Zo rond de jaarwisseling kon ik het niet nalaten om Lennart vd Linden, wethouder van de gemeente Barendrecht een briefje te schrijven. In dit briefje stelde ik zijn opmerking over het succes van Flextensie in zijn gemeente en in het algemeen ter discussie. De wethouder pakte de handschoen op en is de open discussie aangegaan. Inmiddels heb ik een formeel antwoord ontvangen naar aanleiding van vragen die uit de gemeenteraad naar voren zijn gekomen. En uiteraard ben ik niet te beroerd om deze open discussie verder te voeren.
Opvallend in de beantwoording is dat wordt verwezen naar landelijke resultaten, terwijl deze lokaal gevraagd worden. Ik concludeer dan ook dat er in Barendrecht niemand is doorgestroomd naar een reguliere baan. Vervolgens verklaart de wethouder dat deelnemers een beloning ontvangen die niet tot de middelen wordt gerekend en dus geen gevolgen heeft voor eventuele toeslagen en/of vrijstellingen. De financiële constructie wordt hiermee alleen maar vager. Ik ken namelijk geen wegen om een aanvulling op de Participatiewet toe te kennen tenzij het wel als loon wordt geboekt, maar dan is het bruto en komt het op de jaarafrekening. De onduidelijkheid blijft dus. In de volgende alinea legt de wethouder de procedure uit met betrekking tot inschrijving. Mijn vraag was echter hoe hij dwang door klantmanagers voorkomt, wederom geen antwoord. Een antwoord over toetsing arbeidsverdringing ontbreekt eveneens.
Ik kan dan ook niet anders concluderen dan dat de beantwoording ver onder de maat is. Het marketingverhaaltje van Flextensie kende ik al en hoeft mij niet opnieuw voorgekauwd te worden. En al helemaal niet onderbouwd met tevreden mensen die in deze constructie werkzaam zijn. Uiteraard zijn dit tevreden mensen, enige vorm van kritiek krijgen ze namelijk als een boemerang terug. Opvallend en erg brutaal vind ik de zinsnede ‘Werk moet immers lonen’. Een zinsnede die haaks staat op het product Flextensie, het is immers geen werk in juridische zin. Werk betekent namelijk dat je WW opbouwt, pensioen opbouwt en o.a. voor ziekte verzekerd bent met doorbetaling loon. Nee, hier is sprake van werk verrichten zonder aan de wetgeving over werk te voldoen.
Nu kunnen we de discussie over Flextensie en het voldoen aan wettelijke kaders nog heel lang voortzetten. Dat zal echter geen zoden aan de dijk zetten. Ook de beantwoording van de Kamervragen van John Kerstens getuigen namelijk van het motto met een kluitje in het riet. Nee, het wordt tijd de echte discussie te voeren. Laten we de grens tussen uitkering, c.q. vangnet en werk maar weer zwart-wit stellen om deze uitwassen op de arbeidsmarkt te voorkomen. Werk gaat dan echt weer lonen en voldoet ethisch aan onze normen en waarden. En ja, zover zijn we inmiddels afgezakt. Het wordt tijd om de ethische discussie te voeren of we zo door willen gaan met de arbeidsmarkt en het ondermijnen van een gezonde economie! En u meneer van der Linden zou moeten laten zien dat u over enig ethisch besef beschikt en in ieder geval afscheid moeten nemen van het instrument Flextensie. Ook de verdere werkwijze in uw gemeente is een nader onderzoek waard, ik heb namelijk wel verhalen gekregen naar aanleiding van onze eerste briefwisseling die de nodige vraagtekens oproepen over het beleid in Barendrecht. Uiteraard ben ik graag bereid deze met u te delen, echter dat doen we niet meer via dit platform. Ik lever liever een bijdrage aan een zonnig Barendrecht en sta u graag te woord.
