Het is alweer een paar jaar terug dat John van den Heuvel de zogenaamd criminele Rob van de Rhee opspoorde in Marbella. Als je eenmaal dusdanig in de media aan bod bent gekomen dan sta je zelfs bij onze fantastische rechtspraak toch wel met 2-0 achter. Reden voor van de Rhee om zijn kant van het verhaal eens op papier te zetten en het boek ‘Ontvoerd door John van den Heuvel’ uit te brengen.
De onafhankelijke media in Nederland heeft over het boek nog niks gepubliceerd. We hebben dus een scoop bij Batavirus! Eerder dit jaar besprak ik al het boek de Kantorenkoning over de bijzondere onsmakelijke mort civile op Ger Visser en zijn gezin. Ditmaal heb ik in een middag het boek van Rob van de Rhee gelezen. Daarna online keurig alle stukken die aantonen dat hier toch wel sprake is van een bizar verhaal ter verificatie kunnen inzien.
Van de Rhee zijn verhaal begint eigenlijk al spannend. De man was een van de eersten met een Internetbedrijf in de jaren 90’de tijd van ontzettend explosief groeiende bedrijven die veelal nooit winst wisten te maken. Ruim voor dat Nina Brink Worldonline naar de beurs brengt weet van de Rhee zijn bedrijf succesvol te verkopen aan KPN. Na een periode van rust keert hij weer terug en gaat zelf bedrijven overnemen. Dat 90% van de overnames mislukt moest hij kennelijk nog leren want niet alles werd een succes. Soms krijg je na een overname een soort zwarte pieten. Je kunt het vergelijken met de perikelen rondom de overname van Gastvrij door Lavide. Wat vaak volgt is dat partijen smadelijk over elkaar gaan praten met de media. Dit gebeurde ook van de Rhee, met name de overname van een beoogd WIFI aanbieder uit Zaltbommel liep totaal in het honderd waarna enige negatieve artikelen volgden. Bij dit soort trajecten ontstaan vaak meerdere waarheden en in hoeverre van de Rhee geen fouten heeft gemaakt kan ik niet inschatten. Desgevraagd zei hij mij in elk geval eerlijk, dat ook hij niet heilig was. Toch als de toon is gezet dan kun je daardoor kwetsbaar worden. Het lijkt erop dat het in dit geval ook zo is. Want wat van de Rhee overkwam is eigenlijk met geen pen te beschrijven.
Daarna deed hij de overname van Tommy Telecom, een organisatie die met name als opdrachtgever de Nationale Postcodeloterij had. Wat daarbij opmerkelijk is dat deze organisatie door medewerkers, bestuurders van de Nationale Postcodeloterij werd opgericht. Weer een voorbeeld van verdeel en heers en transacties at arms length. De organisatie zou GSM abonnementen gaan weggeven aan deelnemers van de Postcodeloterij en daar een verdienmodel aan hebben. Wat van de Rhee niet wist en wellicht de verkopende partij ook niet, is dat er wet en regelgeving zat aan te komen waarbij dergelijke aanbiedingen verboden zouden worden. Het liep dan ook niet goed af met een faillissement als gevolg. In dat faillissement was een rekening courant verhouding tussen van de Rhee en het bedrijf. Dit was mede veroorzaakt doordat van de Rhee en andere investeerders eerst geld in het bedrijf hadden gestoken om de aanloopverliezen af te dekken, na ontvangst betaling door de Postcodeloterij werden die bedragen weer terug geboekt evenals een managementvergoeding . Als dan later een curator die terugboekingen als onrechtmatige betalingen ziet en deze betwist dan kan er zelfs reden zijn om de Fiod erbij te halen.
Soit, nog nooit een reden geweest om John van den Heuvel op pad te sturen. Bij faillissementen blijkt vaak dat RC verhoudingen een bron van discussie opleveren. Uit het boek blijkt dan ook dat er gelukkig meer voor nodig is om de “van de Rhee behandeling” te krijgen.
Je zult namelijk per ongeluk een appartement huren van een voormalig staatssecretaris. Dat blijkt een belangrijk ingrediënt te zijn in deze. Waar we vandaag de dag lezen over een Kamerlid met 100 panden en Bernhard van Vollenhoven Jr. met ruim 500 pandjes voor de verhuur was er al eerder iemand actief in Den Haag met wat vastgoed. Het betreft voormalig Staatsecretaris namens de LPF de heer Cees van Leeuwen. Voorheen advocaat en muzikant, tegenwoordig nog actief als headhunter.
Hij verhuurde een appartement in Noordwijk aan van de Rhee. Van de Rhee kon de huur niet meer betalen en had overigens de nodige verbeteringen aangebracht en het netjes ingericht. Hij mocht zogenaamd toch even blijven zitten wat van Leeuwen betreft. Dat had van de Rhee beter niet kunnen doen want daardoor ontstond een vermeende vordering van van Leeuwen op van de Rhee. Een tweede schuldeiser werd gevonden. Een persoon die onder ede overigens verklaarde dat niet van de Rhee maar de Rabobank verantwoordelijk was voor de verkoop van zijn woning met verlies. Soit, met een rechte rug sprak een rechter het faillissement uit van een niet eens in Nederland ingezetene. Het is bizar in Nederland hoe makkelijk een faillissement wordt uitgesproken.
Maar het stopte daar niet. We lezen wel eens verhalen over een old boys network, maar we geloven domweg niet dat in Nederland klasse justitie bestaat. Lees en huiver in deze. afbeelding3.e-mail AG Dijkstra
Hoe kan het dat een oud Staatsecretaris de macht heeft om het OM in beweging te brengen. Hij had net als iedere andere burger gewoon aangifte moeten doen. Bovenlangs officieren van justitie in beweging brengen, ik vind dat zeer bijzonder en ook zeer nieuwswaardig.
Het boek kan ik aanraden zeker als je geïnteresseerd bent inzage te krijgen in hoe het gevangeniswezen en onze rechtspraak vandaag de dag werkt. Ook voor advocaten is het zinvol leesvoer want er lopen nu 5 zaken bij het Europees Hof naar aanleiding van enkel en alleen al deze gebeurtenissen. Daarnaast heb je dan ook een toelichting op alle onderliggende documenten die van de Rhee online heeft gezet.
Ik stelde van de Rhee nog de vraag waarom de typo’s niet uit het boek zijn gehaald. De reactie was, “ik heb liever dat ze vernietigend over mijn boek schrijven dan helemaal niet. Daarnaast, als ik het zou laten herschrijven, dan wordt de kern eruit geschreven”.
Deze zaak gaat, weet ik nu al, tot een vervolg komen, want nieuwe dossiers blijven binnenkomen. Binnenkort dus meer op Batavirus van uw razende reporter AdjeW.
2 gedachten aan “Ontvoerd door John van den Heuvel”