De laatste dagen zijn onze bestuurders, lees graaiers, in de zorgsector weer eens volop in het nieuws. De aanleiding is dat men vrijwel collectief de bezoldiging heeft verhoogd. In totaal gaat het overigens slechts om € 68.000.000 (achtenzestig miljoen). Geld dat ook naar de rechtstreekse zorg had kunnen gaan. Maar gelukkig is daar de Wet Normering bezoldiging topfunctionarissen publieke en semipublieke sector. Een wet van 15 november 2012 die eindelijk van kracht is met ingang van 12 april 2017, nou ja van kracht met nog een verlengde gewenningsperiode tot ergens in de toekomst. Een waarlijk staaltje van ons kabinet die op deze manier hun vriendjes uit het old-boys-network nog even de gelegenheid hebben gegeven wat vet op de ribben te kweken. Wetten die de gewone man, zeg maar u en ik, geld kosten worden overigens een stuk sneller in werking gesteld. Het zal u niet verbazen dat met name de ‘criminele organisatie’ VVD bij monde van Edith Schippers en Stef Blok een prominente rol speelden bij deze gezwinde invoering van een hoogst noodzakelijke edoch in bepaalde kringen ongewenste wet. Bij Batavirus zijn we in het algemeen vrij genuanceerd, echter de lijst van ‘integere’ bestuurders die meer graaien dan toegestaan willen we u niet onthouden. Uiteraard valt direct op dat we het hebben over de complete publieke en semipublieke sector. Het graaien uit publieke gelden zien we dan ook bij o.a. politie, rijksoverheid, onderwijs, media, zorg (hoi Edith) en woningcorporaties (hoi Stef). In het algemeen sectoren die de afgelopen jaren fors hebben bezuinigd op de werkvloer. De gevolgen daarvan kennen we allemaal, de dienstverlening naar de burger is compleet uitgekleed. Last but not least wil ik u waarschijnlijk ten overvloede ook nog wijzen op de beloningen in de top van het UWV, uiteraard wordt ook daar volop gegraaid.
Uiteraard liggen er uistekende verklaringen ten grondslag aan de riante bezoldigingen van onze bestuurders. Deze neem ik graag eens met u onder de loep. Het eerste argument is dat de beloningen marktconform dienen te zijn. Als we vanaf heden afspreken dat elke timmerman een salaris dient te ontvangen van pak hem beet 200K per jaar, kunnen we daarna direct stellen dat dit een marktconform salaris is voor timmermannen. U begrijpt het al, marktconform is in dit geval een compleet lege terminologie. Het tweede argument dat we regelmatig voorbij zien komen is dat we anders geen goede bestuurders kunnen vinden, immers het buitenland lonkt. Gezien het huidige aantal Nederlandse bestuurders dat internationaal actief is, durf ik rustig te stellen dat dit wederom een drogreden is van jewelste. En dan krijgen we nog het derde argument dat de zwaarte van de functie de riante beloning rechtvaardigt. Aangezien ik zelf actief ben buiten het publieke domein en een aardig beeld heb van de beloningen in de private sector durf ik nogmaals te stellen dat dit flauwekul is. Met name omdat ik wel meeweeg dat een groot deel van genoemde bestuurders in de publieke en semipublieke sector zich wat betreft de zwaarte van hun functie niet kan en mag meten met de captains of industry van beursgenoteerde bedrijven. Nee, het besturen van een woningcorporatie, onderwijsinstelling of een zorginstelling komt niet in de buurt. Laat staan dat een Matthijs van Nieuwkerk, Jeroen Pauw, Giel Beelen of Paul de Leeuw hun beloning ook maar enigszins in verhouding staat tot hun geleverde diensten. En nee, het inleveren van privacy is al helemaal geen argument voor deze publieksgeile adepten. Ze kunnen niet eens zonder al die aandacht.
Vergelijken met de private sector gaat overigens sowieso mank. Immers, in de publieke sector loopt men geen enkel risico. Presteer je in de private sector niet is het einde van je carrière in zicht en wacht meestal de loden gang naar het UWV. In de publieke sector kent men dit afbreukrisico niet. Indien je slecht functioneert val je terug in een riante wachtgeldregeling in de meeste gevallen vergezeld van een ferme gouden handdruk in afwachting van een nieuwe bestuursfunctie. Het meest recente voorbeeld is faalburgermeester Peter Rehwinkel, die na zijn wanprestatie in Groningen eerst mocht bijkomen in zijn villa met privé zwembad in Spanje met een maandelijkse bijdrage, beter bekend als wachtgeld, van Groningen. Inmiddels was de wachtgeldregeling afgelopen, dus heeft het old-boys-network hem naar voren geschoven als interim burgermeester van Zaltbommel. U, als lezer van dit blog, kunt vast deze lijst wel aanvullen met nog vele voorbeelden van falende bestuurders in hun nieuwe functie.
Maar gelukkig is daar eindelijk de Wet Normering Topinkomens. Het gegraai hoort binnenkort, exacte ingangsdatum nog steeds niet helemaal bekend, tot het verleden. Echter, mijn net opgepoetste kristallen bol geeft me een ander beeld van de toekomst. Mijn bol voorspelt me een forse toename van de stoelendans. Bestuurders vertrekken sneller met telkens weer een gouden handdruk om daarna een nieuwe uitdaging in te vullen in het publieke domein. Er start zelfs een hele mediacampagne, o.a. via Nieuwsuur (het meest objectieve programma van de NPO *kuch*), dat ons gaat vertellen dat het een hele vooruitgang is als bestuurders gaan jobhoppen. De opgedane kennis en ervaring komt dan immers ten goede aan meerdere organen en men dommelt niet in slaap. Bestuurders blijven zich op deze manier ontwikkelen. In Groningen kennen we dit al bij de aangesloten organisaties bij Noorderlink, zeg maar de Noordelijke sekte UMCG, RUG, SER, Hanzehogeschool, Noordelijke Rekenkamer, luchthaven Eelde enz. Ook toont mijn kristallen bol me allerlei extra regelingen die ingevoerd worden met toestemming van de Belastingdienst. Uiteraard betreft het netto regelingen waar geen verantwoording over afgedragen hoeft te worden. Vergelijk het maar met Annie van het CDA die net als alle overige europarlementariërs € 4300,00 onkostenvergoeding per maand ontvangt naast haar salaris. Oh, aanwezigheidspremie wordt ook bon ton. Beste vakbonden, kunnen jullie dat ook eens uitonderhandelen voor Jan-met-de-pet, het is immers niet meer vanzelfsprekend dat je salaris opkomst op je werkplek vereist. Het daadwerkelijk komen werken mag gehonoreerd worden. Reiskosten kunnen ook omhoog, die 19 centjes per kilometer stammen uit de oertijd van de trekschuit en paard en wagen.
De vraag is of wij genoegen nemen met het grote graaien? Ik ben dat in ieder geval niet van plan. Mijn eerste voorstel is om bestuurders gelijk te stellen aan de rest van de Nederlanders. Na ontslag wacht vanaf nu de gang naar het UWV. Gouden handdrukken en vertrekregelingen kunnen eveneens worden afgeschaft. Per gewerkt jaar krijg je vanaf nu één maandsalaris mee, tot een maximum van drie na drie of meer gewerkte jaren. Overigens geldt dit alleen bij wederzijds goedvinden of voortijdig ontslag. De salarissen van onze bestuurders kunnen ook fors worden bijgesteld, naar beneden uiteraard. En de vakbonden krijgen het druk, laten we de salarissen meteen vastleggen in de geldende CAO. En de lijst hierboven van de te riant beloonde bestuurders gaan we vanaf nu als blacklist hanteren. Deze heren en dames hebben inmiddels aangetoond niet aan onze strenge integriteitnormen te voldoen en komen nooit meer in aanmerking voor een functie in het publieke domein. Normen die absoluut niet overeenkomen trouwens met de integriteitregels van ‘criminele organisatie’ de VVD. Voorgaande regels lijken me een goed begin om ons vertrouwen in het publieke domein te herstellen en de verspilling van onze belastingcenten een halt toe te roepen. Werk aan de winkel dus, Tjeenk Willink. Het “pakken wat je pakken kan” moet afgelopen zijn.
