucht. En Eric mag lijdzaam toezien vanuit de oppositiebankjes.
Maar genoeg over Eric en over het betuttelbeleid van onze overheid. De wereld is namelijk niet tot in detail vast te leggen in regeltjes. Met name in de dagelijkse omgang met mensen speelt tolerantie en openheid naar elkaar een grote rol. Je kunt mensen niet eeuwig als kleine kinderen behandelen. Doe je dit wel dan krijg je een averechts effect. Iedereen die kinderen heeft mogen opvoeden kan dit beamen. Verbieden maakt nieuwsgierig, waardoor het juist een uitdaging is om iets te doen. Dit gedrag zien we dan ook snel toenemen. Mensen krijgen steeds meer de neiging de wet te negeren, zeker als ze wetten als betuttelend ervaren. Neem vervolgens ook nog een overheid die niet weet wat handhaven is en de voedingsbodem voor een maatschappij waar maatschappelijke ongehoorzaamheid loont is geboren. Asociaal zijn loont. De ergernissen over en weer nemen toe en het grote klagen kan beginnen.
En dat is precies de situatie waar we middenin zitten. De burger is het vertrouwen in de overheid kwijt. Maar gelukkig hebben we tegenwoordig Social Media waar het zo simpel is om het ongenoegen te uiten. Klagen is de norm geworden, ondertussen vergeten we te genieten. Nederland heeft weer een beetje echt klassiek liberalisme nodig. Liberalisme met als motto; Leven en laten leven, samen lossen we het wel op. Rookvrije horeca had dan waarschijnlijk niet bestaan. Alle pogingen daartoe hebben immers enkel en alleen tot een voortijdig faillissement geleidt. Na een copieus diner in een restaurant was het een goede gewoonte om rond de open haard na te genieten met een sigaartje en een cognacje of voor de BOB een kop ouderwetse filterkoffie. Tijdens het eten rookte je niet, een simpele afspraak en een kwestie van fatsoen. Klagen deden we alleen over het weer, een dankbaar gespreksonderwerp tijdens het diner. Als we nou eens afspreken dat onze overheid ophoudt met betuttelen, zodat ze tijd hebben voor echte problemen, dan zorgen wij dat we in onderling overleg er wel uit komen vanuit het standpunt dat jouw genieten ophoudt, als het een ander tot last is. Geef elkaar de ruimte. Laten we zorgen dat de titel van deze column “Een dag niet geërgerd, is een dag niet geleefd” weer veranderd in het aloude adagio “Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd”. Laat onze grootste ergernis zijn dat mensen zich ergeren en klagen.
Tja inleven is lastig. Er zijn mensen die rook van een ander hinderlijk vinden, maar daar fysiek geen last van hebben. Er zijn er ook bij die je letterlijk de adem beneemt. Mag die laatste groep dan niet genieten op een terras? Of zijn die COPD-ers (600.000), mensen met astma (1 op de tien kinderen) zeurkousen? Het antwoord op die vraag geeft inzicht over jouwzelf.