Na de aanslagen is Brussel was er weer weinig te merken van verontwaardiging bij moslims in Nederland. Dat blijft jammer, vind ik. De aanslagen worden immers gepleegd uit naam van dezelfde god waar zij zich ook aan onderwerpen en waar zij zoveel van hun zichtbare collectieve identiteit binnen de Nederlandse maatschappij aan ophangen. De meest interessante tegenwerping die we in de inmiddels plichtmatige riedel van moslimwoordvoerders in talkshows en bij de voxpopjes op straat te horen krijgen is die van ‘ja, het westen meet met twee maten’. Waar is de verontwaardiging als er aanslagen worden gepleegd in Ankara of Bagdad? En natuurlijk Israël.
Lieve moslims, jullie snappen het principe toch wel dat wanneer zo iets vreselijks dichtbij huis plaatsvindt, in een omgeving die net als de onze is, dat dat dan een grotere impact op ons heeft dan waneer zoiets ver weg gebeurt? Voor jullie ligt Palestina toch ook dichter bij Den Haag dan Brussel vanwege jullie religie waaraan jullie zoveel van jullie collectieve identiteit ophangen? Of is de ‘het meten met twee maten’ tegenwerping slechts een excuus om je niet uit te hoeven spreken?
Oppervlakkig snijdt deze standaard tegenwerping wellicht hout, want ja, het is een constatering die feitelijk juist is. Hoe begrijpelijk het ‘dichter bij het eigen huis’, of in jullie geval, ‘dichter bij de eigen god principe’ ook is. We zullen ons inderdaad ook meer druk moeten maken om de moslimslachtoffers ver weg, om onze eigen problemen hier op te kunnen lossen. De bomaanslag in Bagdad gisteren bij een voetbalwedstrijdje waarbij veel jonge kindertjes uit elkaar gereten werden was vreselijk. De jonge dader, wat een klootzak!, deed dit echter uit naam van dezelfde god en religie waar jullie zoveel van jullie collectieve identiteit in onze maatschappij aan ophangen. Of waren de jonge voetballertjes Sjiiten en geldt dat weer als wat verder van huis?
Volgens de grote denkster Arzu Aslan is de verontwaardiging over de aanslag in Brussel dinsdag een uiting van moslimhaat. Hoe zit dat dan met mijn verontwaardiging over de dode kinderen in Bagdad? Of de doden bij de bomaanslag in Jemen gisteren? Of weer wat dichter bij huis, de aardige winkelier Asad Shah in Glasgow die door een medemoslim werd vermoord omdat hij Christenen een zalig Pasen had gewenst op Facebook?
Natuurlijk is het Westen medeschuldig aan de teringzooi in het Midden-Oosten, maar als wij hier stoppen met meten met twee maten en ons even druk gaan maken om onschuldige moslimslachtoffers daar, die voor het grootste deel ook slachtoffer zijn van daders die zich beroepen op dezelfde god en religie waar jullie zoveel van jullie collectieve identiteit aan ophangen, dan lijkt mij het einde zoek. Dan rest eigenlijk niets meer dan lethargisch, gedwee en gelaten aanvaarden dat je eigenlijk nergens meer verontwaardigd over hoeft te zijn of ergens iets aan kan doen. Maar dat lijkt dan weer verdacht veel op de houding van moslims op de aanslagen in Brussel. Snappen jullie het nog?
Het heeft in ieder geval allemaal niets met de islam te maken.
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
