Vanmiddag om 15.00 uur ontving ik weer eens een pushbericht op mijn smartphone. Het betrof een nieuwe beving, deze keer 3.4 op de schaal van Richter. Bevingen die mijn geboorteprovincie langzamerhand slopen. Bevingen die inmiddels een enorme impact hebben op de mensen die woonachtig zijn in het gebied. En met impact heb ik het hierbij niet over de schade aan woningen. Nee, de grootste impact is dat de Groningers zich niet meer veilig kunnen voelen in hun eigen huis. En dat doet iets met mensen. De Groninger is overigens machteloos in deze bizarre horrorsituatie. Huis en haard verlaten is geen optie, mensen zijn gehecht aan de provincie en daarnaast economisch gebonden. Het scenario om een natuurpark van Groningen zonder bewoners te maken en de gaswinning te intensiveren van onze empathische broeders van DENK is ook zeker geen optie. Van de DENK adepten hoeven de Groningers geen hulp te verwachten. Gezien de sneue comments op GeenStijl ook niet van hun reaguurders trouwens. Laten we hopen dat de reaguurders van Geen Stijl geen afspiegeling zijn van onze samenleving.
Een ding is in ieder geval zeker. Er is inmiddels zoveel gas uit de grond gehaald ten behoeve van onze schatkist beheerd door onze gasverslaafde junks op het Binnenhof, dat de bevingen nog decennia zullen aanhouden. Maar, zullen de slecht geïnformeerde landgenoten nu roepen, er is toch 1 miljard beschikbaar voor het aardbevingsbestendig maken van de huizen. En dat klopt. Toch wil ik u dan even wijzen op een artikel in het Dagblad van het Noorden van afgelopen zaterdag. In dit artikel wordt namelijk genadeloos blootgelegd waar we in Nederland ware grootmeesters in zijn. De realiteit is namelijk dat er een bureaucratisch systeem is opgetuigd waar je zelfs met een up to date routeplanner compleet in verdwaald (het schema in het betreffende artikel spreekt boekdelen). En voor de gelukkigen die toevalligerwijze wel het goede loket weten te bereiken komt daarna pas de ellende. Zonder blikken of blozen weten schade-inspecteurs de gedupeerden te vertellen dat ze slechts C-schade, met andere woorden achterstallig onderhoud, waarnemen. Alsof de scheuren al eeuwen spontaan in de muren vallen in Groningen. Alsof de huizen in Groningen minder onderhouden worden dan in de rest van Nederland, waar uiteraard ook spontaan de muren scheuren. Nee, die 1 miljard komt niet terecht bij de gedupeerden, maar is inmiddels grotendeels opgesoupeerd door *kuch* onafhankelijke instanties. Instanties geleid door beroepsbestuurders, the usual suspects als een Hans “Lelystad” Alders, die graag betaald vergaderen om te praten over de aardbevingen en de gevolgen van deze bevingen. De Dialoogtafel was wel het meest schrijnende voorbeeld, zelfs in naam gaven ze aan alleen maar te gaan praten. Daadwerkelijk aanpakken en het geld nuttig besteden was er niet bij.
Tijd om voor een andere aanpak te kiezen. Groningen is gebaat bij duidelijkheid en heeft geen behoefte aan nog meer rapporten die elkaar allemaal tegenspreken. Het is tijd voor een nieuw Deltaplan, dat overigens ook pas tot stand kwam ná de Watersnoodramp van 1953. Laten we de traditie om de put te dempen nadat het kalf verdronken is eens doorbreken. Hef die hele bestuurlijke bende maar op. Steek geen geld meer in nieuwe bodemonderzoeken. Nee, ontwikkel een Deltaplan dat Groningen veilig maakt. Met andere woorden versterk de huizen indien mogelijk. Huizen die niet te versterken zijn dienen te worden gesloopt en vervangen door gelijkwaardige aardbevingsbestendige huizen. En als we toch bezig zijn kunnen we deze nieuwbouw direct energieneutraal en gasvrij bouwen. Het enige dat de Groningers hiervoor nodig hebben, is een kleine effectieve stuurgroep. Een stuurgroep die voortvarend de opdrachten verstrekt te beginnen vanuit het epicentrum Loppersum. Huis voor huis, wijk voor wijk, gewoon pragmatisch doorgaan. Een stuurgroep die vanuit Den Haag de beschikking krijgt over voldoende financiële middelen. En 1 miljard zal niet voldoen.
Uiteraard krijg je nu zeikerds die roepen dat mensen hier voordeel uit kunnen plukken. So what, dat is de rest van Nederland de Groningers inmiddels wel verschuldigd. En mocht u daaraan twijfelen, verdiep u eens waar de gasgelden de afgelopen decennia aan zijn besteed. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen, dan maken we van deze mooie provincie weer the place to be. De Groningers zijn er klaar voor, die willen de schouders er wel onder zetten. Niet lullen, maar poetsen. Er gaat niets boven Groningen!
P.S. Mocht u nog twijfelen over de ernst van de situatie en de bureaucratische beerput, kijkt u dan eens deze schokkende documentaire De stille beving.
