Volgend voorjaar mogen we met ons allen naar de stembus om een nieuw kabinet te kiezen. In aanloop naar deze verkiezingen worden we vanuit de diverse media inmiddels gebombardeerd met partijprogramma’s en ondersteunende cijfers. Cijfers die ons moeten gaan overtuigen dat het met de Nederlandse economie weer beter gaat, de arbeidsmarkt aantrekt en uw koopkracht toeneemt. Het is jammer dat er geen grafieken zijn met gevoelswaarde van de koopkracht, want dan zou je een heel ander beeld krijgen. Ik heb in ieder geval het gevoel dat mijn stijgende koopkracht dubbel zo hard verdwijnt door stijgende woonlasten, zorgkosten en Nutslasten. Het einde van de maand en de bodem van mijn budget lopen steeds verder uit de pas. Zo als mijn vaste lezers weten, heb ik een beetje kennis van de arbeidsmarkt. Ik ga u dan ook vermoeien met een alternatieve benadering van de cijfers van de arbeidsmarkt.
Laten we om te beginnen eens kijken wat de arbeidsmarkt nu precies inhoudt. Dat is vrij eenvoudig, je hebt mensen die werken of zouden kunnen werken en mensen die we moeten onderhouden en die niet deelnemen aan het arbeidsproces. Om het simpel te houden hou ik me aan de norm van het CBS, de beroepsbevolking is alle personen tussen de 15 en 75 jaren jong. In 2012 ging dit om 12,288 miljoen mensen en in 2016 om 12,722 miljoen mensen. We mogen dus concluderen dat dit redelijk stabiel is. Het punt is echter dat we in Nederland heel goed zijn in verzuiling. De huidige politiek heeft er voor gezorgd dat al deze mensen een etiketje hebben, van zzp tot loonslaaf met vast dienstverband, van werkloos tot beperkt inzetbaar met (grote) afstand tot de arbeidsmarkt. De volgende stap die we dan ook gaan maken is kijken hoeveel mensen daadwerkelijk deelnemen aan het arbeidsproces (CBS norm >12 uren) , zie onderstaande tabel.
De volgende tabel die politici graag gebruiken is het aantal banen, zie onderstaande grafiek.
Op basis van deze grafieken spiegelen politici u de komende tijd voor hoe goed het gaat met Nederland.
Ik leg zelf graag een verband tussen een gezond economisch evenwicht en de arbeidsmarkt. Uiteraard hanteer ik daarvoor iets andere grafieken. In mijn ogen is het totale aantal gewerkte uren maatgevend. En geloof het of niet, ik heb daar een grafiekje van, zie hieronder.
Wat opvalt is dat we hier een verbetering van het aantal gewerkte uren zien, maar dat dit een stuk minder spectaculair lijkt dan de groei van het aantal banen. Nog erger, als we uitgaan van een gemiddelde arbeidsinzet van 28 uren per week voor de totale beroepsbevolking als basis voor een gezonde economische balans, dan zouden we in Nederland ieder kwartaal 3630 miljoen arbeidsuren moeten realiseren. En dan komen we er nogal wat tekort. Ik wil graag van onze politici horen hoe ze dat gaan aanpakken. Willen we Nederland weer gezond maken, ligt daar de uitdaging. Het geneuzel over aantal banen waarvan ik niet weet hoeveel uren ze bedragen en bijbehorende werkloosheidscijfers kan me gestolen worden. Ik kijk wel naar de ‘echte’ cijfers van de arbeidsmarkt.
0 gedachten over “De ‘echte’ cijfers van de arbeidsmarkt”