CEO van Nederland B.V., Unilever ijsjesverkoper, HR medewerker, hedendaagse minister-president Rutte was gisterenavond de held van de NPO en journalistiek Nederland.
Makkelijk scoren met goedkope, ingehuurde tekstschrijvers en andersoortig tuig dat hem maniertjes wilde aanleren. Onze @MinPres heeft geen maniertjes nodig, hij is een maniertje. De ultieme Don Teflon; zelfs dit abominabele zelfbevlekkingsfeestje zal van hem afglijden. Ergens zit een paling in een emmer snot, groen te zien van jaloezie.
Nee, onze minister-president weet binnen 24 uur de meerderheid ervan te overtuigen dat persvrijheid iets onaantastbaar is. Maar tijdens een gesprek met de Turkse dilettant Davutoğlu is dat blijkbaar geen onderwerp dat ertoe doet. Onze minister-president is een held want hij kwam na vier (!) jaar eindelijk een belofte na, een belofte voor gelijkgestemden, dat dan weer wel. Nee dan ben je tof. Wie wacht nog op die 1000 euro? En geen geld meer naar de Grieken? Rutte is een olifant die de visie belemmert en niet een beetje, nee hij maakt blind!
Gelijk een golden Raspberry winnende acteur uit vervlogen tijden stond hij daar bellend met Merkel. “Wir schaffen das”
Zelfs Dolf kon daar marathonlopend met gemak overheen. En dat deed Dolf ook. Dolf ging los. Niet neutraal, nee de menselijke maat overheerste. De menselijke maat haat, de menselijke maat haat alles, alles wat anders denkt en bestaat. En Dolf ratelde maar door zonder gehoor. Hij zette zich af en toch blijft hij laf.
Het volk in de zaal dat is een ander verhaal. Misschien wel het meest kansloos en gênant van allemaal. Het was een Correspondents’ Dinner, maar was het een echt Correspondents’ Dinner? Neen, Gordon, Halina, Ruud en De Hele Wereld Draait Door hingen de correspondent uit. Eigenlijk was het gewoon een laffe hap. Een natte tosti.
“The Correspondents’ Dinner” was gewoon een bar slechte netflix-serie. Een netflix-serie die je verstoot, verwerpt, begraaft en nooit meer opgraaft!
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
