Geld is het ruilmiddel bij uitstek dat de basis vormt van de wereldwijde ruilhandel. Goederen, diensten en zelfs een mensenleven drukken we tegenwoordig uit in geld. Er zijn zelfs mensen die vanuit hun beperkt wereldbeeld denken dat meer geld je een beter mens maakt. Uiteraard is dat de grootste onzin. Geld wordt pas belangrijk als je tekortkomt voor de invulling van je dagelijkse behoeften. En dat tekortkomen kan iedereen zomaar gebeuren, aangezien deflatie en inflatie de waarde bepalen. De waarde van een munt hebben we zelf mogen ervaren nadat we onze stabiele gulden hebben ingeruild voor de euro. Inmiddels mogen we stellen dat onze euro minder waard is dan de gulden destijds. En dat bemerken we met name in onze koopkracht. Omrekenen naar de prijs in guldens is tegenwoordig niet meer aan te raden, zeker niet voor mensen met een zwak hart.
Wereldwijd zie je steeds meer alternatieven ontstaan om nieuw “geld” te creëren. De digitalisering zorgt er voor dat andere vormen van betalen voor diensten en goederen binnen bereik komen. Service for service, Peerby, Buy nothing new, No bullshit, Wallapop zijn enkele voorbeelden. In Zwitserland loopt men voor, daar kent men al jaren de WIR-bank. Bedrijven nemen transacties zelfs op in hun boekhouding in bartereuro’s. En dat is wat overheden graag zien. Overheden zijn namelijk gek op geld, uw geld dat u mag afdragen in de vorm van belastingen. En dat ligt wat lastiger met echte ruilhandel, deze komt namelijk niet in de boekhouding. Het liefst zou de overheid dan ook elke vorm van ruilhandel verbieden. De nieuwste ontwikkeling van cryptocurrency is dan ook koren op de molen van onze dienaren. Na een debat in de Tweede kamer over cryptocurrency werd al snel duidelijk dat de agenda is bepaald. Er dient zo snel mogelijk regulering, zeg maar controledwang, te komen. De natte droom om contant geld af te schaffen kan zomaar werkelijkheid worden. En dat is nu net wat we niet moeten willen. Ik moet er niet aan denken dat de overheid tot op de cent nauwkeurig kan zien waar ik mijn centen aan wens te besteden. Het past uiteraard wel in de tijdgeest waar de burger de Vrijheid van Meningsuiting en zelfbeschikking in hoog tempo inlevert. Het is dan wel geen 1984 meer, maar Orwell zou zich omdraaien in zijn graf van ellende als hij de huidige ontwikkelingen mocht meemaken.
Zorgelijke ontwikkelingen dus die diep ingrijpen in ons leven. Ik ben dan ook een groot voorstander van contant geld. Contant geld dat je buiten de aandacht van de overheid kunt besteden. Het gaat ze ook niets aan dat ik muntjes wens te gooien in een fontein of wensput terwijl ik een wens prevel. Een wereld met alleen plastic geld, c.q. digitaal geld, is voor mij the horror. Eigenlijk ben ik gewoon een oude romanticus die verlangt naar de tijd dat ik een dubbeltje meekreeg naar het zwembad om iets lekkers te kopen. Ja, ik geef het eerlijk toe, ik vind de euro de lelijkste munt die ik ooit gezien heb. Ik heb heimwee naar het dubbeltje.
