De Draaideur

Een draaideur is een van origine Amerikaanse uitvinding van Theopilus van Kannel. Theopilus deed zijn uitvinding al in 1888 en noemde het heel chique een tourniquet. Een gouden uitvinding voor leveranciers en producenten van deuren, immers waar oorspronkelijk 2 deuren voldeden leverde men vanaf dat moment 4 deuren, die aan een centrale verticale as werden gehangen. Tegenwoordig is het excuus dat draaideuren ten opzichte van normale deuren energieverlies voorkomen. In de winter houdt men de warmte binnen, ’s zomers de koelte van de airco. In 1888 maakte men zich nog niet druk om energieverlies, dus de werkelijke reden van de uitvinding van de draaideur zullen we wel nooit te weten komen. Wat we wel weten is dat de draaideur naast zijn fysieke entree ook in figuurlijke zin gemeengoed is geworden. In Nederland hebben we naast diverse producenten zelfs een instantie die zijn werk heeft gemaakt van draaideurconstructies, namelijk het UWV. Specialisten bij uitstek die de draaideur tot grote hoogte hebben gebracht in vele varianten. De bekendste variant is het model Social Return, hierover hebt u reeds mogen lezen op dit blog.  

Waarom deze lange inleiding? Wel, uw vliegende reporter AdjeW wil graag een ervaring uit zijn roemrijke verleden met u delen, een ervaring met het UWV. Bijna 4 jaren geleden was AdjeW namelijk bijna de trotse bezitter geweest van het UWV. De aanleiding waren diverse gesprekken met mensen, van aanvragers WW tot herkeuringen op lopende uitkeringen, die onder het tuchtregime van het UWV regime vielen. De druppel was toen ik in gesprek kwam met mensen die niet eens werden geholpen door het UWV om diverse redenen. Onze overheid noemt deze mensen Nuggers, wat zoiets betekent als niet uitkeringsgerechtigden. In de praktijk betekent dit vaak geen recht op bed, bad en brood. Het betekent overigens niet dat de overheid deze mensen met rust laat, integendeel in de participatiewet zijn ook verplichtingen voor Nuggers opgenomen. Centraal in al deze gesprekken stond de slechte bereikbaarheid van het UWV, het verstopt zitten achter een niet werkend elektronisch loket werk.nl en de spreekwoordelijke klantvriendelijkheid waar het UWV om bekend staat. Uit pure woede schreef ik een knock-out bid waarin ik 7 miljard zou betalen aan de Staat voor overname van het UWV. Overnamekosten die ik in 5 jaren terug zou hebben verdiend door de besparing op regiekosten, zeg maar de dagelijkse idioterie van het UWV. Destijds meende ik het serieus, maar een goede vriend van Bruno Bruins, de voorzitter van de raad van bestuur van het UWV,  en een oud topman van IBM hebben op me ingepraat om deze wilde aktie niet door te zetten. Wel werd ik geïntroduceerd bij de top van het UWV om mijn zegje te doen om verbeteringen aan werk.nl te bespreken.

Een unicum, een kans die ik dan ook met beide handen heb aangegrepen. Heel even voelde ik me Frits Goldschmeding, u weet wel de baas van Randstad en de grootste sponsor van het lobbycircuit rondom o.a. de arbeidsmarkt en de bijbehorende sociale zekerheid. Vanuit haar dependance de ABU is Randstad de bepalende factor namens haar volgelingen, of te wel leden bij het tot stand komen van het Sociaal Akkoord, dat vervolgens nooit gehaald wordt. Randstad haalt hierdoor vrijwel alle gesubsidieerde trajecten binnen, het laatste voorbeeld was het traject Aanpak jeugdwerkloosheid met ex-politica Mirjam Sterk met een budget van € 50 miljoen. We zullen het maar niet hebben over het percentage van de 600 miljoen van Asscher dat in de ruime zakken van Randstad is terechtgekomen. Daarnaast is randstad vaste partner van het UWV bij grote faillissement waar ze in samenwerking met het UWV de welbekende en uiterst ‘succesvolle’ mobiliteitscentra inrichten en bemannen.

Soit, het gesprek met Bruno Bruins en co. Goed voorbereid kwam ik binnen. Ik werd uitermate netjes ontvangen in een iets te protserige omgeving (op de parkeergarage na) voor een organisatie dat (grotendeels) draait op publiek geld. Mijn eerste gespreksthema was werk.nl, in mijn kringen vaker werktniet.nl genoemd. De antwoorden moet ik u schuldig blijven, met een Rutteriaans lachje werd dit thema namelijk van tafel geblazen. Gelukkig is AdjeW niet voor één gat te vangen. Mijn volgende vraag was hoe het UWV omging met haar flexibele schil van 8000 werknemers, aangezien ik dat aantal nogal hoog vond ten opzichte van de 17.000 FTE’s die het UWV telt. En ik kreeg antwoord. Zonder enige vorm van gêne werd me verteld dat het UWV allereerst onderscheid maakt tussen interne, 6000 mensen, en externe flex, 2000 mensen. Vervolgens werd me uitgelegd dat een flexibele schil dient om te kunnen inspelen op betere tijden waarin men minder personeel nodig heeft. Viel me honderd procent mee dat ze in ieder geval wisten waarvoor een flexibele schil dient. Wat doet het UWV na 3 jaar en straks na 2 jaar met een dergelijk contract? Nu moeten de mensen 3 maanden er tussenuit en straks waarschijnlijk 6 maanden was het antwoord van Bruno Bruins. Ik was  sprakeloos, boos, verontwaardigd en wilde zo snel mogelijk weg.

Maar goed het neemt niet weg, het UWV heeft dus een DRAAIDEUR met het UWV. Voor de goede orde, dat wist ik trouwens al van mensen die er (flex)werken. Wat ik me nog wel afvraag is of UWV medewerkers ook via werk.nl hun zaken moeten regelen als ze aan de verkeerde kant van de DRAAIDEUR zitten.

Auteur: AdjeW

UWV-er 2.0, zonder menselijke maat geen resultaat.

0 gedachten aan “De Draaideur”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *