Brief van Omejan: aan de LHBT-gemeenschap

Beste Holebi’s

In de sociale media maar ook in mijn persoonlijke omgeving heb ik na de gerichte homofobe aanslag in Orlando nu meerdere keren de vraag ‘waar zijn alle Charlie’s nu het om de homogemeenschap gaat?’ voorbij zien komen. Een terechte vraag die nu hij een paar dagen ingezonken is, ik mij ook persoonlijk aantrek. Het is inderdaad zo dat de algehele zichtbare verontwaardiging en daarmee associatie met jullie gemeenschap ondanks de vele herdenkingen en wake’s voor de slachtoffers aanzienlijk minder is dan bij de aanslag op Charlie Hebdo. De deels persoonlijke verklaring die ik hiervoor zal geven, dient niet als excuus. Integendeel. Het is een zelfkritisch verslag over waarom ik vind dat ik eerder in de pen had moeten klimmen dat hopelijk herkenbaar is voor veel hetero’s voor wie homoseksualiteit, gelukkig, heel gewoon is.

Het klinkt natuurlijk nogal cru, maar het is zeker zo dat waar het slachtoffers van geweld geïnspireerd door de religie van de vrede aangaat, inmiddels een soort gewenning begint op te treden. De honderden aanslagen buiten Europa en de aanslagen op  9/11, Theo van Gogh, in Londen en Madrid buiten beschouwing gelaten, was de aanslag op Charlie Hebdo een nieuwe aanslag in een reeks en ééntje op het ‘vrije woord’ en de ‘westerse media’ in het bijzonder. De verontwaardiging in ‘de media’ was begrijpelijk navenant groot en die was al een stuk minder bij de gelijktijdige gerichte aanslagen op joden om weer heel andere ingewikkelde redenen. Bij de aanslagen in Parijs en Brussel zag je de gewenning verder intreden. In eerste instantie had ik datzelfde gevoel van gewenning na de gerichte homofobe aanslag in Orlando. Ik ergerde mij zelfs aan de gebruikelijke gespeelde theatrale verontwaardiging van de media narcisten die na hun zorgvuldig gekozen dramatische woorden, de aanslag aangrepen voor hun eigen agenda’s, frames en fitties om het klapvee te behagen. Dat ik me daaraan ergerde in plaats van dat ik me inleefde en een voorstelling maakte van de impact die deze homofobe aanslag op de LHTB-gemeenschap had, maakt me natuurlijk medeschuldig aan hetgeen waaraan ik me ergerde. Waarom realiseerde ik me niet direct wat de impact van deze homofobe aanslag zou zijn?

Naast de gewenning bij aanslagen, is homoseksualiteit in mijn persoonlijke omgeving volstrekt normaal. Een aantal van mijn beste vrienden zijn homo. Ik heb homo’s of lesbo’s in de familie en kennissenkring. Vanwege deze acceptatie – of acceptatie? het is gewoon geen issue meer – in de eigen leefomgeving zie ik mijn homoseksuele vrienden en kennissen totaal niet als slachtoffer vanwege hun geaardheid. Ik meen dat dit geldt voor het overgrote deel van de autochtone seculiere of gematigd religieuze lagere middenklassen en hoger in Nederland. Natuurlijk weet ik dat er nog genoeg homofobie is in Nederland, maar door mijn eigen ervaring zag ik dat als een probleem op zijn retour. Met deze gerichte homofobe aanslag geïnspireerd door de islam, en wellicht door persoonlijke problemen van de dader met zijn geaardheid – en daarmee dus ook de islam of bijbehorende cultuur – worden wij allemaal met de neus op de feiten gedrukt. Niet alleen heeft de Nederlandse LHBT-gemeenschap de laatste twee decennia steeds vaker te maken met homofoob straatjongeren geweld uit overwegend cultureel islamitische hoek, de combinatie met deze gerichte aanslag op de LHBT-gemeenschap in Orlando, zal hun gevoel van veiligheid op een wezenlijke manier aantasten in onze steeds verder globaliserende wereld.

Want de wereld om West-Europa heen die steeds vaker door de poreuze culturele grenzen sijpelt, is homofoob tot op het bot. Natuurlijk spant de islamitische wereld de kroon wat dit betreft, maar ook in Oost-Europa, Rusland met name en delen van De Verenigde Staten is homofobie onder invloed van het christendom en macho-cultuur een dagelijkse werkelijkheid. We kunnen op dat terrein ook niet stellen dat de internationale macho straat cq rap subcultuur echt een verrijking is. En dat terwijl homofobie onder een deel van de autochtone bevolking nooit verdwenen is. Het grootste deel van de daders van homofobe geweldsincidenten in Nederland is nog steeds autochtoon, hoewel ik daar op basis van mijn persoonlijke omgeving en wat ik uit ‘de media’ meekrijg niet echt een voorstelling van kan maken. Hoe dan ook, het aantal homofobe geweldsincidenten in Nederland is jaarlijks vele malen groter dan antisemitische, islamofobe of andere racisme gerelateerde incidenten en daarmee dus een veel groter probleem. Dat zien we echter niet terug in de mate van aandacht die dit probleem krijgt.

Voor een groot deel is de oorzaak hiervan het feit dat de grote meerderheid van de hetero bevolking, mijzelf incluis, voor wie homoseksualiteit normaal is geworden, niet genoeg opkomt en daarmee waar nodig publiekelijk bescherming biedt aan de LHBT-gemeenschap. We vinden het genoeg dat wij zelf niet meer homofoob zijn en zien onze vrienden, familie en kennissen niet meer als slachtoffer. Dat is op zich positief maar we zijn er ons te weinig van bewust dat homoseksualiteit in je eigen persoonlijke omgeving normaal vinden, NIET GENOEG IS! Wij allemaal moeten SAMEN met de LHBT-gemeenschap de bron van de problemen aanpakken. En dat zal godverdomme een keer tijd worden! Dus niet alleen één keer per jaar een leuk feestje op de grachten maar als gemeenschap, homo en hetero, de bronnen van haat opzoeken, confronteren, aanpakken en opvoeden. Daar mogen best onorthodoxe maatregelen op los gelaten worden. Zwaardere straffen bij homofobe geweldsincidenten. Reserveer een grote boot tijdens de gaypride voor de daders, wie ze ook zijn, en laat ze verplicht meevaren met drie uur lang de hit Shame Shame Shame! op standje tien. Organiseer een speciale pride in Nieuw-West Amsterdam, de Schilderswijk of een boerendorp op Veluwe met de boodschap “wij homo’s en de hetero’s die daarbij horen zijn de meerderheid. Wennen jullie daar maar aan!”. Stel gratis weerbaarheidstrainingen ter beschikking aan homo’s die daar behoefte aan hebben om zich veiliger te voelen. Maar vooral, wij, de tot nu toe te stille meerderheid van hetero’s, laat je zien! Grijp in! Laat je horen! Waarvan acte.

PS: Ik weet dat jullie een hele diverse groep zijn maar is het niet eens tijd voor een betere naam? LHBT, Holebi, LGBTQIA’s? Het bekt allemaal voor geen meter en is nogal verwarrend. Maar dat terzijde.

Auteur: Amsterjan

Amsterjan is historicus, Amsterdamse stadsgids en zanger.

0 gedachten over “Brief van Omejan: aan de LHBT-gemeenschap”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *