Net als de meeste Nederlanders beginnen de Bataviristen de dag met het scannen van het nieuws, omdat we nu eenmaal graag inspelen en reageren op de actualiteit. Regelmatig komt het voor dat we met onze aangeboren kritische blik en vanuit ons omdenkend vermogen hoofdschuddend en headdeskend achter onze pc worden aangetroffen. En u raadt het al, vanochtend was het weer eens raak. De aanleiding was een juichverhaal in de reguliere media, u weet wel die nimmer kritische spreekbuizen van onze overheid, over het feit dat mensen met schulden een half jaar rust krijgen om orde op zaken te stellen. Klakkeloos hebben de media dit misplaatst juichverhaal overgenomen van moestuinvrouwtje Klijnsma en co. Kanttekeningen worden niet geplaatst.
Bij Batavirus doen we dat echter wel en zijn we graag bereid om ons oplossingsgericht vermogen in te zetten, vandaar dat we nu toch de behoefte voelen om een advies te publiceren. Een advies dat moet zorgen voor een adequate aanpak van mensen met problematische schulden. Een half jaar pauze gaat namelijk echt niet helpen bij mensen die inmiddels zover uitgekleed zijn door het ‘beste kabinet’ ooit, waardoor ze structureel een stukje maand overhouden. Ook willen we hiermee voorkomen dat onze vergadertijgers, lees volksvertegenwoordigers, nog meer debatten gaan voeren over dit thema vanuit hun totale onwetendheid. Inderdaad totale onwetendheid aangezien deze adempauze al wettelijk was geregeld, maar wij begrijpen dat onze beroepspolitici niet weten wat een moratorium is.
Een nieuwe aanpak schuldhulpverlening natuurlijke personen
Adviesnota der Bataviristen
Stap 1
Instanties als woningcorporaties, nutsbedrijven en zorgverzekeraars maken melding bij de gemeente waarin cliënt woonachtig is bij het bereiken van de respectabele achterstand van 2 maanden. Bij uw gemeente, omdat deze namelijk de regiefunctie hebben in zowel de schuldhulpverlening als de armoedebestrijding.
Stap 2
De gemeentelijke budgetcoach neemt contact op met de wanbetaler binnen 3 werkdagen en maakt in een persoonlijk onderhoud met deze wanbetaler een inventarisatie. Uiteraard wordt gekeken naar de oorzaak van de betalingsachterstand. Indien het een incident betreft stelt de budgetcoach een saneringsplan op dat uiterlijk 6 maanden mag duren en waarbij de betalingsachterstand volledig weggepoetst dient te zijn. Indien dit niet mogelijk is gaan we naar stap 3.
Stap 3
De gemeentelijke budgetcoach geeft invulling aan zijn regiefunctie en schakelt een bij het NVVK aangesloten professional in. Deze bewindvoerder stelt binnen 4 weken een budgetplan voor de komende 3 jaren op conform de richtlijnen zoals we die kennen uit de wet schuldsanering natuurlijke personen (WSNP). Het leven van wanbetaler staat op zijn kop, deze zal voor maximaal 3 jaren dienen te leven van het sociaal minimum, ook wel bekend als Vrij Te Laten Bedrag (VTLB), overigens hier te berekenen. Uiteraard moeten we nog wel even zorgen dat ook vorderingen van onze graaiende overheid onder deze regeling gaan vallen, zodat uw overheid straks niet meer de grootste veroorzaker is van armoede door kortingen te leggen bovenop het VTLB. De schuldeisers krijgen ieder hun deel van de schamele centen die overblijven boven het VTLB totdat de schuld voldaan is of het maximum van 3 jaren is bereikt.
Stap 4
Wanbetaler wordt door de budgetcoach van de gemeente begeleid om zo snel mogelijk doch uiterlijk na 3 jaren weer op eigen benen te staan zonder dat er opnieuw financiële problemen ontstaan. En geloof ons, dat is in sommige hardnekkige gevallen een hele klus. De echte volhouders zullen bemerken dat ze bij aanhoudend financieel wanbeheer in de categorie hopeloze gevallen komen, kanslozen die we bed, bad en brood gunnen met wekelijks wat zakgeld voor noodzakelijk levensonderhoud. Het zakgeld, iedere maandag af te halen aan de balie van het gemeentehuis, is het enige geld dat ze ooit nog in hun handen krijgen, de gemeente verzorgt verder de boekhouding en bijbehorende betalingen.
Bovenstaand stappenplan, zeg maar de adviesnota der Bataviristen, kan veel ellende voorkomen. Door vroegtijdige signalering voorkomen we afsluiting van nutsvoorzieningen en in steeds vaker voorkomende gevallen huisuitzetting. Een goede zaak: wij als Bataviristen vinden namelijk dat ook de hier geboren en getogen Nederlander recht heeft op bed, bad en brood, zeg maar net als iedere nieuwkomer waar dit overigens wel vanzelfsprekend voor lijkt te zijn. Een tweede voordeel is dat schulden niet meer terechtkomen bij graaiende deurwaarders en andere free riders in de incassobranche. Een branche die het tot kunst heeft verheven om wanbetalers in no time op te zadelen met een absurde verhoging van de schuldenlast tot onoplosbare proporties. Logisch, oplossen van schulden gaat immers ten koste van hun eigen inkomen. Het derde voordeel is dat we de te hoge werkdruk bij de rechterlijke macht wegnemen, zodat onze rechters wat meer tijd overhouden voor hun maatschappelijke hobby’s als Rotary, Lions en golfclub. Het grootste voordeel is moeilijker in kaart te brengen, maar wij verwachten een duidelijke afname van het granieten bestand, het groeiende leger mensen dat zich afzondert van de maatschappij omdat ze door vervelende omstandigheden zich uitgekotst voelen door de maatschappij. De maatschappelijke winst zal navenant zijn.
Een extra aanbeveling is het instellen van een meldpunt waar wanbetalers terechtkunnen indien de leden van het NVVK niet meteen kunnen wennen aan de nieuwe humane werkwijze en per ongeluk vervallen in hun oude gedragingen. Een schone taak voor de Nationale Ombudsman lijkt ons, maakt die zich ook een keer nuttig.
Uiteraard zijn de Bataviristen nuchter denkende mensen die beseffen dat bovenstaande humane aanpak enkel toepasbaar is bij mensen die door omstandigheden niet aan hun betalingsverplichtingen kunnen voldoen. Voor de mensen die niet willen laten we graag het huidige stelsel in stand onder de noemer ‘Wie niet wil, mag voelen!’
Deze serie bestaat uit de volgende delen: ● [Longread] Leven op krediet - Deel 1 ● [Longread] Leven op krediet - Deel 2 ● [Longread] Leven op krediet - Deel 3
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
Een budgetcoach van de gemeente ?
Ik heb 1 keer met zo’n meisje (want dat was het) te maken gehad en het was eens maar nooit weer. Dat kind was werkelijk te stom om voor de duivel te dansen. Maar wel een dedain en neerbuigendheid van hier tot Tokio. Als je in zo’n situatie komt dan is het logisch dat je wat vragen hebt.
Niet 1 wist zij er te beantwoorden. Niet 1.
Douwt me 12 kantjes met algemene voorwaarden (de kleine lettertjes) onder m’n neus en word dan kwaad als je niet blindelings tekent maar de voorwaarden eerst even door wil nemen. Kom over 4 weken maar terug. Heb je over die AV een vraag dan is het antwoord dat je dat maar aan iemand anders moet vragen. Als je dan zegt dat het haar AV zijn en dat als iemand anders binnen de club dat wel zal weten wat zou ze er dan van denken dat zij dat even navraagt. Ik ken verder helemaal niemand bij die club. Dan gaat de budgetcoach er maar gemakshalve van uit dat niet het antwoord belangrijk is voor mij maar dat ik die vragen alleen maar stel om haar te kakken te zetten.
Nou, u vraagt wij draaien hoor. Ik lees hier in uw AV dat uw organisatie zich instelt op “duurzaam en sociaal bankieren”. Kunt u mij uitleggen hoe u daar handen en voeten aan gaat geven ?
Antwoord : Euhhhh ….
Verder, als je zaken wilt doen met die club moet je je inkomen naar die club over laten maken. Je hoort dan inzage te krijgen in je rekening, net zoals bij internet bankieren. Dat vertelde zij mij maar niet. Kennelijk had ze gehoopt dat ik na een maand of wat het spoor wel bijster zou zijn en niet zou weten wat het saldo op de rekening was. Maar wat is er nou makkelijker dan zelf je inkomsten en uitgaven bijhouden in een spreadsheet.
Die zakte dus genadeloos door het ijs toen ze tegen me begon te liegen. Ik stuurde haar een rekening met het verzoek die te betalen. Zij wilde die niet betalen want “daar was niet genoeg saldo voor” vertelde het gansje me.
Toen ik haar voorrekende dat dat saldo er wel moest zijn was het er ook wel maar was het gereserveerd voor een andere uitgave die zij ergens in de toekomst verwachtte.
Ik was woest. De rekening die ze niet wilde betalen was die van mijn zorgverzekering. Net op het moment dat je over wilt stappen naar een andere polis moet je wel die eerste premie van het jaar betalen natuurlijk.
Dat deed voor mij echt de deur dicht.
Ik noemde haar voor wat ze was, een leugenaar en een hufter.
Nounounou zei ze nog, weet u wel dat dergelijk taalgebruik reden kan zijn het traject te beëindigen zei ze nog.
Antwoord : Het is juist net de bedoeling dat het traject beëindigd word tuthola, of heb je dat ook nog niet door.
Als je hulp nodig hebt in een dergelijke situatie kan ik iedereen aanraden het ergens anders te zoeken. De overheid is zoals zo vaak weer eens niet de oplossing, zij is het probleem.
Ga er maar vanuit dat dit soort hulpverlening niet in eerste instantie bedoeld is voor werkende autochtonen maar meer voor de troetelkinderen van de overheid die amper Nederlands spreken en zich helemaal arm kopen op afbetaling bij de Wehkamp o.i.d.
Schuldhulpverlening en budgetcoaches ? Bah ! Je bent beter af zonder.