Nederland heeft 21 maart j.l. in meerderheid tegen de sleepwet gestemd. Zee begrijpelijk, we zitten immers niet te wachten op een overheid die achter onze voordeur komt. Zeker als we hierin meewegen dat onze overheid inmiddels een degelijke reputatie heeft opgebouwd als betrouwbaar orgaan als het gaat om het beheren van data. Meer dan één datalek per dag is inmiddels de norm. Het gaat hierbij overigens niet om onschuldige gegevens. Integendeel, zelfs medische gegevens worden zonder problemen gedeeld zonder uw toestemming. De meeste lekken zijn overigens het gevolg van menselijke fouten, en ook dat verbaasd ons niet. We kennen de betrokkenheid en kwaliteit van onze ambtenarij. Een ambtenarij die de burger bij voorbaat als dader ziet en op grond daarvan denkt het recht te hebben om u verregaand te controleren. Met name mensen die ooit een beroep hebben moeten doen in de afgelopen crisisjaren op de Participatiewet weten dat privacy niet meer bestaat. En daar heeft Batavirus al eens aandacht aan besteed. Logisch dus dat we tegen de Sleepwet hebben gestemd. De stemverhoudingen geven nog niet eens het juiste beeld, met name op Twitter geven vele voorstemmers aan “ik heb voor de sleepwet gestemd, maar deze dient wel aangepast te worden”. De Bataviristen snappen niet dat je dan vóór stemt.
Afgelopen week verscheen er een draadje op Twitter die u zeker eens moet doorworstelen. De tweeps onder ons hoeven slechts Dylan Curran @iamdylancurran te volgen en er gaat een wereld voor ze open. Het draadje van deze week is ook perfect weergegeven door The Guardian. In het artikel achter deze link krijgt u aan de hand van de tweets van Dylan Curran inzicht in het privacybeleid van Google en Facebook. Als u net als enkele Bataviristen inmiddels uw 10 jaar historie op het internetz hebt gedownload, kunt u aansluiten bij onze zelfhulpgroep om de schok te verwerken. Inmiddels zijn we wel weer in het bezit van al onze verloren gegane e-mails en foto’s uit het verleden. Best wel een goede service dus van Google en Facebook. Hoewel we hier specifiek kijken naar Google en Facebook beseffen we ons dat het onbeperkt vergaren van data niet enkel voorbehouden is aan deze twee internetgiganten. Welgevoeglijk kunnen we Apple, Amazon, Ali Baba, TomTom, Microsoft, Samsung, Linkedin, Twitter en iedere internetprovider toevoegen aan het lijstje. Verontrustender is dat we niet weten wat deze bedrijven allemaal met onze data uitspoken. Wel weten we met dank aan klokkenluider Snowden dat de Amerikaanse veiligheidsdiensten meekijken in deze enorme berg data via Prism.
En hiermee is de link van commerciële datavergaring naar het gebruik door de overheid gelegd. De enige vraag die we nog niet kunnen beantwoorden is of onze *kuch* veiligheidsdiensten samenwerken met internationale diensten, bijvoorbeeld de Amerikaanse. De Nederlandse overheid doet hier erg geheimzinnig over. We weten echter wel dat als onze overheid zwijgt het antwoord op de vraag bijna altijd een volmondig JA behoort te zijn. En dat plaatst de Sleepwet in een geheel ander perspectief. Gezien bovenstaande kunnen we niet anders concluderen dan dat we hebben mogen stemmen over een wet die achteraf ingevoerd dient te worden. Achteraf, zodat onze leiders het vergaren van data alsnog kunnen legitimeren. Het plaats de arrogantie van Orwellogren en co wel in een ander daglicht. We zijn inderdaad te dom om het totaal te overzien en het inmiddels afgeschafte democratische instrument referendum was te veel democratie voor ons, het plebs. We hebben onze digitale identiteit namelijk allang uitgeleverd aan Jan en alleman. Willen we mee blijven gaan in de Digitale Revolutie dan moeten we blijkbaar accepteren dat privacy geschrapt kan worden in het woordenboek. Het laatste woord is hierover echter nog niet gesproken. The War on Data, de strijd om het eigendom van uw digitale identiteit, is nog maar net begonnen. Het is alleen jammer dat onze overheid, nota bene de mensen die ons horen te vertegenwoordigen, aan de verkeerde kant staat. En dat maken ze ons nog een keer duidelijk met het vervolg van de Sleepwet. Ze slepen hem er wel doorheen.
De data-honger heeft behoorlijk wat enge kantjes. 1) er worden profielen gemaakt, hoe kom je van je profiel af als deze op N servers staan? Als iedereen dataeigenaar is, dan heb je pech met een fout profiel. 2) jouw profiel past bij het huidige beleid, maar past niet bij het beleid van een kabinet in de toekomst. Tja dan heb je opeens een enorm risico met jouw “goede” profiel. 3) kijk naar china, vijf keer als voetganger door rood en je bent een slecht staatsburger; met andere woorden, je komt niet meer in aanmerking voor een huurwoning, baan bij de overheid, lening….laat staan dat een artikel van jouw op facebook tegen de staatsideologie gaat.