Nu de kruitdampen van een felle verkiezingsstrijd volledig zijn opgetrokken, wordt het langzamerhand duidelijk wat het kabinet Rutte III ons de komende jaren gaat brengen. Na het beste kabinet ooit, beter bekend als Rutte II, zijn we nu opgezadeld met het allerbeste kabinet ooit. Een kabinet dat met de wind in de rug de effecten van de jarenlange economische crisis kan wegwerken. Nadelige effecten trouwens, die de burger met name heeft gevoeld als hij aan het eind van de maand weer eens wat koopkracht te kort kwam. Als we alle jubelcijfers mogen geloven gaan we een gouden decennium tegemoet. Rutte III hanteert dan ook het motto “Vertrouwen in de toekomst”. En dat nadat Rutte II ons al meer kwaliteit voor minder geld heeft geboden op het gebied van zorg, onderwijs en veiligheid. U kunt ze echter niet meer aanspreken op de behaalde resultaten. Zorg is nu een taak van de gemeenten. En die hebben inmiddels ontdekt dat ze geld hebben meegekregen voor een Fiat 500 met de opdracht een Mercedes AMG in te kopen. In maart krijgen we gelukkig de kans om met onze lokale vertegenwoordigers af te rekenen, maar daarover later meer.
Laten we eerst eens kijken of we echt vertrouwen in de toekomst mogen hebben. Primair heeft de burger de neiging om dan te kijken naar zijn besteedbaar inkomen. De meeste werkenden onder ons hebben in januari voor het eerst kunnen constateren dat er niet veel is veranderd. Met een beetje geluk hebben zij wel twee extra broden en een pak melk extra per maand. Een selectief groepje dat maandelijks een inkomen heeft van minimaal 3x modaal daarentegen kan de economie verder op gang brengen, zij kunnen zomaar een extra weekje vakantie boeken. De niet-werkenden zullen we het maar niet over hebben, zij betalen uiteraard de rekening. Nu we het toch over de rekening hebben, daar moeten we constateren dat die 2 broden en dat pak melk duurder zijn geworden. Het heeft dit kabinet namelijk betaamd om het lage BTW tarief met 50% te verhogen. En dat tarief is nou juist bedoeld voor primaire levensbehoeften, zeg maar de uitgaven die iedereen elke maand ziet terugkeren om fatsoenlijk in leven te blijven. Uiteraard zijn ook de zorgkosten, energielasten en woonlasten wederom gestegen. Het eindresultaat is voor steeds meer mensen dat zelfs de maand februari, onze kortste maand, te veel dagen kent.
En toch draait de economie op volle toeren. Het geld klotst tegen de plinten omhoog. Niet uw plinten, maar de plinten van de aandeelhouders van de bedrijven met een beursnotering en de buitenlandse bedrijven die actief zijn in Nederland. Waar de burger gebukt gaat onder een strak niet onderhandelbaar belastingregime, moeten we constateren dat deze grootverdieners afwijkende afspraken in hun voordeel hebben met de blauwe enveloppendienst. En alsof het niet genoeg was, ze kregen een douceurtje in de vorm van de afschaffing van de dividendbelasting. Het is overigens opvallend dat geen van de huidige regeringspartijen dit in hun verkiezingsprogramma had opgenomen, laat staan dat iemand van de plucheplakkers van Rutte III een acceptabele uitleg heeft kunnen produceren. De slogan “Vertrouwen in de toekomst” past op dit moment dan ook beter bij het grootkapitaal dan bij de burger.
Om het vertrouwen van de burger in de toekomst te herstellen dienen er maatregelen genomen worden die de binnenlandse consumptie herstellen. Met andere woorden maatregelen die de burger meer besteedbaar inkomen bezorgen. De binnenlandse consumptie is een essentieel deel van een gezonde economie en tevens een afspiegeling van de welvaart. Nederland wil ook graag internationaal mee kunnen doen. Gezien de hoogte van onze lonen, arbeid is duur weet iedere ondernemer, ligt het dan ook voor de hand de kosten te verlagen. En dat is vloeken in de kerk in het neokapitalisme waar we middenin zitten. Sowieso hebben we te maken met een overheid die haar financiën niet op orde heeft en voor de uitdaging staat om te investeren in veiligheid, onderwijs, zorg en alles wat ze verder heeft afgebroken de afgelopen twee decennia. Rupsje Rutte III nooit genoeg zal dan ook zeker de komende jaren de schatkist verder spekken met belastingverhogingen.
Optie twee is het toch verhogen van de loonkosten, met andere woorden zorgen dat er iets minder kapitaal in de zakken van aandeelhouders van het grootkapitaal verdwijnt. De FNV hanteert inmiddels het stoere motto dat “Werken moet lonen”. En dat ben ik helemaal met ze eens. Gek genoeg hoor je ze echter niet als ze gewezen worden op allerlei dubieuze constructies die het tegendeel bewerkstelligen. Afgelopen week viel mijn oog op twee voorbeelden, war de nodige kanttekeningen geplaatst mogen worden. Wildlands in Emmen, ooit gewoon een dierentuin, start een opleidingstraject voor horecapersoneel. De eerste 3 maanden 22 man gratis personeel in de vorm van een praktijkstage. Na deze 3 maanden is het de intentie om jaarcontracten uit te delen. Als de resultaten net zo goed zijn als vorig jaar zullen er weinig contracten uitgedeeld worden. Erkende diploma’s om mee verder te solliciteren zullen ook wel niet in het pakket zitten, immers een reguliere BBL-opleiding duurt 2 jaren. En dan Schiphol waar iedereen de lange wachtrijen zat is. Schiphol gaat burgers inzetten voor paspoortcontrole. Uiteraard gaat het om gratis personeel, de burgers mogen zich door zelfstudie voorbereiden om vervolgens stage te lopen. Over uitzicht op een vast dienstverband is mij niets bekend. De vakbonden spelen het spelletje wie het langst kan zwijgen en wegkijken, waardoor The Race to the bottom op de arbeidsmarkt nooit ten einde komt. Werken moet inderdaad lonen. Werken moet ervoor zorgen dat een burger normaal rond kan komen en zijn bijdrage kan leveren aan de binnenlandse consumptie. Het laatste levert overigens ook weer banen op.
En de burgers van één van de welvarendste landen van de wereld doen hetzelfde. Het is onbegrijpelijk dat er nog geen opstand is uitgebroken. Of beheerst Rutte het spelletje verdeel en heers zo goed, dat hij precies de grens weet te vinden van nog net voldoende brood en spelen voor het plebs? Mijn vraag is dan ook wanneer de grens wel bereikt is? Met Rutte III durf ik wel te stellen dat het huidige “Vertrouwen in de toekomst” zo maar kan leiden tot Rouwen in de toekomst.
Zo mogelijk gaat het in Nederland nog slechter dan hierboven wordt weergegeven. Het is nog uitzichtlozer dan eenieder beseft. Konden notabelen vijftig jaren nog wegkomen met een lulverhaal ondersteund door de plaatselijke arts en pastoor, nú 2018 met een veel hoger geschoolde bevolking gaat dat nog steeds als een fluitje! Nederland een beetje druk zoals ooit Juliana poneerde: Nederland is nooit vol en zeker niet té vol, begrepen??
Liegen mag nooit in de politiek vlgs Rutte: …./ maar hoeft niet altijd bestraft te worden. Uitverkoop aan Brussel, gaat niet gebeuren. Tenminste niet zoals we nog met dat Referendum zitten. Is nu geregeld dus misschien moeten -vandaag- er toch een beetje rekening mee gaan houden dat we…….!!!
Auteur Watapatja, thanks for the article post.Really thank you! Great.
To summarize, the dominant theme we see playing out over the course of the next 25 years is increasing disarray in Europe and Asia, contrasted by prolonged stability in North American and Latin America. Despite the growing unsteadiness in Eurasia, we also expect to see three regional powers emerge: Japan, Turkey and Poland. These countries will be outliers in an otherwise fragmented Eastern Hemisphere
Als er één VVD-Kabinet is geweest die haar ware gezicht op brutale wijze ten toon durfde te stellen is het Rutte II wel geweest, op de hielen gezeten door Rutte III. Uitsluitend om Brussel te pleasen, en niet gehinderd door een vakkundige en gedegen onderbouwing heeft men onze economie leeggezogen, de zorg geminimaliseerd en de bouw volledig laten failleren.
Maar erger nog: elke zweem van integriteit, verantwoording afleggen aan het kiesvee, zijn onder Rutte II en III niet langer een vereiste voor behoorlijk bestuur.