Dag Bert,
Wat een mooie column schreef je vandaag op jouw eigen site The Post Online. Je schreef de column niet als de columnist Bert Brussen, maar gewoon als Bertje, waarbij de bedaarde weemoed van je woorden het onmetelijk diepe zwarte gat van de woede en rancune dempten. De beroemde psychiater Jeniffer Melfi zei ooit eens: ‘Depression is rage turned inwards’. Jij en ik allebei kennen de waarheid en realiteit van deze woorden, dacht ik zo.
Sinds het voor jou – maar niet voor mij – onbelangrijke akkefietje van vorig jaar, ben ik best vervelend tegen jou en de jouwen geweest in het publieke ‘debat’. Je zal daar weinig van meegekregen hebben want ik ben minder belangrijk dan ik denk. Ik ben in het – niet persoonlijke – leven een rancuneus persoon net als jij. En dat terwijl ik altijd sympathie voor je heb gehad en nog steeds heb. Jij kende mij niet maar als ik je wel eens zag lopen in Amsterdam dan zwaaide ik en riep: Hey Bertje! Als het je opviel zwaaide je vrolijk terug.
Nu maak ik me een beetje zorgen om je Bert. Ondanks mijn eigen kinnesinne ben ik het vaak inhoudelijk met je eens maar de overdreven rancune, het pessimisme en kleinburgerlijkheid trek ik de laatste tijd slecht. Een groot deel hiervan wordt volgens mij door beroepsdeformatie veroorzaakt. De problemen die je ziet en de polarisatie zijn echt maar in de mediabubbel zijn die alles overheersend. Heb jij een hond Bert? Ik wel. Iedere keer als ik met mijn hond door Amsterdam-Oost – door één van jouw columnisten vergeleken met het Tahirplein – wandel, dan word ik iedere keer weer geconfronteerd met het verschil tussen de ellende en de problemen in de mediabubbel en het mooie relaxte leven in Amsterdam. Ik hoop echt dat jij, die vanwege je werk 24 per dag in die bubbel zit, die ontspanning nog kan vinden. Hij is er Bert. Zeker in Amsterdam.
Het is die ontspanning in het echte leven die de voorwaarden scheppen voor mensen om nader tot elkaar te komen. Geen overbodige luxe in onze samenleving maar zeker niet in de te machtig wordende Nederlandse mediabubbel. Ook ik heb mijn bedenkingen bij de Ieder1 BN-er ‘diversiteitswandeling’ Bert. Ik zie echter ook geen reden om er over heen te pissen. Hij vindt namelijk komende zondag plaats in ‘het echte leven’, op straat in Amsterdam. Jouw oproep tot een mars voor de (soms zelfverkozen) uitgeslotenen van de BN-er goedmensen diversiteitswereld van Ieder1, van de plek waar Theo van Gogh vermoord werd naar het Mediapark waar Pim Fortuyn vermoord werd, vind ik een goed initiatief. Echter van Amsterdam naar Hilversum lopen is natuurlijk veel te ver voor de rokende en drinkende levensgenieters die in deze groep naar verwachting oververtegenwoordigd zullen zijn.
Waarom lopen we zondag niet vanaf de Linnaeusstraat ook naar het Museumplein? Waar de Ieder1 ook aankomt om een uurtje of half 3? Wij mogen dan, terecht, iets later gaan lopen dan zij want zij beginnen in de Bijlmer. Dan komen de twee stoeten en mediabubbels tegelijk aan op het plein en gaan we bier drinken. In het echte leven. Het lijkt me een unieke kans om een hoop onnodige shit uit de mediabubbel glad te strijken. We verzinnen een catchy naam voor deze mars, organiseren het en we gaan! ALLEMAALvoorPAAL! of DEPOLARISATIEvandeNATIE! of ‘IEDEREENS DERDE BEEN’. Wat zeg je? Gaan we het doen?
groet Jan
