Afgelopen week zijn we geconfronteerd met een onvervalst staaltje hypocrisie. In 2005 dienden Boris van der Ham (D’66) en Niesco Dubbelboer (PvdA) namens hun partijen een wetsvoorstel voor een bindend correctief referendum in. Destijds werd het bindend correctief referendum gezien als een ultieme vorm van democratie, waarbij de bevolking zich kon uitspreken over echt belangrijke thema’s. Maar de tijden zijn veranderd. Onze Haagse elite, zeg maar het Theater van de Lach dat ons land regeert, is tot de conclusie gekomen dat het volk niet de kennis bezit om mee te denken over complexe vraagstukken. Het is al erg genoeg dat er verkiezingen uitgeschreven dienen te worden. Verkiezingen waarmee wij, het domme klootjesvolk, onze ‘slimme’ bewindvoerders opnieuw mandateren om hun eigen belangen om te zetten in beleid. Het bindend correctief referendum werd dan ook verworpen en zal voorlopig niet meer op de agenda komen. De kloof tussen burger en politiek heeft inmiddels de proporties aangenomen van de Grand Canyon. De vraag rijst of er sprake is van demofobie (angst voor de burger) of een bij voorbaat misplaatste arrogantie van een zelfverklaarde elite?
Het antwoord op bovenstaande vraag is niet eenduidig. Integendeel, mijns inziens is er sprake van beide. Politiek is de afgelopen decennia dan ook erg veranderd. In de jaren 70 was er nog sprake van verzuiling met bijbehorende duidelijke profielen. Christenen stemden op christelijke partijen, arbeiders op de PvdA, ondernemers op de VVD en D’66 was een partij van hoger opgeleiden. Daarna sloop het neoliberalisme in de partijen, zette de globalisering in en begon de vierde Industriële Revolutie. Met deze digitale revolutie is een compleet nieuw tijdperk aangebroken, namelijk de omvorming naar een informatie en dienstenmaatschappij. De politiek staat voor grote uitdagingen, werk is niet meer vanzelfsprekend, fossiele energie raakt op en als we zo doorgaan gaat onze beschaving ten onder aan een onleefbare planeet door een voortwoekerend milieuprobleem. De focus van politici ligt op deze uitdagingen, oplossingen hebben ze echter niet.
Wat nog erger is, is dat de huidige politiek helemaal vergeten is wie ze nu werkelijk vertegenwoordigen. De totale gekte is toegeslagen. Politiek draait om prioriteiten stellen. De prioriteiten liggen bij reeds genoemde internationale uitdagingen. Politiek draait echter ook om het welzijn van de burger die men vertegenwoordigd. De burger is echter niet meer in beeld en de gevolgen beginnen zo langzamerhand voor iedereen merkbaar te worden. Laten we eens wat basic zaken bekijken die u en mij aangaan.
Bed, bad en brood
Op Batavirus hebben we al regelmatig geschreven over het tekort aan woningen en het ontbreken van een sluitend vangnet dat ervoor moet zorgen dat iedereen recht heeft op bed, bad en brood. De oplossingen liggen voor de hand. Het is tijd voor een nieuw stelsel Sociale Zekerheid en we dienen zo spoedig mogelijk 400.000 betaalbare woningen bij te bouwen. Het laatste bij voorkeur niet alleen in de Randstad, Nederland is namelijk groter dan de Randstad alleen.
Gezondheidszorg
Met het excuus van de vergrijzing heeft men ons voorgespiegeld dat onze gezondheidszorg de komende decennia onbetaalbaar wordt. Mede onder druk van het neoliberalisme is de zorg geprivatiseerd. Het mantra was meer kwaliteit voor minder geld. Inmiddels zitten we in de greep van de farmaceutische bedrijven en de zorgverzekeraars. Beide zijn zeer winstgevende takken van sport, uiteraard helemaal passend in het neoliberale plaatje. Zorgwekkend is dat zieken en ouderen (in de politiek zijn dit bijna synoniemen) inmiddels als kostenpost gezien worden. De werkelijke kosten in de zorg zitten inmiddels achter een mistig gordijn. De burger kan slechts constateren dat in ieder geval de uitvoering ernstig tekortschiet. Medicijnen lijken onbetaalbaar, thuiszorg is vrijwel wegbezuinigd en voordat je zorg hebt dien je een administratieve hel te overwinnen. En daar ligt uiteraard een deel van de oplossing. Leg het vertrouwen weer in handen van de echte zorgspecialisten en reduceer die hele administratieve rompslomp. Een verzekeraar hoort niet op de stoel van een zorgspecialist te zitten. Een gemeente-ambtenaar hoort niet op de stoel van thuiszorg-indicateur te zitten. En draai in ieder geval voor de basiszorg de privatisering terug.
Arbeidsmarkt
De arbeidsmarkt is ook aan een grondige herziening toe. Doorgeslagen regelgeving heeft er inmiddels voor gezorgd dat werkgevers vrijwel geen vaste dienstverbanden meer aangaan. Als we met enkele kleine ondernemers bijeen zijn noemen we een vast dienstverband al een nieuwe vorm van Russisch Roulette, zeg maar Nederlands Roulette. Ondanks alle spookverhalen is Nederland echter nog steeds een internationale speler van formaat. Onze binnenlandse economie merkt daar gek genoeg steeds minder van. Nou ja, gek genoeg? De winstmaximalisatie van het grootkapitaal, lees de neoliberalen, vloeit namelijk niet meer terug in onze economie. De lonen zijn onderhevig aan een race to the bottom, waardoor de consument en de kleine ondernemer steeds minder te besteden hebben, en de winsten vloeien in allerlei zakken via schimmige belastingconstructies. Gratis personeel lijkt het einddoel. De werkloze wordt dan ook zonder scrupules met enige dwang tewerkgesteld met behoud van uitkering. De werkloze is een product geworden waar een miljardenindustrie omheen gecreëerd is. Dient er toch betaald te worden dan ontduiken we de minimumlonen wel door de inzet van goedkope arbeidskrachten uit allerlei lagelonenlanden. Ze halen bijvoorbeeld nooit een timmerman, metselaar, verpleegkundige of ICTer uit Zweden of Noorwegen. Ondertussen blijft men ons wijsmaken dat we nergens meer geschikt voor zijn, zelfs niet voor gewone banen die we decennialang hebben vervuld.
Onderwijs
Wederom een sector waar een reset nodig is. Na 30 jaren beleid om de kloof tussen onderwijs en bedrijfsleven te dichten, moeten we constateren dat ie groter is dan ooit. Logisch als je ziet wat er tegenwoordig op een school gebeurd. We zijn namelijk gestopt met vaardigheden en parate kennis en hebben dit vervangen door competenties en weten waar je kennis kunt vinden (Google-waarheid). De docent is begeleider geworden en de leerling dient zichzelf dingen aan te leren. School moet leuk zijn. Wel, stop deze idioterie. School is namelijk pas leuk als je daar echt dingen leert, zowel theoretische parate kennis dan wel praktische vaardigheden. Het mooie is dat we dan gewoon weer mensen hebben die wel aan het werk kunnen (zie hierboven). Te kostbaar? Dan moeten we een mix vinden tussen praktijkopleiden in bedrijven (leerwerkbanen, dus met salaris) en het onderwijs die de theoretische basis legt. En theorie leer je op school, dus zorg dat de leerling op school is en niet van de ene onzinnige stage naar de andere gaat.
Veiligheid
Hiermee zijn we aangekomen bij de primaire taak van de overheid. Een primaire taak die volledig is verkwanseld. De resultaten van ons pief-paf-poef leger zijn deze week pijnlijk duidelijk geworden. En de politie is verworden tot een soort van rijksincassodienst. Mocht u echt in gevaar zijn en bijvoorbeeld te maken hebben met een loslopende crimineel ten gevolge van lage prioriteit opsporing en wegbezuinigen Penitentiaire Inrichtingen of een verwarde man die thuishoort in wegbezuinigde gesloten GGZ-klinieken, dan zult u bemerken dat uw veiligheid in handen ligt van camera-toezicht. Een groot deel van deze camera’s is overigens gewoon een dummy en dat zie je nooit bij de flitsers. Flitscamera’s leveren sowieso haarscherpe beelden, dit weer in tegenstelling tot de camera’s die ingezet worden voor uw veiligheid. Ik zou ze trouwens blauw schilderen, dan hebben we in ieder geval meer blauw op straat.
Bovenstaande opsomming toont onomstotelijk aan dat de focus van de huidige politiek niet meer op het binnenland ligt. Eigen volk eerst is een beladen term geworden. Uiteraard is deze opsomming nog lang niet af. Het beschermen van huis en haard doe je bijvoorbeeld door sloten en dievenklauwen. Ons nationale huis en haard Nederland heeft daarentegen open grenzen. Een ander voorbeeld is de krimpgebieden. De enige krimp die je daar ziet is het verdwijnen van voorzieningen. Voorzieningen die ieder dorp wel had in de jaren 60 met beduidend minder inwoners. Voorzieningen die wel uw en mijn levensgenot bepalen, denk hierbij aan zwembaden, sportvoorzieningen, basisonderwijs en een lokaal politiebureau. Ik kan dus slechts constateren dat politici weer prioriteiten moeten stellen. Prioriteiten die ingebed moeten worden in een lange termijn visie die erop gericht is om ons landje weer de prettigste plek op aarde te maken om te leven. Ik heb echter mijn twijfels of de oplossingen uit de politiek komen. Geen visie en geen focus is namelijk een slechte basis. Willen we het tij keren dan hebben we mensen nodig die het voortouw nemen. Mensen die een gemeenschappelijke factor hebben, namelijk een stukje Hollandse nuchterheid. Laten we hopen dat het initiatief Nederlandse Leeuw hiervoor een basis kan leggen. En de politiek? Wel, daarvoor plaats ik een oproep. Gezocht; gezond verstand!
Dat ‘initiatief Nederlandse Leeuw’ is niks anders dan een verlengstuk van TB/FvD en dus allang een onderdeel van het ‘partijkartel’, hoe hard TB ook roept dat hij daar niet bij hoort. FvD-aanhangers die doen alsof ze een onafhankelijke beweging vormen die het toevallig met TB eens is. Flikker toch op zeg.
Het eerste probleem is dat een referendum als buitenparlementair instrument was bedoeld als platform voor burgers die niét bij de gevestigde politiek horen, maar dat het inmiddels is verworden tot een ordinair oppositie-instrument. D66 was destijds natuurlijk ook een oppositiepartij en als machtspartij zijn ze nu ‘dus’ tegen. Het is consequenter dan het lijkt.
Het tweede probleem is dat D66 heeft verzuimd haar vijf ‘kroonjuwelen’ te vernietigen toen ze erachter kwamen dat ze niet verzilverd konden worden. Ze hebben ze in een kast verstopt en laten rotten totdat ze als zombies een eigen leven gingen leiden. Martin Bosma deed niets anders dan zo’n zombie loslaten, die dankbaar in Pechtolds eigen billen hapte. D66 had zich deze blamage kunnen besparen door op tijd af te rekenen met die vergane glorie. Deden ze niet, doen ze nog niet, dus het zal nog wel een paar keer tegen ze worden gebruikt. (Zo’n ander moment was de benoeming van Thom de Graaf tot burgemeester nadat zijn voorstel voor de gekozen burgemeester was afgeschoten.)
De nutteloosheid van het referendum blijkt overigens ook uit alle reële politieke problemen die je opsomt. Dat zijn namelijk allemaal vraagstukken die ongeschikt zijn voor een referendum.