Nou nou, dat was weer even een leuk #ophefje van het weekend. Het niveau van ‘het Zwarte Pietendebat’ werd tot extatische hoogte gebracht door de oude hoofdpiet zelf, Erik van Muiswinkel, die een keurig inhoudelijk discussiërende opponent op twitter zo maar voor ‘kankerlul’ uitmaakte. Ach, drankje teveel op en twitter, het blijft moeilijk voor iedereen. De #ophef was er natuurlijk niet minder om vanwege de uitgelezen kans voor het pro-Pietenkamp om de hoofdpiet zelve, die na jaren eindelijk het racistische licht gezien heeft, een kopje kleiner te maken.
Er was één opiniemaker echt blij met de uitglijer van Van Muiswinkel: The Post Online columnist Annabel Nanninga. In een tamelijk curieus stuk ‘Erik van Muiswinkel heeft nu zijn eigen dobberneger‘ betoogt zij dat de verfoeilijke fatsoensmoraal in het Nederlandse publieke debat, dat debat in de weg staat. Met enig leedvermaak constateert ze dat daarom Van Muiswinkels ‘kankerlul’ hem zijn hele leven nagedragen zal worden zoals Nanninga’s verzonnen term ‘dobberneger’ haar nu al 2 jaar nagedragen wordt. In 2014 schreef zij namelijk een ironisch bedoeld stuk over de grote stroom zwarte regelmatig verdrinkende bootvluchtelingen op de Middellandse Zee waarvoor zij de term ‘dobberneger’ verzon. Hiervoor wordt zij door de fatsoenspolitie ter linkerkant van het meningen spectrum steevast voor racist uitgemaakt.
Nanninga is – terecht – als een van de betere columnisten en onverschrokken strijdster voor het vrije woord een grote naam in het publieke debat geworden en daarmee salonfähig, getuige haar vele televisie-optredens en bijvoorbeeld dit interview in de Volkskrant . Ze schuwt in dit interview zoals gewoonlijk de grote woorden niet en lijkt een beetje aan beroepsdeformatie te lijden. Zo zegt ze dat in de oude Amsterdamse volkswijk waar ze woont, er van ‘Tahirpleinachtige toestanden’ sprake is en ‘dat je daar niemand over hoort’. Nu woont ondergetekende met zijn blonde Nederlandse vrouw in precies dezelfde wijk, echter, ik heb over deze toestanden vreemd genoeg niets meegekregen maar dat terzijde. Nee, nu Nanninga salonfähig is, een Grande Dame begint te worden en zich daarnaar gaat gedragen, heeft ze stiekem spijt van de ‘dobberneger’ die haar nagedragen blijft worden en grijpt ze de kankerlul van Van Muiswinkel aan om haar straatje schoon te vegen. Het is allemaal de schuld van het verstikkende moralistische fatsoen!
Ze schrijft:
De kankerlul is Van Muiswinkels dobberneger. Ik vind dat schitterend ironisch, want het verschil tussen de kankerlul en de dobberneger is niet de intentie waarmee en de context waarin het woord is gebezigd, niet de voorspelbare moraalpaniek die er op volgde, zelfs niet het opportunisme van lieden die zich zelf ook nogal fel roeren en zich opeens te chic wanen voor stevig taalgebruik. Het verschil is dat Van Muiswinkel gokte dat hij er wel mee weg zou komen. Dat hij zich als voldoende Deugend had gekwalificeerd. Dat Ons Soort Mensen dit soort ironie en provocatie zich wel kan permitteren, want context. Mis gegokt. Dit is Nederland, Van Muiswinkel. Dit is het verstikkende moralistische fatsoen dat je nu in de kont bijt, een klimaat dat jijzelf mede hebt geschapen.
Nanninga heeft het over Ons Soort Mensen als ze Van Muiswinkel aanspreekt. Zij die verheven zijn boven het (racistische) klapvee en de fatsoenshorden. BN-ers zo u wilt. Schijnbaar argeloos maar bewust zet ze de intentie waarmee en de context waarin de woorden ‘kankerlul’ en ‘dobberneger’ tot stand kwamen op één lijn. Maar die zijn natuurlijk heel verschillend. Van Muiswinkel scheldt in een, naar we mogen hopen, dronken bui een keurig discussiërende persoon zomaar uit voor ‘kankerlul’. Dat is niet netjes en aangezien hij de hoofdpiet was en de hele bizarre discussie om een verzonnen kinderfiguur en kinderfeestje gaat, is dat tamelijk dom. Een uitglijer dus. Van Muiswinkel gokte helemaal niks, Annabel.
De context en intentie waarmee Nanninga’s ‘dobberneger’ is ontstaan, is getuige het stuk hierboven natuurlijk heel anders. Zij moest voor haar royaal betaalde salaris een stukje tikken voor Geenstijl. Ze dacht: “weet je wat leuk is? Weet je waar het Geenstijl publiek om kan lachen? Ik ga de bootvluchtelingen uit Afrika vergelijken met de dieren uit Afrika die ieder jaar de grote trek doen. David Attenborough stemmetje erbij. Nu nog een leuke naam voor ‘de dieren’ die de oversteek over de Middellandse Zee maken. Uhm… hoe kan ik lekker beledigend en nodeloos kwetsend zijn over de vluchtelingen in hun bootjes die regelmatig verdrinken… Ja! “De Gewone Dobberneger” en dan de Latijnse dierennaam erachter (Nigris Flottila Ordinaris). Hahaha!. De linkse fatsoenspolitie zal op hun achterste benen staan en het xenofobe klapvee zal het stuk en mij geweldig vinden! En het is allemaal satire natuurlijk. Niemand kan mij iets maken.”
Natuurlijk wist Nanninga dat het racistische klapvee haar op handen zou dragen na deze keiharde satire. Het ‘debat’ was weer een stukje harder en racistischer geworden dankzij Nanninga en zo mochten de racisten ook weer een stap verder gaan. Verantwoordelijkheid voor haar fans draagt Nanninga natuurlijk niet. Dat is hetzelfde volk dat Van Muiswinkel dit weekend bestormde na zijn ‘kankerlul’ tweet. Dat volk veracht ze. Ze omschrijft ze zo: ‘De twitter-orks die je wekenlang belagen met spelfouten en al’. Als een echte diva trapt ze haar eigen fans en het racistische sentiment dat ze zelf mede heeft helpen creëren de grond in. Zo rolt ze. Van Muiswinkels kankerlul is niet zoals jouw dobberneger, Annabel. En ik vind het schitterend ironisch dat de ‘dobberneger’, hoewel je het dobbernegerstraatje in je stukje schoon probeert te vegen, je nu weer met dit stuk in je kont komt bijten. Want dat was natuurlijk niet jouw bedoeling!
Of moet ik het in even in de befaamde TPO scheldtaal die jullie zo’n verrijking van het debat vinden, schrijven? Zodat jullie het begrijpen? Hey ………….,! ik vind het schitterend …. ach laat ik mij niet tot dat niveau verlagen.
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
