Een gemiddeld mens krijgt in de loop der jaren met nogal wat onrecht te maken. Niet te vermijden onrecht overigens, aangezien we allemaal diverse instanties en beroepsgroepen in ons dagelijks leven over ons hebben waken. Onrecht waarvan de burger meestal de nadelige gevolgen maar moet dragen. Afgelopen week zag ik onze “sociale” minister Jetta Klijnsma reageren op het actuele nieuws dat de schuldhulpverlening in ons land niet goed functioneert. Gemeenten sluiten mensen uit, waardoor deze mensen geen toegang krijgen tot professionele hulp en daardoor als opgejaagd wild door het leven gaan. Opgejaagd wild omdat ze zjn overgeleverd aan de nukken en grillen van de incassomaffia die het varkentje wel even wast voor de schuldeisers. Onze Jetta wist echter met droge ogen te vertellen dat mensen zich kunnen melden bij de Ombudsman of de bestuursrechter. Op papier een reële route; de praktijk is een stuk weerbarstiger. Dat kan ik door schade en schande wijs geworden aan u melden. De afgelopen jaren heb ik als vrijwilliger me 1 dag per week ingezet voor een van de vele stichtingen die ons land rijk is en die allen tot doel hebben om de tandeloze burger zijn recht te doen laten halen. Stichtingen die hun bestaansrecht ontlenen aan een compleet onoverzichtelijk systeem waarin een normaal mens door de bomen het bos niet meer ziet.
Om een beeld te krijgen wat u te wachten staat een kleine bloemlezing.
Uw gemeente legt u onterecht een bestuurlijke boete op omdat u in de ogen van uw lokale overheid een ernstige overtreding hebt begaan. Een boete voor het verkeerd invullen van een onbegrijpelijk formulier, uw kliko die op een daartoe niet aangewezen tijdstip op de stoeprand is aangetroffen of u bent niet toegelaten tot de schuldhulpverlening op voor u onbegrijpelijke gronden. Nu begint de bezigheidstherapie van het gemeentelijk ambtenarenapparaat pas; u mag namelijk beroep en bezwaar aantekenen tegen de opgelegde sanctie! Een kansloze missie waar u na ellenlange ambtelijke termijnen en briefwisselingen uiteindelijk in het ongelijk wordt gesteld. De volgende stap is bezwaar en beroep instellen bij de “onafhankelijke” bezwaarcommissie. U weet wel; die commissie waarvan de leden geen enkele binding hebben met uw gemeente, met dien verstande dat uw gemeente hun betaalt voor hun onafhankelijke commissiewerkzaamheden.
Na wederom ellenlange termijnen en zelfs een echte hoorzitting komt de bezwaarcommissie uiteindelijk wederom tot het besluit dat uw bezwaar ongegrond is. Mocht uw bezwaar wel gegrond zijn geeft de bezwaarcommissie slechts een advies aan uw gemeente die vervolgens een nieuw besluit dient te nemen waarbij zij mag afwijken van het advies. Met een beetje geluk begint u van voren af aan. Gefeliciteerd, u hebt nog geen procedurefout gemaakt waardoor uw zaak per direct niet ontvankelijk zou zijn verklaard, hetgeen niets anders betekent dan “einde procedure door uw eigen stomme fout”. U gaat door naar de volgende ronde.
De volgende fase begint wat serieuzer te worden. Naast het indienen van een formele klacht bij de Nationale Ombudsman, een tandeloze tijger die regelmatig rapportages en aanbevelingen opstelt over de overigens goed gearchiveerde zaken die u aanlevert, kunt u de stap naar de bestuursrechter maken. Hoewel u geen advocaat nodig hebt bij de bestuursrechter is dit wel raadzaam. Bestuursrechters hebben het namelijk niet zo op mondige burgers. Uiteraard zijn hier allerlei kosten aan verbonden, maar gelukkig hebt u een rechtsbijstandsverzekering, die overigens in haar voorwaarden een uitsluitingsclausule kent voor uw specifieke zaak. Wat rest is procederen op eigen kosten of, indien u minvermogend bent, de gang naar het Juridisch Loket. Een organisatie die inmiddels bijna wegbezuinigd is met dank aan Fred “Bon Ton” Teeven. Via deze bestuursrechtelijke weg waar vrijwel geen burger nog wint, komt u uiteindelijk terecht bij de Raad van State of de Centrale Raad van Beroep. Hulde als u uw principes nog niet hebt verloochend, maar de kans dat u uiteindelijk in het gelijk wordt gesteld is minimaal.
Bovenstaand voorbeeld geeft aan dat u over een lange adem dient te beschikken indien u het uw aangedane onrecht wenst recht te zetten. Mocht u denken dat dit een absurd voorbeeld is; probeert u het maar eens. Dezelfde routes doen opgeld bij geschillen met bijv. woningcorporaties (huurcommissie, Aedes), verzekeraars (o.a. Geschillencommissie Schadeverzekeraars, St. Klachten en Geschillen Zorgverzekering), financiële dienstverleners (Kifid) of notaris (KNB). Algemeen durf ik te stellen dat iedere beroepsorganisatie zijn eigen vlees keurt. Een vleeskeuring die professioneel en klantonvriendelijk is opgezet, enkel en alleen om u te ontmoedigen om er überhaupt aan te beginnen.
Tot dusverre heb ik enkel nog beschreven hoe u in figuurlijke zin bent verworden tot tandeloos burger. In Den Haag heeft men echter al besloten om de tandarts voor vele burgers onbetaalbaar te maken. De tandartsen hebben de noodklok al geluid in verband met teruglopende bezoekersaantallen en uiteraard teruglopende inkomsten, dus binnen enkele jaren wordt u ook in letterlijke zin herkenbaar als “de tandeloze burger”.
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
Eén gedachte over “De tandeloze burger”