Dol van geluk, blijdschap en in complete euforie waren de dwaze moeders in Buenos Aires toen ze hun verloren zoon de wereldcup omhoog zagen houden. Er werd ook even niemand uit een vliegtuig gegooid, het was een mirakel.
De verloren zoon mocht de hemel aanbidden en de goden zoenen, het was zijn moment, zijn jaar en zijn trofee. In de analen zal hij prijken als de kleinste grootste ooit. De dribbelaar, de behendige maar vooral het fenomeen. Persoonlijk denk ik dat de titel der uitzinnige Argentijnen toebehoort aan Martinez maar ik ben vast een kniesoor. Laten we gewoon en vooral Messi eren, verafgoden en de hemel in prijzen. Messi, de God van het voetbal die zelfs in zijn eentje wereldkampioen geworden was.
