Medelijden is een persoonlijk gevoel dat niet altijd strookt met wat het collectief van je vraagt. Gisterenavond werd de nationale zondebok van de dag, Hanina Ajarai , gekapitteld in de entertainment talkshow RTL summernight omdat zij in haar wekelijkse column stelde dat de ramp met de MH17 geen enkele snaar bij haar had geraakt in tegenstelling tot de op het voetbalveld in elkaar gezakte Nouri. Een voor iedereen herkenbaar fenomeen en waarheid, alleen mist Hanina de intellectuele en stilistische vaardigheden om daar een goede column over te schrijven. Haar gebrek aan empathie voor een nationale ramp kwam er nogal dom en cru uit. En dan is Hanina ook nog een ‘excuusmoslima’. Een heerlijk dagje #ophef en leedvermaak was geboren.
Medelijden is een persoonlijk gevoel dat niet altijd strookt met wat het collectief van je vraagt. Ik voelde gisteren medelijden met Hanina toen ik haar zag in die talkshow. Beau Van Erven Nogwat ook. Hij benaderde Hanina als een drie-jarig kind dat net een duikerspak had gestolen en ook nog aangetrokken had! Het collectief verlangde echter dat hij Hanina bestraffend toe zou spreken terwijl hij echt wel begreep welke vraag Hanina zich op onhandige wijze had gesteld in haar column. Media-eigenpijpers Peter R en Olaf Koens mochten ook nog even hun emotionele piemels poetsen ten koste Hanina. Heerlijk. Harde lul hypocrisie in het kwadraat. Die arme meid bleek mondeling ook al geen hoogvlieger en miste begrijpelijkerwijs de moed om op dat moment echt eerlijk te zijn.
Leedvermaak is een collectief gevoel dat altijd niet strookt met geveinsde persoonlijke empathie voor tragische gebeurtenissen buiten de persoonlijke levenssfeer. Haten in je eentje is maar eenzaam. Hanina is een moslima in een landelijk dagblad die niet kan schrijven en daarmee de fout in gaat. En dan gaan ze los, de jaloerse media-zelfbeffers die nog rekeningetjes te vereffenen hebben. De volgzame schapen op sociale media maakte er weer een waar feest van gisteren. En iedereen zag dat ze goed waren. Dat zij wel meegeleefd hadden met MH17. Hulde en applaus voor hen. Ik word er emotioneel van. Ik ben even een zakdoek pakken.
Wat een zeikschrijver is dit . Vind ik Hanina nog minder irritant. Zeer voorspelbare stukjes maak je AmsterJan.
Helemaal eens. Behalve dat ik het ook nog een goed stuk van haar vond. De botheid zat in de oprechtheid. In de eigenaardigheid van wat je voelt. Juist de eerlijkheid siert haar, ze maakt het niet mooier. Ook niet bij de talkshow. Geen greintje hypocrisie. Mooi.
En of ze kan schrijven vind ik zo subjectief. Ze doet niet aan mooischrijverij nee. Ik trek het beter dan een Sylvia Witteman die in elke zin wil bewijzen hoe lollig ze is. Onderwijl met wat literaire verwijzingen strooiend want ze is niet van de straat. Pedant gedoe. Maar dat ben ik.