Het zijn roerige tijden op de arbeidsmarkt. Er is een tsunami van flexibele arbeid, een overschot aan mensen die al dan niet uit nood ZZP-er zijn geworden en nu gepest worden door de overheid, sociale werkplaatsen die vol zitten met kerngezonde mensen, gemeenten die bestaande banen verdrukken uit eigenbelang zonder enig oog voor mensen die daardoor in de WW belanden, en een schrikbarend groot aandeel verborgen werkloosheid (in uren) in Nederland. Nu kan men daar twee dingen aan doen. Klagen en mokken op het internet, of oplossingen voor bedenken en uitvoeren.
Recentelijk publiceerde dr. Rutger van den Noort op Jalta.nl een artikel over de ‘Uber-isatie’ van de arbeidsmarkt. Hij beschreef hierin hoe arbeidsbemiddeling onherroepelijk aan het veranderen was en hoe dit gelijke kansen voor iedereen gaat opleveren, voor zowel werkgevers als werkzoekenden. Mits men niet vastgeroest zit in ouderwetse denkpatronen natuurlijk. De taxibranche dacht ook ooit dat Uber hun tijd wel zou duren. De gevolgen daarvan weten we inmiddels. Op ditzelfde keerpunt staat de arbeidsmarkt; en dan vooral de manier van bemiddelen.
Het probleem
Want wat is nu het probleem? Werkzoekenden beseffen vaak niet hoeveel geld en tijd werkgevers kwijt zijn aan de zoektocht naar de juiste persoon, en werkgevers begrijpen vaak niet hoeveel talent ze mislopen door het onbenut laten van moderne, snelle en vooral efficiënte tools. Soms speelt arbeidsmarktdiscriminatie (bewust of onbewust) mee, en worden potentieel ideale sollicitanten als eerste op de afwijzingsstapel gelegd vanwege achternaam, geslacht, leeftijd of zelfs postcode. Jazeker, postcode-discriminatie bestaat en is best een ding.
Daarnaast durven veel werkzoekenden die al een baan hebben zichzelf online niet als werkzoekend te profileren op de geijkte vacaturesites, want dat kan gevolgen hebben voor het eerstvolgende functioneringsgesprek bij zijn of haar huidige werkgever. Men staat er namelijk met naam,- en toenaam op, dus komt de zekerheid van inkomsten in gevaar als de werkgever kwaad wil. Begrijpelijk uiteraard, maar tóch is ruim 70% (!) van de Nederlanders ontevreden op hun huidige werkplek. En houden derhalve krampachtig vast aan banen die ze eigenlijk niet willen.
De oplossing
Maar wat nou als we dat eens compleet kunnen omdraaien? Wat als werkzoekenden in al hun vormen (zoekend naar een vaste baan, flexibel arbeidsverband, stage, vrijwilligerswerk of ZZP-klus) zichzelf anoniem beschikbaar kunnen stellen voor werkgevers? Wat nu als er een tool bestaat waarop je je soft,- en hardskills (onder andere werkethiek en opleidingen/werkervaring, inclusief compleet ePortfolio) met het grootste gemak tot in detail in kaart kan laten brengen, zodat werkgevers daar gericht op kunnen zoeken? En wat nu als het inschrijven en bemiddelen voor werkzoekenden compleet gratis is, en ze zélf de regie hebben over welke aanbieding ze accepteren zonder vooraf ooit uit de anonimiteit te treden?
Dat klinkt allemaal te mooi om waar te zijn natuurlijk, dat wachten op de perfecte baan. Want wat hebben werkgevers daar nou aan? Meer dan men op het eerste oog zou denken. Op dit moment geven organisaties namelijk duizenden euro’s uit voor een gemiddelde vacature en moeten ze honderden sollicitatiebrieven afwijzen, waarna ze pas na maanden een geschikt persoon kunnen aannemen. Terwijl er dus nog veel geschiktere kandidaten rondlopen. In de ideale wereld kan een werkgever tot in de fijnste details zijn wensen zelf aangeven en binnen 48 uur iemand op gesprek hebben. Zonder dure tussenpersonen als uitzendbureaus, detacheerders et cetera. Zelfs payrolling met een druk op de knop zou een optie moeten kunnen zijn anno 2016, mits de werkzoekende daar mee akkoord gaat natuurlijk.
Arbeidsbemiddeling anno nu
Dr. Van den Noort haalde in zijn artikel een Nederlandse onderneming aan, die aan het bouwen was aan de ‘Uber’ van de arbeidsmarkt. Een totaaloplossing voor de arbeidsbemiddeling, waar werkgevers en werknemers voor het eerst in de geschiedenis een ‘level playing field’ kregen. Waar arbeidsmarktdiscriminatie niet bestaat, waar mensen zich anoniem en met een compleet profiel kunnen presenteren en waar dure wervingskosten voor goed personeel tot 90% verminderd zouden zijn. Welnu, dat platform is inmiddels gelanceerd. Het heet Yobs!, en het heeft er alle schijn van dat het de toekomst van de arbeidsbemiddeling is.
Of men nu wel of geen werk heeft, veel of weinig diploma’s bezit, een stageplaats zoekt of reeds 30 jaar een vast dienstverband heeft, beperkingen heeft of gezond is; iedereen is daar welkom en gewenst. Vooral door werkgevers, want die hebben al voldoende geld weggegooid aan dure wervingskosten en mismatching van kandidaten. Nooit meer solliciteren en afgewezen worden. Nooit meer dure vacatures plaatsen voor de verkeerde personen. Dat is de arbeidsmarkt anno nu.
U kunt Yobs! vinden op www.yobs.com
0 gedachten over “Anoniem solliciteren; de realiteit van de arbeidsbemiddeling”