De afgelopen weken, sinds 23 juli, stond Amsterdam weer internationaal in the picture als roze stad. Best vreemd voor een stad met als unique selling point the RED light district. De afsluiting van dit festijn moet nog komen, a.s. weekend wordt er weer groots uitgepakt met o.a. the Canal Parade. Een bonte optocht bootjes varend door de grachten van Amsterdam, met dezelfde gekte op de kades van het ruim toegestroomde publiek als in de hoogtijdagen van het Nederlands elftal dat in 1988 Europees kampioen werd en ook een ererondje mocht dobberen door Amsterdam. Dit jaar is Amsterdam overigens de eer te beurt gevallen om organisator te zijn van de EuroPride, zeg maar bijna de finale van de Champions League. De absolute top is uiteraard de organisatie van de World Pride. De eerste keer dat Amsterdam de EuroPride organiseerde in 1994 eindigde het feestje met een kater, namelijk een financieel tekort van € 450.000,00 dat uiteindelijk leidde tot het opheffen van het Roze Front, een samenwerkingsverband van de belangrijkste vertegenwoordigers van de LHBT beweging in Nederland. Laten we hopen dat dit jaar het feestje in ieder geval niet met een financiële kater eindigt.
Gisteravond kreeg ik bezoek van mijn 2 buurvrouwen, overigens beiden wonend op hetzelfde nummer ter rechter zijde indien u met het gezicht naar de voorgevel van huize Watapatja zou staan. Twee vrouwen die hebben gekozen om met elkaar het leven te delen en die hun liefde enige jaren geleden hebben bezegeld met het huwelijk. Een huwelijksfeestje waar ik persoonlijk tot een uur of elf ‘s avonds goede herinneringen aan bewaar. Na elven heb ik kennis mogen maken met de effecten van te veel alcohol in combinatie met het overtuigd gekozen hebben voor de vrouwenliefde, een liefde die ik overigens met deze dames deel. Ik kan u zeggen dat een klein deel van de vrouwelijke vrouwenliefde-aanhangers ergens in hun leven een intense haat naar mannen heeft opgebouwd. Een haat die ik met enkele mannelijke lotgenoten eveneens aanwezig op dit feestje gedomineerd door vrouwen mocht aanhoren. De band met mijn lieve buurvrouwen is hierdoor trouwens alleen maar hechter geworden, ze voelden plaatsvervangende schaamte voor deze zogenaamde vriendinnen.
Plaatsvervangende schaamte, een term die in het gesprek gisteravond vele malen terugkwam. Ik presteerde het namelijk om ze te vragen of ze dit weekend af zouden reizen naar Amsterdam? Ik wil u hun antwoord niet onthouden, kort gezegd komt het op het volgende neer. Nee, de dames reizen niet af naar Amsterdam. Integendeel, ze wensen op geen enkele manier geassocieerd te worden met de Gay Pride. In hun ogen een doorgeslagen festijn waar iedere rechtgeaard LHTB-er zich voor schaamt. Een evenement dat zijn doel voorbij is, namelijk het streven naar acceptatie en gelijkheid van LHTB-ers. In niet mis te verstane woorden werd me duidelijk gemaakt dat de mensen die deelnemen aan de Canal Parade de schaamte voorbij zijn. Als je zo expliciet uitgedost, waarbij de nadruk zo moet liggen op het shockeren door middel van expliciete exhibitionistische verwijzingen naar (extreme) seks, op een bootje rondvaart bekeken door miljoenen tv-kijkers dan heb je jezelf in het hoekje van de extremisten geplaatst, zeg maar de IS-ers onder de islamieten. Uitingen die haaks staan op hun normaal burgerlijk leventje. De mannenhaatsters van hun huwelijksfeestje zijn overigens wel afgereisd naar Amsterdam.
De rest van de avond hebben we gediscussieerd over het effect van de Gay Pride. De dames hebben me overtuigd, ik voel me zelfs gesteund door de doelgroep. Ik durf het nu echter ook te zeggen; beste organisatie van de Gay Pride, jullie zijn je doel voorbij. Het hoogtepunt de Canal Parade werkt op mij als een rode lap op een stier. Ik durf ook te stellen dat juist het shockeren van de medemens averechts werkt en juist niet leidt tot acceptatie. Aan jullie de uitdaging om iets nieuws te bedenken, een festijn waar de vele hardwerkende LHTB-ers zich thuis voelen, zeg maar de zwijgende meerderheid. Een meerderheid die je jammer genoeg niet hoort, maar die jullie wel vertegenwoordigen.
Lees ook: Briefje van Omejan aan de LHTB-gemeenschap
