De demonisatie van Baudet

Nou nou. De beroemde ligvleugel van Thierry Baudet is nog niet eens in de Tweede Kamer gearriveerd of een waar bonanza van Baudet-demonisatie brak los op de twitters en in de gevestigde media. Alle domme uitspraken van zijne Baudetheid van de afgelopen 5 jaar – en dat zijn er nogal wat – en zelfs de roman die niemand ooit las, worden van stal gehaald om hem als de 21e eeuwse Nederlandse Guy Fawkes te framen. Een waar paard van Troje aan misogynie en fascisme wordt onder de tonen van Ravels Bolero ons parlement binnengetrokken met zijn gelikte gelakte nette mensen imago. Het einde is nabij.

Ik moet vooral erg lachen om de rancuneuze schrijfsels van de Aafkes, de Asha’s en de Annefleurs die zich met het fenomeen Baudet geen raad weten. Want vergist u niet, Baudet is een fenomeen. Wanneer iemand op zijn dertigste al cult is geworden in de media en publieke opinie dan beschikt diegene over uitzonderlijke persoonlijke eigenschappen. Dat hij het flikte om met zijn Forum voor Democratie als een soort moderne Tegenpartij twee zetels in de kamer te veroveren is een prestatie van formaat. Dat zegt volgens mij ook wel iets over zijn leiderschapskwaliteiten en organisatietalent.

Baudet is een slimme jongen die vooral rond zijn persoon, surfend op de rechts nationalistische anti-islam en anti-EU golf, een net alternatief voor de PVV heeft neergezet. Met de schijnwerpers nu echt op hem gericht in de Tweede Kamer valt zeker niet uit te sluiten dat hij een deel van het PVV en VVD electoraat voor zich in zal nemen. Hij heeft de X-factor en alle negatieve #ophef glijdt zoals het een cultfiguur betaamt van hem af. In die zin is de uit vrouwelijke hoek afkomstige #ophef van de intersectionele stormtroepen over Baudets (vermeende) misogynie ook contraproductief. Die maakt Baudet alleen maar populairder bij zijn (potentiële) achterban.

Persoonlijk heb ik wel sympathie voor Baudet. In real life is het ook een ongrijpbare figuur waar ik vooral om moest lachen. Nadat ik hem twee keer ontmoet en – weliswaar kort – gesproken had, kwam ik hem vlak daarna tegen in het Americain hotel waar hij in gesprek was met twee voor mij onbekende oudere heren en deed alsof hij mij niet kende. De keer daarop zaten we in een kroeg met wat historici en wilde hij met iedereen armpje drukken. Hoewel ik hem natuurlijk niet echt persoonlijk ken, is mijn indruk dat hij aan een vrij serieuze narcistische persoonlijkheidsstoornis lijdt (herkenbaar voor iemand als ik) en gezien zijn toch wat vreemde openlijke fixatie op seksuele man-vrouw verhoudingen, hoef je echt geen psychiater te zijn om te zien dat seksuele frustratie een rol heeft gespeeld in zijn persoonlijkheid en gedachten over deze materie.

Dan rest de vraag: hoe gevaarlijk zijn zijn ideeën? Of heeft hij wel ideeën? Dat vind ik moeilijk te beoordelen want net als iedereen heb ik bijna niets van hem gelezen. De bundel Oikifobie vond ik een slecht geschreven bij elkaar geraapt prakje pseudo intellectualiteit van Bregmansiaanse proporties. De ideologie of plannen van het Forum voor Democratie lijken mij simpelweg populistisch nieuw rechts met een chique sausje. Thierry is geen grote denker en inhoudelijk lijkt hij ook geen hoogvlieger. Bij zijn publieke optredens compenseert hij dat ruimschoots met een goed sociaal en communicatief instinct. De wetenschapper kan hij vloeren met zijn gevatheid en communicatievermogen, de gemiddelde politicus kan hij nog wel aan met inhoud en intellect. Gecombineerd met zijn cultstatus gaat hij het dan ook goed doen in de politieke maar vooral mediale arena.

Zijn geflirt met xenofoob of zelfs racistisch gedachtegoed is volgens mij voor een groot deel voor de (eigen) bühne maar bij iemand als Thierry kan het heel goed dat hij daar ook echt in is gaan geloven. Een vriend van Thierry zei mij ooit dat ik maar niet teveel op zijn gekke uitspraken wat dat betreft moest letten. Nu Thierry in de kamer zit, lijkt mij dat een gepasseerd station. Inhoudelijke kritiek op bijvoorbeeld zijn homeopatische verdunningstheoriën zijn nodig. Echter, aangezien de rechtse grachtengordel (de rechtse media tegen-elite in wording) hun vriend Thierry, de gans met de gouden eieren, uit de wind zullen houden, zal de kritiek op eventuele abjecte meningen of politiek, van de gevestigde (politieke) orde en de linkse deugmedia moeten komen. Nou, die zijn nu al in de haast geautomatiseerde denkkramp van FASCIST! RACIST! roepen geschoten. Tegen iemand als Wilders heeft het nooit geholpen en ook bij Baudet zal het niet werken.

Baudet kun je alleen rustig herhaaldelijk met inhoud en feiten bestrijden. Dat wordt al moeilijk genoeg daar hij als flapuit en excentriekeling een echt inhoudelijk debat wellicht vaker zal frustreren dan voeren. En geduld betrachten is wat dit betreft een schone zaak want op termijn is de grootste vijand van iemand als Baudet meestal Baudet zelf. In die zin zou het me eigenlijk ook niet verbazen wanneer Baudet over een paar jaar eieren voor zijn geld kiest en opgaat in het partijkartel dat hij nu zo te vuur en te zwaard bestrijdt. Bij de VVD zullen ze hem met open armen ontvangen.

Auteur: Amsterjan

Amsterjan is historicus, Amsterdamse stadsgids en zanger.

6 gedachten over “De demonisatie van Baudet”

  1. Geen grote denker en inhoudelijk geen hoogvlieger, ook al heb ik vrijwel niks van hem gelezen.
    Geneer je je niet voor dit soort lachwekkende uitspraken?
    Voordat je hem beoordeelt op inhoud en intellect, lees dan op zijn minst even zijn proefschrift.
    Je schrijft op een manier die doet vermoeden dat je weet waar je het over hebt, slecht nieuws voor de onoplettende lezer.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *