Mijn vaste lezers weten dat ik een grote liefde koester voor het Noorden des Lands. Het rommelt echter al een tijdje daar. Nu denkt u uiteraard dat ik doel op de bevingen in Groningen, maar nee. Dat is niet het geval. Waar ik het wel met u over wil hebben is de gevolgen van deze bevingen. Groningen zit namelijk opgescheept met twee problemen. Het eerste probleem is het imago. De NAM, lees de overheid, heeft het namelijk gepresteerd om de Groningers neer te zetten als een stel profiteurs die massaal misbruik willen maken van de gelden die de NAM als de veroorzaker van alle ellende onder druk van de politiek beschikbaar moet stellen.
Het gevolg is een systeem geworden van allerlei adviesraden met de usual suspects die de beschikbare gelden opsouperen aan vergaderingen en nutteloze onderzoeken terwijl de Groninger zijn huis langzamerhand naar de knoppen ziet gaan. Het herstel van huizen blijft namelijk ver achter op welk schema dan ook. Inmiddels is de Dialoogtafel, het eerste bestuurlijke gedrocht dat ik nooit heb kunnen betrappen op enige dialoog, opgeheven en vervangen door een Nationaal Coördinator. Zonder problemen wist men Hans Alders hiervoor te strikken. Hans staat uiteraard bekend om zijn daadkracht met betrekking tot het sussen van de emoties. En dat is exact wat hij nu doet. Het tweede probleem van Groningen is het eigen bestuurlijke onvermogen. Dit is overigens niet een specifiek Groninger probleem.
En deze week viel mijn oog weer eens op een stukje bestuurlijk onvermogen. Nou ja, een stukje, een aaneenschakeling van bestuurlijke stupiditeit. Het eerste mediamoment was een ‘aha-erlebnis’; deze week werd het faillissement uitgesproken van Klesch Aluminium. In 2013 presteerden de Noordelijke bestuurders het namelijk om een multimiljonair met een subsidie van 8 miljoen over de streep te halen om het voormalige Aldel voort te zetten. De vele protesten werden geleid door het mysterie van het Noorden, namelijk Driekus Vierkant. Jammer genoeg is Driekus ergens in de afgelopen jaren slachtoffer geworden van zijn enorme dorst naar Lagavullin en luie vrouwen, waardoor hij volledig in de goot is beland. Zelfs in De Drie Uiltjes zien de vrouwen hem niet meer staan. De zo broodnodige kritische blik op het functioneren van de bestuurlijke elite in het Noorden is niet meer. De miljoenen van Klesch Aluminium, voorheen dus Aldel, ook niet meer trouwens. Multimiljonair Klesch is niet meer bereid te investeren en de subsidiegelden, die 8 miljoen dus, zijn inmiddels spoorloos verdwenen. En dat is exact wat Driekus heeft voorspeld. De bestuurders zwijgen in alle talen. Uw belastinggeld is in de zakken verdwenen van een slimme Amerikaan.
Het tweede mediamoment deze week betreft de aankondiging van een zonnepanelenfabriek. Het oog is gevallen op het door “hoge” werkloosheid geteisterde Oost-Groningen, namelijk Veendam. Mijn primaire reactie was ook een halleluja. Daarna kwam de noordelijke nuchterheid en de scepsis. Op dit moment klotst het geld in Groningen namelijk tegen de plinten omhoog voor iedereen met een goed bedrijfsplan. Groningen heeft zelfs een Economic Board, uiteraard bemand door niet-ondernemers, die in samenwerking met de provincie, de Noordelijke Ontwikkelings Maatschappij en overige poppetjes van The Old Boys Network het groeifonds beheren. Het groeifonds is een bedrag van ongeveer 100 miljoen dat bestemd is voor de stimulering van bedrijfsactiviteiten in het aardbevingsgebied. Nou ligt Veendam niet in het aardbevingsgebied, maar het geschetste netwerk denkt mee in financieringsmogelijkheden. In de aankondiging van de zonnepanelenfabriek wordt gesproken over de investering van enkele tientallen miljoenen. De vraag is uiteraard wie deze investering gaat ophoesten?
Een interessante vraag die *kuch* kwaliteitskrant Dagblad van het Noorden niet stelde. Nader onderzoek is dus vereist. De eerste vraag die dan opkomt is wie zijn de initiatiefnemers? Gelukkig is Google een goede vriend en enig zoekwerk leverde al snel verrassend resultaat. De eerste stap was het KvK handelsregister. Waar je een goedlopend bedrijf verwacht met een rijke historie op het gebied van zonnepanelenproductie, bleek de realiteit toch enigszins af te wijken. Wethouder Henk Jan Schmaal uit Veendam heeft jarenlang achter de schermen onderhandeld met een bedrijf dat pas sinds februari 2016 voorkomt in het handelsregister, zie onderstaand screenshot.
De aandelen in deze nieuwe BV worden beheerd vanuit twee bedrijven. Een normale constructie overigens, zeker indien men risico’s wil spreiden of in meerdere markten actief is. Enig verder zoeken bracht me uiteindelijk twee namen, waarvan eentje al genoemd werd in het artikel van het DvhN. De twee gedreven ondernemers zijn Jacc Hansen Passon en Henk Koerselman. Twee Brabanders die eens over de grenzen van hun provincie hebben gekeken. Maar waarom zou je als Brabanders geïnteresseerd zijn in het vestigen van een fabriek in Veendam? De enige reden die ik kan bedenken is dat tegen de plinten opklotsende geld in het Hoge Noorden. Nu de twee namen bekend zijn, wil ik natuurlijk graag iets weten over de historie van deze twee nobele ondernemers. En dat was schrikken. De heren hebben namelijk een gezamenlijke niet al te succesvolle historie. Hun vorige initiatief was namelijk Alinement. En dat bedrijf ging failliet. Het faillissement is overigens pas april 2017 opgeheven wegens gebrek aan baten. Het meest opvallend was echter de oorzaak van het faillissement, zie onderstaand screenshot.
Die tientallen miljoenen waarover gesproken is, worden nu wel duidelijk. De heren doen niets nieuws, behalve dan dat de locatie enigszins is opgeschoven. Overigens hebben de heren wel kennis van zaken. Henk Koerselman is bijvoorbeeld ooit begonnen bij Philips als engineer. Daarna vertrok hij als directielid naar Solland Solar in Heerlen. Over zijn persoonlijk functioneren aldaar is niets bekend, wel kreeg ook Solland Solar te maken met een faillissement nota bene aangevraagd door het FNV. Solland werd overigens overgenomen en doorgestart en is inmiddels een gezond bedrijf.
Mocht u uit bovenstaand relaas denken dat ik deze twee ondernemers hun succes niet gun; niets is minder waar. Wel plaats ik de nodige kanttekeningen. Kanttekeningen die voortkomen uit jaren regelmatig uw en mijn belastinggeld over de balk smijten door een zooi onbenullen van bestuurders. Klesch is namelijk geen incident. Ik ben dus erg nieuwsgierig waar de financiering van deze zonnepanelenfabriek vandaan komt. En de betrokken Noordelijke bestuurders wil ik dan ook vragen om zo spoedig mogelijk openheid van zaken te geven. Een volgende vraag die altijd weer bij mij opkomt is waarom men zo happig is op ondernemers van buiten de provincie. Dit terwijl de succesbedrijven uit Groningen enkel dichte deuren treffen. Men bouwt blijkbaar liever luchtkastelen in plaats van degelijke borgen met lokale ondernemers. Laten we hopen dat dit geen luchtkasteel met zonnepanelen is.
P.S. Mocht iemand van het DvhN meer willen weten, contact opnemen kan via info@batavirus.nl. Ik ben graag bereid het stokje door te geven en de informatie te delen, zodat ik me kan richten op mijn eigen dagelijkse bezigheden.
