De laatste weken is het me opgevallen in de media dat de vraag naar gekwalificeerd en gemotiveerd personeel blijkbaar is toegenomen. Het vreemde is dat ik daarentegen amper vacatures ben tegengekomen die deze berichtgeving ondersteunen. Een vreemd verschijnsel dat nader onderzoek verdient. Immers, in onze aantrekkende economie zijn er genoeg Nederlanders die graag invulling willen geven aan deze banen. Nederlanders die nu vanaf de zijlijn toekijken, nadat ze hun zekerheid hebben verloren in de ‘afgelopen’ crisisjaren. Als ik de media mag geloven, gaat het ook om banen in sectoren waar deze mensen jaren goed in gefunctioneerd hebben. De sectoren die er uit springen waar mensen gezocht worden zijn de Zorg, de Bouw, techniekbreed, de Detailhandel en de Horeca.
Afgelopen week sprak ik met een verpleegkundige die meer dan 20 jaren bij de Zonnehuisgroep, een groep die al eens mijn aandacht trok, met dementerende oudjes heeft gewerkt. Totdat ze twee jaren geleden in de zoveelste saneringsronde haar baan verloor. De Zonnehuisgroep wist haar kortgeleden te verbazen met een bericht in de media dat men geen gekwalificeerd personeel meer kon vinden. Een telefoontje was snel gepleegd, een afspraak met de afdeling HR was gemaakt. Vol blijde moed ging ze dit gesprek in. Met een beetje geluk had ze binnenkort haar oude baan weer terug. Ik zal u de details van het gesprek besparen, maar het komt er kort gezegd op neer dat ze haar baan niet terug heeft. De belangrijkste reden was dat ze niet voldeed aan het profiel. Een drogreden uiteraard gezien haar uitstekende staat van dienst bij dezelfde werkgever in exact dezelfde functie. Een belronde onder enkele oud-collega’s leverde nog enkele bevestigingen op van mensen die niet meer geschikt waren voor hun oude werk. En mocht u denken dat ze het vak verleerd zijn in de afgelopen jaren van werkloos toezien, nee, dat is niet het geval. Integendeel, enkele van deze ex-medewerkers hebben zich als vrijwilliger ingezet op hun oude werkplek om de dementerende oudjes niet te laten verkommeren. De mate van vrijwilligheid mag aan getwijfeld worden, aangezien de Participatiewet ook om de hoek kwam kijken.
Moet ik nu constateren dat de ontwikkelingen in de genoemde sectoren zo hard zijn gegaan, dat mensen die tot voor kort werkzaam waren niet meer voldoen? Nee, ik geloof dat niet. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat The race to the bottom nog niet ten einde is. Neem het volgende voorbeeld dat vandaag in de media verscheen ‘Vluchteling reddende engel bij groot gebrek aan monteurs’. Een bericht dat mij om meerdere redenen irriteert. Tussen neus en lippen wordt de Nederlander weggezet als niet willend, ongemotiveerd, lui en te laat komend. Argumenten die ik nooit hoor als het gaat om management, nee, enkel voor de uitvoerende functies. Vervolgens lees ik iets over opleiden. Waar Den Haag jarenlang niet thuis heeft gegeven als het gaat om het opleiden van mensen, schijnt er nu opeens wel geld voor te zijn. We hadden namelijk een uitstekend opleidingsmodel met de Beroeps Begeleidende Leerweg (4 dagen werken, 1 dag naar school) voor reguliere vakdiploma’s en het Centrum Vakopleiding voor korte aanvullende cursussen en/of voorbereidende cursussen voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt of de sector. Hadden, want heeft het den Haag behaagd de BBL zo ongeveer leeg te laten lopen door de afschaffing WvA en de stekker uit het CVO te trekken. Overigens geldt dat voor alle genoemde sectoren waar nu dus geen mensen meer voor zijn. Verderop wordt gesteld dat een technische achtergrond of enige affiniteit met de sector geen vereiste is. En dat is erg vreemd. Immers, als dit al geen vereiste meer is moet Miriam Sterk toch voldoende jongeren kunnen leveren. Onze VMBO’s zitten namelijk vol met jongeren die al wel enige scholing, stelt u zich daar overigens niet te veel van voor, in de richting volgen. Jongeren die graag in aanmerking zouden komen voor een betaalde leer-werkbaan en een aanvullend vast dienstverband. Ik kan me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat er financiële motieven ten grondslag liggen aan dit project. Ik zou de vakbonden willen vragen om daar eens nader in te duiken. Ik denk dat er forse doelgroepsubsidies achter de dienstverbanden schuil gaan. Subsidies die er voor zorgen dat het bijna gratis personeel betreft. En dat zou een heel ander licht werpen op dit project.
Mocht u denken dat dit project uniek is, ik kan u geruststellen. In de media wordt al druk voorgesorteerd op andere sectoren. In de zorg hebben bijvoorbeeld meer dan 65.000 mensen hun baan verloren en hebben we nu 40.000 vacatures. Zorginstellingen hebben echter de noodklok geluid, er dreigt een groot tekort in de zorg (1,2,3). En u raadt het al, die 65.000 vertrokken mensen zijn van de aardbodem verdwenen, Nederlandse jongeren willen niet in de zorg werken, dus moet de focus naar het buitenland. En ik snap dat wel. Er is namelijk een gevestigde orde die goud geld verdient met deze projecten. En politiek Nederland scoort uiteraard in Brussel, we zijn weer eens het braafste jongetje van de klas. Doelgroepenbeleid betekent subsidies, betekent indirect goedkoop personeel en betekent werk voor een bemiddelingselite. Een bemiddelingselite die de normale Nederlander niet meer kent, immers daar staan geen subsidies achter. En subsidies is nu eenmaal hun broodwinning. In hun ogen bent u bij voorbaat ONGESCHIKT, ze bedoelen niet subsidiabel.
En toch kan het anders. Een hoop werkgevers zijn namelijk wel van goede wil. Dit zijn overigens werkgevers die voor hun omzet veelal niet afhankelijk zijn van overheidsopdrachten met bijbehorend social return geneuzel. Enkele jaren geleden, midden in de crisis, was arbeidsvoorziening Friesland niet in staat om een cluster bedrijven in de scheepsbouw te Makkum te voorzien van jongeren die opgeleid wilden worden tot vakman (lasser, scheepstimmerman, elektricien, scheepsschilder). Ook de Friese MBO colleges bleken niet in staat om leerlingen te werven, ondanks een reguliere baangarantie. Het voortouw werd genomen door Feadship te Makkum. Eén advertentiecampagne was genoeg. Sinds 2011 worden er circa 80 jongeren en herintreders per jaar opgeleid in de bedrijfsschool te Makkum. De leerlingen verlaten de bedrijfsschool met een regulier MBO diploma en stromen moeiteloos door in een baan. Dit soort initiatieven begint een steeds grotere vlucht te nemen en heeft sinds kort de aandacht van Den Haag. Inmiddels wordt er zelfs meegedacht over financiering van dit soort modellen. Ik voorspel dat binnen enkele jaren het aloude Centrum Vakopleiding nieuwe stijl ook weer uit de mottenballen kan. Het grote voordeel van dit soort bedrijfsscholen is dat ze een level playing field bieden. Iedereen die gemotiveerd is en affiniteit heeft met de branche is welkom. Doelgroepenbeleid doet men niet aan. Positieve discriminatie kent men niet. En deze no-nonsense cultuur kenmerkt de Nederlandse mentaliteit van aanpakken. En ik denk dat als de economie nog verder aantrekt, dat de Nederlander die zijn baan verloor tijdens de crisis ergens bij zo’n initiatief weer komt bovendrijven. GESCHIKT.
De wereld verandert snel, automatisering en globalisering zullen tot gevolg hebben dat productiebedrijven geen mensen meer nodig hebben, in ieder geval niet in het “dure” Nederland.
Goede productieve banen verdwijnen en wat komt daar voor terug, juist mantelzorg, ofwel niet productief werk. Natuurlijk komen er ook meer ambtenaren (politie, vluchtelingen opvang, sociaalwerkers etc.) bij, maar helaas leveren die ook niks op (produceren niks), zover U het niet wist, die krijgen hun salaris door de burgers belasting te laten betalen.
Vergrijzing, toenemende ziektenkosten, en nooit te claimen overheidsleningen (aan o.a. Griekenland) zullen voor een neerwaartse druk blijven zorgen. De race to the bottom zal gruwelijk eindigen, met veel armoede, een kleine middenklasse en een kleine elite laag, die de touwtjes in handen heeft.
Werk verliezen of minder salaris is nog slechts het begin van de spiraal naar beneden, wat mij verbaasd is dat niemand klaagt over het afschaffen van de IOAW voor mensen die na 1965 zijn geboren. Weer zo’n slimme truc om het sociale stelsel te ontmantelen en spaarzame burgers te beroven.
De afschaffing van de IOAW zal rampzalige gevolgen hebben voor veel Nederlanders!
Maar schrijf er niks over en mondje dicht, schrijf over dromen en onzin verhaaltjes, als we worden allemaal veel ouder, misschien wel 110 jaar, net als we werken allemaal langer door tot 70 jaar.
In de praktijk is beide een grove leugen, de meeste krijgen tussen de 50 jaar en 60 jaar ontslag en belande uiteindelijk in de bijstand (IOAW bestaat dus straks niet meer).
Ook sterfen de meeste mensen nog steeds vroegtijdig en worden geen eens 71 jaar, laat staan 110 jaar! Wist U dat 50% van de 65 jarige al chronisch ziek is!
Mijn advies, maak je niet druk om onzinnige dingen als werk, maar maak je druk over een rechtvaardig inkomen.
Ik heb zelf vervroegd pensioen genomen op 55 jarige leeftijd en geniet elke dag van het leven.
Doe alle dingen waar ik vroeger alleen van kon dromen. Luister niet naar de overheidspropaganda maar leef in vrijheid! In een tropische land, schijnt de zon elke dag en is het leven goedkoop, ga af en toe naar Nederland om mijn rechten als Nederlandsburger niet te verliezen.
Nog wat tips:
Zorg voor een aanvulling op je vervroegd pensioen door je huis te verhuren via airbnb of verkoop de zaak en neem een postadres en caravan. Bezoek Nederland alleen in de zomer, niet in de kou en regen! Ga eerst proberen om 71 jaar te worden en daarna zie ik wel weer. Oh, en als ik straks niks meer heb meld ik mij bij de ambassade of gemeente om hulp.